Ο μικρός Luiz Antonio και το χταπόδι
το video με ελληνικούς υπότιτλους εδώ
Ο μικρός Luiz Antonio από τη Βραζιλία εξηγεί στη μαμά του γιατί δεν
θέλει να τρώει κρέας γενικά, με αφορμή το χταποδάκι στο πιάτο του...
Ο διάλογος
-Φρούτα; Εντάξει;
-Εντάξει.
-Αλλά φάε το χταπόδι σου.
-Αχ, μαμά, εντάξει.
-Το χταπόδι δεν είναι πραγματικό, έτσι δεν είναι;
-Όχι.
-Εντάξει τότε…. Και δεν μιλάει ούτε έχει κεφάλι, έτσι δεν είναι; Πού είναι το κεφάλι του;
-Δεν έχει κεφάλι. Αυτά είναι μόνο τα ποδαράκια του ψιλοκομμένα.
-Είναι το κεφάλι του στη θάλασσα;
-Είναι στον ψαρά.
-Ο ψαράς το έκοψε έτσι;
-Ναι.
-Γιατί;
-Για να μπορέσουμε να το φάμε. Αλλιώς θα έπρεπε να το καταπιούμε
ολόκληρο.
-Αλλά γιατί;
-Για να μπορούμε να το φάμε, αγάπη μου. Όπως κόβουμε το μοσχάρι, το
κοτόπουλο…
-Το κοτόπουλο;
-Κανείς δεν τρώει κοτόπουλο.
-Κανείς δεν τρώει κοτόπουλο;
-Όχι. Αυτά είναι ζώα.
-Αλήθεια;
-Φάε τις πατάτες σου τότε.
-Μόνο τις πατάτες και το ρύζι.
-Εντάξει.
-Τα χταπόδια είναι ζώα.
-Εντάξει.
-Όλα αυτά είναι ζώα. Τα ψάρια είναι ζώα… τα χταπόδια είναι ζώα… τα
κοτόπουλα είναι ζώα… οι αγελάδες είναι ζώα… τα γουρούνια είναι ζώα…
-Είναι;
-Λοιπόν… όταν τρώμε τα ζώα… πεθαίνουν.
-Ναι…
-Γιατί;
-Για να μπορούμε να φάμε, αγάπη μου…
-Γιατί πεθαίνουν; Δεν μου αρέσει που πεθαίνουν. Μου αρέσει να μένουν
όρθια και ευτυχισμένα.
-Εντάξει, τότε.
-Εμείς δεν θα τα ξαναφάμε, εντάξει;
-Εντάξει.
-Αυτά είναι ζώα… πρέπει να τα φροντίζουμε, όχι να τα τρώμε!
-Σωστά. Φάε μόνο τις πατάτες και το ρύζι σου τότε.
-Εντάξει.
-Γιατί κλαις;
-Δεν κλαίω.
-Απλά με συγκίνησες λίγο.
-Βλέπω τα δάκρυα…
-Φάε τώρα. Δεν είναι ανάγκη να φας το χταπόδι, εντάξει;
-Εντάξει.
Ευχαριστούμε την Λυδία, που μας το έστειλε :)
No comments:
Post a Comment