Ο Διονύσιος Σολωμός, ο Κωστής Παλαμάς και οι «αγανακτισμένοι» κρυφο-καμερολόγοι...

«Πάντα ανοιχτά, πάντα άγρυπνα τα μάτια της ψυχής μου.»

Δ. Σολωμός

«...και μην έχοντας πιο κάτου άλλο σκαλί

να κατρακυλήσεις πιο βαθιά

στου Κακού τη σκάλα,

— για τ’ ανέβασμα ξανά που σε καλεί

θα αιστανθείς να σου φυτρώσουν, ω χαρά!

τα φτερά,τα φτερά τα πρωτινά σου τα μεγάλα!...»

Κωστής Παλαμάς

Γέμισε ο τόπος κρυφο-καμερολόγους

γεμάτα τα δίκτυα

με δίχτυα ενσύρματα και ασύρματα

φακοί ευρυζωνικοί

που καταγράφουν τα πάντα

άπαντες υπό παρακολούθηση

κάμερες στατικές ενσύρματες

και ασύρματες κινούμενες

λήψεις κρυφές και ύπουλες

για πανοραμικές καταγραφές

για να συλλάβουν στιγμές και ώρες

για να πολιορκήσουν ζωές

για να σβήσουν και να γράψουν

κατά βούληση, τη δική τους βούληση,

που θα κάνει υποχείριό τους

τη βούληση των άλλων

και ο σκοπός;

πάντα καλά κρυμμένος

(ο πλουτισμός ο αθέμιτος και η δύναμη)

να υπονοείται από τα συμφραζόμενα

και τις επισυναπτόμενες άδηλες σκέψεις

τις συνημμένες υπόγειες ύποπτες κινήσεις

τις αηδιαστικές και πλήρεις

"ιερής αγανάκτησης" κραυγές

των βοηθών, προαγωγών, επιτηρητών

του Μεγάλου Αδελφού

και εγώ άναυδος και αφελής, για πολλούς,

παρατηρητής όλων αυτών

κουβαλάω Σολωμό και Παλαμά,

εν έτει σωτηρίω 2008,

μήπως και γυρίσει πίσω η ροή

μήπως και οι καρδιές και οι ψυχές

γίνουν κάμερες ακοίμητες,

κάμερες ευαίσθητες

αέναης και ανεξίτηλης

καταγραφής των αληθινών προβλημάτων

μην τυχόν και ξεκινήσει κάποτε η επίλυσή τους

ΑΜΗΝ