Δασκάλα έσωσε από πνιγμό μαθητή της με τη λαβή Heimlich!! Teacher saves choking student with Heimlich maneuver!!

Η ψυχραιμία, η αμεσότητα, οι γνώσεις και η εμπειρία μιας εκπαιδευτικού έσωσαν με κάθε σημασία της λέξης τη ζωή ενός παιδιού στο New Jersey των Ηνωμένων Πολιτειών, το οποίο κινδύνευσε να πνιγεί από ένα καπάκι μπουκαλιού.

Ο 9χρονος μαθητής δεν μπορούσε να στρίψει με το χέρι του το καπάκι κι έτσι χρησιμοποίησε τα δόντια του για πετύχει τον σκοπό του. Όμως τα πράγματα δεν πήγαν καλά, το καπάκι έφτασε στο στόμα και στάθηκε στον λαιμό του…

Το περιστατικό συνέβη στο East Orange Community Charter School, όταν το 9χρονο αγόρι προσπάθησε να πιει μια γουλιά από το μπουκάλι του ενώ καθόταν στο θρανίο του την ώρα του μαθήματος.

Η δασκάλα, Τζανίς Τζένκινς. αντέδρασε με περισσή ψυχραιμία για να σώσει τον μικρό Ρόμπερτ, ο οποίος πριν από μερικά δευτερόλεπτα είχε καταπιεί ένα καπάκι από μπουκάλι νερού μέσα στην τάξη, με αποτέλεσμα να πνίγεται.
«Έδειχνε τον λαιμό του και ήταν εντελώς ταραγμένος», εξήγησε η Τζένκινς προσθέτοντας: «Δεν μπορούσε να μιλήσει, οπότε τότε απλά τον γύρισα και έκανα τη μέθοδο Heimlich».

Για το περιστατικό μίλησε και ο μικρός Ρόμπερτ, ο οποίος εξήγησε τον τρόπο με τον οποίο το καπάκι κατέληξε στον λαιμό του, προσθέτοντας ότι πήγε στον νεροχύτη και προσπάθησε να το βγάλει, αλλά δεν μπορούσε. «Έτσι, έτρεξα πολύ γρήγορα στην κυρία Τζένκινς», είπε ο μαθητής.

Η δασκάλα αντέδρασε με απόλυτη ψυχραιμία εφαρμόζοντας την μέθοδο Heιmlich, η οποία αποτελείται από μία ακολουθία κινήσεων –κοιλιακές ωθήσεις-οι οποίες έχουν σκοπό να αποφευχθεί ο πνιγμός από αντικείμενο στον λαιμό που έχει φράξει τον αεραγωγό, με αποτέλεσμα να μην μπορεί το άτομο να αναπνεύσει. Συνήθως γίνεται από ένα άτομο στο άλλο, όμως μπορεί να το εφαρμόσει κανείς και στον εαυτό του.

πηγή

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Τι βλέπεις το Ασχημόπαπο ή τον Κύκνο;

Το κλασικό παραμύθι του ασχημόπαπου αφορά όλους εκείνους που κάποια στιγμή στη ζωή τους ένιωσαν να μην ανήκουν πουθενά μιας και ήταν διαφορετικοί. 

Αυτό το παραμύθι έχει να μας διδάξει μαθήματα για τον εαυτό μας και να μας γεμίσει αισιοδοξία και δύναμη. 

Τα πράγματα αρχικά είναι δύσκολα για το ασχημόπαπο όπως συμβαίνει συνήθως και στην πραγματική ζωή. 

Πιο συγκεκριμένα, πολλές φορές τυχαίνει η ομάδα στην οποία βρεθήκαμε να ήταν διαφορετικής φύσης από τη δική μας, με αποτέλεσμα να φαινόμαστε αλλόκοτοι, ξένοι και άσχημοι. 

Κατηγορούμε τον εαυτό μας που είμαστε περίεργοι και που δεν χωράμε στα διαθέσιμα καλούπια. Αυτό μας προκαλεί συναισθήματα θλίψης και αδικίας.

Κλαίει γοερά λοιπόν ο κύκνος που τον κοροϊδεύουν τα παπάκια, γιατί είναι χαμένος. Γιατί θα ήθελε να είναι σαν όλους τους άλλους για να μη νιώθει μόνος. Από τι είναι φτιαγμένος; Γιατί να μην είναι σαν τους υπόλοιπους;

Αυτό που στις πάπιες φαίνεται σαν ασχήμια είναι ένα στάδιο ανάπτυξης ενός πανέμορφου πλάσματος, που τις ίδιες τις ξεπερνάει. Αν οι κύκνοι συμβολίζουν πόση φυσική ομορφιά έχουμε, τότε οι πάπιες είναι ένας συμβολισμός για τα ημίμετρα που συχνά αναγκαζόμαστε να ανεχτούμε από το περιβάλλον. 

Μετρημένοι με ημίμετρα, φυσικά μοιάζουμε δυσανάλογοι.

Είναι γνωστό ότι η διαφορετικότητα τρομάζει, για αυτό συνήθως χρειαζόμαστε να δούμε στοιχεία του εαυτού μας στους άλλους προκειμένου να τους αποδεχτούμε. Κατά συνέπεια, η διαφορετικότητα κατακρίνεται και αποδοκιμάζεται για να διατηρηθεί ισχυρό το εγώ μας.

Υπάρχει όμως κι άλλος συμβολισμός στο παραμύθι. 

Πως τα φαινόμενα απατούν. Αυτό που αρχικά μπορεί να φαίνεται άσχημο και διαφορετικό στην πλειοψηφία επειδή δεν το καταλαβαίνει, θα καταλήξει σε κάτι πανέμορφο με αδιαμφισβήτητη υπεροχή.

Το συμβολικό ταξίδι που κάνει το ασχημόπαπο για να αναγνωρίσει ότι είναι κύκνος, δεν είναι στρωμένο με ροδοπέταλα. Είναι δύσκολο και επώδυνο. Η αληθινή του ομορφιά φαίνεται όταν κοιταχτεί στον καθρέφτη, αφού έχει περάσει τις δοκιμασίες του.

Πάντως, δεν έχει νόημα να κατηγορήσει τις “πάπιες”, κι ας του φέρονται σκληρά. Οι “πάπιες” είναι εκεί για να τεστάρουν το χαρακτήρα του. Να δοκιμάσουν τα όρια της αντοχής του. Και τελικά για να τις ξεπεράσει.

πηγή
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Σε απόγνωση 26χρονη μητέρα με την μικρή κορούλα της

Σε απόγνωση 26χρονη μητέρα με την μικρή κορούλα της.

Προσπαθεί να εργαστεί, καθαρίζει σπίτια με αντίτιμο 5 και 10 ευρώ.
Νοικιάζει σπίτι με σπασμένα παράθυρα, της κόβουν και το ρεύμα.

Όπως μας έλεγε η ίδια:

.... «Έχω τόσα πολλά που το ορκίζομαι ότι, εδώ και δέκα μέρες απ' την στεναχώρια κοιμάμαι και ξυπνάω με πονοκέφαλο, καθαρίζω σπίτια για 5 ή 10 ευρώ, ανάλογα τί θέλουν οι κυρίες και δεν ξέρω σε τι να προφτάσω δυστυχώς, ενοίκιο, ρεύμα, νερό ή την μικρή μου που αυτή την στιγμή δεν έχει γάλα και ο λογαριασμός του ρεύματος έχει φτάσει στα ύψη και από στιγμή σε στιγμή θα το κόψουν»...

Πρόβλημα επιβίωσης και για την μανούλα και το κοριτσάκι της.
Παρακαλούμε βοηθήστε:

Εθνική: GR1101102020000020200196747 

στο όνομα  ΠΡΟΚΟΠΙΟΥ ΕΛΕΝΗ του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ

Τα στοιχεία δημοσιοποιούνται ως έσχατο μέτρο βοήθειας, με την άδεια της μητέρας

 

Ομάδα Αλληλοβοήθειας

Σε απόγνωση 26χρονη μητέρα 

Το Χαμομηλάκι

Οι ανήλικοι χρήστες ναρκωτικών, οι μύθοι και τα νέα δεδομένα

Οι γονείς θα πρέπει να αναπτύξουν και να μεταλαμπαδεύσουν αξίες στα παιδιά πριν από την εφηβεία

Πριν από μερικές μέρες ένας 27χρονος πα­ραδέχθηκε ότι προμήθευε με ναρκωτικά δύο ανήλικες αδερφές, 13 και 15 ετών, αλλά και άλλους δύο ανήλικους, περιστατικό το οποίο θορύβησε τις Αρχές αλλά και την κοινωνία ευ­ρύτερα.

Στην εποχή που ζούμε, μια εποχή ανασφα­λή, αμφιταλαντευόμενη και αμοραλιστική, η επιδημία των ναρκωτικών παίρνει συνεχώς ευρύτερες διαστάσεις. Και είναι γεγονός ότι η ανθρωπότητα ευρύτερα βιώνει μια δυναμική και προσαρμόσιμη αγορά ναρκωτικών, ανθε­κτική ακόμα και στους περιορισμούς της παν­δημίας. Ένα είναι σίγουρο: κανείς δεν μπορεί και δεν πρέπει να πει «δεν θα συμβεί στο σπίτι μου».

Το φαινόμενο των εξαρτήσεων είναι ένα ψυχοκοινωνικό, πολυδιάστατο και πολυπαρα­γοντικό πρόβλημα, που χρήζει αντιμετώπισης μέσα από ένα πλέγμα μέτρων στους τομείς της πρόληψης, της θεραπείας, της κοινωνικής επανένταξης και της καταστολής.

Η χρήση ναρκωτικών από ανήλικους στην Κύπρο δεν είναι καινούργιο φαινόμενο, ωστό­σο τα τελευταία χρόνια μερικά πράγματα έχουν αλλάξει, τόσο ως προς τη δεκτικότητα και την αποδοχή από τους γονείς των χρηστών, όσο και ως προς την κατάρριψη μερικών ταμπού που επικρατούσαν στην κυπριακή κοινωνία.

Σχετικά με αυτό το εξαιρετικά ευαίσθητο ζήτημα της χρήσης ναρκωτικών ουσιών από ανήλικους υπάρχουν μύθοι και πραγματι­κότητες. Υπάρχουν, από την άλλη, και πολλά ερωτήματα τα οποία θέλουν απαντήσεις. Για ποιο λόγο ένας ανήλικος, ένας έφηβος, μπο­ρεί να κάνει χρήση ναρκωτικών; Υπάρχουν συγκεκριμένα προφίλ ανήλικων οι οποίοι δο­κιμάζουν ναρκωτικά;

Πειραματισμός και αντίδραση

«Είναι κρίσιμο να ειπωθεί πως ένας σημαντικός λόγος για τον οποίο ένας ανή­λικος ξεκινά να κάνει χρήση ουσιών είναι ο πειραματισμός. Γενικότερα ο πειραματισμός σε πολλά πράγματα είναι αναμενόμενος, κυ­ρίως στην εφηβεία, ωστόσο υπάρχει και κάτι άλλο που λέγεται “κοινωνική ομοιότητα”», εξήγησε στη «Χαραυγή» η σχολική ψυχολό­γος, Ιφιγένεια Στυλιανού, υπογραμμίζοντας ότι σε αυτές τις κρίσιμες ηλικίες της εφηβεί­ας τα παιδιά έχουν την ανάγκη να μοιάζουν με τους φίλους και τους συνομήλικούς τους, ενώ πολλά παιδιά προσπαθούν να αντιγρά­ψουν μεγαλύτερους σε ηλικία επειδή, για τους δικούς τους λόγους, τους θαυμάζουν.

Μία άλλη σημαντική παράμετρος, είπε η κα Στυλιανού, είναι η ψευδαίσθηση της ανε­ξαρτησίας από τους γονείς, ότι δηλαδή κά­νουν κάτι στα κρυφά ή κάτι το οποίο απαγο­ρεύεται. «Αυτό τους δίνει πολλές φορές την αίσθηση ότι συμπεριφέρονται ως ενήλικες, διότι ακριβώς είναι κάτι το οποίο οι ίδιοι οι γονείς απαγορεύουν προφανώς».

«Λόγω του ότι η εφηβεία έχει το χαρα­κτηριστικό του δεσίματος με την παρέα, περισσότερο απ’ ό,τι με την οικογένεια, οι γονείς θα πρέπει να αναπτύξουν και να μεταλαμπαδεύσουν αξίες στα παιδιά, πριν από την εφηβεία», πρόσθεσε η ψυχολόγος, εξηγώντας παράλληλα πως στην πρώιμη παιδική ηλικία, τα παιδιά είναι πιο δεκτικά στις αξίες και στα όρια και εκεί θα πρέπει οι γονείς να στοχεύουν.

Η χρήση δεν έχει προφίλ

Υπάρχουν βέβαια, σημειώνει η κα Στυ­λιανού, ενδογενείς παράγοντες, μηχανισμοί οι οποίοι προστατεύουν έναν άνθρωπο από τέτοιες αποκλίνουσες συμπεριφορές. Η ικα­νότητα λογικής κρίσης είναι ένας τέτοιος μηχανισμός, ο οποίος ωστόσο δεν λειτουργεί σε όλα τα παιδιά και δεν έχει συγκεκριμένο προφίλ.

Επιπλέον, οι έφηβοι υποτιμούν τη γνώση των γονέων και μερικές φορές αυτό φέρνει την αντίδραση, η οποία παίρνει διάφορες μορφές, από πιθανή χρήση ναρκωτικών μέ­χρι παραβατική συμπεριφορά άλλης φύσεως.

«Είναι, όμως, σημαντικό το γεγονός ότι πλέον έχει καταρριφθεί σε μεγάλο βαθμό το ταμπού, κατά το οποίο τόσο οι γονείς όσο και οι ίδιοι οι ανήλικοι χρήστες δεν ζητούσαν βο­ήθεια», τόνισε η κα Στυλιανού.

Από όσα μοιράστηκε μαζί μας η κα Στυ­λιανού εξάγεται μεταξύ άλλων και το συμπέ­ρασμα ότι πρόκειται περί μύθου η παραβατι­κότητα και η χρήση ναρκωτικών από παιδιά διαλυμένων οικογενειών μόνο, ότι δηλαδή αυτό είναι «προνόμιο» αυτού του προφίλ ατόμων. Ανέφερε, συγκεκριμένα, ότι «χρήση ναρκωτικών μπορεί να κάνει ένα παιδί το οποίο δεν ζει σε υποστηρικτικό οικογενειακό περιβάλλον (χωρισμένοι γονείς, φτώχεια, βία, μη ύπαρξη ορίων κ.λπ.), αλλά και ένα άλλο το οποίο προέρχεται από εύπορη οικογένεια, στην οποία δεν υπάρχουν δυσκολίες και με υποστηρικτικό περιβάλλον».

Η χρήση δεν κάνει «διακρίσεις» στη βάση φύλου

Τα χαρακτηριστικά στη συμπεριφορά των εφήβων στα οποία έχουμε αναφερθεί (που οδηγούν ενδεχομένως στην αυξημένη κατανάλωση αλκοόλ ή και στη χρήση ναρ­κωτικών) μπορούν να παρατηρηθούν σε όλα τα προφίλ των εφήβων.

«Ο οποιοσδήποτε έφηβος είναι “υποψή­φιος” κατά κάποιο τρόπο στο να παρουσιά­σει μη υγιή συμπεριφορά, όπως για παρά­δειγμα η χρήση ναρκωτικών.

Σε ό,τι αφορά το φύλο, τα τελευταία χρόνια παρατηρείται ότι δεν είναι σταθερά περισσότερα τα αγόρια που κάνουν χρήση ναρκωτικών, αφού και τα κορίτσια πλέον καταφεύγουν στη χρήση», τόνισε η κα Στυ­λιανού.

Σχετικά με το ηλικιακό κομμάτι της χρή­σης ναρκωτικών, παρατηρείται ότι γενικά η ηλικία κατά την οποία οι νεαροί δοκιμάζουν ναρκωτικές ουσίες έχει πέσει τα τελευταία χρόνια, κάτι που σημαίνει ότι ολοένα και περισσότεροι ανήλικοι πειραματίζονται με τις ουσίες.

Για το θέμα αυτό αναφέρθηκε και ο υπο­διοικητής της Υπηρεσίας Καταπολέμησης Ναρκωτικών (Υ.ΚΑ.Ν.), Στέλιος Σεργίδης, ο οποίος αναφέρθηκε στα στατιστικά στοιχεία για το 2022, μέχρι τις 31/3, λέγοντας ότι «17 ανήλικοι έκαναν χρήση ουσιών, ωστό­σο είναι ένα στατιστικό το οποίο χρήζει πε­ραιτέρω επεξεργασίας».

Αναδυόμενη χρήση crystal

Κατά την τελευταία δεκαετία οι ουσίες με τις οποίες πειραματίζονται, τόσο ανήλικοι, όσο και ενήλικες, έχουν κάπως διαφορο­ποιηθεί. Όσον αφορά τα «νέα» ναρκωτικά, σημειώνεται ότι υπάρχει αναδυόμενη χρήση της ουσίας crystal, εξήγησε ο υποδιοικητής της Υ.ΚΑ.Ν. «Το συγκεκριμένο δεν είναι νέο, ωστόσο τα τελευταία χρόνια η χρήση του έχει αυξηθεί κατά πολύ. Στην πλειοψηφία τους οι ανήλικοι κάνουν χρήση μαριχουάνας, ενώ μερικοί πειραματίζονται με την κοκαΐνη και μερικές φορές με τη μεθαμφεταμίνη. Να υπογραμμίσω ότι οι ανήλικοι χρήστες στη συντριπτική τους πλειοψηφία δεν είναι εξαρ­τημένοι, παρά μόνο πειραματίζονται, χωρίς να σημαίνει ότι αυτό δεν προκαλεί διάφορα προβλήματα».

Ένας άλλος μύθος, ευρέως διαδεδομένος, είναι αυτός περί προμήθειας ναρκωτικών στα σχολεία. Ότι δηλαδή επιτήδειοι καραδοκούν έξω από σχολικές μονάδες για να προμηθεύ­σουν με ναρκωτικά τα παιδιά. Όπως είπε ο κ. Σεργίδης, η πρώτη επαφή με τη χρήση γίνε­ται μέσω φίλων στην παρέα και είναι μύθος το ότι διάφοροι έμποροι πηγαίνουν στα σχο­λεία με σκοπό να βρουν νέα πελατεία.

«Είναι επίσης μύθος και πρέπει να το έχουμε υπόψιν ότι δεν υπάρχει μία συγκε­κριμένη κατηγορία ανηλίκων, η οποία κάνει χρήση, αλλά μπορεί να τύχει σε κάθε σπίτι, να “χτυπήσει” την κάθε πόρτα. Και αυτό, επίσης, είναι ένας μύθος», είπε καταληκτικά.

Του Κυριάκου Λοΐζου

dialogos.com.cy

Ναι, γίνονται όμορφοι οι άνθρωποι, όταν μιλούν για αγάπη

Όταν μπορούν να εκτιμούν το βάθος της... 

Όταν ξέρουν να απολαμβάνουν τη διάρκειά της!
Όταν ξέρουν να χρωματίζουν τις ζωές τους,
Τον τρόπο που θα φωτίσουν τον κόσμο τους,
Το χαμόγελο που θα χαρίσουν στο διπλανό τους…

Ναι, τι όμορφοι γίνονται οι άνθρωποι, όταν μιλούν για αγάπη…
Όταν της επιτρέπουν να εισέρχεται μέσα τους,
Όταν μπορεί και αποτελεί πηγή έμπνευσής τους,
Όταν δεν την αφήνουν κρυμμένη στο σκοτάδι
Και δεν την καλύπτουν με τη σιωπή

Ναι, γίνονται όμορφοι οι άνθρωποι, όταν μιλούν για αγάπη…
Όταν μπορούν να εκτιμούν το βάθος της,
Όταν ξέρουν να απολαμβάνουν τη διάρκειά της,
Όταν αφήνουν την καλοσύνη να αρωματίζει το πέρασμά τους…

Ναι, γίνονται όμορφοι οι άνθρωποι, όταν μιλούν για αγάπη…
Όταν μπορούν και θαυμάζουν την απεραντοσύνη της,
Όταν αναγνωρίζουν στον άλλο τη μοναδικότητά του
Όταν έχουν μάθει να προχωρούν με συγχώρεση,
Προσπερνώντας τα σφάλματά τους

Ναι, γίνονται όμορφοι οι άνθρωποι, όταν μιλούν για αγάπη…
Όταν δεν αφήνουν το φόβο να κυριεύσει την ύπαρξή τους,
Το μίσος να αφανίσει τη χαρά τους
Και τη κακία να σβήσει την ελπίδα τους…

Ναι, γίνονται όμορφοι οι άνθρωποι, όταν μιλούν για αγάπη…
Όταν μπορούν και ηρεμούν με την ελευθερία της,
Την καθαρότητα, την αλήθειά της
Και δεν αισθάνονται φυλακή ανάμεσα στα χέρια της

Ναι, γίνονται όμορφοι οι άνθρωποι, όταν μιλούν για αγάπη…
Όταν απαλλάσσονται από τα πρέπει τους,
Όταν αφήνουν πίσω τους τα βάρη τους
Και κοιτούν με εμπιστοσύνη το μέλλον τους

Ναι, λοιπόν...
Γίνονται πολύ όμορφοι οι άνθρωποι, όταν μιλούν για αγάπη…
Όταν πιστεύουν ακόμα στο θαύμα της,
Όταν αφήνουν στην άκρη λέξεις εγωισμού,
Όταν κοιτούν στα μάτια τον άλλο με πράξεις τους

Ναι, λοιπόν...
Γίνονται πολύ όμορφοι οι άνθρωποι, όταν μιλούν για αγάπη…
Ακόμα και αν η έλλειψή της τους σταυρώσει,
Ξέρουν πως η ανάσταση δεν θα αργήσει να έρθει

Τι όμορφοι γίνονται οι άνθρωποι, όταν μιλούν για αγάπη!
Και, όταν αυτή η αγάπη ξεκινά πρώτα από τον εαυτό…
Μόνο τότε μπορεί να είναι αληθινή και για τους άλλους…

πηγή

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Γονεϊκότητα και Εμπιστοσύνη / Parenthood and Trust

Πώς επηρεάζει η γονεϊκότητα την εμπιστοσύνη στους ξένους; Προηγούμενες έρευνες έχουν υποστηρίξει δύο αντικρουόμενες προβλέψεις: 

Parenthood and Trust

Η μία πρόβλεψη είναι πως η απόκτηση παιδιών μας κάνει πιο προσεκτικούς και απρόθυμους να εμπιστευτούμε άτομα που δεν γνωρίζουμε.
Αυτή η πρόβλεψη βασίζεται στην ιδέα ότι η απόκτηση παιδιών ενεργοποιεί ένα γενικό σύστημα κινήτρων που προσανατολίζεται στην προστασία του εαυτού μας και της άμεσης οικογένειάς μας. Υπάρχουν κάποια προηγούμενα στοιχεία (κυρίως από εργαστηριακά πειράματα) που υποστηρίζουν την ιδέα ότι οι γονείς είναι γενικά λιγότερο πρόθυμοι να αναλάβουν κινδύνους.

