Η Ζωή δεν πρέπει να είναι Τέλεια για να είναι Όμορφη

Ξέρετε ποια μπορεί να είναι η μεγαλύτερη δυστυχία ενός ανθρώπου; Το να κυνηγάει συνεχώς την τελειότητα σε όλα στη ζωή του. 

Το να θέλει.

Το να θέλει μία “μπάρμπι” εμφάνιση χωρίς το παραμικρό ψεγάδι. 

Το να ψάχνει τον τέλειο σύντροφο και όχι τον έρωτα και την πιο τέλεια δουλειά και όχι αυτήν, στην οποία έχει ταλέντο ή αγαπά.

Γενικά, το κυνήγι για την τέλεια ζωή είναι, χωρίς να το καταλαβαίνουμε, η μεγαλύτερη αιτία της δυστυχίας μας και της ανικανότητάς μας να προσαρμοστούμε στην πραγματικότητα και να αποδεχτούμε τον εαυτό μας. 

Η ζωή δεν είναι ποτέ τέλεια και όσο πιο γρήγορα συμφιλιωθούμε με αυτή την πραγματικότητα, τόσο πιο ευτυχισμένοι θα μπορέσουμε να είμαστε. Η ζωή μετριέται σε στιγμές. Υπάρχουν και ευτυχισμένες στιγμές που κρίνουν στο τέλος αν είχαμε μια ευτυχισμένη στο σύνολό της ζωή.

Πόσο χρόνο μας παίρνει να σηκωθούμε ξανά κάθε φορά που πέφτουμε για τον χ ή ψ λόγο; 

Οι εξωτερικοί παράγοντες και οι καταστάσεις που βιώνουμε δεν καθορίζουν το πόσο καλά είμαστε στο σύνολο, εκτός αν δεν μάθουμε στον εαυτό μας να αφήνεται στις μιζέριες και τις δυστυχίες. 

Το να θλιβόμαστε για κάτι άσχημο που μας συνέβη χωρίς να το αφήνουμε να επηρεάζει όλες μας τις σχέσεις με τους ανθρώπους, τη δουλειά και το μέλλον μας είναι αυτό που καθορίζει το πόσο καλά είμαστε. Κι αυτό για να γίνει, χρειάζεται να κτίσουμε μία δυνατή προσωπικότητα κι ένα δυνατό μυαλό που να μην κατρακυλά στα σκοτάδια με την πρώτη απώλεια, απόρριψη ή αποτυχία.

Κι αν κάνουμε λάθη, ας μάθουμε να συγχωρούμε τον εαυτό μας. Πρώτα τον εαυτό μας και μετά τους άλλους. 

Γιατί τέλειοι χαρακτήρες δεν υπάρχουν. 

Ούτε τέλειες προσωπικότητες. 

Αυτοί που βλέπουμε στο γυαλί, αυτοί που θαυμάζουμε δεν είναι ούτε στο ελάχιστο τέλειοι. Προβάλλουν μόνο τις πιο τέλειες στιγμές τους για να γίνονται ζηλευτοί. Γιατί αυτό θέλει να βλέπει το δυστυχισμένο μάτι που σκρολάρει συνεχώς στα social media.

Ποτέ δε θα είμαστε τέλεια ευτυχισμένοι, όμως πόσο βαρετό είναι το “τέλειο” τελικά; 

Τέλειες σχέσεις υπάρχουν μόνο στις ταινίες – και όχι σε όλες. 

Τέλεια πρόσωπα και σώματα υπάρχουν μόνο στα κοινωνικά δίκτυα μετά από φίλτρα και επεξεργασία. 

Τέλειες δουλειές δεν υπάρχουν σίγουρα, ούτε τέλειες οικογένειες. Περισσότερο τρελές είναι οι οικογένειές μας παρά νορμάλ, κι αυτό το γουστάρουμε, όσο κι αν σπάνε τα νεύρα μας κάποτε.

Ακόμη και το να ζεις τις στιγμές θλίψης σου στο έπακρο σημαίνει ότι πραγματικά ζεις. Σημασία έχει ότι μπορείς και νιώθεις σωστά, ότι δεν περνάνε όλα από δίπλα σου απαρατήρητα. 

Γιατί αν περνάνε, τότε έχεις σοβαρό πρόβλημα κι είσαι ήδη νεκρός. Πόσο “τέλεια” πέφτουμε για έναν έρωτα; 

Πόσο πιο “τέλεια” σηκωνόμαστε ξανά.

Η ζωή είναι σαν ένα καρδιογράφημα. Έχει τα πάνω και τα κάτω της, τα έντονα σκιρτίσματά της και τις στιγμές του απόλυτου τίποτα. Είναι, όμως, η ζωή μας και όπως κι αν είναι, πρέπει να καταλάβουμε ότι εμείς κρατάμε το τιμόνι για να την οδηγούμε εκεί που θέλουμε κι όχι οι άλλοι, ούτε και οι καταστάσεις που βιώνουμε. 

Εμείς και μόνο. Και μπορεί να μην είμαστε τέλειοι, ας μάθουμε όμως ν’ αγαπάμε τέλεια τους άλλους, τη φύση και τα ζώα και να συγχωρούμε, κι ίσως έτσι να φτάσουμε λίγο πιο κοντά στην ευτυχία μας.

πηγή
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι