Τα περιστέρια και τα παιδιά!!

Της Αγγελικής Βαρελλά!!

Την πρώτη μέρα του καινούριου χρόνου,
ο Θεός φώναξε τους αγγέλους σε συμβούλιο.
Ήθελε ν' ανοίξει νέα βιβλία για το νέο χρόνο και ήθελε να γνωρίζει, πόσα από τα έργα του παλιού χρόνου είχαν τελειώσει, πόσα είχαν μείνει μισοτελειωμένα και πόσα δεν είχαν αρχίσει παρά τις οδηγίες του.
 

Τα μικρά αγγελάκια κατέβασαν τα χοντρά βιβλία από τα ράφια και τ' απόθεσαν σ' ένα συννεφένιο τραπέζι.
Πήραν μολύβια και γομολάστιχες και ήταν έτοιμα να γράψουν και να σβήσουν.

Ο Θεός ρωτούσε και τ΄ αγγελάκια απαντούσαν.

Ανοίξτε τη σελίδα της προόδου, είπε ο Θεός.
-- Πως πάνε οι άνθρωποι;

Πολύ καλά απάντησε ένας μεγάλος άγγελος. Ξαναπήγαν στο φεγγάρι και φωτογράφησαν και την Αφροδίτη.

Ο Θεός κούνησε το κεφάλι Του.

-- Από αγάπη; Από συμπόνοια; Από ομόνοια; Πως τα πάνε;

Οι άγγελοι κόμπιασαν. Ο Θεός κατάλαβε.
Έσκυψε στην σελίδα. Ήταν πυκνογραμμένη. Διάβασε μόνο μερικές λέξεις: «Πόλεμοι, κανόνια, βόμβες, μάχες....»
__________________________

Βάλτε αυτή τη σελίδα στις ζημιές του παλιού χρόνου, είπε θλιμμένος.
__________________________

-- Ανοίξτε μία καινούργια, κατάλευκη και πέστε να έρθουν μπροστά μου τα περιστέρια τ' ουρανού.

Τα πουλάκια  φτεροκόπησαν και παρατάχθηκαν μπροστά του.

Σας παρακαλώ τους είπε να πεταχτείτε για λίγο στη γη και να δώσετε αυτά τα μηνύματα στους ανθρώπους.

Είναι μηνύματα αγάπης και ειρήνης!!!
Να τους δώσετε να καταλάβουν ότι είμαι πικραμένος, γιατί δεν τηρούν τις εντολές μου.

Οι άγγελοι άρχισαν να γράφουν σε λευκά χαρτιά μηνύματα αγάπης και τα έδεσαν σε μικρές κορδελίτσες στα ποδαράκια των πουλιών, και τ' άφησαν να πετάξουν μακριά.

Τα χαρτάκια έγραφαν:
«ΑΓΑΠΆΤΕ ΑΛΛΗΛΟΥΣ»
«ΕΠΊ ΓΗΣ ΕΙΡΉΝΗ»
«ΑΓΆΠΑ ΤΟΝ ΠΛΗΣΊΟΝ ΣΟΥ ΩΣ ΣΕΑΥΤΟΝ»  
«ΕΙΡΉΝΗ ΥΜΙΝ».

Το ταξίδι ήταν μεγάλο και τα περιστέρια αργά τη νύχτα έφτασαν στη γη.
Φτεροκόπησαν τα φτερά τους, στάθηκαν στις στέγες των σπιτιών, στα πρεβάζια των παραθύρων, στα σκαλιά, στα πεζοδρόμια και στα μπαλκόνια.

Το κρύο ήταν τσουχτερό και ο κόσμος λιγοστός στους δρόμους.
Κανένας βιαστικός δεν έδωσε σημασία στα περιστέρια που έκαναν εναέριες βόλτες πάνω από τα κεφάλια τους.
Μόνο κάποιος σκέφτηκε: Τι να θέλουν άραγε τέτοια ώρα; Και προχώρησε αδιάφορος.

Τα πουλιά μάταια χτυπούσαν πόρτες και παράθυρα και παρακαλούσαν:
«Ανοίξτε!! Σας φέρνουμε μηνύματα από τον Θεό.»