Από την άλλη πλευρά, άλλες έρευνες υποστηρίζουν την πρόβλεψη ότι η γονεϊκότητα κάνει τους ανθρώπους γενικά πιο περιποιητικούς και ότι η φροντίδα ενός βρέφους έχει θετικές δευτερογενείς επιδράσεις σε άλλες κοινωνικές σχέσεις. 

Η άποψη αυτή υποδηλώνει ότι η γονεϊκότητα κάνει τους ανθρώπους γενικά πιο κοινωνικούς και θετικούς απέναντι στους άλλους ανθρώπους. Αυτό σημαίνει ότι η γονεϊκότητα θα πρέπει να αυξάνει την εμπιστοσύνη προς τους αγνώστους.

Για να συγκρίνουν αυτές τις δύο αντικρουόμενες προβλέψεις, εξέτασαν πώς η μετάβαση στη γονεϊκότητα επηρέασε την εμπιστοσύνη με την πάροδο του χρόνου σε ένα δείγμα ενηλίκων από τις Κάτω Χώρες. 

Εξέτασαν πώς μεταβλήθηκαν τα επίπεδα εμπιστοσύνης των γονέων κατά τα έτη που προηγήθηκαν (και κατά τα έτη που ακολούθησαν) της μετάβασης στη γονεϊκότητα (τη γέννηση του πρώτου παιδιού).

Είναι σημαντικό ότι συνέκριναν επίσης νέους γονείς με μια ομάδα αντίστοιχων συμμετεχόντων ελέγχου. Αυτοί οι συμμετέχοντες ελέγχου ήταν άτεκνα άτομα που ήταν κατά τα άλλα παρόμοια με τους νέους γονείς (για παράδειγμα, όσον αφορά χαρακτηριστικά όπως η ηλικία, η κατάσταση σχέσης και το εισόδημα).

Το κύριο αποτέλεσμα της έρευνας ήταν ότι οι γονείς άρχισαν να νιώθουν μεγαλύτερη εμπιστοσύνη μετά τη γέννηση των πρώτων τους παιδιών. Αντί για μια ξαφνική αλλαγή στην προσωπικότητα, οι θετικές επιδράσεις της γονεϊκότητας στην εμπιστοσύνη συσσωρεύτηκαν σταδιακά με την πάροδο του χρόνου.

    Αναμφισβήτητα, αυτές οι επιδράσεις της γονεϊκότητας μπορεί να συσσωρεύονται με την πάροδο του χρόνου επειδή οι γονείς συσσωρεύουν όλο και περισσότερες θετικές κοινωνικές εμπειρίες, είτε με τα παιδιά τους είτε με τον κόσμο γενικότερα, οι οποίες ενισχύουν την ιδέα ότι τα ανθρώπινα όντα είναι γενικά καλοπροαίρετα.
    Εξέτασαν επίσης αν η εμπιστοσύνη κάνει κάποιον πιο πιθανό να γίνει γονέας. Αναμφισβήτητα, οι άνθρωποι που είναι κυνικοί για τον κόσμο μπορεί να είναι λιγότερο πιθανό να φέρουν νέα ζωή σε αυτόν. Η ερευνητική ομάδα χρησιμοποίησε μια τεχνική που ονομάζεται ανάλυση επιβίωσης για να ελέγξουν αν η εμπιστοσύνη προβλέπει την πιθανότητα απόκτησης παιδιών.

    Δεν βρήκαν καμία σχέση μεταξύ της εμπιστοσύνης και της απόφασης για την απόκτηση παιδιών, αν και διαπίστωσαν (χωρίς έκπληξη) ότι οι μεγαλύτεροι σε ηλικία συμμετέχοντες και οι συμμετέχοντες με συντρόφους είχαν λιγότερες πιθανότητες να παραμείνουν άτεκνοι.

Τι μας κάνει να εμπιστευόμαστε
Η έρευνα εγείρει σημαντικά ερωτήματα σχετικά με το πώς άλλα σημαντικά γεγονότα και μεταβάσεις της ζωής επηρεάζουν την εμπιστοσύνη.
Άλλα σημαντικά γεγονότα της ζωής, όπως ο γάμος, το διαζύγιο και η απόκτηση κατοικίδιου, μπορεί επίσης να οδηγήσουν σε μακροπρόθεσμες αλλαγές στην εμπιστοσύνη με την πάροδο του χρόνου. 

Η εμπιστοσύνη είναι καλό πράγμα, αλλά εξακολουθούμε να γνωρίζουμε πολύ λίγα για το πώς να την καλλιεργούμε.

πηγή
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Τα λουλούδια που δεν ανθίζουν...

Οι τοξικοί άνθρωποι είναι λουλούδια που δεν ανθίζουν
Σαν εκείνα τα λουλούδια που δεν έχουν μυρωδιά. Που δεν βγάζουν κάτι όμορφο στο πέρασμά τους. Και είναι πάντα μαραμένα. 

Χωρίς χρώμα, χωρίς ζωή.

    Έτσι είναι αυτοί οι άνθρωποι. Τοξικοί και θρασύδειλοι. Γεμάτοι γκρίνια και χωρίς φωνή. Σε υπονομεύουν, σε ζηλεύουν και σε κάνουν συνεχώς να αμφιβάλεις για σένα. 

    Δεν μπορούν να δουν το καλό. Δεν ξέρουν πως να το πλησιάσουν ούτε και να ζήσουν μαζί του.
Δεν μπορούν να δουν την ομορφιά γιατί δεν έχουν μάθει να αγαπούν πρωτίστως τον εαυτό τους. Για αυτό και το μόνο που ξέρουν είναι να κρίνουν και να κατακρίνουν τους άλλους. Και το χειρότερο; Δεν καταλαβαίνουν ότι κάνουν κακό κυρίως στους ίδιους.
Δεν έχουν μάθει να προσπαθούν και ούτε να ελπίζουν. 

Δεν μπορούν να δουν τα θαύματα γιατί δεν έχουν μάθει να πιστεύουν στην ζωή. 

Δρουν υπόγεια και πονηρά. 

Προσπαθούν να κλέψουν το φως από τους άλλους. Διότι, δεν αντέχουν οι άλλοι να λάμπουν. Θέλουν να είναι κυρίαρχοι μόνο αυτοί.
    Δεν γνωρίζουν τι θα πει ευγένεια και όμορφος λόγος. Και πάντα τον παρερμηνεύουν, τον μεταποιούν. Είναι εκείνοι οι χαρακτήρες που εκεί που θα δουν χαρά, θα βάλουν λύπη και δυσκολία. 

Δεν θα επικροτήσουν την προσπάθεια. Αντίθετα, θα την επικρίνουν και θα προσπαθήσουν να σε αποτρέψουν.

    Και όλα αυτά επειδή δεν έχουν μάθει να προσπαθούν. Να τολμούν. Και να ονειρεύονται. Ακόμα κι αν σε δουν να χαμογελάς, δεν θα τους αρέσει. Μπορεί και να μην στο ανταποδώσουν καν. 

Και ξέρεις γιατί; 

Επειδή είναι κάτι που αυτοί δεν έχουν. Που δεν μπορούν να μιμηθούν.

    Όμως, μην τους παρεξηγείς. Και μην στεναχωριέσαι. Να τους λυπάσαι μόνο. 

Διότι, είναι δυστυχισμένοι και πονεμένοι στην ψυχή. Δεν έχουν άλλο όπλο για να φανούν δυνατοί. Να δείξουν την αξία τους. Και να περάσουν την ισχύ της άποψής τους.
    Γι’ αυτό και χρησιμοποιούν μονάχα θυμό και κακία. Νομίζουν πως έτσι θα υποτάξουν τους άλλους και θα τους φοβίσουν. Για να περάσει το δικό τους. Είναι τόσο αδύναμοι και δειλοί που δεν καταλαβαίνουν πως έτσι απομακρύνουν τους άλλους. Και έτσι καταλήγουν μόνοι τους.

    Μην τους μισήσεις. Μόνο συγχώρεσέ τους. Για να ελαφρύνεις την ψυχή σου. Να αδειάσεις το μέσα σου. Και, αν το βαστάει η καρδιά σου, προσευχήσου, έστω και λίγο. Για να βρουν θεραπεία. 

Να αγαπήσουν το καλό.

    Μην πεις στον πειρασμό ποτέ να τους μοιάσεις. Είναι μεγάλο βάσανο. Ο χειρότερος εφιάλτης. Λένε πως για να ζήσεις σε αυτό τον κόσμο πρέπει να είσαι ή τρελός ή αδιάφορος. Και πίστεψέ με. Έχουν απόλυτο δίκιο.
    Αυτό κάνε και εσύ. Γίνε αδιάφορος απέναντί τους. Είναι η καλύτερη απάντησή σου. Και να πιστεύεις πάντα σε εσένα. Μην σε ξεχνάς. Να βάζει στόχους. Και να ανεβαίνεις ψηλά.

    Και να θυμάσαι. Δεν φταίνε αυτοί που έγιναν τοξικοί. Φταίει αυτή η κοινωνία που ζούμε. Που μας έχει κάνει να αγαπάμε μόνο το υποχθόνιο και το παράνομο. Δήθεν πως μόνο με αυτό επιβιώνεις. Και έτσι δεν ελκύει την ομορφιά. Αυτή τη δύναμη που μπορεί να δώσει κάθε ψυχή.
    Μην την πιστέψεις ποτέ. Εσύ συνέχισε να βαδίζεις. Να δημιουργείς καινούργιους δρόμους. Να πλάθεις καινούργιες στιγμές. Όχι από την τύχη που πολλοί θα πιστέψουν. Αλλά από εκείνη την πίστη που θα σε οδηγήσει στην κορυφή. Διότι, όταν η καλοσύνη συνοδεύεται από δράση, τότε υπάρχει ελπίδα να αλλάξει τον κόσμο.

πηγή
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Η μικρή … πικρή ιστορία του Πέτρου!

Είναι μια μικρή ιστορία, όπως μου την διηγήθηκε την Άνοιξη του 2014, με το δικό του παιδικό τρόπο, ο μικρός μου φίλος, ο Πέτρος. Απλά εγώ έδωσα στην ιστορία του χρονική και τοπογραφική υπόσταση, για να την ζωντανέψω περισσότερο. Όλα τα ονόματα και οι  διευθύνσεις που χρησιμοποιώ είναι πλασματικά, αποκυήματα της δικής μου φαντασίας.

Είναι Άνοιξη, ημέρα Σάββατο, 11 το πρωί και οι φωνές των παιδιών που τρέχουν ξέφρενα στο άλσος της Καισαριανής, σκεπάζουν ακόμη και το θόρυβο των αυτοκινήτων της οδού Διστόμου που περνάει στο πλάι του άλσους.

Κυνηγιούνται, τρέχουν μπουλούκι πίσω από μια μπάλα, ανεβοκατεβαίνουν στις κούνιες και στις τσουλήθρες τα μικρότερα,  προσπαθούν να σκαρφαλώσουν στα δένδρα, τα μεγαλύτερα, βρέχονται με το νερό του σιντριβανιού, παλεύουν, πετάνε πέτρες και γενικά επικρατεί πανζουρλισμός, τόσο που τρόμαξαν και τα πουλιά, που έφυγαν προσωρινά μέχρι να τελειώσει το πανδαιμόνιο και πήγαν αλλού να κελαηδήσουν  και να καλέσουν  το ταίρι τους.

Στο νούμερο 116 της Διστόμου, στον τελευταίο όροφο της τριώροφης οικοδομής, μια παιδική φιγούρα προβάλλει πίσω από το τζάμι του παραθύρου και παρακολουθεί με τα χέρια σταυρωμένα στο στήθος, τα παιδιά που παίζουν.  Δεν μπορεί να ακούσει τις φωνές τους, γιατί απαγορεύεται να ανοίξει το παράθυρο, μήπως σκύψει και πέσει.

Είναι ο Πέτρος, ηλικίας οκτώ ετών, μαθητής της δευτέρας τάξης του δημοτικού σχολείου, γιος του κυρίου Κώστα που είναι καθηγητής στο γυμνάσιο και της κυρίας Σοφίας που δουλεύει στην Τράπεζα.

Οι γονείς του με τη Μαίρη την αδελφή του που είναι κατά ένα χρόνο μικρότερη , βγήκαν στην αγορά για ψώνια  και θα γύριζαν περίπου σε δύο ώρες. Μέχρι να επιστρέψουν, ο Πέτρος είναι τιμωρημένος και θα έπρεπε να μείνει κλεισμένος στο σπίτι με την παρουσία της γιαγιάς του, που μένει στο ισόγειο και με την εντολή να μην του επιτρέψει να πάει στο άλσος.

Γιατί είναι τιμωρημένος ο Πέτρος;

Δεν ήθελε να φάει το πρωινό του, το γάλα με τα δημητριακά, που ήθελαν οι γονείς του, – γιατί έτσι πρέπει να γίνεται  στις καθώς πρέπει οικογένειες- και ήθελε μόνο μια φέτα ψωμί με τυρί, γιατί είχε δώσει ραντεβού με τους φίλους  και συμμαθητές του, να παίξουν ποδόσφαιρο.

Το πρωινό γάλα πάντα του δημιουργούσε ενόχλημα στο στομάχι όταν έπρεπε να ταξιδέψει με αυτοκίνητο ή να παίξει και συχνά του προκαλούσε εμετό. Αυτό το πρόβλημά του, το γνώριζαν οι γονείς του.  Μάταια τους παρακαλούσε να πάρει μια πιο στερεά τροφή.

Ο ποδοσφαιρικός αγώνας ήταν προγραμματισμένος από την αρχή της εβδομάδος και μάλιστα είχαν χωρίσει από την προηγουμένη, στο σχολείο, τις ομάδες.    Ο Πέτρος θα έπαιζε επιθετικός και όλη τη νύχτα σκεφτόταν τη φανέλα με το Ν(9) και τα παπούτσια  του Μέσσι  που θα φορούσε  και τα τέρματα που θα πετύχαινε. Την ποδοσφαιρική στολή του την έκανε δώρο ο νονός του, για τον συγκεκριμένο αγώνα.

Προσπάθησε να πείσει τη γιαγιά του να τον αφήσει για λίγο να κατέβει να παίξει και δεν θα το μαρτυρούσε. Όμως στάθηκε αδύνατο. Οι οδηγίες που της έδωσαν οι γονείς του ήταν αυστηρές  και δεν επιτρεπόταν να τις παραβιάσει, αλλά ούτε ήθελε να συνηθίσει ο εγγονός της να λέει  έστω και μικρά ψέματα, γιατί δεν επιτρέπεται αυτό σε μια σοβαρή οικογένεια, με αρχές.

Μάταια προσπάθησε ο Πέτρος να την μεταπείσει, λέγοντας ότι προχθές τηλεφώνησε η φίλη της μαμάς, η κυρία Αριστέα και ζήτησε να της μιλήσει, αλλά από μακριά η μαμά του έκανε νόημα να πει ότι λείπει. Και ο μπαμπάς μια μέρα που έπρεπε να πάρει το θείο από το πρακτορείο γιατί δεν ήξερε καλά την Αθήνα, τηλεφώνησε στο γυμνασιάρχη και είπε ότι είναι άρρωστος, ενώ δεν ήταν.

Ωστόσο, τα μάτια του Πέτρου ήταν υγρά και η αναπνοή του  βαριά και γρήγορη, ενώ την διέκοπταν αναφιλητά. Ο πόνος του ήταν μεγάλος και η απογοήτευση, ακόμη μεγαλύτερη! Τόσα όνειρα πήγαν χαμένα!

Αγαπητοί μου φίλοι,

Το σπίτι,  η διεύθυνση του σπιτιού και τα ονόματα, είναι φανταστικά. Η ιστορία  όμως είναι αληθινή και επαναλαμβάνεται κάθε μέρα.

Μέσα από αυτή  θα αναγνωρίσει ο κάθε ένας από εμάς  στοιχεία του εαυτού του και της καθημερινής σχέσης του με τα παιδιά του. Μιας σχέσης που είναι συχνά δεσποτική και απάνθρωπη από μέρους μας, γιατί έχουμε ξεχάσει ότι κάποτε υπήρξαμε και εμείς παιδιά με ανάγκες, αρνείται όμως πεισματικά η μνήμη μας να ανασύρει τις πιο γλυκές στιγμές της παιδικής μας ηλικίας.

Η απάντηση στον εαυτό μας είναι εύκολη και καλύπτει τις όποιες ενοχές μας για την συμπεριφορά μας αυτή.

«Σήμερα η κοινωνία είναι αλλιώτικη και άλλες οι απαιτήσεις της ζωής».

Ξεχνάμε όμως ένα πράγμα:

«Ξεχνάμε ότι η κοινωνία και οι απαιτήσεις της μπορεί να άλλαξαν, όμως τα παιδιά είναι και θα είναι πάντα  παιδιά,   όσοι αιώνες και αν περάσουν».

Παραδείγματα σαν και αυτό, της σκληρής τιμωρίας του Πέτρου, έχουμε  ακούσει πολλά, από περιγραφές και αφηγήσεις  φίλων μας στις κοινωνικές μας επαφές. Ένας διηγείται μια ιστορία ψυχικού εξαναγκασμού ενός παιδιού και όλοι οι υπόλοιποι τον κοιτάζουμε με απορία, σφίγγοντας τα χείλη μας ή κάνοντας μορφασμούς αποδοκιμασίας, ενώ στα ίδια λάθη έχουμε υποπέσει και εμείς. Απλά, για τον εαυτό μας έχουμε πάντα μια γρήγορη δικαιολογία που να αμβλύνει  τη σκληρή συμπεριφορά μας. «Δεν ξέρεις τι σημαίνει Γιάννης. Να σου τον χαρίσω για μια εβδομάδα και θα καταλάβεις»

Φίλοι γονείς,

Το κάθε παιδί είναι ένα παιδί, που όμοιό του δεν θα βρείτε όσο και αν ψάξετε.

Αν βάλετε στην αφετηρία 100 παιδιά της ίδιας ηλικίας και του ίδιου φύλου και χρονομετρήσετε τον τερματισμό στα 50 μέτρα, θα έχετε 100 διαφορετικούς χρόνους. Έτσι διαφορετική είναι η επίδοση και στο σχολείο. Διαφέρει η προσωπικότητά τους. Άλλα είναι ντροπαλά και άλλα  θαρραλέα, επιθετικά και δειλά, απαιτητικά και υποχωρητικά κ.ο.κ.

Ας μην προσπαθούμε λοιπόν να «κατασκευάσουμε» το παιδί μας σαν το ιδεώδες παιδί που έχουμε πλάσει στο μυαλό μας. Θα οδηγηθούμε σε πράξεις και ενέργειες, με αποτέλεσμα να κάνουμε ένα παιδί δυστυχισμένο!

Η μικρή … πικρή ιστορία του Πέτρου!

Είναι μια μικρή ιστορία, όπως μου την διηγήθηκε την Άνοιξη του 2014, με το δικό του παιδικό τρόπο, ο μικρός μου φίλος, ο Πέτρος.

Γράφει ο Παναγιώτης Σπυρίδης, Αναπλ. Καθηγητής Παιδιατρικής

paidiatriki.gr
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

The ‘Alike’: Η σύγχρονη κοινωνία σε ένα καταπληκτικό Animation

H κοινωνία μας λέει να τα πηγαίνουμε καλά στο σχολείο. 

Να δουλεύουμε όσο πιο σκληρά γίνεται και τελικά να μάθουμε και στα παιδιά μας να κάνουν το ίδιο. 

Είναι ένας αδιάκοπος κύκλος που δεν αφήνει πολύ χώρο για την δημιουργικότητα. 

Η παρακάτω ταινία μικρού μήκους παροτρύνει τον κόσμο να δει τα πράγματα διαφορετικά. 

Πραγματικά χτυπάει φλέβα.

Ο Daniel Martínez Lara και ο Rafa Cano Méndez, σχεδιαστές κινουμένων σχεδίων της Pixar με βάση την Μαδρίτη, μας δείχνουν τι συμβαίνει στην ζωή όταν στερούμαστε καθημερινά την δημιουργικότητα μας μέσα από την ταινία “Alike”

Επίσης, η ταινία μιλά για τους γονείς και την σημασία του να αφήνουμε τα παιδιά να ακολουθούν τον δικό τους δρόμο.

Η ταινία δημιουργήθηκε αποκλειστικά με το Blender. Ένα ανοιχτό πρόγραμμα τρισδιάστατου σχεδιασμού. Είναι αφιερωμένο στις οικογένειες των σχεδιαστών που τους βοήθησαν να μην χάσουν το χρώμα τους.

Όπως είχε πει κάποτε ο Καναδός δημοσιογράφος Graydon Carter, «είναι σπάνια η στιγμή που κάνουμε διάλειμμα από τα βάσανα του καθημερινού αγώνα για να στοχαστούμε για υποθέσεις και αξίες που αποδεχόμαστε σαν ευαγγέλιο.»

πηγή
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Τσιμπήματα από υμενόπτερα

Στην Ελλάδα συναντά κανείς τη μέλισσα που παράγει το μέλι και το κερί, την κοινή σφήκα με κιτρινόμαυρες ραβδώσεις που κάνει φωλιές είτε στο χώμα, ή κάτω από πέτρες ή στις γωνίες των σπιτιών και τη μεγάλη σφήκα (vespa orientalis) που είναι καφέ χρώματος και ανάλογα με την γεωγραφική περιοχή λέγεται και σκούργος ή σερσένι ή σερσέκι.

Τα έντομα αυτά δεν είναι επιθετικά και επιτίθενται μόνο όταν κινδυνεύσουν τα ίδια ή οι φωλιές τους. Με τα δήγματα ή τα κεντρίσματά τους αδειάζουν το δηλητήριό τους ή αφήνουν όλο το κεντρί τους (μέλισσες) μέσα στο δέρμα και προκαλούν αντιδράσεις του οργανισμού που μπορεί να είναι ακόμη και απειλητικές για τη ζωή.

Ας δούμε λοιπόν αναλυτικά ποιες είναι οι αντιδράσεις του ανθρώπινου οργανισμού μετά από δήγμα υμενοπτέρου.

Το τσίμπημα ενός υμενόπτερου φυσιολογικά προκαλεί στο δέρμα μία μικρή τοπική αντίδραση που οφείλεται στην τοξική δράση του δηλητηρίου. Η φυσιολογική αυτή αντίδραση εξαρτάται από το σημείο του νυγμού, δηλαδή αν ένα άτομο τσιμπηθεί σε κάποιο σημείο όπως το χέρι ή το πόδι θα παρουσιάσει τοπικό ερεθισμό με εξάνθημα και μικρό πρήξιμο (συνήθως διαμέτρου 5-6 cm) πόνο ή και φαγούρα. Αν τσιμπηθεί στο βλέφαρο η αντίδραση θα είναι πιο ενοχλητική εξ αιτίας του διαφορετικού είδους του ιστού και της λεπτότητας του οργάνου.

