16άρηδες οι πιο σκληρά εργαζόμενοι Έλληνες!

ΕΩΣ 80 ΩΡΕΣ ΤΗΝ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΑΠΑΣΧΟΛΟΥΝΤΑΙ ΓΙΑ ΣΧΟΛΕΙΟ,

ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΟ ΚΑΙ ΞΕΝΕΣ ΓΛΩΣΣΕΣ

ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ ΛΥΚΕΙΟΥ

Εργάζεται ογδόντα ώρες την εβδομάδα, πληρώνει αντί να τον πληρώνουν και είναι μόνο 16 χρόνων. Όπως προκύπτει από έρευνες, ο πιο σκληρά εργαζόμενος Έλληνας είναι ο μαθητής και μάλιστα της Β' Λυκείου.

Κι όμως έχει συγκριτικά λιγότερες ώρες σχολείου από την πλειονότητα των Ευρωπαίων συνομηλίκων του (αλλά στις περισσότερες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης τα φροντιστηριακά μαθήματα εντάσσονται στο σχολικό πρόγραμμα).
Σύμφωνα με στοιχεία του Δικτύου Πληροφόρησης για την Εκπαίδευση στην Ευρώπη (Εurydice), για το διδακτικό έτος 1997-98, οι Έλληνες έφηβοι περνούν 788 ώρες τον χρόνο στο Λύκειο ενώ ο μέσος όρος στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι 865 ώρες. Εκτός από τις 32 ώρες την εβδομάδα που είναι το σχολικό πρόγραμμα για το Λύκειο στη χώρα μας, οι μαθητές επιβαρύνονται με 25-28 ώρες επιπλέον παρακολούθησης στα φροντιστήρια ξένων γλωσσών και ελληνικών μαθημάτων. Συνεπώς δεν είναι παράξενο ότι οχτώ στους δέκα μαθητές της Β' Λυκείου δηλώνουν ότι δεν έχουν καθόλου ελεύθερο χρόνο.
Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι οι εξωσχολικές δραστηριότητες ξεκινούν ήδη από την Α' Δημοτικού ενώ στην Γ' τάξη το 60% των μικρών μαθητών κάνει τουλάχιστον μία ξένη γλώσσα.

Το ποσοστό αυξάνεται από τάξη σε τάξη ενώ σταδιακά προστίθεται ο χορός και η μουσική. Ήδη από το Γυμνάσιο αλλά κυρίως στο Λύκειο το πρόγραμμα των νέων έχει φορτωθεί και με 15-20 ώρες φροντιστηριακών μαθημάτων (συμπληρωματικών προς τη σχολική ύλη). «Όλα όσα θα έπρεπε να γίνονται στο σχολείο οι νέοι τα κάνουν στα φροντιστήρια. Τείνουν έτσι να θεωρούν το σχολείο ασήμαντο και κάποιες φορές να το μισούν», λέει η κ. Αφροδίτη Τεπέρογλου, κοινωνιολόγος, και συμπληρώνει «Αφού μιλάμε για νέους, είναι απαραίτητο να αφήσουμε τη φαντασία να εισχωρήσει στην παιδεία. Έχουμε φτάσει να θεωρούμε το παιχνίδι χάσιμο χρόνου». «Στα 15 τα παιδιά δεν έχουν χρόνο να είναι πια παιδιά. Τα ανταγωνιστικά πρότυπα έχουν κάνει τους νέους να χάσουν την εφηβεία τους, δημιουργώντας μία νευρωσική παθολογική κατάσταση, όπου το υπερφορτωμένο πρόγραμμα θεωρείται κάτι φυσιολογικό», επισημαίνει ο κ. Γιάννης Κούρος, παιδοψυχολόγος-ψυχίατρος, και συνεχίζει: «Οι γονείς επιζητούν από τα παιδιά τους την πρωτιά που φυσικά δεν είναι πάντα εφικτή, η απογοήτευση από μία ενδεχόμενη αποτυχία παίρνει διαστάσεις απόρριψης. Ο νέος που ζει με αυτούς τους ρυθμούς είναι ο αυριανός ενήλικος που σίγουρα θα χρειαστεί ψυχολογική υποστήριξη. Η έντονη ανταγωνιστικότητα που αναπτύσσεται κάνει τους νέους εχθρικούς, μειώνοντας έτσι την κοινωνική επαφή». Το πτυχίο, οι ξένες γλώσσες και οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές μπορεί να είναι εφόδια απαραίτητα στην αγορά εργασίας αλλά, όπως σημειώνει ο κ. Πάνος Κουμάντος, σύμβουλος επιχειρήσεων, «αυτά δεν αρκούν για την επαγγελματική επιτυχία. Ο νέος εργαζόμενος πρέπει να ξέρει να συνεργάζεται, να είναι κοινωνικός και να έχει αυτοπεποίθηση».

