Πολλοί τύποι κλάματος: διαβάστε τα σημάδια

Το κλάμα είναι το κύριο μέσο επικοινωνίας των βρεφών. Είναι σχεδιασμένο από τη φύση να είναι τόσο δυσάρεστο για τη μητέρα, που να της δημιουργεί ανησυχία και εγρήγορση για να ικανοποιήσει άμεσα την ανάγκη του μωρού. 

Ο γονιός είναι καλό να συνειδητοποιήσει ότι το μωρό, από πολύ νωρίς, είναι ικανο να βιωνει την ιδια ποικιλια συναισθηματων και αντιδρασεων που βιωνουμε κι εμεις. 
Ωστοσο τα εκφραζει όλα με μια κοινη συνισταμενη, την ιδια φωνουλα, με κατ' αρχην δυσδιακριτες παραλλαγες στη χροια, τον τονο και την ενταση της. Είναι στο χερι μας να ακουσουμε προσεκτικα το μωρο και να διακρινουμε οσο μπορουμε το συναισθημα και την αναγκη του πισω από τον τυπο κλαμματος κάθε φορα. Αυτό σιγουρα δεν είναι ευκολη υποθεση.
Πολλες φορες και ο πιο παρατηρητικος γονιος θα μπερδευτει, δε θα αναγνωρισει αμεσως την αιτια του κλαματος. 
Σε αυτές τις περιπτωσεις είναι σημαντικο να απαντουμε με μια σειρα από ιεραρχημενες ενεργειες: μηπως πειναει; 
Mηπως εχει λερωμενη πανα; 
Θελει να σταθει ορθιο για να ρευτει; 
Βαριεται, θελει κουβεντα κι ερεθισματα; 
Μηπως το αντιθετο, εχει κουραστει από τα υπερβολικα ερεθισματα και χρειαζεται λιγο χρονο χωρις φως και φασαρια; Μηπως κρυωνει η είναι υπερβολικα ντυμενο; 
Βρισκεται σε αβολη για αυτό σταση, με τα ποδια για παραδειγμα να χτυπανε στη βαση του κρεβατιου; 
Μηπως εχει απλα αναγκη για σωματικη επαφη, για χαδι και αγκαλια; 
Εχει κολικους; 
Η, τελος, εκδηλωνει ένα επιμονο και ερεθιστικο κλαμμα που υποδηλωνει πονο, πυρετο, αρρωστια;  
Με την καταλληλη προσοχη κι εμπειρια ο γονιος ελπιζει ότι θα μαθει τελικα πως ακουγεται το κλαμμα του δικου του παιδιου σε κάθε μια από αυτές τις καταστασεις.
Γονεις με δυο η περισσοτερα παιδια θα επιβεβαιωσουν το γεγονος ότι κάθε βρεφος, αναλογα με... 
την ιδιοσυγκρασια του, εχει το δικο του χαρακτηριστικο κλαμμα. 
Αλλα και σε όλα τα βρεφη ορισμενοι τυποι κλαμματος είναι αρκετα χαρακτηριστικοι: για παραδειγμα το διακεκομμενο, απαρηγορητο κλαμμα της πεινας; Οι 'ενοχλημενες' φωνες της λερωμενης πανας; Το 'σπασμενο' κλαμμα της κουρασης; Το 'παραπονιαρικο' της ανιας; Το 'ανησυχο' της ζεστης; Οι υψισυχνοι, ερεθιστικοι ηχοι του πονου. Αν όλα αυτά ακουγονται δυσκολα και δυσδιακριτα – πραγμα καθολου απιθανο, τουλαχιστον κατά τις πρωτες εβδομαδες και στο πρωτο παιδι- η προσπαθεια τουλαχιστον να καταλαβετε το μωρο σας μετραει. 
Επικεντρωθειτε σε μια βασικη διακριση που χρειαζεται να κανετε: είναι το κλαμμα του μωρου ενδειξη επειγοντος η όχι; Το επειγον – από πεινα, πονο, δυσφορια- είναι εντονο και ανεξελεγκτο, απαιτει την αμεση σας απαντηση. Το μη επειγον κλαμμα του είναι καπως διερευνητικο, με παυσεις αναμονης, σα να περιμενει που και που την απαντηση σας.
Στον αντιποδα, θα μπορουσατε να βαλετε μια μεγαλη, γενικη ταμπελα 'κλαμμα' σε ολες τις ποικιλες εκφρασεις του μωρου σας και να αποκρινεστε με στερεοτυπο, μονοδιαστατο τροπο; Να του βαζετε το μπουκαλι η την πιπιλα στο στομα κάθε φορα που κλαιει από ανια η ενοχληση; Να αυξανετε τα ερεθισματα, το κουνημα στο ρηλαξ η τα παιχνιδια και τις φωνες σας κάθε φορα που εχει κουραστει; Να το αφηνετε να κλαιει απαρηγορητα στο κρεβατακι του εως οτου κοιμηθει εξαντλημενο; Η να σταματατε το κλαμμα προκαλωντας του υπνηλια και καταστολη με σταγονες ουζο στην πιπιλα του η με ένα ισχυρο αντιισταμινικο. Αυτά είναι πραγματικες καταστασεις που συμβαινουν στις μερες μας. Δεν προσφερουν καμια υπηρεσια στο παιδι, σε εσας και απωτερα στη σχεση σας μαζι του.
