Έχε το νου σου στο παιδί...

Τα παιδιά είναι τα μεγάλα θύματα της πολιτικής εξαθλίωσης των εργατικών λαϊκών οικογενειών που εφαρμόζεται σε όλα τα κράτη -μέλη της ΕΕ, αφού μία, ενιαία και αδιαίρετη είναι η στρατηγική της προς όφελος των μονοπωλίων. 

Ο υποσιτισμός παιδιών που φτάνουν στα σχολεία τους νηστικά δεν μπορεί παρά να χαρακτηριστεί έγκλημα, μπροστά στο οποίο κανένας άνθρωπος του μόχθου δεν μπορεί να κλείνει τα μάτια.

«Υπερασπίσου το παιδί
γιατί αν γλιτώσει το παιδί υπάρχει ελπίδα»...

Και δεν αφορά μόνο την Ελλάδα. «Το κυλικείο παρέμεινε ανοικτό κατά τη διάρκεια των χριστουγεννιάτικων διακοπών, διότι αρκετοί μαθητές κινδύνευαν να πεινάσουν κατά τη διάρκεια του 15ήμερου», αποκάλυψε ο διευθυντής μιας σχολικής μονάδας σε ένα από τα φτωχά προάστια της Λισσαβόνας, όπου έχουν καταγραφεί 13.000 μαθητές που απειλούνται άμεσα από την έλλειψη διατροφής.

Έχοντας έρθει αντιμέτωπος με περιστατικά «λιποθυμίας μαθητών τα πρωινά της Δευτέρας έπειτα από υποσιτισμό πολλών ημερών», ο διευθυντής του σχολείου έλαβε την πρωτοβουλία να προσφέρει από το κυλικείο πρωινό σε περίπου 40 μαθητές ηλικίας από 4 έως 18 ετών, από τους 800 που απαριθμεί η σχολική μονάδα στα βόρεια της Λισσαβόνας.

 .

Τα κρούσματα υποσιτισμού παιδιών στην Πορτογαλία αυξάνονται με σταθερό ρυθμό. Στην ίδια σχολική μονάδα σχεδιάζεται να μείνει ανοιχτό το κυλικείο και κατά τις διακοπές του Πάσχα, αυτή τη φορά για το διπλάσιο αριθμό μαθητών.

Τα «χριστουγεννιάτικα» πρωινά στο κυλικείο προορίζονταν για μαθητές «των οποίων οι γονείς έχουν μείνει άνεργοι ή άστεγοι», επισήμανε μία από τις κοινωνικές λειτουργούς του σχολείου.

«Παρά την πείνα, περίπου είκοσι μαθητές, ως επί το πλείστον έφηβοι, επέλεξαν να μην έλθουν να παίρνουν πρωινό αυτά τα Χριστούγεννα, ώστε να αποφύγουν τις ματιές των άλλων συμμαθητών τους ή να παραδεχθούν με αυτόν τον τρόπο την αναξιοπάθεια των γονέων τους», επισήμανε ο διευθυντής, εξηγώντας πως αυτή η αντίδραση αποτελεί «φαινόμενο μίας επονείδιστης φτώχειας».

Ήδη από το περασμένο έτος, το σχολείο είχε ξεκινήσει να προσφέρει πρωινά σε ορισμένους μαθητές. Πλέον, «με την επιδείνωση της κρίσης, διαπιστώνουμε αύξηση στον αριθμό των παιδιών που έρχονται στα μαθήματα χωρίς επαρκή σίτιση», υπογραμμίζει θλιμμένος ο διευθυντής.

Στα τέλη Νοέμβρη, 13.000 μαθητές της Λισαβόνας διαπιστώθηκε πως δεν τρέφονται κανονικά, οι 3.000 εκ των οποίων είχαν καταγραφεί μόνον τον Οκτώβρη, στα πλαίσια του νέου σχολικού προγράμματος για παροχή διατροφικής βοήθειας.

