Καλά, δεν ντρέπονται;

Καλά, δεν ντρέπονται που επιτρέπουν να αλωνίζει ο θάνατος;
Καλά, δεν ντρέπονται τα παντελόνια, τα φουστάνια, τις θέσεις, τις γραβάτες, τις πολυτελείς εσάρπες τους ...

Καλά, δεν ντρέπονται που ένας ψαράς τους ξεφτίλισε διεθνώς;

Αλλά τι λέω; Μήπως Ψαράδες δεν άλλαξαν τον κόσμο;

Καλά, δεν ντρέπονται, δεν έχουν τύψεις που μέρα-νύχτα εγκληματούν κατά της Ανθρωπότητας;

Αν είχαν τσίπα, θα τσακίζονταν να πάνε εκεί, μέσα στα βράχια, στα παγωμένα κύματα, να βραχούν μέχρι το κόκαλο, να νιώσουν το ρίγος, να τους σκεπάσει η σκιά του θανάτου, να απλώσουν τα βρώμικα χέρια τους να αρπάξουν κανά μωρέλι από του χάρου τα δόντια

Καλά, δεν ντρέπονται που ακόμα και τώρα, μετά από τόσους άδικους πνιγμούς, τόση δυστυχία, εξακολουθούν να μιλάνε για λαθραίες ψυχές, λες και είναι οι άνθρωποι εμπορεύματα.
Αν είχαν τσίπα ...

Πήγε η καγκελάριος στον ερντογάν τον μεγαλοπρεπή και ποιος ξέρει τι συμφωνίες έκλεισαν;
Σιγά μη μίλησαν για τους πρόσφυγες!!

Στη Λέσβο βρίσκεται ένα παλικάρι που άφησε διδακτορικό και δουλειά και σώζει ζωές.
Τα ελληνικά προσφυγικά νησιά μας διασώζουν την Ανθρωπιά

Αυτοί, οι αναίσχυντοι, τις ομάδες κρούσης θέλανε και θέλουν να στείλουν, που αντί να διασώζουν θα κάνουν «πατητές» στους ταλαίπωρους και θα γεμίζουν τον βυθό με νεκρούς. 

Το βυθό ναι, για να μην επιπλέουν και προσβάλλουν την αισθητική τους.

Απ' όλα αυτά τι θα μείνει στο τέλος, τι θα καταγράψει στα θετικά 

ο ιστορικός του μέλλοντος;

Τα προσφυγονήσια μας.

Έναν φούρναρη,

Έναν ψαρά,

Τρεις γιαγιάδες με το μωρέλι στην αγκαλιά,

Αυτά, ναι αυτά, θα γίνουν Σύμβολα

Όλη η ντροπή και το αίσχος δικά τους....

χαμομηλάκι