Το Σχολείο άρχισε, τα Παραμύθια δεν πρέπει τελειώνουν

Στη σημασία των παραμυθιών ακόμα και την εποχή που αρχίζει το σχολείο εστιάζει η ηθοποιός και σκηνοθέτης θεάτρου Κάρμεν Ρουγγέρη .

«Αλλοίμονο στα παιδιά που μεγαλώνουν χωρίς παραμύθια»

λέει στο “protothema.gr “ η κ. Ρουγγέρη . Και συνεχίζει: “Οι γονείς πάντα μου λένε πόσο αρέσει στα παιδιά να ζούν με παραμύθια και να κοιμούνται με αυτά, γιατί παίρνουν στα όνειρά τους τις εικόνες και τις μελωδίες των παραμυθιών που έχουν δεί στο θέατρο.

Όσο τα παιδιά μεγαλώνουν και ιδιαίτερα στους δύσκολους καιρούς που ζούμε, τα παραμύθια συνεχίζουν να τα μαγεύουν και λειτουργούν σαν ένα τρυφερό βάλσαμο στην ψυχούλα τους.

Προσωπικά πιστεύω ότι το θέατρο που απευθύνεται στα παιδιά πρέπει να είναι ΠΗΓΗ ΓΝΩΣΗΣ – ΚΑΙ ΕΜΠΝΕΥΣΗΣ, δίνοντας τους μηνύματα που μπορούν να τα σημαδέψουν θετικά σε όλη τους τη ζωή. 

Άλλωστε μην ξεχνάμε ότι όλοι μας λίγο πολύ γαλουχηθήκαμε με τα κλασσικά παραμύθια που μας διηγήθηκαν οι παππούδες, οι γιαγιάδες, η μαμά και ο μπαμπάς μας, σε κάποια αυλή τα βράδια τα καλοκαιρινά, η στο κρεβάτι μας πριν ο Μορφέας μας πάρει στην αγκαλιά του, κι ακόμα σε μικρά ανοικτά θεατράκια όπου ο Καραγκιόζης μας περνούσε τόσο αληθινά και όμορφα μηνύματα για την ζωή με τον μοναδικό του τρόπο, όπου ο Αίσωπος με τους μύθους του μας δίδασκε αρετή και γνώση, όπου που η Πηνελόπη Δέλτα και πόσοι ακόμα συγγραφείς Έλληνες και ξένοι μας μύησαν σε ιστορικούς θρύλους προσδιορίζοντας μέσα από τα παραμύθια, τον μελλοντικό μας χαρακτήρα, τις αξίες και τα θέλω μας”.

Η γνωστή ηθοποιός, η οποία θα ανεβάσει εφέτος την “Ιλιάδα” στο Ιδρυμα “Μιχάλης Κακογιάννης”” και τον “Κουρέα της Σεβίλλης” στο θέατρο “Κιβωτός”, επισημαίνει:

«Στο σχολείο η πρώτη επαφή με το βιβλίο και γενικά με την λογοτεχνία γίνεται μέσα από παραμύθια, όπου η μετάδοση γνώσεων σε συνδυασμό με την ψυχαγωγία και την δημιουργικότητα, αλληλεπιδρούν και δημιουργούν στο παιδί ένα ευχάριστο περιβάλλον. Πάντα σκέφτομαι πως αν δίναμε μορφή παραμυθιού στο μάθημα της ιστορίας ή της γεωγραφίας ή ακόμα και της γραμματικής, το μάθημα θα γινόταν πιο ευχάριστο, και τα παιδιά θα αγαπούσαν περισσότερο το σχολείο, κι έτσι : Σίγουρα θα ζούσαν όλα τα παιδιά καλά, και εμείς καλύτερα…….»

protothema