Αν δηλαδή το άτομο τσιμπηθεί σε μαλακούς ιστούς όπως χείλη, γλώσσα, βλέφαρα κλπ τότε η αντίδραση θα είναι σαφώς εντονότερη, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι το άτομο είναι αλλεργικό στο δηλητήριο του εντόμου. Η βλάβη παρέρχεται πλήρως σε 2-3 μέρες χωρίς ιδιαίτερη φροντίδα.

Όταν το άτομο είναι αλλεργικό στο δηλητήριο του εντόμου, τότε μπορούν να εμφανιστούν διαφορετικής βαρύτητας αντιδράσεις που κυμαίνονται από την μεγάλη τοπική αντίδραση μέχρι τη βαριά συστηματική αναφυλαξία (αλλεργικό shock).

Η ΜΕΓΑΛΗ ΤΟΠΙΚΗ ΑΛΛΕΡΓΙΚΗ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ είναι δερματική αντίδραση σαφώς μεγαλύτερης εκτάσεως από την απλή τοπική που οφείλεται απλά στη δράση του δηλητηρίου και η αντίδραση εξαρτάται από το σημείο του σώματος που θα γίνει το τσίμπημα. Αν π.χ τσιμπηθεί η παλάμη του χεριού θα εμφανισθεί οίδημα και ερυθρότητα μέχρι τον αγκώνα ή και όλο το χέρι και μπορεί να συνυπάρχει λεμφαγγειϊτιδα και διόγκωση των συστοίχων λεμφαδένων. Βακτηριακή μόλυνση δεν συμβαίνει συνήθως λόγω πιθανόν της βακτηριοστατικής δράσης του δηλητηρίου. Δίνει όμως το πρώτο μήνυμα ότι το άτομο πρέπει να επισκεφθεί αλλεργιολόγο για να λάβει οδηγίες για μελλοντικό τσίμπημα, που μπορεί να είναι περισσότερο απειλητικό..

ΗΠΙΑ ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΗ ΑΝΑΦΥΛΑΞΙΑ Στην περίπτωση αυτή, μετά το τσίμπημα σε κάποιο σημείο του σώματος, μπορεί να εμφανισθεί δερματικό εξάνθημα κνιδωτικό (σαν να έχει τριφτεί το δέρμα με τσουκνίδα), που μπορεί να επεκτείνεται πέραν από τη θέση του τσιμπήματος, ακόμη και σε ολόκληρο το σώμα, παραμένει όμως πάντοτε στο δέρμα και δεν επηρεάζει άλλους ιστούς(βλεννογόνους). Στην περίπτωση αυτή δεν υπάρχουν συνήθως άλλα συμπτώματα εκτός από τον έντονο κνησμό. Αυτή η αντίδραση είναι σοβαρότερη από την τοπική αλλά αν περιορισθούν τα συμπτώματα ΜΟΝΟΝ στο δέρμα, δεν εγκυμονεί κινδύνους για την ζωή του ανθρώπου.

***ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΗ ΑΝΑΦΥΛΑΞΙΑ, είναι η σοβαρότερη αντίδραση και συνήθως εμφανίζεται λίγα λεπτά (2-30)`μετά από το τσίμπημα. Εμφανίζεται κνησμός σε παλάμες και πέλματα, αρχικά διάχυτη ερυθρότητα (κοκκίνισμα) σε όλο το σώμα, μετά κνιδωτικό εξάνθημα όπως περιγράφηκε προηγουμένως, ή οίδημα ακόμη και σε απομακρυσμένα σημεία από το τσίμπημα, καταρροή, ρινική συμφόρηση, ξηρός βήχας, συμπτώματα ασθματικής κρίσης, βράχνιασμα, ‘‘θάμπωμα’’ στα μάτια, ζάλη. Μπορεί ακόμη και απώλεια των αισθήσεων. Η αρτηριακή πίεση πέφτει (μερικές φορές δεν μπορεί να μετρηθεί), ο σφυγμός γίνεται αδύναμος και συχνός.

Μπορεί ακόμη να εμφανισθούν και άλλα συμπτώματα ανάλογα με την βαρύτητα της αντίδρασης και από άλλα όργανα η οργανικά συστήματα όπως από το γαστρεντερικό που συνίστανται σε διάρροια, κοιλιακό άλγος, ναυτία, εμετό και από το νευρικό σύστημα συμπτώματα με τη μορφή σύγχυσης, λιποθυμίας, σπασμών ή και κώματος και αποτελούν συνήθως επακόλουθα καρδιαγγειακής καταπληξίας.

Τα παραπάνω συμπτώματα μπορεί να εμφανισθούν όλα ή συνδυασμός αυτών με διαφορετική ένταση κάθε φορά.

Πολύ σπάνια μπορεί να εμφανισθεί κεραυνοβόλος συστηματική αναφυλαξία με αποτέλεσμα την μοιραία κατάληξη. Συνήθως υπάρχει χρόνος εξαιρετικά περιορισμένος και μόνο αν ο πάσχων και το περιβάλλον είναι ενήμεροι για το τι πρέπει να πράξει και εφοδιασμένο με τα κατάλληλα φάρμακα, μπορεί να αντιμετωπίσει άμεσα την κατάστασή του μέχρις ότου βρεθεί υπό ιατρική φροντίδα.

Εδώ θα κάνουμε μία παρένθεση στις αλλεργικές αντιδράσεις για να αναφέρουμε στην περίπτωση«δηλητηρίασης» του οργανισμού σε περίπτωση μεγάλου αριθμού τσιμπημάτων.

Πιο συγκεκριμένα όταν τα τσιμπήματα είναι περισσότερα από 50 για παιδί και περισσότερα από 80 για ενήλικο , η τοξική αντίδραση είναι αναμενόμενη παρά το γεγονός ότι η θανατηφόρος δόση ενίεται σε περίπτωση εκατοντάδων ή χιλιάδων νυγμών.

Σε περίπτωση μοιραίου μετά από πολλαπλά τσιμπήματα, αυτό επέρχεται μετά πάροδο αρκετών ημερών και αποδίδεται σε νεφρική ανεπάρκεια, διαταραχές της πήξης του αίματος ή νέκρωσης του εγκεφάλου που φαίνεται ότι προκαλούν άμεσα τα πεπτίδια μελιτίνη, απαμίνη και οι κινίνες που διεισδύουν στο Εγκεφαλονωτιαίο Υγρό.

ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ ΣΕ ΠΟΛΛΑΠΛΑ ΔΗΓΜΑΤΑ ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ Η ΑΜΕΣΗ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ. 

Πριν ασχοληθούμε με την αντιμετώπιση των αντιδράσεων από δήγμα εντόμου ας επιχειρήσουμε πρώτα να απαντήσουμε σε μερικές ερωτήσεις.


1η ερώτηση: Αλλεργικό άτομο με άλλης μορφής αλλεργία πχ άσθμα πρέπει να έχει μαζί του αδρεναλίνη;

Απάντηση: αν δεν υπάρχουν ενδείξεις ευαισθητοποίησης στο δηλητήριο των υμενοπτέρων τότε δεν υπάρχει κανένας λόγος να έχει μαζί του το τσαντάκι με τα φάρμακα.

2η ερώτηση: Αν το άτομο είναι αλλεργικό στην μέλισσα θα είναι και στην σφήκα ;
Απάντηση: Δεν είναι το σύνηθες. Πρακτικά οι διασταυρούμενες αντιδράσεις στην μέλισσα και τις σφήκες είναι ανύπαρκτες. Αντίθετα συχνά υπάρχουν διασταυρούμενες αντιδράσεις στο δηλητήριο των διαφόρων σφηκών. Θεωρητικά επειδή υπάρχει μία ουσία κοινή στο δηλητήριο όλων των εντόμων, η υαλουρονιδάση, μπορεί να εμφανισθεί διασταυρούμενη αντίδραση, όμως πολύ σπάνια η ουσία αυτή αποτελεί τον κύριο παράγοντα της συστηματικής αναφυλαξίας.

3η ερώτηση: ‘Περνάει’ η υπερευαισθησία στα υμενόπτερα με τον καιρό;

Απάντηση: Ναι αν το άτομο δεν τσιμπηθεί για 5 χρόνια από το ίδιο έντομο (συνήθως για διάστημα > 5 χρόνια). Στην περίπτωση αυτή υπάρχει πιθανότητα, υπολογίζεται σε 40%, να απαλλαγεί το άτομο από την αλλεργική αυτή προδιάθεση. 
Το πρόβλημα όμως είναι αρκετά σοβαρό για να αφήνεται στην τύχη του και στη φυσική επιλογή. Άρα καταλήγει κανείς στη λύση της προσπάθειας απευαισθητοποίησης. 

Πρέπει επίσης να τονισθεί ότι για 2-3 εβδομάδες μετά την εκδήλωση αλλεργικής αντίδρασης οι δερματικές εξετάσεις μπορεί να είναι αρνητικές. Αυτό σημαίνει ότι η προσωρινά ανενεργός αυτή περίοδος δεν θα πρέπει να θεωρηθεί ότι αποτελεί απαλλαγή από το πρόβλημα.

4η ερώτηση: Ποιοι κινδυνεύουν περισσότερο να αναπτύξουν συστηματική αναφυλαξία στο δηλητήριο των υμενοπτέρων;

Απάντηση: Ο κανόνας είναι ότι αυτοί που εκτίθενται περισσότερο στα δήγματα έχουν αυξημένη πιθανότητα να αναπτύξουν αλλεργία στο δηλητήριο (μελισσοκόμοι – γεωργοί-κτηνοτρόφοι και όσοι γενικά είναι εκτεθειμένοι στη φύση.

Για την ευαισθητοποίηση απαιτούνται προηγούμενα τσιμπήματα λιγότερα για τη σφήκα και περισσότερα για τη μέλισσα.

5η ερώτηση: Υπάρχει εποχική κατανομή στην εμφάνιση κρουσμάτων δηγμάτων υμενοπτέρων;

Απάντηση: Ναι, οι μέλισσες τσιμπούν συνήθως τους πρώτους καλοκαιρινούς μήνες, ενώ οι σφήκες προς το τέλος του καλοκαιριού και το φθινόπωρο.

6η ερώτηση: Υπάρχουν πληθυσμιακές ομάδες που οι θάνατοι από αναφυλαξία είναι συχνότεροι;

Απάντηση: Ναι σε ηλικιωμένα άτομα και σε παιδιά μικρότερα των 10 χρονών.

Πως πρέπει λοιπόν να αντιδράσουμε σε ένα δήγμα υμενοπτέρου;

Α. ΓΕΝΙΚΑ

1. ψυχραιμία
2.Αφαίρεση του κεντριού γρήγορα γιατί όσο παραμένει απελευθερώνεται δηλητήριο που επιτείνει την αντίδραση (μέλισσα).
3. Τοπικά επιθέματα πάγου.
4.Αντισταμινικά για τον κνησμό.
5.Τοπικά αντιϊσταμινικά.
Συνήθως αυτά αρκούν όταν είναι η πρώτη φορά που ένα υμενόπτερο μας τσιμπάει και γενικά όταν η αντίδραση είναι μικρή τοπική.

