«Το παιδί μου ζηλεύει, όταν βλέπει τους συμμαθητές του να τρώνε…»

Γράφει το ΞΩΤΙΚΟ

«Ντρέπομαι που το παιδί μου κάποιες μέρες πάει στο σχολείο νηστικό...  Νιώθει άβολα, κρύβεται και ζηλεύει τους συμμαθητές του που έχουν κολατσιό...»

.

Τώρα με τη γυναίκα μου έχουμε στριμωχτεί πολύ.
Στερούμαστε ακόμη και το φαγητό.

«Αντιμετωπίζουμε προβλήματα και η ψυχική υγεία του μικρού είναι κλονισμένη... Το ίδιο και η δική μας. Ντρέπομαι που φέτος δεν ήμουν ικανός να του προσφέρω ούτε ένα σχολικό τετράδιο… Χρησιμοποιεί τα παλιά από τις περσινές χρονιές… Μπορεί και στο παρελθόν να είχαμε τις δυσκολίες μας, όμως τα φέρναμε βόλτα, ζούσαμε πιο ανθρώπινα. Τώρα με τη γυναίκα μου (άνεργοι και οι δύο) έχουμε στριμωχτεί πολύ. Στερούμαστε ακόμη και το φαγητό. Τρώμε με το "ΔΕΛΤΙΟ"»

Β.Κ. (38 ετών)

Πρώην συμβασιούχος εργάτης καθαριότητας (δεν έχει σημασία σε πιο Δήμο…)…

.

Δεν έχω να προσθέσω κάτι…  ο 38χρονος είναι άλλη μια δυστυχισμένη νεοελληνική φιγούρα… και δίνει τη δική του αξιοπρεπή «μάχη» επιβίωσης στη ζούγκλα της καθημερινότητας.

Ένας νέος άνθρωπος που συνάντησα τυχαία κάπου σε ένα υποκατάστημα του ΟΑΕΔ… να περιμένει καρτερικά τη σειρά του βυθισμένος στις σκέψεις του…

ksipnistere