Το 5% των παιδιών του Δημοτικού δεν παίζει
Η πίεση χρόνου ξεκινά ήδη από την Α' τάξη του Δημοτικού. Περίπου ένας στους τέσσερις 6χρονους μαθητές διαβάζει τρεις ή και περισσότερες ώρες την ημέρα, σύμφωνα με έρευνα που πραγματοποίησε σε 8.000 παιδιά από όλη την Ελλάδα η επίκουρη καθηγήτρια της Παιδιατρικής κ. Χρύσα Μπακούλα.
Το 25% των μικρών μαθητών διαβάζει ακόμη και τα Σαββατοκύριακα. «Το 5% των παιδιών δήλωσε ότι δεν παίζει καθόλου ενώ το 16% παίζει μόνο μέσα στο σπίτι», λέει η κ. Μπακούλα.
Οι περισσότεροι 6χρονοι μαθητές έχουν ήδη ξεκινήσει παράλληλα με το σχολείο κάποια καλλιτεχνική ή αθλητική δραστηριότητα. Χαρακτηριστικό είναι ότι το 15% των κοριτσιών κάνει χορό.

Όλα... για το πτυχίο του Πανεπιστημίου
«Αν θες να μπεις στο Πανεπιστήμιο, δεν γίνεται να κάθεσαι», λένε χαρακτηριστικά μαθητές της Α' τάξης στο 5ο Λύκειο Αθηνών εξηγώντας γιατί είναι φορτωμένο το πρόγραμμά των παιδιών τόσο στην Α' τάξη αλλά κυρίως στις δύο τελευταίες τάξεις του Λυκείου.
Οι μαθητές, παρ' όλο που αφιερώνουν αρκετό από τον χρόνο τους για φροντιστήρια ξένων γλωσσών και άλλες δραστηριότητες, φαίνεται ότι έχουν συνηθίσει σε αυτούς τους ρυθμούς και είναι προετοιμασμένοι για το περισσότερο φορτωμένο πρόγραμμα στις επόμενες τάξεις του Λυκείου.
 
Η Μάρθα Ασφή μαθαίνει αγγλικά και γαλλικά σε φροντιστήριο και παρακολουθεί το πρόγραμμα ενισχυτικής διδασκαλίας στο σχολείο. Ωστόσο δεν θεωρεί ότι το πρόγραμμά της είναι ιδιαίτερα φορτωμένο. «Όλα τα παιδιά ασχολούνται με κάτι πέρα από το σχολείο. Όμως πάντα βάζεις κάποιες προτεραιότητες. Αν θέλεις να περάσεις στο Πανεπιστήμιο, δεν είναι κακό να διαβάσεις δύο χρόνια. Στη συνέχεια μπορείς να κάνεις τα υπόλοιπα που θες», εξηγεί.
Με τη Μάρθα συμφωνεί και η μαθήτρια Ράσα Τζαμπρίν. «μα θέλεις, μπορείς να βρεις χρόνο να διαβάσεις και να τα καταφέρεις».
Η Μάρθα αφιερώνει για την εκμάθηση ξένων γλωσσών 12 ώρες την εβδομάδα. «Είπα να κουραστώ φέτος και του χρόνου να είμαι ελεύθερη να διαβάσω για το Πανεπιστήμιο». Πάντως οι ξένες γλώσσες τής στέρησαν φέτος το μπαλέτο.
Ο μαθητής Παναγιώτης Σταυρόπουλος λέει ότι πολλές φορές δεν προλαβαίνει να δει τους γονείς του λόγω της μελέτης. «Για παράδειγμα, Δευτέρα και Παρασκευή έχουμε 9ωρο στο σχολείο και γυρνάω στις 4 μ.μ. στο σπίτι. Ώσπου να πλυθώ και να φάω η ώρα πάει 5 μ.μ.
 
Έχω τη δυνατότητα να διαβάσω έως τις 7 με 8 μ.μ. Αν έχω και φροντιστήριο, που συνήθως κρατάει 3 ώρες, φτάνω να διαβάζω στις 10 μ.μ.». Όσο για τα μαθήματα μουσικής, φρόντισε να τα βολέψει Παρασκευή (6.30-9μ.μ.) ώστε να έχει περιθώρια να διαβάσει Σαββατοκύριακο.
Οι εκπαιδευτικοί από την πλευρά τους τονίζουν ότι μία από τις κύριες αιτίες για το φορτωμένο πρόγραμμα των μαθητών είναι η δομή του σχολείου στην Ελλάδα που απαιτεί πολύ διάβασμα και δραστηριότητες εκτός σχολείου.
 
«Για παράδειγμα, η άθληση, η μουσική δεν παρέχονται από το σχολείο, με αποτέλεσμα οι μαθητές να τρέχουν όλη μέρα έξω από το σχολείο», λέει η φιλόλογος κ. Λίτσα Μοσχοπούλου, προσθέτοντας: «Η μελέτη των μαθητών έχει στόχο την εισαγωγή στο Πανεπιστήμιο και όχι την ουσιαστική γνώση». Η φιλόλογος κ. Ιωάννα Ζερβού συμπληρώνει ότι δεν είναι σωστά σχεδιασμένα τα αναλυτικά προγράμματα. «Δεν μας αφήνουν πολλές ώρες να διδάξουμε, άρα δεν μπορούμε να εμβαθύνουμε και τα παιδιά αναγκάζονται να πηγαίνουν σε φροντιστήρια. Επίσης, υπάρχουν βιβλία που έχουν περιττές πληροφορίες».

ΤΑ ΝΕΑ, 02-11-2000