Βοηθάμε τα παιδιά μας, αλλά δεν το παρακάνουμε / Help your kids, but not too much

Μια νέα μελέτη στο Στάνφορντ διαπιστώνει ότι η υπερβολική ανάγκη για κατεύθυνση και έλεγχο στα παιδιά μπορεί να είναι αντιπαραγωγική.

Help your kids, but not too much

Τα παιδιά που λαμβάνουν πάρα πολλές συμβουλές παρουσιάζουν μεγαλύτερη δυσκολία στη ρύθμιση της συμπεριφοράς και των συναισθημάτων τους σε μεγαλύτερη ηλικία.

Οι ερευνητές προτείνουν μια ισορροπία μεταξύ του υπερβολικού ελέγχου από τους γονείς και την παροχή της ελευθερίας στα παιδιά να καταλάβουν τα πράγματα μόνα τους.

Σε ένα άρθρο για τα προβλήματα που ανακύπτουν από τον υπερβολικό έλεγχο των γονιών στη σχολική ζωή των παιδιών τους, μια δασκάλα θυμάται ένα περιστατικό όπου είχε έρθει σε σύγκρουση με ένα ζευγάρι γονέων όταν έκανε το ασυγχώρητο λάθος να βάλει 9 αντί για 10 στο παιδί τους.

    Το άρθρο επισημαίνει δύο σημαντικά ερωτήματα όσον αφορά την εκπαίδευση:

Πόσο πρέπει να εμπλέκονται οι γονείς στην εκπαίδευση των παιδιών τους;
Ποιο είναι το συναισθηματικό αντίκτυπο της υπερβολικής παρέμβασης στο παιδί;
    Μία νέα έρευνα προσπαθεί να απαντήσει τα δύο αυτά ερωτήματα. 

Η έρευνα αποκαλύπτει πως ενώ είναι σημαντικό οι γονείς να καθοδηγούν τα παιδιά τους, η υπερβολική καθοδήγηση και επιρροή μπορεί να φέρει τα αντίθετα αποτελέσματα.

    Για αυτήν τη μελέτη, οι ερευνητές παρακολούθησαν βίντεο συμπεριφοράς των γονέων γύρω από τα παιδιά τους στα νηπιαγωγεία. Συνολικά 102 παιδιά, ηλικίας 4 έως 6 ετών, μεταφέρθηκαν στο εργαστήριο του Στάνφορντ από τους κύριους γονείς και κηδεμόνες τους. Τα παιδιά ανέλαβαν να καθαρίσουν τα παιχνιδάκια τους, να μάθουν νέα παιχνίδια και να συζητήσουν προβλήματα. 

Οι ερευνητές χρονομέτρησαν τη διάρκεια των αλληλεπιδράσεών τους με τους γονείς, καθώς και το πόση καθοδήγηση τους έδιναν οι γονείς όταν τα παιδιά προσπαθούσαν να λύσουν ένα νέο γρίφο.

Τα αποτελέσματα ήταν σαφή.
    Τα παιδιά που είχαν από τους γονείς τους συχνότερες παρεμβάσεις για οδηγίες, διορθώσεις ή προτάσεις ή να κάνουν ερωτήσεις – παρά το γεγονός ότι τα παιδιά έκαναν σωστά την εργασία – εμφάνισαν μεγαλύτερη δυσκολία στη ρύθμιση της συμπεριφοράς και των συναισθημάτων τους σε άλλες στιγμές.
    Αυτά τα παιδιά τα πήγαιναν επίσης χειρότερα σε εργασίες που μετρήθηκε η καθυστερημένη ικανοποίηση και άλλες δεξιότητες που σχετίζονται με τον έλεγχο των παρορμήσεων και την ικανότητα προσαρμογής σε εναλλασσόμενες εντολές που απαιτούσαν την προσοχή τους.
    Η ομάδα ερευνούσε την «υπερβολική γονική δέσμευση», δηλαδή την τάση για τους γονείς να παρεμβαίνουν πολύ συχνά και να μην επιτρέπουν στα παιδιά τους να καταλάβουν τα πράγματα από μόνα τους.
Φυσικά, η βοήθεια στα παιδιά είναι επίσης σημαντική. 

    Η ομάδα σημειώνει ότι η βοήθεια σε ένα παιδί ενώ εργάζεται σε ένα νέο γρίφο βοηθά στη γνωστική του ανάπτυξη και την ανεξαρτησία.
Είναι σημαντικό να επιτευχθεί ισορροπία μεταξύ του “βοηθάω” και του “αφήνω το παιδί να παιδεύεται υπερβολικά”.

Αυτή η έρευνα είναι ιδιαίτερα σημαντική κατά τη διάρκεια της πανδημίας, καθώς οι γονείς και τα παιδιά   αλληλοεπιδρούν περισσότερο από ποτέ.

Δεν πρέπει λοιπόν να εργαστούμε για την υποστήριξη των παιδιών με τον καλύτερο δυνατό τρόπο;
Είτε πρόκειται για επιρροή ή προσοχή, φαίνεται ότι οτιδήποτε σε υπερβολή έχει συνήθως τα αντίθετα αποτελέσματα. Τα παιδιά πρέπει επίσης να μπορούν να μαθαίνουν με τους δικούς τους όρους.

πηγή
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι