ΑΠΟ ΞΕΝΟ ΤΟΠΟ

Από ξένο τόπο κι απ’ αλαργινό (Ουσκουντάρ) 

Ουσκουντάρ ή Σκούταρι: η αρχαία Χρυσόπολις
το τραγούδι που ενώνει τόσους λαούς

Από την Κωνσταντινούπολη στη Νέα Υόρκη και από την Αλεξάνδρεια στο Τόκυο. Η μικρή «Οδύσσεια» ενός τραγουδιού.
Ουσκουντάρ ή Σκούταρι είναι η αρχαία Χρυσόπολις, μεγάλο προάστιο της Κωνσταντινούπολης στο οποίο ζούσαν αρκετές χιλιάδες Έλληνες και για το οποίο, γράφτηκε το περίφημο τραγούδι που απαντιέται μέχρι και την Αίγυπτο και θεωρείται από τα πιο γνωστά της σεφαραδίτικης παράδοσης της ανατολικής μεσογείου.
Στην Αίγυπτο συναντιέται ως «Fel S hara» ή «Ya Banat Iskandaria». Ισκεντερία είναι η Αλέξάνδρεια. Υπάρχει μια συνάφεια, μιας και στα Τουρκικά Ισκεντέρ είναι ο Αλέξανδρος. Στη δική μας γλώσσα η μελωδία τραγουδιέται σε διάφορα σημεία της Ελλάδας ως «Από ξένο τόπο κι απ’ αλαργινό» και θεωρείται από τα πιο γνωστά τραγούδια των ανατολικών παραλίων.
Το 1960 το συμπεριέλαβε στο ρεπερτόριό του μέχρι και ο Μάρκος Βαμβακάρης ηχογραφώντας το με την Καίτη Γκρέυ. Στη δεκαετία του 1950 η κατά τον Όρσον Ουέλες «πιο συναρπαστική γυναίκα στον κόσμο», η Έρθα Κιτ, ηθοποιός και τραγουδίστρια του ύφους των παλιών Καμπαρέ, το έκανε γνωστό και πέρα απ’ τον Ατλαντικό, ενώ, η μελωδία του έφτασε μέχρι την καρδιά της αμερικάνικης τζαζ με εκτελέσεις όπως αυτή του περίφημου φλαουτίστα Χέρμπι Μαν, αλλά, και την Άπω Ανατολή με τον ηλεκτρικό ήχο του περίφημου Ιάπωνα κιθαρίστα Τακέτσι Τεραούτσι.
Από τις ιδιαίτερες μελωδίες που γύρισαν τον κόσμο με όχημα την μεγάλη δύναμη της μουσικής παγκοσμιότητας, δίνοντας, ταυτόχρονα το έντονο γεωγραφικό τους στίγμα.

Υπογράφει: Βαγγέλης Αρναουτάκης 

Aπό ξένο τόπο κι απ' αλαργινό
ήρθ' ένα κορίτσι, φως μου, δώδεκα χρονώ

Ούτε στην πόρτα βγαίνει ούτε στο στενό
ούτε στο παραθύρι φως μου, δυο λόγια να της πω

Έχει μαύρα μάτια και σγουρά μαλλιά
και στο μάγουλό του, φως μου, έχει μιαν ελιά

Δε μου τη δανείζεις δεν μου την πουλάς
την ελίτσα που 'χεις, φως μου, και με τυραννάς

Δε σου τη δανείζω, δεν σου την πουλώ
μόν' να τη χαρίσω θέλω σε κείνον π' αγαπώ