Η αλληλεγγύη που έσωσε ένα μικρό παιδί

Το δημοσίευμα είναι ακατάλληλο για ρατσιστές 
.

Όσο υπάρχουν Άνθρωποι γίνονται τέτοια θαύματα. Από αυτά που δύσκολα περιγράφονται κι όταν προσπαθήσεις να τα διηγηθείς οι λέξεις γίνονται σκόνη μπροστά στη λάμψη του Ηλίου. Όσο υπάρχουν άνθρωποι, που θέλουν να σώσουν ένα παιδί που κινδυνεύει από βαριά ασθένεια παίρνουν τη σκυτάλη της αγάπης και της αλληλεγγύης, δεν σταματούν, δεν περιμένουν, δεν λιγοψυχούν.

.

«Πιστεύω ότι δώσαμε ένα μήνυμα που δεν έχει σύνορα.
Για το ελληνικό φιλότιμο που δεν πρέπει να χαθεί ποτέ.
Αυτά το σχολείο πρέπει να τα διδάσκει κάθε μέρα»

Η περίπτωση του 13χρονου Ηλία Ντεμίρι, μαθητή σήμερα του 1ου Γυμνασίου Ευκαρπίας Θεσσαλονίκης, αποτελεί βάλσαμο στις δύσκολες ημέρες που ζούμε και η αλληλεγγύη είναι μέγα ζητούμενο. Όχι μόνο γιατί ο Ηλίας κινδύνεψε και σώθηκε από τους συμμαθητές, τους δασκάλους, την εκπαιδευτική και μαθητική κοινότητα της Θεσσαλονίκης, τους επώνυμους και ανώνυμους που πρόσφεραν συνολικά 120.000 ευρώ για να χειρουργηθεί σε ειδικό κέντρο στο Παρίσι, αλλά επειδή στις δύσκολες ώρες φαίνεται «Ὡς χαρίεν ἄνθρωπος, ὅταν ἄνθρωπος ᾖ» (Ηράκλειτος: τι ωραίο πράγμα είναι ο άνθρωπος όταν είναι Ανθρωπος).

«Ήταν Νοέμβριος του 2008», λέει ο διευθυντής του σχολείου Αλέξανδρος Φιλιππίδης. «Ο Ηλίας, Ε΄ τάξη, 11 χρονών, έπαιζε μπάλα κι έσπασε το πόδι του. Του το ’βαλαν στον γύψο, αλλά όταν τον έβγαλε κούτσαινε και τίποτε δεν πήγαινε καλά. Ξαναπήγαν στο νοσοκομείο, αλλά όταν βγήκαν από το «Γ. Γεννηματάς» η διάγνωση δεν άφηνε περιθώρια. Οστεοσάρκωμα.  

Από τις περιπτώσεις που οι γιατροί χαμηλώνουν το κεφάλι, ψελλίζουν περί θαυμάτων και αφήνουν αόριστα μια χαραμάδα για "κάποιο εξειδικευμένο κέντρο στην Αμερική, στη Γαλλία”».

Οι γονείς του Ηλία, γονείς του μεροκάματου. Ελαιοχρωματιστής ο Ελτόν, ο πατέρας, βάφτηκε στην απόγνωση όταν επικοινώνησε με το ταμείο Ασφάλισης. Αλλοδαπός κιόλας... «Ναι, αντιλαμβανόμαστε. Είναι μια ξεχωριστή περίπτωση. Ναι, είναι παιδάκι, θα δούμε τι μπορούμε να κάνουμε», το ταμείο. «Κάθε μέρα που περνάει, απάντησε το εξειδικευμένο κέντρο του Παρισιού, είναι σε βάρος της ζωής του παιδιού...». «Πήγαινε να σώσεις το παιδί σου και εμείς θα βοηθήσουμε», είπε ο δάσκαλος και «τι ρίσκο, Θεέ μου», σκέφτεται σήμερα. «Ήταν, έλεγε χθες, μια κουβέντα με μεγάλο κίνδυνο». 

