Κανένα παιδί μόνο του - «Κανένα παιδί απροστάτευτο»

του Βασίλη Κωνσταντίνου

 

Όταν εσύ κοιμάσαι ήσυχος
Κάποιο παιδί αναστενάζει
Κάποιο παιδί  φοβάται, ξαγρυπνά
Σκέφτεται την άλλη μέρα

Βλέπει καθημερινά τον εφιάλτη του
Αυτόν που τον εκβιάζει
και πιέζει με την συμπεριφορά του
Όταν εσύ παίζεις αμέριμνος
Κάποιο παιδί φοβάται μήπως έλθει η σειρά του
Γιατί θα το κοροϊδέψεις, θα το κοροϊδέψω, θα το κοροϊδέψουμε
το έχεις κοροϊδέψει, το έχω κοροϊδέψει, το έχουμε εξοντώσει
ξεχάσαμε ότι είναι συμμαθητής μας, ξεχάσαμε ότι είναι παιδί
Όταν εσύ διαβάζεις αμέριμνος και ήσυχος
Κάποιο παιδί είναι αλλού, δεν συγκεντρώνεται
Κάποιο παιδί είναι σκασμένο, αδικημένο, πονεμένο
Μάταια προσπαθεί να συγκεντρωθεί στα μαθήματά του
Κάποιοι φρόντισαν με την συμπεριφορά τους να το πληγώσουν
Να το προσβάλλουν, να το μειώσουν
Αν δεν θέλεις να έλθει και η δική σου σειρά
ΑΝΤΕΔΡΑΣΕ, ΜΙΛΗΣΕ, ΦΩΝΑΞΕ
Μην αφήνεις μόνο του τον συμμαθητή σου
Όταν τον χρειαστείς, θα είσαι κι εσύ μόνος

Το κείμενο αυτό το έγραψα με αφορμή την ημέρα κατά της σχολικής βίας.
Διαβάστηκε από τα παιδιά σε μια όμορφη εκδήλωση του σχολείου.

Για την πολιτεία, τους γονείς, τους συγγενείς, τους φίλους, για όλους μας είναι καθήκον η προφύλαξη των παιδιών από κάθε τι που τους δημιουργεί πρόβλημα. Περισσότερο φυσικά για εμάς τους δασκάλους.
Σύνθημά μας πρέπει να γίνει : «Κανένα παιδί απροστάτευτο»