Ναι, βοηθάμε τα παιδιά μας να μαθαίνουν, δεν γινόμαστε υπηρέτες τους

Όλοι οι γονείς θέλουν να έχουν παιδιά ανεξάρτητα που να πιστεύουν στον εαυτό τους και στις ικανότητές τους, και να μπορούν να αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους. 

Ωστόσο, πολλοί γονείς ανατρέπουν τις πραγματικές τους προθέσεις ακόμα και ασυνείδητα, και ενισχύουν τα συναισθήματα αβοηθησίας και ανικανότητας των παιδιών.

Αρκετά συχνά, οι ρυθμοί των γονιών είναι ασταμάτητοι και κινούνται με ιλιγγιώδη ταχύτητα, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει αρκετός χρόνος να σκεφτούν τι είναι αυτό που κάνουν και γιατί το κάνουν. Μεγάλο μέρος της ζωής τους φαίνεται να έχει μπει στον αυτόματο πιλότο τρέχοντας από τη δουλειά στο σχολείο και από το σχολείο στο σπίτι, από το σπίτι σε δραστηριότητες αναλαμβάνοντας ευθύνες, ευθύνες, ευθύνες! 

Ως αποτέλεσμα, οι γονείς αποκτούν τη συνήθεια να κάνουν τα ίδια πράγματα χωρίς να σκέφτονται τι μπορούν και πρέπει να κάνουν τα παιδιά.

Σκεφτείτε για λίγο τον τρόπο που επικοινωνείτε με τα παιδιά σας. Χρησιμοποιείτε λέξεις και φράσεις που χτίζουν την αυτονομία και την ανεξαρτησία, ή μήπως ακόμα και άθελά σας η επικοινωνία και η συμπεριφορά σας διδάσκει στα παιδιά το αντίθετο; 

Πόσο συχνά λέτε στα παιδιά “Άσε, θα στο φέρω εγώ, θα το κάνω εγώ για σένα, θα το χειριστώ εγώ, θα έρθει κόσμος και μάζεψα τα πράγματά σου, αυτό είναι πολύ δύσκολο για σένα;”

Κάθε φορά που ένας ενήλικας κάνει για το παιδί πράγματα που μπορεί να κάνει από μόνο του, μεταφέρει το μήνυμα ότι ξέρει περισσότερα ή καλύτερα. Ακόμα και αν αυτή είναι η αλήθεια, τα παιδιά χρειάζονται και θέλουν να μάθουν να κάνουν τις επιλογές τους, να παίρνουν τις αποφάσεις τους και να κάνουν πράγματα μόνα τους. Όταν οι γονείς ή οι ενήλικες παρεμβαίνουν συνεχώς σε ευθύνες και δραστηριότητες των παιδιών, εμποδίζουν την ανάπτυξη και τη βελτίωση δεξιοτήτων που απαιτούνται στην ενήλικη ζωή.

“Θα μου φέρεις τα παπούτσια μου; Θα βρεις τις μπογιές μου; Θα φτιάξεις τη τσάντα μου;

Οι γονείς πρέπει και οφείλουν να επιτρέπουν και να ενθαρρύνουν τα παιδιά να κάνουν πράγματα από μόνα τους, ακόμα και αν κάνουν λάθη. Από την ηλικία των τριών ετών τα παιδιά μπορούν να ξεκινήσουν να εξυπηρετούν ως ένα βαθμό τον εαυτό τους και να συμμετέχουν στο σπίτι με τη βοήθεια των γονιών.

Την επόμενη φορά που θα ακούσετε “Θα το κάνεις για μένα μαμά;” και βρεθείτε στον πειρασμό να κάνετε κάτι για το παιδί σας, σταματήστε και αναρωτηθείτε “Μπορεί το παιδί μου να το κάνει από μόνο του αντί για μένα;”. 

Το πιθανότερο είναι ότι θα διαπιστώσετε ότι η απάντηση είναι ένα μεγάλο και ηχηρό ναι!

babyradio