Πριν περιγραψω τον τροπο επικοινωνιας με ένα βρεφος, χρειαζεται να τονισω ότι δεν είναι κάθε στιγμη καταλληλη για ερεθισματα και συνδιαλλαγη. Τα μωρα, όταν είναι ξυπνια, περνουν από φασεις δεκτικες, εξωστρεφεις, ανοιγοντας τα ματια τους με εκπληξη και προσμονη προς τον εξω κοσμο, εναλλασσομενες με φασεις λιγοτερο δεκτικες, εσωστρεφεις, οπου αποφευγουν το βλεμμα, ενοχλουνται με τα ερεθισματα ή είναι προβληματισμενα με τον αερα στο στομαχι, τα πονακια στην κοιλια, τη ζεστη ή την αβολη θεση τους. Μαθετε να διαβαζετε τα σημαδια που σας δινουν ώστε να ανταποκρινεστε στο μωρακι σας καταλληλα, με αυξημενα ή μειωμενα ερεθισματα, αναλογα με τη διαθεση και την εσωτερικη του κατασταση. Εκμεταλλευτειτε ιδιαιτερα στιγμες οπου βρισκεται στη λεγομενη ηρεμη εγρηγορση, δηλαδη με ματια ανοιχτα, στυλωμενα και γεματα ενδιαφερον, χαλαρωμενο, χωρις στριφογυρισματα και υπερβολικες, ασκοπες κινησεις χεριων-ποδιων.
Δοκιμαστε να μαγνητοφωνησετε ή να βιντεοσκοπησετε μια αλληλεπιδραση με το μωρο σας. Επειτα δειτε το παλι; Θα βρειτε ενδιαφεροντα σημαδια του μωρου που δεν ειχατε αρχικα παρατηρησει και, από τη θεση του παρατηρητη, θα διαπιστωσετε τροπους για να βελτιωσετε την επικοινωνια σας μαζι του.
Περα από τις λεξεις, το παιδι πρωταρχικα μαθαινει τη γλωσσα από το περιβλημα της: τον τονο της φωνης, που πρεπει να δειχνει ενδιαφερον, με χρωμα και αντιθεσεις; Το κοιταγμα στα ματια, τις εκφρασεις του προσωπου, για να συνδεσει συγκεκριμενες λεξεις με συναισθηματα; Τη σταση του σωματος μας, που πρεπει να είναι δεκτικη και φιλικη προς το νηπιο. Αυτό σημαινει πραγματα όπως να του μιλαμε κατεβαινωντας στο επιπεδο των ματιων του, το σωμα μας να κλινει ελαφρα προς τα μπροστα; Τις χειρονομιες και τις εκφρασεις με τις οποιες διανθιζουμε το λογο, δινουμε μη λεκτικα σημαδια ή προσθετουμε χιουμορ. Το βρεφος μαθαινει το παιχνιδι των ερωτοαποκρισεων, το μπαλακι που φευγει από τον ένα συνομιλητη στον άλλο. Απολαμβανει την επαναληψη και τη μιμηση. Ο γονιος πρεπει να δωσει συνειδητα σημασια σε όλα αυτά τα στοιχεια της επικοινωνιας του με το παιδι, το οποιο απορροφα τα παντα, εισπραττει και αργοτερα μιμειται το δικο μας τροπο επικοινωνιας. Απο τη μερια του το μικρο θα χρησιμοποιησει και το ιδιο τροπους επικοινωνιας πριν και περα απο τις λεξεις. Γυρω στα πρωτα του γενεθλια, θα δειχνει με το δαχτυλο του κατι που του αρεσει, θα κανει γκριματσες, θα κανει 'γεια σου' με το χερι του, θα ζητησει κατι απο το γονεα με ενα επιμονο βλεμμα. Αν το ενθαρρυνετε να εκφραστει με αυτα τα μεσα, θα αντικαταστασει γρηγοροτερα το κλαμμα ως τροπο να σας ζηταει πραγματα.
Οσον αφορα την ωριμανση του βρεφους, η κατανοηση προηγειται της εκφρασης και τα μη λεκτικα στοιχεια των λεξεων. Γι' αυτον το λογο μια καθυστερηση στο να καταλαβαινει απλες λεξουλες ή εντολες, οπως και η μη χρησιμοποιηση απο μερους του χειρονομιων, οπτικης επαφης και του δεικτη του χεριου ως μεσων επικοινωνιας με το γονιο εχουν πιθανη προγνωστικη σημασια και χρειαζονται αμεσοτερη διερευνηση απο ειδικο. Μια πρωιμη διαγνωση προβληματων ακοης ή αυτιστικης συμπεριφορας ειναι ιδιαιτερα κρισιμη, γιατι ακολουθειται απο πρωιμη παρεμβαση.
πηγή: childit