Ανεπίδοτη επιστολή για την πείνα

Ήδη, ο μικρός μου, με ρωτάει μεταξύ σοβαρού κι αστείου: “δηλαδή μπαμπά, αν δεν είχατε εμένα θα πληρώνατε λιγότερα;”

---

Είμαι μισθωτός, δημόσιος υπάλληλος, καθηγητής. Η σύζυγος δασκάλα. Έχουμε τρία παιδιά 10,13 και 15 ετών. Αποφασίσαμε το 2008 να κάνουμε την κίνηση και να αγοράσουμε ένα σπίτι. 

Poverty has visibly increased on the streets of the Greek capital

An immigrant pushes an empty shopping trolley past graffiti in a poor Athens neighborhood. Poverty has visibly increased on the streets of the Greek capital with a population of four million people. (Reuters)

Πήραμε δάνειο από το Παρακαταθηκών και Δανείων, με σταθερό επιτόκιο κι ας ήταν πιο ακριβό τότε, για να έχουμε μια σχετική σιγουριά, να μπορούμε να οργανώσουμε με σύνεση την ζωή μας και το μέλλον των παιδιών μας. Δεν έχουμε άλλους πόρους πέρα από τους μισθούς μας, δεν κάνουμε ιδιαίτερα, δεν παίρνουμε «μαύρα» από πουθενά, προσπαθούμε να διδάξουμε την αξιοπρέπεια ως στάση ζωής τόσο στα παιδιά μας, όσο και μέσα στις τάξεις. 
Ένα αυτοκίνητο έχουμε, κι αυτό το αγοράσαμε μεταχειρισμένο κι ακόμη το ξεπληρώνουμε. Διασκέδαση δεν υπάρχει στον προγραμματισμό μας, πέρα από τις σχολικές διακοπές, που έχουμε την πολυτέλεια να πηγαίνουμε στο σπίτι γονιών και πεθερικών (εκτός Αττικής), 40 m2 το ένα σε παραλιακό μέρος και 27m2 το άλλο σε ορεινό.

Λίγο δύσκολο να βολεύονται επτά άτομα σε τόσο μικρούς χώρους, αλλά τα βολεύουμε και δεν παραπονιόμαστε.

Θεωρούμε τους εαυτούς μας τυχερούς που έχουμε έστω και μια τέτοια επιλογή, ενώ άλλοι δεν έχουν τίποτα. Η δόση του σπιτιού είναι 1000€ και καταφέραμε για 2 χρόνια να πληρώνουμε μόνο τόκους, οπότε για έναν χρόνο ακόμη θα είμαστε “ευεργετημένοι”.

Βέβαια, θα το πληρώσουμε πανάκριβα μετά, αλλά τώρα είναι τα ζόρια, τώρα δεν βγαίνουμε, δεν είχαμε άλλη επιλογή από το να καταφύγουμε σε αυτή τη λύση.

Ως τρίτεκνοι, λόγω του διαφορετικού τρόπου φορολόγησης, είχαμε την τύχη να έχουμε επιστροφή φόρου, ένα ποσό περίπου 3000€ που ήταν απίστευτα μεγάλη βοήθεια για να καλύψουμε τις τρέχουσες ανάγκες του σπιτιού και της οικογενείας. Βγάζαμε σχετικά άνετα περίπου τέσσερις με πέντε μήνες με αυτά τα χρήματα, αν και τα πράγματα ζόριζαν γιατί όλο κάτι έκτακτο εμφανιζόταν, μια κάποια βλάβη στο αυτοκίνητο λόγω παλαιότητας, μια κάτι ξαφνικά φουσκωμένοι λογαριασμοί ρεύματος, χαράτσια, κάτι ιατρικά θέματα και πάει λέγοντας.

Φέτος όμως τα πράγματα άλλαξαν. Όχι μόνο δεν πήραμε επιστροφή, μας βγήκε και να πληρώσουμε επιπλέον 2100€.

Οι μισθοί μας έχουν φάει τέτοιο ψαλίδισμα που πραγματικά δεν θέλω να ξέρω πόσα παίρνω «καθαρά». Εδώ και ένα χρόνο περίπου, δεν περνάει μήνας που να μην συνδράμουν οι γονείς μου από τις συντάξεις ΙΚΑ που παίρνουν.

Και είναι τα μόνα που έχουν κι αυτοί ως εισόδημα, 1100€ για να περάσουν δύο άτομα και να τσοντάρουν και σε εμάς.

Με το νέο φορολογικό σας, πρόκειται απ΄ ότι μαθαίνω, να καταργήσετε εντελώς το αφορολόγητο των παιδιών, πράγμα που για εμάς θα σημαίνει επιπλέον οικονομική επιβάρυνση, αφού θα κληθούμε να πληρώσουμε περισσότερο φόρο, μάλλον επειδή θεωρείτε πως επειδή αποφασίσουμε να κάνουμε τρία παιδιά, είμαστε και πλούσιοι.

Πραγματικά φτάνω στο σημείο να μην μπορώ καν να σκεφτώ τι θα κάνουν οι πολύτεκνες οικογένειες.

Ήδη, ο μικρός μου, με ρωτάει μεταξύ σοβαρού κι αστείου: “δηλαδή μπαμπά, αν δεν είχατε εμένα θα πληρώνατε λιγότερα;”

Προσπαθώ να του απαντάω με χιούμορ και να αλλάζω κουβέντα και να μην πανικοβληθώ για την πιθανότητα του να δημιουργηθούν τίποτα ανατριχιαστικοί συνειρμοί στο μυαλό του.

Για να μην αναφερθώ σε περιπτώσεις οικογενειών με ... 

περισσότερα εδώ: pallinipress