Αγαπητή δασκάλα…
Αγαπητέ δάσκαλε…Αγαπητοί μαμά και μπαμπά,
κάπως έτσι οι διακοπές φτάνουν στο τέλος τους.
Τι όμορφα που πέρασα!
Θυμάμαι την ώρα που γύρισα από το σχολείο και η τσάντα μου τοποθετήθηκε χωρίς ιδιαίτερη επιμέλεια σε μια άκρη του δωματίου. Τα βιβλία μου που τόσο αγαπώ έμειναν εκεί μέσα να κάνουν κι αυτά διακοπές. Το μόνο πράγμα που με άγχωσε ήταν εκείνα τα φυλλάδια που πάνω πάνω γράφουν επανάληψη και με περίμεναν να ξεκουραστώ «μια εβδομάδα» για να τα πιάσω και να αρχίσω και πάλι να βάζω γραμματάκια και αριθμούς και σκέψεις στη σειρά.
Η αλήθεια όμως είναι ότι δεν πρόλαβα. Άλλωστε έχω τόσα πράγματα να κάνω μέσα σε αυτές τις δύο εβδομάδες διακοπών.
Θέλω να βγω έξω και να παίξω.Να μυρίσω το χώμα και τα λουλούδια της άνοιξης, να πάρω ξύλα και πέτρες και με οδηγό τη φαντασία να φτιάξω ιστορίες για τόπους και ανθρώπους που κατοικούν εκεί.
Να λασπωθώ…ναι, να λασπωθώ την ώρα που βουτάω μέσα σε πολιτείες φτιαγμένες μόνο από εμένα.Να πάρω τη μπάλα μου και μαζί με τους φίλους μου να παίξουμε μέχρι να νυχτώσει ή μέχρι να πονέσουν τα πόδια μας από το τρέξιμο.
Θέλω να ανέβω στο ποδήλατό μου και να πάω βόλτες μακρινές, μέχρι εκεί που δεν βλέπει άλλο το μάτι μου και το μυαλό μου.Μέσα σε 15 μόλις μέρες πρέπει να προλάβω να ακούσω όλα τα παραμύθια και τις ιστορίες που έχει να μου πει η γιαγιά και ο παππούς.
Ξέρεις ότι δεν προλαβαίνω να τους δω τις μέρες που έχω σχολείο και μου
λείπουν τόσο!
Η γιαγιά μου υποσχέθηκε ότι θα φτιάξουμε μαζί τσουρέκια και κουλουράκια
και στεφάνια και ο παππούς μου ζήτησε να τον βοηθήσω να σκάψει τον κήπο
για να φυτέψει κολοκυθάκια.
Θέλω να δω όλους τους φίλους μου και να παίξουμε χωρίς ρολόι. Να σκαρφαλώσουμε, να παίξουμε κρυφτό, κυνηγητό και μήλα.
Μέχρι να βραδιάσει. Μέχρι να μην αντέχω άλλο.
Να πάω βόλτα στη θάλασσα και στο βουνό. Στη γειτονιά μου και στο χωριό. Να αναπνεύσω ελευθερία.
Ούφ! Τόσα πολλά πράγματα μέσα σε μόλις δυο εβδομάδες.
Ξέρεις πόσες λέξεις κι άλλες τόσες σκέψεις χωράνε στην ανθρώπινη επαφή; Πόσα γραμματάκια κρύβονται στα παραμύθια; Πόσα μαθηματικά εκεί έξω στη γειτονιά;
Θέλω να δω όλους τους φίλους μου και να παίξουμε χωρίς ρολόι. Να σκαρφαλώσουμε, να παίξουμε κρυφτό, κυνηγητό και μήλα.
Μέχρι να βραδιάσει. Μέχρι να μην αντέχω άλλο.
Να πάω βόλτα στη θάλασσα και στο βουνό. Στη γειτονιά μου και στο χωριό. Να αναπνεύσω ελευθερία.
Ούφ! Τόσα πολλά πράγματα μέσα σε μόλις δυο εβδομάδες.
Είμαι σίγουρος! Δεν θα προλάβω να κάνω επανάληψη…ούτε αυτές τις μέρες.Αλλά μη στεναχωριέσαι. Τίποτα από αυτά που μου μαθαίνεις δεν ξέχασα.
Ξέρεις πόσες λέξεις κι άλλες τόσες σκέψεις χωράνε στην ανθρώπινη επαφή; Πόσα γραμματάκια κρύβονται στα παραμύθια; Πόσα μαθηματικά εκεί έξω στη γειτονιά;
Πόσα πράγματα έμαθα από τη γιαγιά; Κι από φίλους και παιδιά; Δεξιότητες και τέχνες και παιχνίδια ένα σωρό!
Κι όταν πια μεγαλώσω κι έχω μάθει ότι η φύση γράφεται με ύψιλον και
το παιχνίδι με άλφα γιώτα, θα θυμάμαι ότι οι διακοπές μου έκλειναν
σφιχτά στην αγκαλιά τους πολλή φύση και πολύ παιχνίδι, τόσο που τίποτα
δεν με ένοιαζε.
Τίποτα δεν με άγχωνε.
Και θα θυμάμαι και σένα. Που δεν ...
Και θα θυμάμαι και σένα. Που δεν ...
.............
η συνέχεια εδώ: e-mama
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι
No comments:
Post a Comment