Αν οι Κακές Παρέες είναι η Φουρτούνα για έναν Έφηβο,...

... η Οικογένεια είναι η Άγκυρα

Δεν είναι και λίγα όσα έχουμε ακούσει τον τελευταίο καιρό για παραβατικές συμπεριφορές εφήβων που αγγίζουν κυριολεκτικά τα άκρα και προβληματίζουν κάθε γονιό για την τροπή που μπορεί να πάρει η ζωή του παιδιού του στα καλά καθούμενα. 

Αν και δεν είναι ακριβώς έτσι, αφού ένα παιδί δεν ξυπνάει μια μέρα και φέρεται παράλογα – πάντα κάτι κρύβεται από πίσω. 

Κι όταν αυτό το κάτι δεν είναι εντός σπιτιού είναι πιθανότατα εκτός, στις λεγόμενες «κακές παρέες» που η επιρροή τους μπορεί συχνά να ξεπεράσει και αυτή των γονιών.

Ποιο είναι το αντίδοτο, όμως, σ’ αυτήν την επιρροή και πώς μπορούμε να προλάβουμε την εμπλοκή του παιδιού μας σε καταστάσεις που μας είναι αδιανόητες; 

Μα φυσικά, χαρίζοντάς του ένα στέρεο και υποστηρικτικό οικογενειακό περιβάλλον, μια δυνατή άγκυρα για να μην παρασυρθεί από καμία φουρτούνα...

Ενθαρρύνουμε τα παιδιά να μας μιλάνε για όλα από μικρά
Η καθαρή επικοινωνία μεταξύ γονιών και παιδιού είναι ανεκτίμητη για την εξέλιξη της σχέσης τους σε αληθινά υποστηρικτική για το παιδί και ουσιαστικά ανταποδοτική για όλους. 

Είναι, όμως, κάτι που καλλιεργείται από πολύ νωρίς για να μη βρεθούμε προ τετελεσμένων γεγονότων αργότερα, στην εφηβεία. 

Μιλάμε, λοιπόν, ανοιχτά με τα παιδιά μας από όταν είναι πολύ μικρά και χτίζουμε μεταξύ μας μια κουλτούρα ειλικρίνειας και εμπιστοσύνης.

Εξισορροπούμε τον ρόλο του γονέα με εκείνον του «φίλου»
Καθώς τα παιδιά μεγαλώνουν, αναζητούν όλο και περισσότερο την επικοινωνία κι έξω απ’ το σπίτι, στο φιλικό τους περιβάλλον. 

Η σχέση τους με τους φίλους τους είναι διαφορετική από εκείνη που έχουν μαζί μας και, σε πολλές περιπτώσεις, είναι εξίσου σημαντική. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορούμε να είμαστε φίλοι με τα παιδιά μας, καλό είναι όμως να διατηρούμε τις ισορροπίες ώστε να μη χάνουμε τον πραγματικό μας ρόλο στη ζωή του παιδιού.

Ενδιαφερόμαστε για την καθημερινότητα και τους καινούργιους φίλους τους
Μένω δίπλα στο παιδί μου, δεν σημαίνει μόνο ότι καλύπτω τις ανάγκες του και το στηρίζω όποτε μου το ζητήσει. Το πότε μας χρειάζεται ένα παιδί είναι πολλές φορές δική μας δουλειά να το εντοπίσουμε. 

Γι’ αυτό, ενδιαφερόμαστε για όλα όσα του συμβαίνουν, ακόμα και τα πιο ασήμαντα και φροντίζουμε να έχουμε μια καλή εικόνα της καθημερινότητάς του, αλλά και των φίλων του – ειδικά των καινούργιων, που κάνει στην εφηβεία.

Τους μαθαίνουμε να μην κάνουν αυτό που θέλουν οι άλλοι για να γίνουν αποδεκτά
Οι «κακές παρέες» συνηθίζουν να προσελκύουν και να εκμεταλλεύονται – ή να συμπαρασύρουν – έφηβους με χαμηλή αυτοεκτίμηση και έντονη ανάγκη για αποδοχή ή και αυτονόμηση, ακόμα. 

Είναι, λοιπόν, σημαντικό να διδάξουμε στα παιδιά μας ότι είναι μοναδικά, πρέπει να αγαπούν τον εαυτό τους και δεν χρειάζεται να κάνουν ότι θέλουν οι άλλοι για να κερδίσουν την αποδοχή τους – να έχουν πίστη στον εαυτό τους, αλλά και στην αγάπη που λαμβάνουν από εμάς.

Φροντίζουμε να ξέρουν πως ό,τι κι αν τους συμβεί η αγκαλιά μας είναι ανοιχτή
Είναι μια νομοτέλεια πως τα παιδιά μας θα φύγουν μια μέρα από την αγκαλιά και την προστασία μας και η εφηβεία είναι μια μεταβατική περίοδος πριν συμβεί αυτό. Παρ’ όλ’ αυτά, η αγκαλιά μας, ως γονείς, μένει πάντα ανοιχτή για εκείνα, οποιαδήποτε στιγμή χρειαστεί να επιστρέψουν για να πάρουν δυνάμεις. 

Πρέπει, όμως, να τους το δείχνουμε σε κάθε ευκαιρία για να μη νιώσουν ούτε μία στιγμή μόνα, ό,τι λάθος και αν κάνουν ή νομίζουν ότι έκαναν.

πηγή

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι