Συγγνώμη, παιδί μου, που δεν μπόρεσα να σου μοιάσω ...

Χαρισμένο στα νέα παιδιά!! 

από τον Νίκο Ορφανίδη

Συγγνώμη παιδί μου που δεν μπόρεσα να σου μοιάσω, ξέρεις εγώ εκείνα τα χρόνια δούλευα σε οικοδομές στα χωράφια για ένα κομμάτι ψωμί, δεν ήθελα να έχεις την ίδια μοίρα με εμένα, οπότε έκανα τα αδύνατα δυνατά να σε σπουδάσω να φας λίγο ψωμί ξεκούραστο, και να μη έχεις την ίδια τύχη με εμένα τον αγράμματο.

Πέρασαν τα χρόνια σπούδασες, πέτυχες τον στόχο που σου έδειξαν οι άλλοι, και σε έφτιαξαν στα μέτρα τους πήρες το πτυχίο σου και καμαρώνεις, τώρα πια μεγάλος που δεν είσαι σαν τον γονιό σου!!
Ένας αγράμματος, τώρα σου είπανε ότι είσαι ανώτερος από αυτόν έτσι σε έμαθαν γιατί στόχος πάντα ήτανε το πτυχίο και όχι ο ΆΝΘΡΩΠΟΣ!!!

Και ήρθε η ώρα να σε αγκαλιάσω και εσύ τραβήχτηκες πίσω γιατί ακόμα μυρίζω ασβέστη και χωματίλα, ενώ εσύ μες στα αρώματα, αυτά που απόχτησες, όταν εγώ φιλούσα κατουρημένες ποδιές!!
Δεν μπορεί ένας εργάτης να μιλά πια με ένα πτυχιούχο, τι έχουν να πουν τι τους ενώνει, ένα τίποτα!!!

Και εξάλλου εγώ σε έκανα δεν μου το ζήτησες εσύ να σε κάνω!!
Και όλα τα λάθη είναι δικά μου και όχι δικά σου!!!

Θα ήθελα μόνο όταν έρθει η ώρα να φύγω να μου κάνεις μια χάρη, όταν με βάλουν στο χώμα να φυτέψεις ένα αγκάθι!!
Ένα μόνο αγκάθι να σου θυμίζουν τα λόγια μου, τα λόγια κάθε γονιού που τσιμπάνε όταν λένε τις αλήθειες!!!
Τότε δεν θα είμαι κοντά σου να μυρίζεις την χωματίλα μα θα είμαι ένα κομμάτι της!
Τότε μην κλάψεις δεν αρκούν όσα δάκρυα και να ξοδέψεις και ούτε να μου κάνεις επισκέψεις είναι περιττές πια για μένα.
Ίσως κάποτε που θα γίνεις γονιός να με θυμηθείς!!!! 

Νίκος Ορφανίδης

⇔⇔⇔

Σημείωση από Skouliki:

Ευχαριστώ τον φίλο μου Νίκο Ορφανίδη για την άδεια που μου δίνει να δημοσιεύω μέρος από το έργο του.

πηγή: skouliki