«Ποιά Ελλάδα θα παραδώσουμε στά παιδιά μας;»

«Στούς καιρούς τῆς πολυποίκιλης κρίσης, πού μαστίζει τήν ἐποχή μας καί τήν πατρίδα μας, ἴσως μοιάζει ἐξωπραγματικό νά θυμόμαστε τή σημερινή παγκόσμια ἡμέρα κατά τῶν ναρκωτικῶν, τή στιγμή πού ὅλοι ἀσχολούμεθα μέ ἄλλα πολλά, μέ ἀριθμούς καί λογιστικές, μέ τό χρέος καί τό μνημόνιο.

«Ποια Ελλάδα θα παραδώσουμε στα παιδιά μας;»

 Κι ὅμως! Ἡ σημερινή ἡμέρα δέν μπορεῖ παρά νά εἶναι ἡμέρα περισυλλογῆς, ἀλλά καί ἡμέρα χρέους. Τοῦ ἀληθινοῦ μας χρέους ἀπέναντι στή νέα γενιά! Γιά τό τί ἀκόμη μποροῦμε ὅλοι μας νά κάνουμε γιά τήν καταπολέμηση τοῦ βασάνου αὐτοῦ -καί γενικότερα τῶν ἐξαρτήσεων- πού κατατρώγει τά σωθικά τῆς νεολαίας μας.

Σήμερα πού ὅλοι ἀναρωτιόμαστε: «ποιά Ἑλλάδα θά παραδώσουμε στά παιδιά μας;», ἐπιβάλλεται νά στρέψουμε τούς προβολεῖς τοῦ ἐνδιαφέροντός μας σέ ὅλα ἐκεῖνα, πού κρατοῦν ἀνύστακτη τή διάθεσή μας γιά ἀληθινή προσφορά στίς νεώτερες γενιές. Νά συνειδητοποιήσουμε καί πάλι πώς ἡ πραγματική κρίση εἶναι τό ἔλλειμμα ἤθους, παιδείας, πολιτισμοῦ καί πνευματικῶν αἰσθητηρίων, πού χαρακτηρίζει τήν ἐποχή μας. Νά τολμήσουμε τήν αὐτοκριτική μας, νά μή διστάσουμε νά πάρουμε τό δρόμο τῆς ἐπιστροφῆς, νά θωρακίσουμε τά παιδιά μας μέ τίς ἀρχές καί τίς ἀξίες, πού ἄρδευσαν χαρισματικά τόν τόπο μας καί τούς ἀνθρώπους του.

Ἔχει πολύ σωστά διαπιστωθεῖ, πώς ἡ οἰκονομική καί κάθε ἄλλη κρίση σπρώχνει τούς νέους κυρίως ἀνθρώπους ἀκόμη περισσότερο σέ ἀδιέξοδους δρόμους, σέ διαρκές ἐσωτερικό κενό καί ἀπόγνωση, στή μάστιγα τῆς κάθε ἐξάρτησης, στόν ψεύτικο παράδεισο, πού δέν λυτρώνει, ἀλλά καταδυναστεύει τήν ἀνθρώπινη προσωπικότητα. 

Ἡ τωρινή κρίση καί ἡ σημερινή παγκόσμια ἡμέρα κατά τῶν ναρκωτικῶν μᾶς δίνουν τήν πολύτιμη εὐκαιρία νά στοχεύσουμε στόν πυρῆνα τοῦ προβλήματος, νά μήν ἐπιτρέψουμε συμπεριφορές ἀδιαφορίας, νά ἀναζητήσουμε καί πάλι τή χαμένη οἰκογενειακή θαλπωρή, νά μιλήσουμε στά παιδιά καί τούς νέους –πρῶτα μέ τό παράδειγμά μας κι ἔπειτα μέ τό λόγο μας- γιά τήν ἀληθινή εὐτυχία τῆς ζωῆς, γιά τό ὑπερούσιο νόημα τοῦ βίου, γιά τήν ἀξία τοῦ ἀγώνα, τῆς διαρκοῦς προσπάθειας χωρίς ἀπογοητεύσεις καί δεσμεύσεις, γιά τήν ἐλευθερία, τήν ἀγάπη, τήν κατανόηση, τή δικαιοσύνη. 

Πώς ὅλα αὐτά μποροῦν νά ὑπάρξουν στήν κοινωνία μας, πώς τίποτε δέν χάθηκε ὁριστικά, φτάνει νά συνοδοιπορήσουμε μέ τόν Ἀρχηγό τῆς ζωῆς, τόν Ἰησοῦ, ὄχι στό δρόμο τῶν ψεύτικων παραδείσων, ἀλλά στήν προοπτική τῆς βιώσεως τοῦ ἀληθινοῦ.

Θέλω ἀκόμη νά ἐκφράσω τήν πατρική ἀγάπη καί τή συμπαράστασή μου πρός τούς νέους καί τίς νέες πού βρίσκονται ἀκόμη στό λαβύρινθο τῶν ἐξαρτήσεων καί νά τούς καλέσω νά σηκώσουν ψηλά τό κεφάλι, νά μήν ἀπελπισθοῦν, νά ζητήσουν τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ καί νά ἀπευθυνθοῦν στούς ἁρμοδίους φορεῖς, πού δραστηριοποιοῦνται παντοιοτρόπως γιά τήν ἐπίλυση τοῦ προβλήματός των. Ἰδιαιτέρως προσεύχομαι γιά ἐκείνους, καθώς ἐπίσης καί γιά τό εὐρύτερο οἰκογενειακό περιβάλλον τους, γιά τούς ἀνθρώπους πού ἀληθινά τούς ἀγαποῦν καί ἀνηφορίζουν κι ἐκεῖνοι τό δικό τους σκληρό Γολγοθᾶ.

Μέ σεβασμό καί τιμή δίνω τό χέρι μου καί συγχαίρω τά ἐξειδικευμένα στελέχη τῶν φορέων, πού ἀγωνίζονται νυχθημερόν γιά τήν ἐπιστροφή αὐτῶν τῶν πληγωμένων παιδιῶν μας στήν πραγματική ζωή καί τήν ἀντιμετώπιση τῶν προβλημάτων τῆς καθημερινότητας. Γνωρίζω τίς φιλότιμες προσπάθειές τους σέ καιρούς δύσκολους, καθώς ἔχουν νά ἀντιμετωπίσουν πολλά καί δυσεπίλυτα προβλήματα, ἀκόμα καί τό φάσμα ἑνός ἰδιόμορφου ρατσισμοῦ ἀπέναντι στά ἐξαρτημένα πρόσωπα πού κυριεύει δυστυχῶς τίς ψυχές πολλῶν συνανθρώπων μας.

Ὁ Κύριός μας, ὁ Θεός τῆς ἀγάπης καί τῆς συμπόνοιας, νά μᾶς βοηθήσει γιά νά δοῦμε ὁ καθένας τίς εὐθύνες μας, νά συμβάλλουμε οὐσιαστικά στήν ἐπίλυση τοῦ προβλήματος, φανερώνοντας ἔμπρακτα τήν ἀγάπη μας πρός τό συνάνθρωπο, πρᾶγμα τό ὁποῖο εἶναι καί ἡ ἀπόδειξη τῆς ἀγάπης μας πρός τόν ἴδιο τόν Θεό».

Ο Αθηνών 

Ιερώνυμος 

romfea