Ε κακομοίρη άνθρωπε!

«Ε κακομοίρη άνθρωπε», είπε δυνατά,
«μπορείς να μετακινήσεις βουνά,
να κάμεις θάματα,
κι εσύ να βουλιάζεις στην κοπριά, στην τεμπελιά και στην απιστία!
Θεό έχεις μέσα σου, Θεό κουβαλάς και δεν το ξέρεις
το μαθαίνεις μονάχα την ώρα που πεθαίνεις,
μα 'ναι πολύ αργά.
Ας ανασκουμπωθούμε εμείς που το ξέρουμε, ας σύρουμε μπορεί να μας ακούσουν!»

 

************************************

Ν΄ αγαπάς την ευθύνη.
Να λες:
Εγώ, εγώ μονάχος μου
έχω χρέος να σώσω τη γης.
Αν δε σωθεί, εγώ φταίω.
Δε φοβούμαι μοναχός, δεν ελπίζω μοναχός, δε φωνάζω μοναχός μου.
Μια παράταξη μεγάλη, μια φόρα του Σύμπαντου
φοβάται, ελπίζει, φωνάζει μαζί μου.

 

************************************

Οι νεκροί σου δεν κείτουνται στο χώμα.
Γένηκαν πουλιά, δέντρα, αγέρας.
Κάθεσαι στον ίσκιο τους, θρέφεσαι με τη σάρκα τους,
αναπνές το χνότο τους.
Γένηκαν Ιδέες και πάθη,
κι ορίζουν τη βουλή σου και την πράξη.
Οι μελλούμενες γενεές δε σαλεύουν μέσα στον αβέβαιο καιρό,
μακριά από σένα.
Ζουν, ενεργούν και θέλουν μέσα στα νεφρά και στην καρδιά σου.
Κάθε σου πράξη αντιχτυπάει σε χιλιάδες μοίρες.
Όπως περπατάς, ανοίγεις, δημιουργός την κοίτη
όπου θα μπει και θα οδέψει ο ποταμός των απόγονων.
Όταν φοβάσαι, ο φόβος διακλαδώνεται σε αναρίθμητες γενεές
και εξευτελίζεις αναρίθμητες ψυχές μπροστά και πίσω σου.
Όταν υψώνεσαι σε μια γενναία πράξη,
η ράτσα σου αλάκερη υψώνεται και αντρειεύει.

 

************************************