Μάλιστα στις φετινές χριστουγεννιάτικες διακοπές, πολλοί γονείς εξακολούθησαν να αφήνουν τα πρωινά τα παιδιά τους στους παιδικούς σταθμούς, όπου περιλαμβάνεται το γεύμα, όταν μόλις το μισό ποσοστό από αυτούς επέλεξε αυτή τη λύση το περασμένο έτος.

Εικόνες του παρόντος που σκιαγραφούν ένα ακόμα πιο ζοφερό μέλλον αν οι λαοί δεν παρέμβουν καταλυτικά και αποφασιστικά για την προστασία των παιδιών τους. Ο υποσιτισμός παιδιών είναι αδύνατον να αντιμετωπιστεί στο πλαίσιο μιας σχολικής μονάδας, πόσο μάλλον που με δεδομένο το σφαγιασμό δαπανών τα κονδύλια που διατίθενται για την παιδεία διαρκώς μειώνονται.

Άλλωστε και στην Πορτογαλία, όπως αναφέρουν τα ειδησεογραφικά πρακτορεία, τα σχετικά προγράμματα χρηματοδοτούνται από δωρεές ή προσφορές επιχειρήσεων τροφίμων που δεν είναι πάντα δεδομένες και σταθερές και σε κάθε περίπτωση είναι ανεπίτρεπτο να υποκαθιστούν την ευθύνη του κράτους.

Στους καιρούς μας όμως το αστικό κράτος αναλαμβάνει ακέραια την ευθύνη μόνο απέναντι στα παράσιτα, τους κεφαλαιοκράτες και στο πώς θα τους ξελασπώσει απ' την καπιταλιστική κρίση. Αυτοί, τα κέρδη τους και η ανταγωνιστικότητά τους να είναι καλά και ...γαία πυρί μειχθήτω.

Η κατάσταση αυτή που θα χειροτερεύει στην πορεία της κρίσης, αλλά και στη φάση της αναιμικής ανάπτυξης όπου τα μονοπώλια για να κερδίσουν το χαμένο έδαφος θα διατηρήσουν και θα εντείνουν την επίθεσή τους στους λαούς, θέτει κάθε άνθρωπο του μόχθου προ των ευθυνών του. Την ώρα που αποκαλύπτεται (στοιχεία του Bloomberg) ότι ο πλούτος που κατέχουν μια χούφτα επιχειρηματίες είναι ασύλληπτος, με 100 από δαύτους να αυξάνουν την περιουσία τους το 2012 κατά 241 δισ. δολάρια και οι περιουσίες όλων μαζί να φτάνουν αθροιστικά τα 1,9 τρισ. δολάρια, την ίδια αυτή ώρα παιδιά λιποθυμάνε απ' την πείνα σε ολόκληρο τον πλανήτη. Ο πλούτος που παράγουν οι μανάδες και οι πατεράδες, αρκετός να τα θρέψει όλα, να τους εξασφαλίσει την ικανοποίηση των αναγκών τους, καταλήγει στα χέρια των κηφήνων και ούτε ψίχουλο δεν απομένει στους παραγωγούς του.

Τι άλλο πρέπει να συμβεί για να αποφασίσουν οι εργάτες, οι αγρότες, οι αυτοαπασχολούμενοι να ξεσηκωθούν; Να πάρουν τη ζωή τους στα χέρια τους. Να ανατρέψουν με την πάλη τους την εξουσία των μονοπωλίων και να συντρίψουν μηχανισμούς, θεσμούς, ενώσεις που την υπηρετούν. Τι άλλο πέρα απ' το ότι τα παιδιά τους πεινάνε και κρυώνουν;

.

«Έχε το νου σου στο παιδί ... Και όταν θα 'ρθουν οι καιροί .... που θα 'χει σβήσει το κερί στην καταιγίδα ... Υπερασπίσου το παιδί γιατί αν γλιτώσει το παιδί υπάρχει ελπίδα»...

Ας υπερασπιστούμε λοιπόν τα παιδιά. Χρέος, καθήκον μας.

πηγή