Τα Χρυσά Αυγά και η επανάληψη της ιστορίας

Αγαπητοί κυβερνήτες, δώστε στη Δημοκρατία το αληθινό της περιεχόμενο. Δεν υπάρχει δημοκρατία χωρίς αγάπη στον άνθρωπο. Δεν υπάρχει δημοκρατία χωρίς Δικαιοσύνη.

Σύμφωνα με την Συνθήκη των Βερσαλλιών, η Γερμανία επωμίστηκε όλα τα βάρη του Α' Παγκοσμίου Πολέμου. Η Γαλλία και η Βρετανία παρουσίασαν στην Γερμανία τις αξιώσεις τους για την καταβολή των πολεμικών αποζημιώσεων, που ανέρχονταν στο ιλιγγιώδες για την εποχή ποσόν των 33 δισεκατομμυρίων δολαρίων.

Ο αντίκτυπος αυτής της απαίτησης ήταν άμεσος: Προκάλεσε την εμφάνιση πληθωρισμού με πρωτόγνωρους ρυθμούς στην Γερμανική οικονομία.
Όπως ήταν φυσικό, οι Γερμανοί πολίτες έχασαν τις αποταμιεύσεις τους, ενώ πληρώνονταν σε χρήμα χωρίς αντίκρισμα. Τα αγαθά διατροφής έφθασαν σε αστρονομικές τιμές και σε κάθε γωνία της χώρας ξέσπασαν διαδηλώσεις, καθώς η ευρεία μάζα του πληθυσμού κυριολεκτικά λιμοκτονούσε.
Η συναισθηματική αντίδραση των Γερμανών, οι οποίοι ένιωθαν βαθιά πικραμένοι, απογοητευμένοι, ταπεινωμένοι και ιδιαίτερα ανήσυχοι για το μέλλον τόσο το δικό τους όσο και της χώρας δεν υπολογίσθηκε σωστά.

Οι συνθήκες διαμορφώθηκαν κατά τέτοιο τρόπο, ώστε να εξωθήσουν σε δράση τις ακραίες πολιτικές ομάδες, όπως ήταν το Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα του Χίτλερ. Οι Ναζιστές άρχισαν να απαιτούν την ανάληψη δράσης. Ο Χίτλερ αναλαμβάνει δράση με το αποτυχημένο Πραξικόπημα της Μπιραρίας. Το κόμμα διαλύεται, ο Χίτλερ φυλακίζεται. Δίδεται αμνηστία. Ο Χίτλερ αποφυλακίζεται. Το κόμμα επανιδρύεται και αναδεικνύεται ως το ισχυρότερο κόμμα και κερδίζει τις περισσότερες έδρες στη νέα Βουλή. Ο Αδόλφος Χίτλερ διορίζεται καγκελάριος της Γερμανίας.

Όταν ο Χίτλερ «ανέβηκε» στην εξουσία, η ανεργία στη Γερμανία ήταν στο 30%, ενώ σήμερα η ανεργία στην Ελλάδα είναι στο 27% και ανεβαίνει με σταθερό ρυθμό. Κατά τα μέσα της δεκαετίας του 20, ο Χίτλερ θεωρήθηκε χαρισματικός μόνο από πολύ λίγους φανατικούς. Σε τέτοιο βαθμό που στις εκλογές του 1928 οι Ναζί είχαν μόνο το 2,6% των ψήφων. Ωστόσο, σε λιγότερο από πέντε χρόνια, ο Χίτλερ ήταν καγκελάριος της Γερμανίας και ηγέτης του πιο δημοφιλούς πολιτικού κόμματος στη χώρα. Αυτό που άλλαξε ήταν η οικονομική κατάσταση στην χώρα.
Στον απόηχο του Wall Street Crash το 1929 υπήρξε μαζική ανεργία στη Γερμανία. «Οι άνθρωποι πραγματικά πεινούσαν», δήλωσε ο Jutta Ruediger σε δημοσίευμα του BBC. Ο Ruediger άρχισε να υποστηρίζει τους Ναζί αυτό το διάστημα και τόνισε ότι ήταν σε αυτό το πλαίσιο που ο Χίτλερ άρχισε να έχει την εικόνα του «Σωτήρα». Αυτή ακριβώς η ιστορία είναι που έχει σημασία σήμερα. Όχι επειδή επαναλαμβάνεται, σημειώνει ο ιστορικός Laurence Rees άλλα επειδή περιέχει προειδοποιήσεις.
Στα πλαίσια μιας οικονομικής κρίσης εκατομμύρια άνθρωποι ξαφνικά αποφάσισαν να στραφούν προς ένα αντισυμβατικό ηγέτη που νόμιζαν είχε «χάρισμα», επειδή συνδεόταν με τους φόβους τους, τις ελπίδες τους και την λανθάνουσα επιθυμία να κατηγορούν τους άλλους για την κατάσταση τους.

Ο ελληνικός λαός εξαθλιωμένος από τις απαιτήσεις των μεγάλων δυνάμεων, στρέφεται προς το ανύπαρκτό μέχρι πρόσφατα εθνικιστικό κόμμα. Οι ομαδικές απολύσεις, η αυξανόμενη ανεργία, η βαριά φορολογία, η έλλειψη προοπτικής ανάκαμψης γέννησε την απελπισία. Το εθνικιστικό κόμμα, αποθρασύνεται και εκτραχύνεται. Η επίσημη εξουσία δεν αντιδρά. Όλα τα γνώριζαν αλλά δεν αντέδρασαν. Γίνεται το «πραξικόπημα» της καφετέριας με τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα. Η κυβέρνηση αντιδρά, με συλλήψεις και φυλακίσεις. Το κόμμα μάλλον θα διαλυθεί και αργότερα ίσως δοθεί αμνηστία στα φυλακισμένα του στελέχη και μετά το κόμμα θα επανιδρυθεί και η εξουσία θα καταληφθεί από έναν «χαρισματικό» ηγέτη. Τώρα πλέον δεν έχουμε προειδοποιήσεις όπως λέει παραπάνω ο ιστορικός αρθρογράφος του BBC, Laurence Rees. Έχουμε επανάληψη της ιστορίας.

Δεν αντιμετωπίζεται έτσι ο ναζισμός, για να μη ολοκληρωθεί η επανάληψη της ιστορίας. Η γενεσιουργός αιτία του ναζισμού είναι η απελπισία. Οι κυβερνώντες πρέπει να νοιαστούν για τον λαό. Να δώσουν σημασία στην οδύνη του κόσμου. Καμμιά φυλακή δεν μπορεί να κρατήσει μέσα τον «σωτήρα» του πεινασμένου λαού. Θα τον δούμε κυβερνήτη πριν καλά-καλά ξυπνήσουμε.

Τόσο καιρό, αστυνομίες, μυστικές υπηρεσίες, κυβέρνηση τα γνώριζαν αυτά. Γνώριζαν ότι θα χτυπήσουν, είχαν διασυνδέσεις. Ήξεραν τη στρατιωτική οργάνωση, τα τάγματα εφόδου, τις επεμβάσεις, τις κακοποιήσεις και τις δολοφονίες των αλλοδαπών. Τι έκαναν, γιατί τα άφηναν να εξελίσσονται, γιατί άφησαν το χρυσό αυγό του φιδιού να εκκολαφτεί; Καλές οι συλλήψεις, καλά να τους βάλουν και στη φυλακή, αλλά με την πείνα του κοσμάκη τι θα γίνει; Και γι’ αυτή την πείνα είναι όλοι υπεύθυνοι.

Το κακό δεν το πολεμάς με τη βία. Το κακό το πολεμάς με το Καλό. Με το Ενδιαφέρον στον Άνθρωπο το πολεμάς. Δεν μπορείς να παίρνεις μέτρα σε βάρος του, ερήμην του, ως να μην υπάρχει, σαν να υποκρίνεται ότι υποφέρει.

Με ειλικρίνεια και ευθύνη πρέπει οι κυβερνώντες να αντιμετωπίσουν την κρίση. Δεν μπορούν να εθελοτυφλούν, να μιλάνε για ανάκαμψη και να συνεχίζουν να καταπιέζουν τον λαό. Τα ψέματα αντιμετωπίζονται με την Αλήθεια, όχι με άλλα ψέματα. Όλα να βγουν στο Φως. Από πού η χρηματοδότηση του χρυσού αυγού; Ποιος κινεί τα νήματα;

Παιδεία και ήθος στα παιδιά, αυτά χρειαζόμαστε, για να μην έχουν οξυγόνο αυτοί. Δεν είναι ηρωισμός οι μαχαιριές και οι φόνοι. Αυτά πρέπει να διδάξουμε στα παιδιά μας.

Αγαπητοί κυβερνήτες, δώστε στη Δημοκρατία το αληθινό της περιεχόμενο. Δεν υπάρχει δημοκρατία χωρίς αγάπη στον άνθρωπο. Δεν υπάρχει δημοκρατία χωρίς Δικαιοσύνη.