20 Δεκεμβρίου: Διεθνής Ημέρα Ανθρώπινης Αλληλεγγύης

Η Διεθνής Ημέρα Ανθρώπινης Αλληλεγγύης γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 20 Δεκεμβρίου και στοχεύει στην εξάλειψη της φτώχειας στις αναπτυσσόμενες χώρες, μέσω αναπτυξιακών προγραμμάτων. 

Σκοπός της ημέρας είναι να μας θυμίσει τη σημασία της αλληλεγγύης, τόσο στο εσωτερικό της χώρας μας, όσο και σε παγκόσμιο επίπεδο, σε περιπτώσεις που πρέπει να συμπαρασταθούμε, με όποιο τρόπο μπορούμε.

Η αλληλεγγύη είναι μία από τις θεμελιώδεις και παγκόσμιες αξίες, που θα πρέπει να διέπει τις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων

 

Στις δύσκολες στιγμές που περνάμε, η αλληλεγγύη είναι η μόνη ελπιδοφόρα διαδικασία, η οποία μπορεί να κρατήσει την κοινωνική συνοχή. Είναι η αξία εκείνη που κάνει τους ανθρώπους να μην αισθάνονται μόνοι σε συνθήκες πολύ πιεστικές, οικονομικής δυσπραγίας και υγειονομικής κρίσης.

Στη χώρα μας τα δύσκολα χρόνια της οικονομική κρίσης, η αλληλεγγύη εκφράστηκε με σειρά δράσεων που έγιναν τελικά θεσμοί, όπως η δημιουργία κοινωνικών παντοπωλείων, κοινωνικών φαρμακείων, τα συσσίτια.

Τους τελευταίους μήνες η ανάγκη αυτή για αλληλέγγυες δράσεις και στήριξη των ανθρώπων γύρω μας, προβάλλει πάλι ως επιτακτική ανάγκη. Ομάδες πληθυσμού, επαγγελματικές και κοινωνικές, έχουν αφεθεί στο έλεός τους. Η υγιής απάντηση είναι η αλληλεγγύη.

Σκοπός της ημέρας είναι να μας θυμίσει τη σημασία της αλληλεγγύης, τόσο στο εσωτερικό της χώρας μας, όσο και σε παγκόσμιο επίπεδο, σε περιπτώσεις που πρέπει να συμπαρασταθούμε, με όποιο τρόπο μπορούμε.

Η φτώχεια, η εξαθλίωση, οι φυσικές καταστροφές είναι μόνο μερικά από τα προβλήματα που ζητούν τη βοήθειά μας, όποια κι αν είναι αυτή. Σε μια εποχή που αυξάνεται ο ατομικισμός, είναι καλό να θυμόμαστε το κοινό Καλό.

Ναι, ο καθένας από εμάς τρέχει να προλάβει τη δουλειά, τις υποχρεώσεις, τις σπουδές, κι όλα αυτά για να προσφέρει στον εαυτό του και τους οικείους του μια καλή ποιότητα ζωής, ένα «μέλλον» στα παιδιά του.... Και μέσα σ’ αυτό το τρέξιμο να τα προλάβει όλα, ίσως να έρθει αντιμέτωπος με κάποιον άλλο που τρέχει για τα ίδια(ή αυτό νομίζει)... και λέει.... Εμένα μου αξίζει περισσότερο, ας τον ρίξω κάτω για να προλάβω εγώ.... Έτσι δεν λέει; Έτσι δεν λες;

Δεν είναι έτσι.. Δεν είναι «ή εγώ ή εσύ».... 

Δεν είναι «ή η ζωή μου ή η ζωή σου»..

Και πες ότι τα καταφέρνεις.... 

Με αυτή τη νοοτροπία θα μεγαλώσεις τα παιδιά σου; Να κοιτούν μόνο τον εαυτό τους; Να πατούν επί πτωμάτων, γιατί σημασία έχει ο στόχος; Γιατί, ακόμα κι αν δεν θες να τα μεγαλώσεις έτσι, αν εσύ έχεις λειτουργήσει με αυτόν τον τρόπο, αυτό θα λάβουν ως παράδειγμα, το να είναι αρπακτικά, όχι άνθρωποι..

Και μη γελιέσαι.... Αρπακτικά δεν θα είναι μόνο με τους «ξένους», αν χρειαστεί θα «φάνε» και τους δικούς τους, αν αυτό απλά εξυπηρετεί τα συμφέροντά τους.... Γιατί έτσι μεγάλωσαν...

Αυτό θες; Αυτή τη κοινωνία θες; Αυτός ο άνθρωπος θες να είσαι;

Θέλουμε δεν θέλουμε, ζούμε σε μία κοινωνία μαζί με άλλους ανθρώπους, που έχουν τα ίδια δικαιώματα και υποχρεώσεις με εμάς.. Οφείλουμε πλέον να το αντιληφθούμε και να το σεβαστούμε..

Αν δεις έναν άνθρωπο στεναχωρημένο, μίλα του, δεν κοστίζει κάτι… 

Αν δεις κάποιον να δυσκολεύεται, βοήθησέ τον, όπως εσύ μπορείς, επίσης δεν κοστίζει κάτι.... 

Αν δεις κάποιον να φέρεται άσχημα σε κάποιον, υπερασπίσου τον, γιατί αυτό θα ήθελες να κάνουν και για σένα, αν βρεθείς ποτέ σε παρόμοια θέση, ούτε αυτό κοστίζει κάτι....

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι