Κωστής Παλαμάς: Μια πίκρα

Μιὰ πίκρα 

Τὰ πρῶτα μου χρόνια τ᾿ ἀξέχαστα τἄζησα
κοντὰ στ᾿ ἀκρογιάλι,
στὴ θάλασσα ἐκεῖ τὴ ρηχὴ καὶ τὴν ἥμερη,
στὴ θάλασσα ἐκεῖ τὴν πλατιά, τὴ μεγάλη.

Καὶ κάθε φορὰ ποὺ μπροστά μου ἡ πρωτάνθιστη
ζωούλα προβάλλει,
καὶ βλέπω τὰ ὀνείρατα κι ἀκούω τὰ μιλήματα
τῶν πρώτων μου χρόνων κοντὰ στὸ ἀκρογιάλι,

στενάζεις καρδιά μου τὸ ἴδιο ἀναστέναγμα:
Νὰ ζοῦσα καὶ πάλι
στὴ θάλασσα ἐκεῖ τὴ ρηχὴ καὶ τὴν ἥμερη,
στὴ θάλασσα ἐκεῖ τὴν πλατιά, τὴ μεγάλη.

Μιὰ μένα εἶναι ἡ μοίρα μου, μιὰ μένα εἶν᾿ ἡ χάρη μου,
δὲν γνώρισα κι ἄλλη:
Μιὰ θάλασσα μέσα μου σὰ λίμνη γλυκόστρωτη
καὶ σὰν ὠκιανός ἀνοιχτὴ καὶ μεγάλη.

Καὶ νά! μέσ᾿ στὸν ὕπνο μου τὴν ἔφερε τ᾿ ὄνειρο
κοντά μου καὶ πάλι
τὴ θάλασσα ἐκεῖ τὴ ρηχὴ καὶ τὴν ἥμερη,
τὴ θάλασσα ἐκεῖ τὴν πλατιά, τὴ μεγάλη.

Κι ἐμέ, τρισαλίμονο! μιὰ πίκρα μὲ πίκραινε,
μιὰ πίκρα μεγάλη,
καὶ δὲ μοῦ τὴ γλύκαινες πανώριο ξαγνάντεμα
τῆς πρώτης λαχτάρας μου, καλό μου ἀκρογιάλι!

Ποιὰ τάχα φουρτούνα φουρτούνιαζε μέσα μου
καὶ ποιὰ ἀνεμοζάλη,
ποὺ δὲ μοῦ τὴν κοίμιζες καὶ δὲν τὴν ἀνάπαυες,
πανώριο ξαγνάντεμα κοντὰ στ᾿ ἀκρογιάλι;

Μιὰ πίκρα εἶν᾿ ἀμίλητη, μιὰ πίκρα εἶν᾿ ἀξήγητη,
μιὰ πίκρα μεγάλη,
ἡ πίκρα ποὺ εἶν᾿ ἄσβηστη καὶ μέσ᾿ τὸν παράδεισο
τῶν πρώτων μας χρόνων κοντὰ στὸ ἀκρογιάλι.

Καημοὶ τῆς Λιμνοθάλασσας, 1912

ΦΟΙΒΟΣ ΔΕΛΗΒΟΡΙΑΣ

Kωστής Παλαμάς

Γεννήθηκε το 1859 στην Πάτρα. Μεγάλωσε στο Μεσολόγγι. Από το 1897 μέχρι και το 1928 εργάστηκε ως γενικός γραμματέας στο Πανεπιστήμιο. Τιμήθηκε με το Εθνικό Αριστείο Γραμμάτων, μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, επίτιμος δημότης Θεσσαλονίκης. Πέθανε στις 27 Φεβρουαρίου του 1943 την περίοδο της Ελληνογερμανικής κατοχής. Έργα του κατανεμημένα σε 11 τόμους: "Τα τραγούδια της πατρίδος μου", "Τα πρώτα κριτικά", "Η ασάλευτη ζωή", "Θάνατος του παληκαριού", "Η φλογέρα του βασιλιά", "Γράμματα", "Βωμοί", "Ποιητική τέχνη και γλώσσα", "Δειλοί και σκληροί στίχοι", "Πεζοί δρόμοι", Βραδινή φωτιά".

-------

Αφιερωμένο στην Αμπά μας,

που ήρθε κοντά μας σήμερα,

ανήμερα του Σταυρού,

και είθε όλες οι πίκρες να γλυκάνουν

για πάντα