Την
πατρίδα μ’ έχασα
έκλαψα και πόνεσα (δις) Λιγούμαι κι αρόθυμω, όι όι ν’ ανασπάλω κι επορώ (δις). |
Την
πατρίδα μου έχασα
έκλαψα και πόνεσα Λιγώνομαι κι επιθυμώ όι, όι Να ξεχάσω δε μπορώ |
Μίαν
κι άλλο σην ζωή μ’
σο πεγάδι μ’ σην αυλή μ’ (δις) Νερόπον ας έπινα, όι όι και τ’ ομμάτα μ’ έπλυνα (δις). |
Ακόμη
μία φορά στη ζωή μου
Στο πηγάδι στην αυλή μου Νεράκι ας έπινα όι, όι και να μάτια μου να "έπλενα" |
Τά
ταφία μ’ έχασα
ντ’ έθαψα κι ενέσπαλα (δις) Τ’ εμετέρτ 'ς αναστορώ, όι όι και σο ψυόπο μ’ κουβαλώ (δις) |
Τους
τάφους μου έχασα
Αυτούς που έθαψα δεν ξέχασα Τους δικούς μας ξαναθυμάμαι όι, όι και στην ψυχούλα μου κουβαλάω |
Εκκλησίας
έρημα
μοναστήρα ακάντηλα (δις) πόρτας και παράθυρα, όι όι επέμναν ακράνοιχτα (δις) |
Έρημες
εκκλησίες
Μοναστήρια χωρίς καντήλες Πόρτες και παράθυρα όι, όι μείνανε ορθάνοιχτα |
Μουσική: Κώστας Σιαμίδης
Του Χρήστου Αντωνιάδη, καθηγητή νευροχειρουργικής στο ΑΠΘ (1950-2013) που κατάγεται από την Ξηρολίμνη Κοζάνης
No comments:
Post a Comment