Η Ανθρωπιά είναι Τέχνη...

... που όσο την αφήνεις, σε αφήνει και αυτή…
Το γεγονός ότι δεν μπορείς να το δεις, δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει.

Είναι τέχνη η ευαισθησία, Άνθρωπε…
Δεν αναφέρομαι σε καταστάσεις αδυναμίας και παραίτησης, που ξεπηδάν στο πρώτο στραβοπάτημα ή δυσκολία. 

Ούτε σε δάκρυα που θα τρέξουν μπροστά σε μια σκληρή εικόνα, και την επόμενη στιγμή, παρελθόν πλέον θα 'ναι.

Για την ευαισθησία της ψυχής, την λεπτότητα της ύπαρξης, ως στάση ζωής .

Για αυτό που ανθρωπιά ονομάζουμε, ξεχνώντας, τι σημαίνει η λέξη αυτή.

Τέχνη που όσο την αφήνεις, σε αφήνει και αυτή…

Την πρώτη φορά, που κάποιον είδες να ζητιανεύει στη ζωή σου, θυμήσου το, η ψυχή σου σφίχτηκε. Μπορεί και παιδί τότες να ‘σουν, μπορεί και όχι.
Στην τελευταία σου βόλτα τώρα Άνθρωπε, είμαι σίγουρος, δεν θυμάσαι όμως, το πόσοι άνθρωποι σου άπλωσαν το χέρι…
Ξέρεις γιατί;
Γιατί, την ευαισθησία αυτή έχεις, όπως και εγώ, καταπνίξει.

Όσο όμως ακόμα αναπνέεις Άνθρωπε, την ευαισθησία σου αυτή προλαβαίνεις ξανά να ζωντανέψεις.
Και αν ψάχνεις, που αυτή χρειάζεται, μην πας μακριά.
Κοίτα τον σύντροφο, την σύζυγο, το παιδί, τον φίλο, τον γείτονα…Τον αδελφό σου κοίτα…

Και αν τον τρόπο δεν ξέρεις ζωή να της δώσεις ξανά …

Έχεις, είχες πάντοτε εργαλείο…
Το γεγονός ότι δεν μπορείς να το δεις, δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει…
Συνείδηση το λένε…

πηγή

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι