Τότε και τώρα.... Άλλαξε η εποχή και χάσαμε την ουσία μας.

Μεγαλώσαμε με τον Παντελή Ζερβό, το Μάνο Κατράκη, το Θανάση Βέγγο, τον Άλκη Στέα («ευτυχείτε»), την Μαρία Αλιφέρη («σας αγαπώ»), τον Σεφέρη, τον Ελύτη, τον Ρίτσο και τόσους άλλους σοβαρούς ανθρώπους, που μετέφεραν στην γενιά μας το σεβασμό, την αγάπη, την ποιότητα και την ανθρωπιά.

Με μία τηλεόραση που πρόσεχε πολύ τι θα μεταδώσει, δίχως προστυχιά και μηνύματα που δεν θα έπρεπε να δούνε τα παιδιά.

Με δασκάλους που τους φοβόμασταν και τους σεβόμασταν. 

Με γονείς που τους σεβόμασταν και μία μόνο ματιά τους, μας έβαζε στη θέση μας.

Μεγαλώσαμε με σεβασμό προς τον συνάνθρωπο μας και με το φόβο της τιμωρίας αν θέλεις, διότι μην ξεχνάμε ότι “ο φόβος φυλάει τα έρημα”.

Ήταν αδιανόητο να καπνίσεις μπροστά σε δασκάλους, να βρίσεις, να βιαιοπραγήσεις και γενικά να φερθείς άσχημα, μπροστά σε μεγαλύτερους ανθρώπους!

Τώρα έχουμε μία γενιά που δε μεγαλώνει με το “ευτυχείτε”, αλλά με το “δυστυχείτε” και πάρτε και τους άλλους μαζί σας στον πάτο.
Δε μεγαλώνει με το “σας αγαπώ”, αλλά με το σας μισώ και να πάτε να πνιγείτε.

Μεγαλώσαμε με τραγούδια που έλεγαν για τον κόπο και την σκληρή δουλειά. Τώρα μεγαλώνουν με τραγούδια, που δείχνουν όπλα, κλοπές, ναρκωτικά, γυμνά, πορνεία, αναρχία, βιαιοπραγίες και πώς μπορείς να βγάλεις εύκολα χρήματα, χωρίς να κουραστείς.

Από μικρούς μας έπαιρναν στις δουλειές τους και μας έδειχναν πώς βγαίνει το ψωμί. Τώρα τα παιδιά 13+ ετών, βγάζουν τα ρούχα τους μπροστά στην οθόνη και ανεβάζουν προκλητικά βίντεο, για να καταφέρουν να προσελκύσουν, εκείνους που θα τους βοηθήσουν να αποκτήσουν εύκολο χρήμα.

Σίγουρα υπήρχαν και τότε ναρκωτικά, όμως τώρα δυστυχώς είναι της μόδας. Τα βρίσκεις και στα περίπτερα και θεωρείσαι εκτός μόδας εάν δεν πάρεις. Ενώ τότε, σε θεωρούσαν απόβλητο.

Οι παρουσιαστές τότε – καθώς και οι καλεσμένοι τους – ήταν με κουστούμια και οι γυναίκες με ταγιέρ ή ευπρεπώς ντυμένες. Τώρα καθημερινά, βλέπουμε μία παρέλαση από τα πρωινάδικα, κάθε λογιών ανθρώπων, που υποτιμούν τη νοημοσύνη μας και πλασάρουν συμπεριφορές που πολλές φορές είναι ανάρμοστες.

Και δεν με νοιάζει τι κάνει ο καθένας στο κρεβάτι του – καλά το κάνει. Με νοιάζει ότι δε χρειάζεται να το διαφημίζει σε όλη την κοινωνία, γιατί κατά πρώτον δεν μας ενδιαφέρει και κατά δεύτερον επειδή πολλά παιδιά ταυτίζονται. Και επειδή είναι παιδιά, μπορεί να ταυτιστούν με λάθος συμπεριφορές.

Κάθε σίχαμα, είναι ελεύθερο να βγει και να διαφημίσει την “πραμάτεια του”.

Μεγαλώσαμε με τηλεπαιχνίδια που αύξαναν τις γνώσεις και τώρα τα παιδιά μεγαλώνουν με τηλεπαιχνίδια που αναγάγουν το κουτσομπολιό, την κακία και την υποβάθμιση, ως πρώτο ενδιαφέρον.

Με τηλεπαιχνίδια απελπισμένων γυναικών, που προσπαθούν να κερδίσουν έναν άντρα. Αντρών και γυναικών που ξεφτιλίζονται καθημερινά, για μερικές σταγόνες τηλεθέασης και αναγνωρισιμότητας, παρασύροντας μαζί τους όλη τη νεολαία, που θεωρεί ότι είναι ο κατάλληλος τρόπος για να βγάλει χρήματα και να έχει δόξα.

Όλα τα “νούμερα” έχουν ξεσαλώσει και οι σοβαροί άνθρωποι έχουν λουφάξει στη γωνία τους. Και μετά, απορούμε γιατί βλέπουμε όλα αυτά που διαδραματίζονται καθημερινά;

Ασέβεια, μαθητές με φούστες και με τα βρακιά τους, ξυλοδαρμούς, νταήδες, κοπέλες ξεβράκωτες, επιθέσεις σε ανύποπτους πολίτες και τόσα άλλα λυπηρά πράγματα που συμβαίνουν γύρω μας.

Η κοινωνία μας σάπισε και ας το πάρουμε χαμπάρι ότι φταίμε όλοι μας.
Η ανθρωπιά χάθηκε, η ευγένεια χάθηκε, η αγάπη “μας τελείωσε” και μας έμεινε το σεξ, τα ναρκωτικά, η βία, η μαγκιά, η προστυχιά και μία γενιά που μαθηματικά οδεύει προς την καταστροφή.

Ας προσπαθήσουμε – έστω και τώρα – να πετάξουμε όλα αυτά τα σκουπίδια από την ζωή μας και να δώσουμε τα σωστά παραδείγματα, μήπως σωθεί κάτι!

Διαφορετικά, όλη αυτή η γενιά πάει χαμένη.
Και μεις μαζί!

Γράφει ο Τριστάνος

πηγή

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι