Κωστής Παλαμάς: Τα σκολειά χτίστε

… Λιτά χτίστε τα, απλόχωρα,

μεγάλα, γερά θεμελιωμένα,

από της χώρας, ακάθαρτης,

πολύβοης, αρρωστιάρας, μακριά.

Μακριά τ’ανήλιαγα σοκάκια,

τα σκολειά χτίστε.

Και τα πορτοπαράθυρα των τοίχων

περίσσια ανοίχτε, να ‘ρχεται ο κυρ Ήλιος,

διαφεντευτής, να χύνεται,

να φεύγει, ονειρεμένο πίσω του

αργοσέρνοντας το φεγγάρι.

Γιομίζοντάς τα να τα ζωντανεύουν

μαϊστράλια και βοριάδες και μελτέμια

με τους κελαηδισμούς και με τους μόσκους,

κι ο δάσκαλος, ποιητής

και τα βιβλία να είναι σαν τα κρίνα…