Οι γονείς και ο Ηλίας έφυγαν για τη Γαλλία και πίσω οι συμμαθητές και οι φίλοι του, ο διευθυντής, οι δάσκαλοι του 1ου Δημοτικού, μια διαχειριστική επιτροπή που συγκροτήθηκε, ο διευθυντής της τράπεζας, ο παπάς της ενορίας, ένας τραπεζικός λογαριασμός που δεχόταν σπασμένους κουμπαράδες παιδιών, τα χαρτζιλίκια τους, χρήματα από το δημοτικό συμβούλιο Ευκαρπίας, τα όμορα σχολεία και ύστερα άλλα σχολεία του νομού Θεσσαλονίκης. Τον Φεβρουάριο του 2009 είχαν συγκεντρωθεί 80.000 ευρώ για την εγχείρηση και τα νοσήλια, αλλά πάλι έμεινε χώρος προσφοράς. Όσο ο Ηλίας επί 18 μήνες έδινε τον αγώνα της ζωής στη Γαλλία «ο κύκλος άνοιγε, η αγκαλιά, οι προσφορές μεγάλωναν. Κυρίως ανώνυμοι. Άνθρωποι στέρεοι, φαντομάδες αλληλεγγύης και αλτρουισμού, 22.000 ένας, 20.000 μια αρχοντοκυρά της Θεσσαλονίκης που δεν θέλει να γίνει γνωστό τ’ όνομά της, 10.000 ο δήμος... «έζησα συγκλονιστικές στιγμές», λέει ο δάσκαλος «και σ’ όλους αυτούς ανήκει η διάκριση και η τιμή που μου απευθύνουν».

Κατ’ αρχήν, το υπουργείο Παιδείας επαίνεσε με ΦΕΚ τον διευθυντή, τους δασκάλους και το 1ο Δημοτικό Ευκαρπίας. Κι ο Ηλίας γύρισε μια μέρα και πήρε τη θέση του στο θρανίο για να καλύψει την έκτη που έχασε. Τα φιλαράκια του στο σχολείο τον περίμεναν χαμογελαστά, όπως πάντα στην αυλή, για ποδόσφαιρο. Κι όταν είδαν ότι δεν μπορούσε να τρέξει όπως πρώτα λόγω του τεχνητού μέλους, τον έκαναν τερματοφύλακα κι αρχηγό. Τώρα συναγωνίζεται μαζί τους στα μαθήματα της Α΄ Γυμνασίου κι όσοι τον στήριξαν στις δύσκολες ώρες είναι πάλι στο πλευρό του.

«Εσύ παιδί μου», του είπε πέρυσι μια ηλικιωμένη κυρία σε μια σεμνή τελετή στον Δήμο Σταυρούπολης, «έχεις στην καρδιά σου την αγάπη όλης της Ελλάδας κι αυτήν όταν θα γίνεις μια μέρα σπουδαίος θα την πολλαπλασιάσεις». Η γιαγιά του Ηλία, μπορεί να μην μπορούσε να το εκφράσει μα το είπε αλλιώς χτυπώντας το χέρι πάνω στο στήθος, στο μέρος της καρδιάς «Ελλάδα». «Πιστεύω ότι δώσαμε ένα μήνυμα που δεν έχει σύνορα. Για το ελληνικό φιλότιμο που δεν πρέπει να χαθεί ποτέ. Αυτά, το σχολείο πρέπει να τα διδάσκει κάθε μέρα», λέει ο κ. Φιλιππίδης.

Ευγνωμοσύνη της αλβανικής πολιτείας

Σήμερα το απόγευμα είναι η σειρά της Αλβανίας να αποδώσει τιμές, στην αίθουσα εκδηλώσεων του «Τιτάν». Ο Αλβανός υπουργός Παιδείας κ. Μιγκερέμ Ταφάι σε μια τελετή με τίτλο «Αλληλεγγύη, ανθρωπισμός και σχολείο» θα απονείμει στον διευθυντή του 1ου Σχολείου Ευκαρπίας τιμητική διάκριση. Διότι συνέλεξε, «παρά την οικονομική δυσπραγία στην Ελλάδα», σημειώνει το αλβανικό προξενείο, «από τα αποθέματα των απλών Ελλήνων σεβαστό χρηματικό ποσό για να σώσει τη ζωή ενός Αλβανού μαθητή του, που έπασχε από ανίατη ασθένεια. Η σωτήρια αυτή ενέργεια, η φιλοξενία και η γενναιοδωρία του απλού Έλληνα, επιβραβεύεται με την ευγνωμοσύνη της αλβανικής πολιτείας».

Του Θανάση Tσιγγανα, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ.

alfavita