Β. Όταν κάποιος εμφανίζει μεγάλη τοπική ή ήπια συστηματική αναφυλαξία.
1.Όλα τα παραπάνω και επιπλέον τοπικά και από το στόμα κορτικοειδή (κορτιζόνη).
2.Σίγουρα πρέπει να επισκεφθεί ειδικό γιατρό(αλλεργιολόγο). Εκείνος θα κρίνει αν πρέπει να προχωρήσει σε έλεγχο (ο οποίος περιλαμβάνει δερματικές δοκιμασίες η και εξετάσεις αίματος) και να του δώσει κατάλληλες οδηγίες.
Στις περιπτώσεις αυτές δεν συνιστάται η έναρξη ειδικής θεραπείας απευαισθητοποίησης.

Γ. Τι πρέπει να κάνει κάποιος που εμφάνισε σοβαρή συστηματική αντίδραση.
1. Θα πρέπει να έχει προηγηθεί ενημέρωση ώστε ο ασθενής να έχει μαζί του ένα τσαντάκι με συσκευή αδρεναλίνης με την οποία είναι δυνατόν να χορηγηθεί αδρεναλίνη άμεσα ακόμη πάνω από τα ρούχα, αντισταμινικά και ένεση ή σταγόνες ή χάπι κορτιζόνης.

Υπάρχουν γενικές οδηγίες αποφυγής;
Ναι και είναι:

• Αποφυγή πανικού και ξαφνικών περιστροφικών κινήσεων σε παρουσία εντόμου. Τα έντομα γίνονται επιθετικά όταν αισθάνονται ότι απειλούνται. Π.χ. είστε στο αυτοκίνητο και αντιλαμβάνεστε την παρουσία εντόμου. ΜΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕΤΕ ΝΑ ΕΞΟΝΤΩΣΕΤΕ ΤΟ ΕΝΤΟΜΟ. Ανοίξτε τα παράθυρα, φροντίστε αμέσως να παρκάρετε προσωρινά όπου μπορέσετε, κατεβείτε από το αυτοκίνητο, ανοίξτε όλες τις πόρτες και είναι βέβαιο ότι το έντομο θα αποδράσει χωρίς να επιτεθεί.

• Οι οδηγοί μοτοσυκλέτας θα πρέπει να έχουν πάντοτε κατεβασμένη τη ζελατίνη προστασίας του κράνους και να μην οδηγούν ποτέ γυμνοί πάνω από τη μέση ή με κοντό παντελονάκι.
• Τα υμενόπτερα είναι πιο επιθετικά αργά τις απογευματινές ώρες και σε θερμό και υγρό περιβάλλον και όταν απειλούνται. Επίσης κατά την διαδικασία του τσιμπήματος εκκρίνουν φερορμόνες που παρακινούν και άλλα έντομα να επιτεθούν.
• Μείνετε μακριά από μέρη που συναθροίζονται τα έντομα π.χ ανοιχτούς κάδους απορριμάτων, σάπια φρούτα, ανθισμένα λουλούδια και πατητήρια σταφυλιών κ.α.
• Αποφύγετε να φοράτε αρώματα, λακ, αντιηλιακά με έντονες οσμές διότι προσελκύουν έντομα.
• Τα εντομοαπωθητικά (spray ή gel) δεν είναι αποτελεσματικά.
• Μην φοράτε χαλαρά ενδύματα με έντονα χρώματα και σχέδια, προτιμήστε χρώμα λευκό- πράσινο (χακί) και ανοιχτό καφέ.
• Αποφύγετε τις κηπουρικές εργασίες και κάνετε τις μόνο αν φοράτε καπέλο γάντια, μακριά ρούχα.
• Μην αφήνετε υπολείμματα τροφών στην ύπαιθρο.
• Τοποθετήστε ειδικές σίτες στα παράθυρα.
• Φοράτε πάντα κλειστά υποδήματα ιδίως έξω από το σπίτι.
• Μην ξεχνάτε κράνος και γάντια όταν οδηγείτε μοτοσυκλέτα.
• Προσέχετε όταν ψαρεύετε στην ακτή γιατί μαζεύονται έντομα (ιδίως σφήκες)
• Σε περίπτωση επίθεσης εντόμων καλύψετε το κεφάλι και τα χέρια με υφάσματα και απομακρυνθείτε σε ασφαλές σημείο με ηρεμία
• Έχετε κινητό όταν εργάζεστε στην εξοχή ή εκδράμετε.

ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΑΦΥΛΑΞΙΑΣ

1. Συνεκτίμηση άλλων παραγόντων όπως ασθένειες και λήψη φαρμάκων γιατί μπορεί να χρειάζεται μείωση της δόσης ή αντίθετα κάποια φάρμακα ελαττώνουν την δράση της αδρεναλίνης.
2. ξαπλώνουμε τον άρρωστο έχοντας το σημείο του δήγματος πιο χαμηλά από την καρδιά
3. κάνουμε ένεση αδρεναλίνης η οποία μπορεί να επαναληφθεί μετά από 20’.
4. χορηγούμε αντισταμινικά
5. αν έχει δύσπνοια κάνουμε εισπνοή με βρογχοδιασταλτικά
6. χορηγούμε σταγόνες ή χάπι κορτιζόνης ή καλύτερα ένεση
7. μεταφέρεται ο ασθενής σε νοσοκομείο για 24ωρη παρακολούθηση ακόμη και αν έχει βελτιωθεί η κλινική εικόνα γιατί υπάρχει ο κίνδυνος υποτροπής
8. αφαίρεση κεντριού.
   

Όπως αναφέρεται και παραπάνω σε περίπτωση που ο ασθενής εμφανίσει σοβαρή συστηματική αναφυλακτική αντίδραση είναι σε πολύ αυξημένο κίνδυνο να εμφανίσει σοβαρότερο επεισόδιο κάποια επόμενη φορά και για αυτό είναι απαραίτητη η άμεση αλλεργιολογική εκτίμηση.
Ο αλλεργιολόγος θα προσδιορίσει το υπεύθυνο έντομο (μέλισσα ή σφήκα και το είδος). Αυτό γίνεται από το ιστορικό αφ’ ενός και από τις δερματικές εξετάσεις ή τα Rast αφ’ ετέρου.

Σε κάθε περίπτωση απαιτείται παρακλινικός έλεγχος ακόμη και αν ο ασθενής είναι μελισσοκόμος και αναγνωρίζει τα έντομα ή υπάρχει στο σημείο του νυγμού κεντρί και άρα πρόκειται για μέλισσα ή ακόμη και αν υπάρχει το «πειστήριο του εγκλήματος» δηλαδή το νεκρό έντομο και οπωσδήποτε όταν δεν συμβαίνει τίποτε από τα ανωτέρω και ο ασθενής είναι πανικόβλητος και δεν μπορεί να δώσει καμιά πληροφορία.

Ο παρακλινικός έλεγχος μας δίνει την βεβαιότητα για το είδος του εντόμου ώστε να γνωρίζουμε από τι έντομο θα πρέπει να απευαισθητοποιηθεί ο ασθενής.

Επίσης ανοσοθεραπεία δηλαδή η απευαισθητοποίηση αποτελεί την καλύτερη επιλογή για τα άτομα με τεκμηριωμένες σοβαρές αναφυλακτικές αντιδράσεις.

Παρέχει προστασία που φθάνει σχεδόν σε επίπεδα ίασης. Η τεχνική της βασίζεται στην προοδευτικά αυξανόμενη χορήγηση δηλητηρίου μέχρι η χορηγούμενη δόση να αντιστοιχεί σχεδόν στο δηλητήριο αυτό δύο εντόμων.

Είναι αποτελεσματικής διάρκειας τουλάχιστον 5 χρόνια, αλλά πρέπει να γίνεται με όλους τους αυστηρούς κανόνες γιατί πάντα υπάρχει ο κίνδυνος πρόκλησης επεισοδίου συστηματικής αναφυλαξίας.

Σε παιδιά < 5 ετών δεν συνιστάται η έναρξη ανοσοθεραπείας με γνώμονα ότι ο κίνδυνος από νέο τσίμπημα είναι μικρότερος ενώ οι πολλές ενέσεις πιθανόν να έχουν ψυχολογική επίπτωση στο παιδί.

Στην Ελλάδα συναντά κανείς τη μέλισσα που παράγει το μέλι και το κερί, την κοινή σφήκα με κιτρινόμαυρες ραβδώσεις που κάνει φωλιές είτε στο χώμα, ή κάτω από πέτρες ή στις γωνίες των σπιτιών και τη μεγάλη σφήκα (vespa orientalis) που είναι καφέ χρώματος και ανάλογα με την γεωγραφική περιοχή λέγεται και σκούργος ή σερσένι ή σερσέκι.

paidiatriki.gr
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Είναι ώρα να αλλάξουμε τον τρόπο ζωής μας

................

Ναι, κλειστήκατε μέσα και μάλιστα με συνθήκες τις οποίες πληρώσατε ακριβά, όπως είπατε.

Φίλοι μου, δεχόμαστε πιέσεις από πολλές πλευρές και κυρίως αυτές είναι οικονομικές. Μας δίνεται λοιπόν η ευκαιρία να αλλάξουμε τον τρόπο ζωής. 

Αλλαγή τρόπου ζωής δεν είναι αυτά τα –επιτρέψτε μου- ‘χαζά’ , εναλλακτικού τύπου. 

Το γάλα που παίρνω στο παιδί είναι βιολογικό. Έχω κόψει τα πατατάκια με αλάτι και τους δίνω με ρίγανη. 

Το μέλι το παίρνω από έναν παραγωγό από τον Πάρνωνα, που το φέρνει στην Αθήνα και το πουλάει σε σπίτια. 

Το κρέας μου το φέρνει η μητέρα μου από το Διδυμότειχο, καθώς και τα αυγά.

Κατά πάσα πιθανότητα το γάλα ΔΕΝ είναι βιολογικό, τα πατατάκια έχουν και αλάτι και ρίγανη, το μέλι δεν είναι του Πάρνωνα, αλλά και αν είναι, πολύ πιθανό να είναι νοθευμένο και τα Μοσχάρια από το Διδυμότειχο μεγαλώνουν όπως τα μοσχάρια στη Μαλακάσα, στη Θεσσαλία, στη Θράκη ή αλλού, μέσα σε κλουβιά, με πίτες που περιέχουν ορμόνες, αντιβιοτικά κ.α.

Όταν λέω να αλλάξουμε τον τρόπο ζωής μας, εννοώ:

• να μαγειρεύουμε στο σπίτι και να υπάρχει πάντα μαγειρεμένο φαγητό για όλη την οικογένεια. Το φαγητό αυτό είναι απείρως νοστιμότερο, ποιοτικά καλύτερο και πιο φρέσκο.
• αν δεν είναι εφικτό καθημερινά, όποτε μπορούμε να καθόμαστε όλοι μαζί στο τραπέζι. Το φαγητό σε κοινό τραπέζι για όλους, δένει την οικογένεια.
• να μην σπαταλάμε χρήματα, με την ευκολία που το κάναμε προ 2-3 ετών και να περιοριζόμαστε μόνο στα απαραίτητα.
• να μην πετάμε χρήσιμα πράγματα και προπαντός τρόφιμα.
• να είμαστε περισσότερο αλληλέγγυοι και να βοηθάμε όσους το χρειάζονται, όπως μπορούμε, όσο μπορούμε και τέλος
• να γυρίζουμε όλο και περισσότερο, όλο και συχνότερα στη φύση.

