Πόρτες κλείσανε πίσω σου
και άλλες ανοίξανε πρόθυμα ...
|
«Μια στάλα ομορφιάςμέσα σου ψάξε να βρεις.»ναι, απαντούσες με αγέλαστα μάτιακαι το ναι σου, μια άρνηση.Πότε πρόλαβες, πότετη δύσκολη στράτα να πάρεις;«Όλη η κρυμμένη ομορφιάόχι γύρω σου, μέσα σου.Μέσα σου η δύναμη όληΤα πόδια σου στύλωσεΤη ζωή σου στα χέρια σου πάρεΜην αφήνεις κανέναν, κανέναν, ποτέτα δικά σου να ορίζει.»Ναι έλεγες, ναι…Το φοβερό μυστικό σουσε όλους γνωστότα κόκκινα μάτια,το γαλανό σου το βλέμμα το άδειοη απούσα χαρά απ’ τα δώδεκα χρόνια σουΠότε πρόλαβες, πότε;;;Σε όλους γνωστό το εφτασφράγιστοκαι σαν πανωφόρι βαρύη σιωπή μας το σκέπαζε.Πόρτες κλείσανε πίσω σουκαι άλλες ανοίξανε πρόθυμαΤο τελευταίο εισιτήριο το ενέσιμοάλλοι στο αγόρασαν,ΟΛΟΙ μας,κοινωνία αδιάφορη,σύστημα αγάπης ανύπαρκτο,δυνατά σπρώχνοντάς σε...... μακριά του σε έδιωξεκι άφησεμια σταγόνα ομορφιάς γαλανήςγια πάντα να φύγει.Πότε πρόλαβες; Πότε;Κι εμείς πώς, Θεέ μου, αυτό το επιτρέψαμε;Πώς;;;
Πρώτη δημοσίευση: 15 Οκτωβρίου 2009Δ.Β.
No comments:
Post a Comment