Η σχέση πατέρα και παιδιού - A Child's Relationship With Their Father

Ο δεσμός του μικρού παιδιού με τον πατέρα είναι απαραίτητος 
για την ομαλή ψυχική του ανάπτυξη, 

καθώς η μητέρα δεν μπορεί να αναπληρώνει τα πάντα.

A Child's Relationship
With Their Father

Η αλήθεια είναι πως το βρέφος και η επιβίωσή του κατά το πρώτο έτος είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με την πλήρη και αποκλειστική φροντίδα που λαμβάνει από το πρώτο αντικείμενο αγάπης: τη μητέρα του. Εκείνη συμβολίζει την παντοδύναμη πηγή τροφής, ασφάλειας, ανακούφισης και σταθερότητας.

Το να είσαι μπαμπάς
δεν είναι ένας αυτονόητος ρόλος...

Από το δεύτερο έτος αρχίζει και εισχωρεί ο πατέρας στη ζωή του παιδιού. Μπορεί και συμπληρώνει τις ελλείψεις ή τις πιέσεις της μητέρας, δίνοντας π.χ. περισσότερο χρόνο για παιχνίδι, καθώς οι μαμάδες αναγκαστικά βουλιάζουν στις πρακτικότητες της καθημερινότητας, ενώ παράλληλα εκείνος αρχίζει σταδιακά και λειτουργεί ως πρότυπο.
Το παιδί «ρουφάει» από εκείνον τα χαρακτηριστικά αυτά της προσωπικότητάς του (π.χ. σεβασμός, υπομονή), τα οποία αναπαράγει σταδιακά το ίδιο ως κομμάτια... 
της συμπεριφοράς του ή κινητοποιείται για να τα συναντήσει αργότερα στις σχέσεις του με τους άλλους ανθρώπους ως επιθυμητές αρετές.

Συμβουλές

Το να είσαι μπαμπάς δεν είναι ένας αυτονόητος ρόλος, σαν ρούχο που φοράς. Τον μαθαίνεις. Είναι καλό οι ρόλοι ανάμεσα στη μητέρα και τον πατέρα να είναι σχετικά διαχωρισμένοι. Ο πατέρας ναι μεν έχει συνήθως λιγότερο ποσοτικό χρόνο με το παιδί, αλλά να μπορεί να κάνει μαζί του περισσότερες δραστηριότητες, χωρίς να αρκείται στο να συμπληρώνει τις υποχρεώσεις που δεν πρόλαβε η μητέρα (π.χ. ύπνος, τάισμα).

Ο πατέρας οφείλει να παρέχει ένα είδος αποκλειστικότητας στο παιδί, π.χ. να κουβεντιάζουν, να παίζουν, να του μαθαίνει τον κόσμο, και όχι να λειτουργεί παθητικά ως μία δεύτερη μαμά.  

Προτείνεται επίσης στους μπαμπάδες:

• Να βρίσκουν έναν τρόπο να συμφωνούν στα βασικά με τη μητέρα.
• Να απενοχοποιηθούν από το φορτίο του ότι «δουλεύω, άρα είμαι κακός μπαμπάς». Ας είναι λίγος ο χρόνος, αλλά γεμάτος!
• Ειδικά για όσους έχουν κόρες, ας φροντίσουν να δώσουν τον καλύτερο εαυτό τους, τα ανθεκτικότερα ψυχικά τους χαρακτηριστικά, καθότι τα κορίτσια ασυνείδητα ψάχνουν για τα πατρικά τους βιώματα στις ενήλικες ερωτικές τους σχέσεις.
• Να λειτουργούν ως πηγή πειθαρχίας και κανόνων στο σπίτι, ωστόσο αυτά να τα εξισορροπούν με την αγάπη και όχι με την επιβολή εξουσίας, που θρέφει την παθητικότητα και την υποτακτικότητα.
• Να θυμούνται πάντα ότι η άνευ όρων αγάπη είναι η αποτελεσματικότερη συνταγή για να είσαι ο καλός πατέρας. 

Μυρσίνη Κωστοπούλου

Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια (Ph.D)