Όλοι ήταν απασχολημένοι. Έτρωγαν, έβλεπαν τηλεόραση, έπαιζαν. Πως ν ακούσουν τα πουλιά;

Τα πουλιά στο τέλος άρχισαν να κρυώνουν. Χιλιάδες χιονένιες πεταλούδες άρχισαν να σκεπάζουν την πόλη. Απελπίστηκαν και αφού βράχηκαν τα φτερά τους πήγαν στο καμπαναριό.
Μπήκαν στην εκκλησία και ζήτησαν οδηγίες από το Θεό.

-- Κανείς δεν μας έδωσε σημασία, κανείς δεν κατάλαβε  τη γλώσσα μας. Τι να κάνουμε;;

Ο Θεός τους είπε:
-- Να πάτε στα παιδιά. Είναι τα μόνα αγνά και θα σας καταλάβουν. Απ' αυτά ξεκινάει η ειρήνη και η αγάπη.
 

Τα παιδιά όμως δεν ήταν στους δρόμους.
Ήταν μέσα στα τζάκια τους και έπαιζαν με τα παιχνίδια τους για το νέο χρόνο.

Μόνο ένα τσοπανόπουλο ήταν έξω που πήγαινε να δει τα ζώα του τι  κάνουν μέσα στην παγωνιά.
Ένα μικρό περιστέρι έτρεξε να προλάβει το παιδί, αλλά χτύπησε στη στέγη και μια σταγόνα αίμα έβαψε το χιόνι τριανταφυλλί. Το περιστέρι έπεσε στο χιόνι και το παιδάκι το πήρε στοργικά στα χέρια του για να το ζεστάνει.

Κοίταξε στο πόδι μου του είπε το πληγωμένο περιστέρι. Σου φέρνω μήνυμα από το Θεό. Το παιδί κατάλαβε. Έλυσε την κορδελίτσα από το ποδαράκι και διάβασε:
«ΑΓΑΠΆΤΕ ΑΛΛΗΛΟΥΣ»

Το παιδί ήξερε τη λέξη «ΑΓΑΠΏ» και φώναξε τους δικούς του για να τους πει «ΑΓΑΠΆΤΕ ΑΛΛΗΛΟΥΣ»

Σε λίγο το νέο μαθεύτηκε σε όλο το χωριό. Όλοι έλεγαν για το μήνυμα που έστειλε ο Θεός. Έτρεχαν να δουν το πουλί και το μήνυμα.
Και όσο πιο πολλοί άνθρωποι πλησίαζαν, τόσο πιο μεγάλο γινόταν το χαρτάκι που έγραφε, «ΑΓΑΠΆΤΕ ΑΛΛΗΛΟΥΣ», μέχρι που έγινε σημαία που ανέμιζε πάνω από το χωριό, ψηλά στο βουνό.

Το νέο ροβόλησε στις πλαγιές σαν το νερό της καθάριας πηγής και κατέβηκε στον κάμπο και στην πόλη για να ξεδιψάσει τον κόσμο.
Άκουσαν για το μήνυμα οι άνθρωποι και βγήκαν όλοι για να διαβάσουν:
«ΑΓΑΠΆΤΕ ΑΛΛΗΛΟΥΣ». 
Έτρεξαν να δουν το πληγωμένο περιστέρι.

Όλα ήταν πολύ όμορφα. Τα περιστέρια δεν είχαν διάθεση να ανέβουν στον ουρανό. Ήταν πολύ χαρούμενα που είχαν πετύχει την αποστολή τους.
Οι άγγελοι κρατούσαν το τεράστιο μήνυμα.

«ΑΓΑΠΆΤΕ ΑΛΛΗΛΟΥΣ»

Τρύπωσαν πάλι μέσα στο καμπαναριό και η καμπάνα λύγισε από το βάρος  και τα φτεροκοπήματα τους.
Άρχισε όμως να χτυπά χαρούμενη μέσα στη νύχτα!!

ΝΤΑΝ!! ΝΤΑΝ!! ΝΤΑΝ!! ΝΤΑΝ!!

scroodgejkok