Σ’ αυτό το τελευταίο θα ήθελα να σταθώ και να εξηγήσω γιατί ασχολήθηκα με την ‘‘Ταβέρνα’’ στην εκτεταμένη εισαγωγή. Δεν έχω τίποτα με τους ανθρώπους που τους λέμε ταβερνιάρηδες, γιατί είναι μια τάξη ανθρώπων που είναι συμπαθείς και από την άλλη μεριά δεν ξεπετάχτηκαν οι ταβέρνες τυχαία σε κάθε γωνία. Επέβαλε την παρουσία τους ο τρόπος της ζωής μας. 

Το ίδιο συμβαίνει και με τα περίφημα CAFÉ’. 

Πάμε για καφέ, σου λένε και σέρνουν μαζί τους ένα δυστυχισμένο 5χρονο και ένα κοιμισμένο στο καρότσι 14μηνο, για να "διασκεδάσουν" και αυτά μαζί τους. 

Μα είναι δυνατόν να διασκεδάσουν έτσι δύο παιδιά; 

Είναι δυνατόν το 5χρονο που έχει μνήμη να μην σου θυμίσει κάποια στιγμή, ότι δεν έπαιξε παρά μόνο στο σχολείο, υπό το άγρυπνο βλέμμα του επιτηρητή δασκάλου;

Αγαπητοί φίλοι γονείς. Νέοι γονείς, θα έλεγα. 

Ο γάμος δεν είναι απλό πράγμα και δεν κλείνει η αυλαία με τα πυροτεχνήματα στην εκκλησία. Αντίθετα, τότε ανοίγει! Πολύ περισσότερο δεν είναι απλό πράγμα η μητρότητα και πατρότητα.  

Χρειάζονται θυσίες για να σταθεί όρθιο ένα σπίτι και να στηθεί στέρεα μια οικογένεια. Από εκείνη την εκπληκτική στιγμή του γάμου και μετά, πρέπει να κάνουμε δύο πράγματα για μας και οκτώ για τα παιδιά μας.

    Όλα αυτά τα γράφω γιατί είμαι έμπειρος πατέρας που μεγάλωσα με τη γυναίκα μου και κυρίως μ’ αυτή, δύο παιδιά και συχνά κάθομαι και μετρώ τα λάθη μας, ενώ αυτή την πείρα μου την έχω στήσει επάνω σε ένα θεωρητικό υπόβαθρο που είναι η επιστήμη που σπούδασα. 

Αν αισθάνομαι και συμπεριφέρομαι ως ‘‘Δικηγόρος της οικογένειας και κυρίως των παιδιών’’, συγχωρέστε με, μιας και δεν με έχετε διορίσει για αυτό το ρόλο.

Η Ελλάδα διαθέτει πολύ Ήλιο, λαμπερό ουρανό και κυρίως εξοχές. 

    Μπορεί αυτές να μην είναι οργανωμένες όπως στην Κεντρική και Βόρεια Ευρώπη ή τη Βόρεια Αμερική, όμως οι καιρικές συνθήκες μας επιτρέπουν να τις επισκεπτόμαστε πολλούς μήνες κατά τη διάρκεια του έτους, με ιδανικές θερμοκρασίες. Όπως μπορούμε να επισκεπτόμαστε Αρχαιολογικούς χώρους που βρίσκονται σε εξοχικό περιβάλλον και να ζευγαρώνουμε την ψυχαγωγία με την μόρφωση.
    Μπορούμε λοιπόν, ακόμη και αν ζούμε στην Αθήνα, όπου οι αποστάσεις είναι σχετικά μεγάλες να φτάσουμε στην εξοχή σε 30΄- 40΄της ώρας. Είναι οι παραλίες μας για τους νότιους και εξοχές της Β. Αττικής για τους βόρειους, χωρίς να απαγορεύεται στον κάθε ένα να κινηθεί προς οποιαδήποτε κατεύθυνση επιθυμεί.

Δεν χρειάζεται ειδική προετοιμασία για ένα “ΠΙΚ-ΝΙΚ” στην εξοχή το μεσημέρι της Κυριακής. 

Με πρόχειρα φαγητά (τυρί – ντομάτα – ελιές – κεφτεδάκια – βραστή πατάτα, ζαμπόν, φρούτα) και ότι άλλο πρόχειρο υπάρχει στο σπίτι, κυρίως όμως χρειάζεται πολύ διάθεση. 

Μία, δύο ψάθες θαλάσσης, 1-2 καρεκλάκια, μία μπάλα και ότι άλλο κατεβάσει ο νους σας και φύγατε. 

    Θα παίξετε, θα χαρείτε όλοι τη φύση, θα μάθουν τα παιδιά ότι η ελιά είναι δέντρο και όχι ένα ωοειδές πράγμα μέσα στο βάζο, ότι οι κότες έχουν πούπουλα και περπατάνε και δεν είναι… ‘‘γυμνές’’ σε ένα ψυγείο, τα πουλιά δεν είναι εκείνα τα “τέρατα” με τη γαμψή μύτη που βγάζουν κάτι ξηρούς, ανατριχιαστικούς ήχους και τα βλέπουμε στα “DVD για παιδιά” και τέλος θα έρθουν σε επαφή με την εξοχή και θα πλουτίσουν τις εμπειρίες τους. 

Θα τρέξετε πίσω από μία μπάλα, θα φτιάξετε μία αυτοσχέδια κούνια σε ένα δέντρο, θα τρέξετε με το ποδήλατο, θα παίξουν τα παιδιά με τα βότσαλα στη θάλασσα, θα ψάξουν στα βράχια για καβουράκια, θα φωνάξουν χωρίς να ενοχλήσουν κανέναν, θα γελάσετε και θα γελάσουν, θα, θα, θα… και τέλος θα γεμίσετε τα πνευμόνια σας με καθαρό αέρα, βουνίσιο ή θαλασσινό.
    Ένα πρόχειρο τραπέζι στο γρασίδι θα φιλοξενήσει ό,τι έχετε κουβαλήσει μαζί σας, θα φάτε μία ποικιλία από τρόφιμα που επιλέξατε και το απόγευμα νωρίς θα επιστρέψετε. Τα παιδιά θα διηγούνται ιστορίες, θα ‘‘ξεραθούν’’, όπως συνηθίζετε να λέτε, το βράδυ νωρίς και θα ζήσουν μία εβδομάδα με την ανάμνηση της εξοχής, το παιχνίδι και την παρέα με τους γονείς και την χαρά να ξαναζήσουν το επόμενο Σάββατο ή την Κυριακή τις ίδιες εμπειρίες.

Κάπως έτσι φίλοι μου, νέοι γονείς, θα πρέπει να διαμορφώσετε τη ζωή σας. Να είσαστε βέβαιοι, ότι τα παιδιά σας μετά από 20 χρόνια θα θυμούνται διάφορα απρόοπτα από την εξοχή (παιχνίδι, φαγητό, επαφή με την φύση) και θα τα διηγούνται. Κανένα δεν θα θυμάται την Κυριακή όπως την έχετε διαμορφώσει σήμερα, ούτε τον κινηματογράφο, ούτε τη βόλτα στα μαγαζιά, ούτε το ζαχαροπλαστείο.

Αν αποφασίσετε να ζήσετε πιο κοντά στη φύση, πιάστε την ευκαιρία να κουβεντιάσετε μαζί τους και να τους διδάξετε ότι η θέση του ανθρώπου είναι κοντά- μέσα στη φύση και όχι στον τεχνητό περίγυρο που όλοι μας διαμορφώσαμε.

Θα πάτε και στην ταβέρνα αλλά σε μια επέτειο και όχι κάθε Κυριακή. 

Και έτσι, όταν μεγαλώσουν τα παιδιά σας, θα κάνουν αναφορές στα ωραία φαγητά της μάνας τους και τις ατέλειωτες ιστορίες του πατέρα τους και όχι στα τηγανιτά κολοκυθάκια της κυρίας Σοφίας, στις «Μπλε Φράουλες».

ολόκληρο το άρθρο εδώ
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Βοηθάμε τα παιδιά μας, αλλά δεν το παρακάνουμε / Help your kids, but not too much

Μια νέα μελέτη στο Στάνφορντ διαπιστώνει ότι η υπερβολική ανάγκη για κατεύθυνση και έλεγχο στα παιδιά μπορεί να είναι αντιπαραγωγική.

Help your kids, but not too much

Τα παιδιά που λαμβάνουν πάρα πολλές συμβουλές παρουσιάζουν μεγαλύτερη δυσκολία στη ρύθμιση της συμπεριφοράς και των συναισθημάτων τους σε μεγαλύτερη ηλικία.

Οι ερευνητές προτείνουν μια ισορροπία μεταξύ του υπερβολικού ελέγχου από τους γονείς και την παροχή της ελευθερίας στα παιδιά να καταλάβουν τα πράγματα μόνα τους.

Σε ένα άρθρο για τα προβλήματα που ανακύπτουν από τον υπερβολικό έλεγχο των γονιών στη σχολική ζωή των παιδιών τους, μια δασκάλα θυμάται ένα περιστατικό όπου είχε έρθει σε σύγκρουση με ένα ζευγάρι γονέων όταν έκανε το ασυγχώρητο λάθος να βάλει 9 αντί για 10 στο παιδί τους.

    Το άρθρο επισημαίνει δύο σημαντικά ερωτήματα όσον αφορά την εκπαίδευση:

Πόσο πρέπει να εμπλέκονται οι γονείς στην εκπαίδευση των παιδιών τους;
Ποιο είναι το συναισθηματικό αντίκτυπο της υπερβολικής παρέμβασης στο παιδί;
    Μία νέα έρευνα προσπαθεί να απαντήσει τα δύο αυτά ερωτήματα. 

Η έρευνα αποκαλύπτει πως ενώ είναι σημαντικό οι γονείς να καθοδηγούν τα παιδιά τους, η υπερβολική καθοδήγηση και επιρροή μπορεί να φέρει τα αντίθετα αποτελέσματα.

    Για αυτήν τη μελέτη, οι ερευνητές παρακολούθησαν βίντεο συμπεριφοράς των γονέων γύρω από τα παιδιά τους στα νηπιαγωγεία. Συνολικά 102 παιδιά, ηλικίας 4 έως 6 ετών, μεταφέρθηκαν στο εργαστήριο του Στάνφορντ από τους κύριους γονείς και κηδεμόνες τους. Τα παιδιά ανέλαβαν να καθαρίσουν τα παιχνιδάκια τους, να μάθουν νέα παιχνίδια και να συζητήσουν προβλήματα. 

Οι ερευνητές χρονομέτρησαν τη διάρκεια των αλληλεπιδράσεών τους με τους γονείς, καθώς και το πόση καθοδήγηση τους έδιναν οι γονείς όταν τα παιδιά προσπαθούσαν να λύσουν ένα νέο γρίφο.

Τα αποτελέσματα ήταν σαφή.
    Τα παιδιά που είχαν από τους γονείς τους συχνότερες παρεμβάσεις για οδηγίες, διορθώσεις ή προτάσεις ή να κάνουν ερωτήσεις – παρά το γεγονός ότι τα παιδιά έκαναν σωστά την εργασία – εμφάνισαν μεγαλύτερη δυσκολία στη ρύθμιση της συμπεριφοράς και των συναισθημάτων τους σε άλλες στιγμές.
    Αυτά τα παιδιά τα πήγαιναν επίσης χειρότερα σε εργασίες που μετρήθηκε η καθυστερημένη ικανοποίηση και άλλες δεξιότητες που σχετίζονται με τον έλεγχο των παρορμήσεων και την ικανότητα προσαρμογής σε εναλλασσόμενες εντολές που απαιτούσαν την προσοχή τους.
    Η ομάδα ερευνούσε την «υπερβολική γονική δέσμευση», δηλαδή την τάση για τους γονείς να παρεμβαίνουν πολύ συχνά και να μην επιτρέπουν στα παιδιά τους να καταλάβουν τα πράγματα από μόνα τους.
Φυσικά, η βοήθεια στα παιδιά είναι επίσης σημαντική. 

