Ο κύκλος του ψωμιού

Να σας πω πώς γίνεται

και στον κόσμο δίνεται

απ’ το σπόρο το σταράκι,

το γλυκό, γλυκό ψωμάκι.

Πρώτα πρώτα οι γεωργοί,

σαν οργώσουνε τη γη,

μες στη χούφτα σπόρο παίρνουν

και στη γη κάτω τον σπέρνουν.

Τον καλό το Θεριστή

τραγουδώντας, γελαστοί,

με δρεπάνια που γυαλίζουν

στάχυα ολόχρυσα θερίζουν.

Και στ’ αλώνι θα στρωθεί,

θα τριφτεί, θα πατηθεί

κι ύστερα το καθαρίζουν,

πιάνουνε και το λιχνίζουν.

Κι από εκεί θα φορτωθεί

και στο μύλο θ’ αλεστεί

κι η μυλόπετρα γυρίζει,

άσπρο αλεύρι μάς χαρίζει.

Σαν το παίρνει με χαρά

η καλή νοικοκυρά,

μες στη σκάφη τ’ απιθώνει

και το πλάθει, το ζυμώνει.

Κι όταν καλοζυμωθεί,

πάει στο φούρνο να ψηθεί,

με το φτυάρι μια του δίνουν

μέσα να ψηθεί τ’ αφήνουν.

Κι όταν βγει λαχταριστό,

ροδοκόκκινο, ζεστό,

τρώει, τρώει το παιδάκι

το γλυκό, γλυκό ψωμάκι.

Χάρης Σακελλαρίου

(από το βιβλίο: Σπύρος Kοκκίνης, Σχολική ποιητική ανθολογία,
 Bιβλιοπωλείον της «Eστίας» I.Δ. Kολλάρου και Σιας A.E., 1974)