Όσο υπάρχουν τίμια πόδια, μη φοβάσαι. Αυτά βαστούν τις καλές ψυχές!

Οι δρόμοι, γι’ αυτό ραγίζουν ξέρεις! 

Γιατί τα βάσανα όλου του κόσμου κρατούν. 

......................
Ξέρετε αγαπώ τις κουβέντες των δρόμων. Είναι ότι οι δρόμοι σε γεμίζουν γνώση, εμπειρίες, αλήθειες, πράματα και θάματα!

Σε φορτώνουν με τη στενοχώρια που αναγκαστικά κουβαλούν, και είναι εκείνη ακριβώς η στενοχώρια που εσύ επέλεξες μια μέρα να ακουμπήσεις εκεί χάμω στην άσφαλτο. Είναι η πίκρα που δε θέλησες να πάρεις σπίτι σου και την πέταξες βιαστικά για να απαλύνει το βάρος των ποδιών.

Οι δρόμοι, γι’ αυτό ραγίζουν ξέρεις! Γιατί τα βάσανα όλου του κόσμου κρατούν. Αφού από εσένα τρέφονται. Κι όταν τα φώτα σβήνουν ακόμα είναι εκεί. Ανοίγουν μονάχα ρωγμές, λίγο πόνο με κάθε αύριο να πετάξεις.

Έχουν οι δρόμοι μυστικά και ιστορίες που ο νους σου δε βάνει. Έχουν πόνους και δυστυχία. Έχουν άχτι και προβλήματα. Έχουν όμως πάντα και μια τόση δα στάλα αισιοδοξίας, ελπίδας, αγάπης. Εκείνης που άφησες με ένα δάκρυ να πνιγεί. Αρκεί να μπορέσεις να δεις. Αρκεί να μπορέσεις να ακούσεις.

Γι΄ αυτό αγαπώ τους δρόμους, ιδιαίτερα τους μικρούς, τους στενούς, τους χωματένιους. Μην τους αδικείς λοιπόν, μην αδικείς μήτε τους ανθρώπους που περιφέρονται πάνω τους. 

Υπάρχουν αλήθεια και πόδια τίμια που σε διαλυμένες σόλες στηρίζονται μα βήμα πίσω ποτέ τους δεν κάνουν. Κι όσο αυτά τα πόδια υπάρχουν, μη φοβάσαι. Αυτά βαστούν τις καλές ψυχές!

...............

Μπουμπάρη Μαριλένα
http://antikleidi.com