Ο ιδανικός άνθρωπος βρίσκεται μέσα μας

«Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις,
αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου,
αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου.»

 Κ.Π. Καβάφης

Μέσα μας βρίσκονται οι Λαιστρυγόνες και οι Κύκλωπες όταν ξεκινάμε για την Ιθάκη μας, όταν ξεκινάμε για το θαυμάσιο ταξίδι της ζωής. 

Μέσα από τη δική μας ψυχή ξεπηδούν τα εμπόδια που ανυπέρβλητα φαντάζουν και μας τρομοκρατούν.

Λαιστρυγόνες ανθρωποφάγοι οι ανασφάλειές μας, Κύκλωπες απειλητικοί τα αρνητικά μας συναισθήματα απαξιώνουν τη μέρα μας.

Ναι, τη μέρα μας, αφού το ταξίδι αυτήν αφορά.

Την κάθε μας μέρα που είναι μοναδική και ανεπανάληπτη.

Την κάθε στιγμή της ζωής μας που μας καλεί να την απολαύσουμε,

με τη χαρά ή τη λύπη της,

με τις αντιξοότητες ή τις ευκολίες.

Κάθε στιγμή που είναι δική μας,

μας καλεί να τη ζήσουμε αληθινά

και ουσιαστικά να την απολαύσουμε.
Σαν βγαίνουμε στον πηγαιμό προς τη δική μας Ιθάκη,

τα μόνα εμπόδια που θα συναντήσουμε είναι αυτά που εμείς γεννάμε.

Έχουν τη θλιβερή μορφή του φθόνου,

την ασχήμια της μιζέριας,

το γκρίζο χρώμα της απαισιοδοξίας,

την εφιαλτική φιγούρα της απελπισίας.

Μέσα μας βρίσκονται τα μυθικά τέρατα που μαυρίζουν τη ζωή μας.

Μέσα μας όμως είναι και η δύναμη να τα αντιμετωπίσουμε.

Μια απόφαση χρειάζεται.

Ένα πλατύ χαμόγελο και μια απόφαση.

Θα χαρώ της ζωής μου το ταξίδι,

θα πετάξω από μέσα μου φοβίες,

συμπλέγματα, ανασφάλειες και θα χαρώ.

Στα δύσκολα θα αντιτάσσω τη θέλησή μου,

στα άδικα τον ανθρωπισμό μου,

στα άτιμα την καθαρή μου σκέψη,

στα άσχημα την ομορφιά του ιδανικού ανθρώπου,

που σταθερά όλο και σχηματοποιείται μέσα μου.

Ναι, μέσα μας βρίσκεται ο άνθρωπος αυτός,

μόνο που τον κρατά σε ύπνωση το τραγούδι των σειρήνων,

των δικών μας απατηλών σειρήνων.

Μέσα μας βρίσκεται, μόνο που στη λήθη τον αφήσαμε,

τον ξεχάσαμε, τον αποκηρύξαμε μαζί με την πίστη μας στο Θεό.

Επιτρέψαμε να τον σκεπάσουν οι θόρυβοι

και οι απόηχοι του ανερμάτιστου περίγυρου,

τον καλύψαμε με γυαλιστερά κουρέλια του συρμού

και κάπου σε μια γωνιά χωμένο τον κοιμίσαμε.

Και είναι αυτός που γνωρίζει το δίκιο,

είναι αυτός που προστατεύει τους αδύνατους,

είναι αυτός που ξέρει να αγαπά,

που προσφέρει χωρίς ανταλλάγματα,

που κάνει κάθε δύσκολο αγώνα πανηγύρι,

που θέλγεται από τα ουσιώδη,

που ερωτεύεται το Καλό και το Όμορφο,

που σταθερή κρατά την πορεία με πυξίδα αλάνθαστη το μυαλό 

και την καρδιά του.

Εμείς γι αλλού κινήσαμε και ακριβώς εκεί σκοπεύουμε να πάμε.
Βάλαμε πλώρη για μια Ιθάκη και εκεί κάποτε θα φτάσουμε,

και, πιστέψτε με αξίζει τον κόπο,

αφού εκεί θα φτάσει ένας άλλος εαυτός μας,

ο ιδανικός μας εαυτός,

όπως αποκαλύφθηκε και, κατά το δυνατόν,

τελειώθηκε στη διάρκεια της θαυμάσιας διαδρομής.