    Η ομάδα σημειώνει ότι η βοήθεια σε ένα παιδί ενώ εργάζεται σε ένα νέο γρίφο βοηθά στη γνωστική του ανάπτυξη και την ανεξαρτησία.
Είναι σημαντικό να επιτευχθεί ισορροπία μεταξύ του “βοηθάω” και του “αφήνω το παιδί να παιδεύεται υπερβολικά”.

Αυτή η έρευνα είναι ιδιαίτερα σημαντική κατά τη διάρκεια της πανδημίας, καθώς οι γονείς και τα παιδιά   αλληλοεπιδρούν περισσότερο από ποτέ.

Δεν πρέπει λοιπόν να εργαστούμε για την υποστήριξη των παιδιών με τον καλύτερο δυνατό τρόπο;
Είτε πρόκειται για επιρροή ή προσοχή, φαίνεται ότι οτιδήποτε σε υπερβολή έχει συνήθως τα αντίθετα αποτελέσματα. Τα παιδιά πρέπει επίσης να μπορούν να μαθαίνουν με τους δικούς τους όρους.

πηγή
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Πόσες ώρες ΠΡΕΠΕΙ να κοιμάται το 24ωρο ένα παιδί, ανάλογα με την ηλικία του

Η Αμερικανική Παιδιατρική Ακαδημία, στις νέες  οδηγίες της, έδωσε έναν πίνακα για τις ανάγκες ύπνου των παιδιών, ανάλογα με την ηλικία στη οποία βρίσκονται.

4-12 μηνών 12-16 ώρες το 24ωρο

1-2   ετών   11-14 ώρες το 24ωρο

3-5   ετών  10-13 ώρες το 24ωρο

6-12 ετών   9-12   ώρες το 24ωρο

13-18 ετών 8-10  ώρες το 24ωρο

Στις ηλικίες έως και 5 ετών ετών προσμετρώνται και τα μικρής διάρκειας “υπνάκια”, ανεξάρτητα από τις ώρες που αυτά συμβαίνουν, αρκεί να είναι στο ίδιο 24ωρο.

Η παραπάνω κορυφαία Παιδιατρική Επιστημονική Ένωση, μας λέει τι πρέπει, δεν μας λέει όμως πως, καθώς επίσης, δεν είναι πειστικά τα επιστημονικά στοιχεία που οδήγησαν στην οδηγία αυτή.

Οι συγγραφείς αυτών των οδηγιών, βέβαια, έλαβαν τα μέτρα τους, για να είναι οι οδηγίες περισσότερο εφαρμόσιμες. Έβαλαν σε κάθε ηλικία ένα εύρος ασφαλείας, θα έλεγα, ώστε να ικανοποιούν όλες τις απαιτήσεις οι οποίες σε σημαντικό βαθμό εξαρτώνται από τον τρόπο που ζει κάθε οικογένεια, τις κλιματολογικές συνθήκες, τις συνήθειες και τις οικονομικές δυνατότητες.

Δεν θα μπώ στον κόπο να αναλύσω όλα τα παραπάνω, καθώς και κάποια άλλλα, όπως τον αριθμό των παιδιών σε κάθε οικογένεια, τους διαθέσιμους χώρους για ύπνο, τις  διαφορές ηλικίας των παιδιών της οικογένειας, την ύπαρξη βοηθητικού προσωπικού κ.ά.

 

Θα πω όμως:

Άλλο ένα πρέπει φίλοι μου, ανάμεσα σε πολλά άλλα, για το μικρό πλασματάκι, που δεν μπορεί να μας πει  όχι.

Και αν βάλει τα κλάματα για να μας  πει με τον τρόπο το δικό του, ότι δεν θέλει να κοιμηθεί, διότι έχει κάτι πιο ενδιαφέρον να κάνει, τότε, “συνεδριάζει” η ευρύτερη οικογένεια (καταλάβατε, για να μην αναφέρω βαθμούς συγγενείας) και καταλήγει στο συμπέρασμα ότι είναι ένα στριμμένο πλάσμα που συνεχώς θέλει να γίνεται το δικό του. Εδώ θα πρέπει να προστεθεί και η άποψη των συμπεθέρων που διαγωνίζονται σε παραδείγματα από τους απογόνους τους (γονείς του παιδιού) και ακούς ότι δεν μπορεί να βάλει ο νους σου.

“Ίδια η μάνα του. Ξέρεις τι τράβηξα για να φάει μπάμιες; Και όχι να το παινευθώ, αλλά τις κάνω να γλύφεσαι μια βδομάδα μετά”

“Μπα και ο πατέρας του το ίδιο ήταν. Όταν έπαιζε με τους φίλους του και τον φώναζα για να φάει το απογευματινό του φρούτο, έπεφτε κάτω και χτυπιόταν, γιατί; άκουσον-άκουσον, δεν ήθελε να αφήσει το παιχνίδι για να φάει το ροδάκινο που έκανα 45 λεπτά βάδισμα για να πάω στη λαϊκή να του το πάρω από έναν παραγωγό που πουλάει μόνο βιολογικά προϊόντα. Δεν χρησιμοποιεί ούτε λιπάσματα, ούτε φυτοφάρμακα”

Σημείωση: Αν δεν βάζει λιπάσματα και φυτοφάρμακα, θα πρέπει να αλλάξει δουλειά ο άνθρωπος, γιατί όλα του τα φρούτα θα είναι σκουληκιασμένα και θα πεινάσει η οικογένειά του! Στο θέμα των «βιολογικών προϊόντων», θα αναφερθούμε σε ειδικό  άρθρο!

Αλλά ας επιστρέψουμε στο θέμα μας.

Για τις ώρες ύπνου του ανθρώπου, έχουν γραφτεί αρκετά επιστημονικά άρθρα, τα οποία, ούτε λίγο ούτε πολύ, καταλήγουν σχεδόν όλα στο ίδιο συμπέρασμα.

Ότι δηλαδή: Ο κάθε άνθρωπος έχει τις δικές του ανάγκες από ώρες ύπνου, που διαφέρουν σημαντικά από τον ένα στον άλλο. Κάποιοι είναι ξεκούραστοι και κεφάτοι με 6ωρο ύπνο και άλλοι έχουν μια ακατανίκητη διάθεση να κοιμηθούν, ακόμη και την ώρα που οδηγούν μοτοσυκλέτα.

Διαφορές επίσης υπάρχουν και σε ότι αφορά στην ανάγκη του μεσημεριανού ύπνου, όπου κάποιοι, οι περισσότεροι, θέλουν να κοιμηθούν μετά από το μεσημβρινό γεύμα, ενώ κάποιοι άλλοι, όχι. Θα πρέπει να δεχθούμε ότι το ίδιο συμβαίνει και με τα παιδιά, διότι από τη γέννησή του ο άνθρωπος έχει στο γενετικό του υλικό γραμμένη τη συμπεριφορά του. Μια συμπεριφορά που επηρεάζεται και από παράγοντες του περιβάλλοντος, μέχρι κάποιο βαθμό όμως. Πόσες φορές έχουμε αναφερθεί σε αδέλφια λέγοντας τη φράση «Λες και τα γέννησε άλλη μάνα ή λες και μεγάλωσαν σε άλλη οικογένεια».

Όχι μόνο αυτοί που μας μεγάλωσαν, αλλά και οι διάφοροι επιστήμονες μελετητές, πήραν πολλές φορές πίσω αυτά στα οποία κατέληξαν με τις μελέτες τους, χωρίς να ζητήσουν ούτε μια φορά συγγνώμη. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, αποτελούν οι οδηγίες διατροφής των παιδιών, όπου τα τελευταία 40 χρόνια που εγώ ασκώ την Παιδιατρική, έχουν αλλάξει ριζικά άπειρες φορές.

Το παραπάνω έχει και τις παρενέργειές του, διότι «αυτό το αλαλούμ της διατροφής», δίνει χώρο σε διάφορα μυαλά που «κινούνται ανάποδα» και ακούς θεωρίες περί διακοπής του θηλασμού μια εβδομάδα πριν ενταχθεί το αγόρι στο στρατό  ή πριν αραβωνιασθεί το κορίτσι, ότι ο άνθρωπος πρέπει πρέπει να τρέφεται μόνο με λαχανικά, λες και είναι κατσίκα (και ας έχει φιάξει η φύση  το στόμα και τα δόντια με τέτοιο τρόπο, ώστε να τρώει τα πάντα) κ.ο.κ.

Όλοι συμφωνούμε, φίλοι μου, ότι τα τα παιδιά έχουν ανάγκη από περισσότερο ύπνο. Με ποιον τρόπο όμως θα το πετύχουμε αυτό, όταν η κάθε οικογένεια λειτουργεί με έναν  δικό της ρυθμό, που καθορίζεται εν πολλοίς από τον αγώνα για την επιβίωση; Όταν η μητέρα φεύγει στις 7 το πρωϊ, για να γυρίσει στις 4 το απόγευμα και ο πατέρας απουσιάζει πάνω από 10 ώρες την ημέρα από το σπίτι ή είναι υποχρεωμένος να εργάζεται μακριά από το σπίτι του; Πως, με τέτοιες συνθήκες θα μπει τάξη και στον ύπνο του παιδιού;

Υπάρχει πρόσφατη μελέτη από τις ΗΠΑ, που καταλήγει στο συμπέρασμα ότι παιδιά 4,5 ετών που παρακολούθησαν  έως την εφηβεία, έχουν 10% πιθανότητα να γίνουν παχύσαρκοι έφηβοι όταν κοιμούνται στις 8 το βράδυ, ενώ αν κοιμούνται 8 με 9 μ.μ, 16% και μετά τις 9 μ.μ, 23%. Δεν δίνουν κάποια  σοβαρή ερμηνεία των ευρημάτων τους και θα έλθει κάποιος άλλος να μας πει ότι όσο πιο αργά κοιμούνται, τόσο περισσότερο «ματσουλάν» διάφορα ακατάλληλα τρόφιμα και δεν είναι ο ύπνος αυτός που καθορίζει την πιθανότητα μελλοντικής παχυσαρκίας.

Άρα τα παιδιά, πρέπει να κοιμούνται στις 8.00 μ.μ και ας είναι ο ήλιος ακόμη κατακόρυφος στη χώρα μας.

Συμπερασματικά

Πρέπει να σταματήσουν τα πολλά ΠΡΕΠΕΙ στη ζωή των παιδιών μας και να επιδιώκουμε, στο βαθμό που μπορούμε, το καλύτερο, αλλά εφικτό.

Όσο για τους επιστήμονες ερευνητές της Ιατρικής, τα σοβαρά θέματα της επιστήμης μας, δεν έχουν εξαντληθεί, ενώ η τεχνολογία την οδηγεί προς τα εμπρός με ιλιγγιώδη ταχύτητα σε βαθμό που σε 30 χρόνια η ιατρική θα είναι «μια άλλη επιστήμη».

Μην ασχολείστε και σπαταλάτε χρόνο, μυαλό και χρήμα, κύριοι συνάδελφοι, για τα πρέπει των παιδιών, με στόχο να πλουτίσετε το βιογραφικό σας, με θέματα όχι ιδιαίτερα σημαντικά.

Γράφει ο Παναγιώτης Σπυρίδης, Αναπλ. Καθηγητής Παιδιατρικής

paidiatriki.gr
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι