Οι Ευκαιρίες στη Ζωή μας

«Τυχερός άνθρωπος!»
«Είχε τύχη βουνό!»
«Καλή τύχη! - Καλότυχος/η/ο!»

Πόσο αληθή είναι τα παραπάνω; Πόσο αποτελεσματικές είναι αυτές οι ευχές;
Τύχη είναι η υποτιθέμενη «δύναμη» που αποδίδεται σε έμψυχα ή άψυχα αντικείμενα και η οποία είναι σε θέση να επηρεάσει, πέρα από τον έλεγχο του ανθρώπου και τους φυσικούς νόμους του σύμπαντος, γεγονότα και καταστάσεις ώστε να έχουν θετική κατάληξη.
Η έννοια της τύχης, ως ιδιότητα προσώπων ή αντικειμένων, είναι διαφορετική από την έννοια που αποδίδεται επιστημονικά ως πιθανότητα ή τυχαιότητα. 

Αυτό το οποίο στα μαθηματικά είναι προφανές στο ανθρώπινο μυαλό μεταφράζεται «διαισθητικά» από τους περισσότερους ως ατυχία, γκαντεμιά ή γρουσουζιά και αποδίδεται σε μυστηριώδεις ή υπερφυσικές δυνάμεις του σύμπαντος τις οποίες η επιστήμη δεν έχει ακόμα εξηγήσει. 

Η αδυναμία των περισσοτέρων να αντιληφθούν τον φυσικό νόμο των πιθανοτήτων ως μια ιδιότητα του σύμπαντος όπως είναι η βαρύτητα, έχει ως αποτέλεσμα την ύπαρξη χειρομαντών, καφετζούδων, χαρτοριχτρών, αστρολόγων και άλλων παρόμοιων «επιστημόνων», οι οποίοι σου "αλλάζουν" την τύχη με το αζημίωτο, δηλαδή "αλλοιώνουν" τους φυσικούς νόμους του σύμπαντος ώστε τελικά να λειτουργούν προς όφελος σου, μη ισχύοντας για τους άλλους ανθρώπους. 

Επιπλέον άψυχα αντικείμενα όπως αριθμοί, λαγοπόδαρα, μπλε χάντρες, διάφορα κοσμήματα, πουκάμισα, γραβάτες κλπ, αποκτούν μαγικές ιδιότητες και γίνονται γούρια που φέρνουν τύχη, δηλαδή αλλάζουν πρόσκαιρα τους νόμους του σύμπαντος προς όφελος εκείνων που έχουν ένα λαγοπόδαρο στην τσέπη τους.

Τότε, πως λειτουργούν τα πράγματα; Πως γίνεται δυο άνθρωποι να ξεκινούν τη ζωή τους με τα ίδια εφόδια και να καταλήγουν διαφορετικά;

Το ζητούμενο στη ζωή είναι η ευτυχία, η ευδαιμονία των αρχαίων, η Χαρά των Χριστιανών.
Δυο άνθρωποι ξεκινούν με τα ίδια δοτά εφόδια από τους γονείς τους, αλλά καταλήγουν διαφορετικά. Ο ένας προκόβει και ο άλλος ... "ατύχησε} λέμε στη ζωή του.
Κάθε άνθρωπος κουβαλάει τα δικά του χαρίσματα. Άλλος πιο έξυπνος, άλλος λιγότερο, άλλος πιο πρακτικός και άλλος πιο θεωρητικός και πάει λέγοντας.

Το ζητούμενο δεν είναι να γίνουν πλούσιοι, ή να κερδίσουν εξουσία ή να αποκτήσουν αναγνωρισιμότητα. Το ζητούμενο είναι να ζήσουν με χαρά. Και την χαρά μπορούν να την κατακτήσουν όλοι, και πλούσιοι και φτωχοί, και έξυπνοι και λιγότερο έξυπνοι.

Σε όλη μας την ζωή, κάθε μέρα, παρουσιάζονται ευκαιρίες. Κάθε φορά ερχόμαστε να αποφασίσουμε τί θα επιλέξουμε και ποιο δρόμο θα ακολουθήσουμε. Τα κριτήρια μας αποφασίζουν τις επιλογές μας. Η πλεονεξία, η υπερβολή, η ακράτεια, η ανηθικότητα, η απαξία είναι βέβαιο ότι δεν θα φέρουν χαρά, μπορεί να μας δώσουν πρόσκαιρα την εντύπωση της εξουσίας, του πλούτου, της δύναμης, αλλά πρόσκαιρα, αυτό είναι βέβαιο.

Όμως η Χαρά δεν έχει να κάνει με τα παραπάνω, έχει να κάνει με την γαλήνη μέσα μας, με τον ήσυχο ύπνο μας, με την ηρεμία στις πράξεις μας, με την απλή ανεπιτήδευτη σοφία που κουβαλάει ο ήρεμος άνθρωπος μορφωμένος ή ... αμόρφωτος.

Εμείς λοιπόν, θα διαλέξουμε ποιες ευκαιρίες θα αξιοποιήσουμε, ποιες θα εκτιμήσουμε ό,τι θα μας δώσουν την χαρά. 

Και αυτό δεν έχει να κάνει με μόρφωση, με κληρονομιές και πλούτη, με τζάκια και οικογένειες. Έχει να κάνει με τους στόχους μας στη ζωή. Κάθε παρέκκλιση από το στόχο μας βγάζει από την ευθεία.
Αυτή η ευθεία είναι ο καλός δρόμος, ο ίσος δρόμος, ο δρόμος προς το Θεό, η οδός της Αλήθειας. Εκτός Αλήθειας, είναι η πλάνη, είναι η Ατυχία με Άλφα κεφαλαίο.

Και ένα τελευταίο.
Ποιος μας δίνει τις ευκαιρίες;
Εμείς στην Ορθοδοξία λέμε:
Είναι αυτοί οι άνθρωποι που αγίασαν, είναι οι Πατέρες μας, που έστησαν την Ορθοδοξία μας. Αυτοί, αυτοί, για τον καθένα ξεχωριστά, μας δίνουν τις ευκαιρίες που μας αρμόζουν. Ευκαιρίες κατάλληλες για τις δυνατότητες μας. Σε μας έγκειται να τις αξιοποιήσουμε. Να τις αξιοποιήσουμε για να κατακτήσουμε τη χαρά, την μόνιμη ανέγγιχτη Χαρά.

Αααα και ξέχασα: 

Καλό είναι να τις ζητάμε τις ευκαιρίες. Και καλό είναι να ευχόμαστε να τις αξιοποιήσουμε σωστά.
«Αἰτεῖτε καὶ δοθήσεται ὑμῖν, ζητεῖτε καὶ εὑρήσετε» και
«καὶ τὴν χαρὰν ὑμῶν οὐδεὶς αἴρει ἀφ' ὑμῶν»

Το Χαμομηλάκι