Αυτό έχει σημασία!

Δεν έχει σημασία τι έχεις.
Σημασία έχει τι μπορείς και θέλεις να δώσεις!!!

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Παιδί μου, έτσι "χορεύεται" η ζωή.

Γιε μου, σου γράφω κάτι, γιατί τα λόγια τα παίρνει ο αέρας, σε αντίθεση με τα γραπτά που μένουν, εσύ πες το αν θες, “Ο δεκάλογος για το πώς χορεύεται η ζωή”. 

Και το μόνο που θέλω από εσένα, είναι να πάρεις αυτές τις αράδες και να τις εκτυπώσεις σε ένα απλό χαρτί, να κολλήσεις το χαρτί πάνω στο γραφείο σου και να το βλέπεις κάθε φορά που θα κάθεσαι σε αυτό…

Άκου με προσεκτικά!
– Δεν είναι κακό να κάνεις λάθη παιδί μου, ανθρώπινο είναι, κι εγώ θέλω να είσαι ανθρώπινος, το κακό είναι το να μην τα αναγνωρίζεις, το να μην τα παραδέχεσαι και το να μην τα διορθώνεις.

– Η ζωή πάντα σου δίνει δεύτερες ευκαιρίες, αν όμως δεν τις αρπάξεις ούτε κι αυτές, τότε αλίμονο σου, τρίτες δεν έχει.

– Σοφός δεν είναι εκείνος που τα ξέρει όλα, σοφός είναι αυτός που έχει την θέληση και την δίψα να τα μάθει όλα, άσχετα με το αν θα τα καταφέρει τελικά.

– Χωρίς προσπάθεια κι αγώνα δεν κερδήθηκε ποτέ κανένας πόλεμος, κι η ζωή ακριβέ μου, είναι γιομάτη από πολέμους, διάλεξε λοιπόν, εσύ θες να θα είσαι με τους νικητές ή με τους ηττημένους, θα αγωνισθείς ή θα παραδοθείς, θα πολεμήσεις ή θα πετάξεις στο χώμα το σπαθί σου;

– Δικός σου άνθρωπος δεν είναι εκείνος που σου χαδεύει τα αυτιά, λέγοντας σου εύηχα λογάκια, είναι εκείνος που σου λέει αλήθειες, που τις πιο πολλές φορές, δεν θα τις αντέχουνε τα αυτιά σου για να τις ακούσεις, αυτός είναι ο πιο δικός σου άνθρωπος.

– Ο μπαμπάς κι η μαμά θα θέλουν πάντα το καλό σου, όμως δεν θα είναι πάντα εκεί για να σε σηκώνουν και να συμβουλεύουν, κάποια στιγμή θα φύγουν, και κάποια στιγμή, θα πρέπει από μόνος σου να μάθεις να θέλεις το καλό σου.

– Ο πιο σημαντικός άνθρωπος στον κόσμο είσαι εσύ, και κανείς δεν είναι πιο πάνω από εσένα, αυτό όμως δεν σημαίνει πως θα πρέπει να βλέπεις όλους τους άλλους σαν ασήμαντους κι υποδεέστερους σου, ο αυτοσεβασμός δεν αναιρεί τον σεβασμό, το αντίθετο.

– Να κυνηγάς πάντα τα όνειρα σου, μα να θυμάσαι πως για να πιάσεις ένα όνειρο δεν είναι ποτέ απλό κι εύκολο, δεν υπάρχουν εύκολα όνειρα, εύκολα είναι μόνο εκείνα τα όνειρα που, όταν ξυπνήσεις το πρωί, τα έχεις ήδη ξεχάσει.

– Οι πληγές πονάνε σίγουρα, και να είσαι βέβαιος πως θα πονέσεις πάρα πολλές φορές μέσα από την πορεία σου, όμως οι πληγές είναι μαθήματα, οι πληγές είναι εκείνες που θα σε δυναμώσουνε, κι όχι η αποφυγή τους. Κι όσους σε πληγώνουν, να μην τους το ανταποδίδεις, να τους θυμάσαι και να αποχωρείς.

– Το "Ευχαριστώ", το "Συγγνώμη", το "σ΄ αγαπάω", το "Είμαι εδώ", τα "Καλημέρα" και το "Καληνύχτα", το "σε νοιάζομαι" και το "σε βοηθάω", δεν είναι μυστικά, είναι κάτι που θα πρέπει να μάθεις να τα λες, να τα ουρλιάζεις, να τα πράττεις και κυρίως, να τα εννοείς.

Και ένα ακόμη τελευταίο, σαν μπόνους… 

Άντρας, γιέ μου, δεν είναι εκείνος που απλά φοράει παντελόνια, είναι εκείνος που τα τιμάει, που κρατάει τον λόγο του, που δεν υπόσχεται αν δεν μπορεί να πραγματοποιήσει, που μπορεί να σηκώσει τις ευθύνες του, όσα κιλά κι αν ζυγίζουνε!

Ο μπαμπάς σου.

πηγή
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Αιχμάλωτοι...

Όλοι αιχμάλωτοι είμαστε.
Αιχμάλωτοι σε κάποιο πάθος. Καθένας και σε κάτι διαφορετικό.
Άλλος στο τσιγάρο. Άλλος στο ποτό. Άλλος στο φαΐ. 

Άλλος στο χρήμα.

Αυτά βέβαια είναι κάποια από τα εύκολα, τα αναγνωρίσιμα τα πάθη… 

Δεν δυσκολεύεσαι να καταλάβεις τον άνθρωπο που είναι δέσμιος σε αυτά.

Υπάρχουν και άλλα όμως. Πιο ύπουλα. Πιο επικίνδυνα.
Υπάρχουνε πάθη, καλά κρυμμένα, που με το γυμνό το μάτι δεν μπορείς να δεις…. Πάθη που προκαλούνε πόνο αβάσταχτο. 

Πάθη που διαλύουνε σχέσεις, γάμους, οικογένειες, φιλίες. 

Πάθη που τσακίζουνε ψυχές.

Εγωισμός, κατάκριση, ζήλεια, φθόνος, φιλοδοξία, μνησικακία, σκληροκαρδία, ανθρωπαρέσκεια, έπαρση, υπερηφάνεια… 

Και άλλα τέτοια πολλά…

Ψάξου, φίλε μου. Ψάξου μέσα σου καλά.
Ψάξου, βρες τι σε κρατάει δέσμιο και πάλεψε.
Πάλεψε λεύτερος ξανά να γίνεις…

πηγή
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Ένας σίγουρος τρόπος για να δυστυχήσουμε... / Comparing yourself to others is a sure route to misery

... είναι να συγκρίνουμε τον εαυτό μας με τους άλλους

Η σύγκριση του εαυτού μας με τους άλλους είναι αναπόφευκτη, αλλά εφαρμόζοντας ορισμένες αλλαγές, μπορείτε να μάθετε να τη χρησιμοποιείτε προς όφελός σας.

Αν δεν γίνει διαχειρίσιμη, η σύγκριση μπορεί να μας κάνει δυστυχισμένους. 

Το να βλέπουμε ανθρώπους να είναι καλύτεροι σε κάτι από εμάς μπορεί να γεννήσει έντονο ψυχικό πόνο. Αλλά με τα σωστά εργαλεία, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε τα συναισθήματα αυτά (φθόνο, ζήλια, απογοήτευση) για να αποκαλύψετε τι είναι αυτό που έχει αξία για εσάς.

Comparing yourself to others is a sure route to misery

Πώς μπορούμε να μετατρέψουμε τα άβολα συναισθήματα της σύγκρισης σε θετική δράση.

1. Αφουγκραζόμαστε τα ισχυρότερα ερεθίσματα που μας προκαλούν
    Πριν από 20 χρόνια, ενώ περίμενε να ετοιμάσει καφέ, μια νεαρή δικηγόρος ξεφύλλισε το περιοδικό αποφοίτων της Νομικής Σχολής της. Όταν διάβασε για έναν απόφοιτο που ήταν συγγραφέας πλήρους απασχόλησης, το στομάχι της σφίχτηκε – αλλά αυτό ήταν που οδήγησε την Gretchen Rubin, που σήμερα είναι συγγραφέας μπεστ σέλερ των New York Times, να ακολουθήσει μια νέα καριέρα ως συγγραφέας.
    Ακριβώς έτσι συνέβη – η αλλαγή καριέρας της δεν έγινε εξαιτίας μιας συζήτησης με το αφεντικό της ή επισκέψεων σε έναν life coach. Συνέβη επειδή ένιωσε απελπισμένη ζήλια για τη ζωή κάποιου άλλου. Η σύγκριση μπορεί να σας διδάξει τι έχει αξία για εσάς όταν βλέπετε τον εαυτό σας να ζηλεύει κάποιον που κάνει κάτι που θέλετε, ακόμη και αν δεν έχετε επιτρέψει συνειδητά στον εαυτό σας να το θέλει.

Η αυτογνωσία μπορεί να σας βοηθήσει να μετατρέψετε τα συναισθήματά σας σε κάτι χρήσιμο, οπότε την επόμενη φορά που ο φθόνος θα κάνει την εμφάνισή του, ρωτήστε τον εαυτό σας:

– Τι έχουν αυτοί που με κάνει να αισθάνομαι κατώτερος/η από αυτούς;
– Ποιο κενό πιστεύω ότι θα κάλυπτε το να το έχω;
– Θέλω πραγματικά αυτό που έχουν;
– Αν ναι, πόσο, και αξίζει να αναλάβω δράση για να προσπαθήσω να το αποκτήσω για τον εαυτό μου;

Όσο πιο συγκεκριμένες είναι οι απαντήσεις σας, τόσο καλύτερα θα μπορέσετε να αναπροσανατολίσετε το συναίσθημά σας σε δράσεις και στρατηγικές.

2. Βεβαιωνόμαστε ότι ο φθόνος δεν γίνεται κακόβουλος
    Ο φθόνος που προκαλείται από τη σύγκριση μπορεί να αποτελέσει σπουδαίο κίνητρο και οδηγό. Μπορεί επίσης να μας κάνει να πικραθούμε. Οι ψυχολόγοι διακρίνουν μεταξύ καλοήθους φθόνου, όταν θαυμάζουμε κάποιον και προσπαθούμε να τον μιμηθούμε, και κακόβουλου φθόνου, όταν αντιπαθούμε το άλλο άτομο επειδή έχει αυτό που θέλουμε. Είναι η διαφορά ανάμεσα στο «Έχουν ρετιρέ διαμέρισμα και είναι ωραίο πώς το απέκτησαν» και στο «Μισώ που το σπίτι τους έχει πανοραμική θέα και θέλω να υποφέρουν».
    Για να είμαστε ξεκάθαροι: Και τα δύο είναι οδυνηρά. Ο καλοήθης φθόνος μας παρακινεί να εργαστούμε σκληρότερα για να βελτιωθούμε, ενώ ο κακόβουλος μας κάνει δυσάρεστους και πικρόχολους.
    Συχνά νιώθουμε κακόβουλο φθόνο όταν αντιλαμβανόμαστε την έλλειψη. Αλλά σε πολλές περιπτώσεις, η ικανότητα ενός άλλου ατόμου να πετύχει κάτι είναι απόδειξη ότι είναι εφικτό και για εμάς. 

Για να αλλάξετε τη σκέψη σας από τον κακόβουλο στον καλοήθη φθόνο, δοκιμάστε αυτές τις φράσεις:
– «Εμπνέομαι από τον…. Ίσως μπορώ να μάθω από αυτούς ή να τους ζητήσω να γίνουν μέντορές μου».
– «Δεν έχω κάνει αυτό που έχουν κάνει αυτοί … ακόμα».
– «Κάθε άνθρωπος βρίσκεται στο δικό του ταξίδι. Είμαι ευγνώμων για το δικό μου».
– «Αν τα αγαπημένα μου πρότυπα σταματούσαν αυτό που έκαναν, δεν θα μπορούσα να απολαύσω το εκπληκτικό αποτέλεσμα που βγάζουν».

3. Διαλέγουμε μια ευρύτερη γραμμή βάσης
    Αν δείτε έναν φίλο σας να πετυχαίνει ένα προσωπικό ορόσημο, είναι εύκολο να νιώσετε ότι είστε πολύ πίσω στη ζωή σας. Αλλά αν σκεφτείτε 10 ή 20 γνωστούς σας, οι πιθανότητες είναι ότι ένα σωρό από αυτούς θα βρίσκονται στην ίδια βάρκα με εσάς – και μπορεί ακόμη και να πλέουν ευτυχισμένοι.
    Σε ένα πείραμα, οι ερευνητές ζήτησαν από τους ανθρώπους να αξιολογήσουν τις ικανότητές τους στο τρέξιμο. Διαπίστωσαν ότι οι συμμετέχοντες συνέκριναν αυθόρμητα τον εαυτό τους με τον καλύτερο δρομέα που μπορούσαν να σκεφτούν και έκριναν ότι δεν ήταν και τόσο σπουδαίοι.
    Στη συνέχεια, οι ερευνητές ζήτησαν από τους συμμετέχοντες να απαριθμήσουν τους 10 κορυφαίους δρομείς που γνώριζαν προσωπικά. Αναλογιζόμενοι τον 7ο ή 9ο καλύτερο δρομέα με τον οποίο είχαν συναναστραφεί, οι άνθρωποι ένιωσαν ξαφνικά πολύ καλύτερα. Η σύγκριση με μια ευρύτερη ομάδα μείωσε το τεράστιο χάσμα ανάμεσα στους ίδιους και σε αυτό που θεωρούσαν «καλό».
    Οι ψυχολόγοι διαπιστώνουν επίσης ότι...

(...)

η συνέχεια εδώ
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Νικηφόρος Βρεττάκος / «Ἂν δέ μοῦ ῾δινες τήν ποίηση, Κύριε... »

Ἂν δὲ μοῦ ῾δινες τὴν ποίηση, Κύριε,
δὲ θἄχα τίποτα γιὰ νὰ ζήσω.
Αὐτὰ τὰ χωράφια δὲ θἆταν δικά μου.
Ἐνῷ τώρα εὐτύχησα νἄχω μηλιές,
νὰ πετάξουνε κλώνους οἱ πέτρες μου,
νὰ γιομίσουν οἱ φοῦχτες μου ἥλιο,
ἡ ἔρημός μου λαό,
τὰ περιβόλια μου ἀηδόνια.

Λοιπόν; Πῶς σοῦ φαίνονται; Εἶδες
τὰ στάχυά μου, Κύριε; Εἶδες τ᾿ ἀμπέλια μου;
Εἶδες τί ὄμορφα ποὺ πέφτει τὸ φῶς
στὶς γαλήνιες κοιλάδες μου;
Κι᾿ ἔχω ἀκόμη καιρό!
Δὲν ξεχέρσωσα ὅλο τὸ χῶρο μου, Κύριε.
Μ᾿ ἀνασκάφτει ὁ πόνος μου κι᾿ ὁ κλῆρος μου μεγαλώνει.
Ἀσωτεύω τὸ γέλιο μου σὰν ψωμὶ ποὺ μοιράζεται.

Ὅμως,
δὲν ξοδεύω τὸν ἥλιό σου ἄδικα.
Δὲν πετῶ οὔτε ψίχουλο ἀπ᾿ ὅ,τι μοῦ δίνεις.
Γιατί σκέφτομαι τὴν ἐρμιὰ καὶ τὶς κατεβασιὲς τοῦ χειμῶνα.
Γιατί θἄρθει τὸ βράδι μου. Γιατί φτάνει ὅπου νἆναι
τὸ βράδι μου, Κύριε, καὶ πρέπει
νἄχω κάμει πρὶν φύγω τὴν καλύβα μου ἐκκλησιὰ
γιὰ τοὺς τσοπάνηδες τῆς ἀγάπης.

Απολαύστε εξαιρετική Ποίηση, κάθε μέρα του χρόνου,
στα Τετράδια της Αμπάς

Το Χαμομηλάκι

Δικαιοσύνη για όλους! / Καληνύχτα σας...

«Δεν είναι δυνατό να είσαι υπέρ της δικαιοσύνης για κάποιους ανθρώπους και να μην είσαι υπέρ της δικαιοσύνης για όλους τους ανθρώπους.»
Μάρτιν Λούθερ Κινγκ

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Όλα τα καλά που μας συμβαίνουν, όταν καταναλώνουμε ζελέ!

Οι διατροφικές αξίες του ζελέ εξηγούν το λόγο που σερβίρεται στα νοσοκομεία.
    Η ζελατίνη φτιάχνεται από αμινοξέα που βρίσκονται κυρίως στα οστά και τους ιστούς των ζώων. Είναι απαραίτητα για τη σωστή λειτουργία πολλών οργάνων.
    Πλέον, δεν τρεφόμαστε με τις τροφές αυτές, επομένως η κύρια πηγή που μπορούμε να λάβουμε αυτά τα απαραίτητα αμινοξέα είναι η ζελατίνη.

    Το 1/3 της ζελατίνης αποτελείται από γλυκίνη η οποία έχει αντιφλεγμονώδεις και επουλωτικές ιδιότητες ενώ βοηθά στο να κοιμηθούμε πιο εύκολα.
    Επιπλέον, το ζελέ επειδή αποτελείται κυρίως από νερό είναι εύκολο στη χώνεψη, ελαφρύ για το στομάχι και ενισχύει το πεπτικό σύστημα.
    Ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα, την έκκριση γαστρικού οξέος και βελτιώνει την υγεία των οστών και των αρθρώσεων.
    Τέλος, απομακρύνει τις τοξίνες από το συκώτι και τον οργανισμό γενικότερα, βελτιώνει το ανοσοποιητικό, το μεταβολικό ρυθμό και τις γνωστικές δεξιότητες, “εμποδίζει” τις αλλεργίες και τις δυσανεξίες ενώ η κερατίνη που περιέχει χαρίζει υγιή μαλλιά, νύχια, δέρμα και δόντια.

Ποιες είναι οι ιδιότητές του
    Το συνηθισμένο ζελέ είναι κυρίως ζελατίνη με χρωστική τροφίμων. Μπορεί να βελτιώσει την ακεραιότητα του εντέρου και του πεπτικού συστήματος. Ενισχύει την έκκριση γαστρικού οξέος και την αποκατάσταση του βλεννογόνου του στομάχου.
    Η ζελατίνη απορροφά επίσης το νερό και βοηθά στη διατήρηση υγρών στον πεπτικό σωλήνα, την προώθηση της καλής εντερικής διέλευσης και τις υγιείς κινήσεις του εντέρου.
Είναι πλούσια σε πρωτεΐνες: μόνο μία κουταλιά της σούπας περιέχει 6 γραμμάρια πρωτεΐνης
Βελτιώνει την πέψη: η ζελατίνη βοηθά στην κίνηση των τροφίμων μέσω της πεπτικής οδού πιο εύκολα
Βελτιώνει την υγεία οστών και αρθρώσεων: είναι πλούσια σε αμινοξέα, απαραίτητα για την ενίσχυση του χόνδρου στις αρθρώσεις
Μπορεί να βοηθήσει με τροφικές αλλεργίες και δυσανεξίες: μπορεί να θεραπεύσει την «επένδυση» του στομαχιού σας και του πεπτικού σωλήνα
Αποτοξίνωση: χάρη στο υψηλό ποσοστό γλυκίνης που περιέχει, η ζελατίνη βοηθά το συκώτι σας να απομακρύνει τις τοξίνες
Βελτιώνει την ποιότητα των μαλλιών, των νυχιών και των δοντιών. Περιέχει κερατίνη, μια πολύ σημαντική πρωτεΐνη, όταν πρόκειται για τα μαλλιά, τα νύχια και την υγεία των δοντιών
Χαρίζει στο δέρμα ελαστικότητα: σε περίπτωση που δεν το γνωρίζατε, η ζελατίνη είναι ουσιαστικά «μαγειρεμένο» κολλαγόνο
Βοηθά να επουλώνονται οι πληγές πιο γρήγορα: περιέχει γλυκίνη, η οποία έχει ισχυρές αντιφλεγμονώδεις και επουλωτικές ιδιότητες
Σας βοηθά να κοιμηθείτε καλύτερα: η ζελατίνη βελτιώνει την ποιότητα του ύπνου σας. Η τακτική κατανάλωσή της μπορεί να σας βοηθήσει να απαλλαγείτε από την υπνηλία και να βελτιώσει τη γνωστική λειτουργία σας
Προωθεί την απώλεια βάρους: σύμφωνα με εμπειρογνώμονες, η ζελατίνη διεγείρει την παραγωγή αυξητικής ορμόνης και ενισχύει το μεταβολισμό.
πηγή
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Η σιωπή της Παναγίας / Ακάθιστος Ύμνος-Δεύτερη Στάση

Ἤκουσαν oἱ ποιμένες,

τῶν Ἀγγέλων ὑμνούντων,

τὴν ἔνσαρκον Χριστοῦ παρουσίαν·

καὶ δραμόντες ὡς πρὸς ποιμένα,

θεωροῦσι τοῦτον ὡς ἀμνὸν ἄμωμον,

ἐν γαστρὶ τῆς Μαρίας βοσκηθέντα,

ἥν ὑμνοῦντες εἶπον·

Χαῖρε, Ἀμνοῦ καὶ Ποιμένος Μῆτερ,

χαῖρε, αὐλὴ λογικῶν προβάτων.

Χαῖρε, ἀοράτων ἐχθρῶν ἀμυντήριον,

χαῖρε, Παραδείσου θυρῶν ἀνοικτήριον.

Χαῖρε, ὅτι τὰ οὐράνια συναγάλλεται τῇ γῇ,

χαῖρε, ὅτι τὰ ἐπίγεια συγχορεύει οὐρανοῖς.

Χαῖρε, τῶν Ἀποστόλων τὸ ἀσίγητον στόμα,

χαῖρε, τῶν Ἀθλοφόρων τὸ ἀνίκητον θάρσος.

Χαῖρε, στερρὸν τῆς πίστεως ἔρεισμα,

χαῖρε, λαμπρὸν τῆς Χάριτος γνώρισμα.

Χαῖρε, δι' ἧς ἐγυμνώθη ὁ Ἅδης,

χαῖρε, δι' ἧς ἐνεδύθημεν δόξαν.

Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.

Θεοδρόμον ἀστέρα,

θεωρήσαντες Μάγοι,

τῇ τούτου ἠκολούθησαν αἴγλῃ·

καὶ ὡς λύχνον κρατοῦντες αὐτόν,

δι' αὐτοῦ ἠρεύνων κραταιὸν Ἄνακτα,

καὶ φθάσαντες τὸν ἄφθαστον,

ἐχάρησαν αὐτῷ βοῶντες·

Ἀλληλούια.

Ἴδον παῖδες Χαλδαίων,

ἐν χερσὶ τῆς Παρθένου,

τὸν πλάσαντα χειρὶ τοὺς ἀνθρώπους·

καὶ Δεσπότην νοοῦντες αὐτόν,

εἰ καὶ δούλου μορφὴν ἔλαβεν,

ἔσπευσαν τοῖς δώροις θεραπεῦσαι,

καὶ βοῆσαι τῇ Εὐλογημένῃ·

Χαῖρε, ἀστέρος ἀδύτου Μήτηρ,

χαῖρε, αὐγὴ μυστικῆς ἡμέρας.

Χαῖρε, τῆς ἀπάτης τὴν κάμινον σβέσασα,

χαῖρε, τῆς Τριάδος τοὺς μύστας φωτίζουσα.

Χαῖρε, τύραννον ἀπάνθρωπον ἐκβαλοῦσα τῆς ἀρχῆς,

χαῖρε, Κύριον φιλάνθρωπον ἐπιδείξασα Χριστόν.

Χαῖρε, ἡ τῆς βαρβάρου λυτρουμένη θρησκείας,

χαῖρε, ἢ τοῦ βορβόρου ρυομένη τῶν ἔργων.

Χαῖρε πυρὸς προσκύνησιν παύσασα,

χαῖρε, φλογὸς παθῶν ἀπαλλάττουσα.

Χαῖρε, πιστῶν ὁδηγὲ σωφροσύνης,

χαῖρε, πασῶν γενεῶν εὐφροσύνη.

Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.

Κήρυκες θεοφόροι,

γεγονότες οἱ Μάγοι,

ὑπέστρεψαν εἰς τὴν Βαβυλῶνα,

ἐκτελέσαντές σου τὸν χρησμόν,

καὶ κηρύξαντές σε τὸν Χριστὸν ἅπασιν,

ἀφέντες τὸν Ἡρώδην ὡς ληρώδη,

μὴ εἰδότα ψάλλειν·

Ἀλληλούια.

Λάμψας ἐν τῇ Αἰγύπτῳ,

φωτισμὸν ἀληθείας ἐδίωξας,

τοῦ ψεύδους τὸ σκότος·

τὰ γὰρ εἴδωλα ταύτης Σωτήρ,

μὴ ἐνέγκαντά σου τὴν ἰσχὺν πέπτωκεν,

οἱ τούτων δὲ ρυσθέντες,

ἐβόων πρὸς τὴν Θεοτόκον·

Χαῖρε, ἀνόρθωσις τῶν ἀνθρώπων,

χαῖρε, κατάπτωσις τῶν δαιμόνων.

Χαῖρε, τὴν ἀπάτης τὴν πλάνην πατήσασα,

χαῖρε, τῶν εἰδώλων τὴν δόξαν ἐλεγξασα.

Χαῖρε, θάλασσα ποντίσασα Φαραὼ τὸν νοητόν,

χαῖρε, πέτρα ἡ ποτίσασα τοὺς διψῶντας τὴν ζωὴν.

Χαῖρε, πύρινε στῦλε ὁδηγῶν τοὺς ἐν σκότει,

χαῖρε, σκέπη τοῦ κόσμου πλατυτέρα νεφέλης.

Χαῖρε, τροφὴ τοῦ μάνα διάδοχε,

χαῖρε, τρυφῆς ἁγίας διάκονε.

Χαῖρε, ἡ γῆ τῆς ἐπαγγελίας,

χαῖρε, ἐξ ἧς ρέει μέλι καὶ γάλα.

Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.

Μέλλοντος Συμεῶνος,

τοῦ παρόντος αἰῶνος,

μεθίστασθαι τοῦ ἀπατεῶνος,

ἐπεδόθης ὡς βρέφος αὐτῷ,

ἀλλ' ἐγνώσθης τούτω καὶ Θεὸς τέλειος·

διόπερ ἐξεπλάγη σου τὴν ἄρρητον σοφίαν,

κράζων·

Ἀλληλούια.

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Τα Λουλούδια και η Βροχούλα / Καληνύχτα σας...

"Ύψωσε τα λόγια σου, όχι τη φωνή σου. 

Είναι η βροχούλα που κάνει τα λουλούδια να μεγαλώσουν, 

όχι η καταιγίδα."

Τζελαλαντίν Αλ Ρουμί
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Μήπως δεν είναι Αγένεια αλλά Αυτισμός;

Συμπεριφορές που νομίζουμε ότι είναι αγένεια αλλά στη πραγματικότητα αποτελούν σημάδια Αυτισμού

    Οι άνθρωποι έχουν κάποιους κανόνες καλής συμπεριφοράς που αλλάζουν ανάλογα τον πολιτισμό. Με αυτούς τους κανόνες επικοινωνούν πιο εύκολα χωρίς παρεξηγήσεις. Όμως τα άτομα με αυτισμό πολλές φορές δεν μπορούν να συμβαδίσουν με αυτές. Οπότε δεν είναι αγενείς, απλά έχουν αυτισμό.
    Ο αυτισμός είναι αναπτυξιακή διαταραχή, που μερικές φορές χαρακτηρίζεται από μειωμένη κοινωνική αλληλεπίδραση και επικοινωνία, καθώς και από περιορισμένη, επαναλαμβανόμενη και στερεότυπη συμπεριφoρά. Στη διαταραχή του αυτισμού εμπλέκονται οι διάφορες εγκεφαλικές δομές με τρόπο που δεν έχει διασαφηνιστεί επαρκώς.
    Τα άτομα με αυτισμό λοιπόν έχουν κάποιες ιδιαίτερες ανάγκες και χαρίσματα. Αυτό σημαίνει ότι σε μερικές περιπτώσεις δεν μπορούν να ακολουθήσουν τόσο εύκολα κανόνες συμπεριφοράς που για άλλους ανθρώπους είναι αυτονόητες. 

Οπότε αν ένας άνθρωπος σου φανεί αγενής, μπορεί στην πραγματικότητα να έχει Αυτισμό.

Οι 5 συμπεριφορές
* Δε σε κοιτάζουν στα μάτια, όταν τους μιλάς.
* Δε γελούν με τα αστεία σου.
* Απαντούν ευθέως σε κάθε σου απορία.
* Επαναλαμβάνουν το ίδιο θέμα.
* Φεύγουν απότομα από μία συζήτηση.

αναλυτικά στην πηγή
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Άλλο το ένα, άλλο το άλλο...

Άλλο το ένα, άλλο το άλλο...

                    🤷🌼🤷‍♀️🌼🤷‍♂️
* Άλλο "Εθνική Πινακοθήκη", άλλο "Γκαλερί".
* Άλλο "Αίθουσα", άλλο "Ναός".
* Άλλο "Πίνακας Ζωγραφικής", άλλο "Αγιογραφία".
* Άλλο "Παράσταση", άλλο "Λειτουργία".
* Άλλο "Τραγουδοποιός", άλλο "Υμνογράφος".
* Άλλο "Καλλιτέχνημα", άλλο "Τερατούργημα".
Το Χαμομηλάκι

Βοηθήστε το παιδί σας να βάλει το χρόνο του σε μια τάξη

Δεν μπορεί το παιδί σας να βάλει τον χρόνο του σε μία τάξη; Βοηθήστε το με απλά βήματα
    Τα παιδιά, συχνά, δυσκολεύονται να διαχειριστούν τον χρόνο τους και να τον βάλουν σε μία τάξη. Βοηθήστε τα με απλά και αποτελεσματικά βήματα.

    Πολλά παιδιά, δυσκολεύονται ιδιαίτερα στην διαχείριση του χρόνου τους. Θεωρούν ανέφικτο το να μπορέσουν να τον βάλουν σε μία τάξη, γεγονός, που πολλές φορές, τους προκαλεί ανησυχία και άγχος. Μπορείτε να τα βοηθήσετε με ορισμένα απλά, αλλά άκρως αποτελεσματικά, βήματα.
    Πρώτα απ’ όλα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε πως δεν είμαστε σκλάβοι του ωραρίου. «Δεν φτιάχτηκε ο άνθρωπος για το ωράριο, αλλά το ωράριο για τον άνθρωπο». Η ελευθερία που προχωρούμε στα παιδιά μας για να οργανώσουν το πρόγραμμα του ελεύθερου χρόνου τους, πρέπει να είναι ανάλογη με τις πρωτοβουλίες τους καθώς μεγαλώνουν. Με τα χρόνια, θα αποκτήσουν μεγαλύτερη αυτονομία. 
    Όπως και να είναι, πρέπει να διατηρούμε τη διακριτική εξουσία να επιβλέπουμε το πρόγραμμά τους, ίσως και να κουβεντιάζουμε μαζί τους, αν είναι αναγκαίο να γίνει κάποια αλλαγή. Στο μέτρο του δυνατού, εγκρίνουμε το πρόγραμμά τους και συμφωνούμε, για παράδειγμα, να το μελετάμε μαζί και να κάνουμε τις κατάλληλες αλλαγές.
    Από τα επτά τους χρόνια, τα παιδιά μπορούν να αρχίσουν να διαμορφώνουν το πρόγραμμά τους. Θα ξαφνιαστούμε βλέποντας ότι έτσι θα το ακολουθούν πιο πιστά απ’ όσο αν τους το φτιάξουμε εμείς, φορώντας το με «το βάρος της εξουσίας μας». Η τήρηση των αποφάσεων που πήρες μόνος σου, ελεύθερα, είναι πάντα μια διαδικασία πιο ευχάριστη, αποτελεσματική και αποδοτική από το να αποδέχεσαι τις αποφάσεις των άλλων, όσο καλές και αν είναι.
    Η διαμόρφωση του προγράμματος είναι ιδιαιτέρως σημαντική κατά την περίοδο των σχολικών διακοπών. Συνήθως τα παιδιά μας έχουν πολύ περιορισμένο χρόνο στη διάρκεια της σχολικής χρονιάς. Ακόμα και οι ώρες που περνάνε στο σπίτι δεν τους αφήνουν περιθώριο για ελεύθερο χρόνο.
    Οι μέρες των διακοπών είναι η καλύτερη ευκαιρία για να μάθουν να οργανώνουν το πρόγραμμά τους. Αξίζει τον κόπο να τις εκμεταλλευτούν. Εννοείται ότι αυτή η οργάνωση του χρόνου θα συμπεριλαμβάνει διασκέδαση, χόμπι, διάβασμα, αρκετή δουλειά και ξεκούραση.
    Μπορεί κάποιος να σχολιάσει ειρωνικά ότι το πρόγραμμα υπάρχει «για να μην το τηρούμε». Ας ξεκαθαρίσουμε αυτή την αντίληψη: το πρόγραμμα των διακοπών δεν πρέπει να λειτουργεί ασφυκτικά, αλλά σαν ένα σημείο αναφοράς, έτσι ώστε να εκμεταλλευόμαστε όσο το δυνατόν περισσότερο τον χρόνο μας και να μην αφήνουμε περιθώρια για τεμπελιά.
    Με το πρόγραμμα τα παιδιά θα έχουν πάντα κάτι να κάνουν. Το πρόγραμμα βέβαια θα πρέπει να έχει ευελιξία, με την έννοια ότι παύει να είναι υποχρεωτικό όταν, λόγω των συνθηκών, παρουσιάζεται μια καλύτερη ευκαιρία αξιοποίησης του χρόνου. Και, όπως κάθε πρόγραμμα πρέπει να αναθεωρείται και να βελτιώνεται.
    Πρέπει, ωστόσο, να θυμόμαστε ότι οι «ευχάριστες ώρες τρέχουν πολύ γρήγορα», ενώ «οι ώρες των υποχρεώσεων περνάνε πολύ αργά». Είναι όπως: ένας λαγός που τραβάει τους δείκτες του ρολογιού όταν διασκεδάζουμε με τους φίλους μας.

Το Χαμομηλάκι

πηγή

Εγώ, το παιδί...

Γεννήθηκα για να χαίρομαι,
γεννιέμαι σαν άγγελος-μαντατοφόρος 

της ελπίδας,
θα γεννιέμαι για να ζήσω... να ζήσω... 

    ΝΑ ΖΗΣΩ…

Είμαι ΕΓΩ, εδώ,
στο χτες, το τώρα και το αύριο
εδώ, πάντα ανάμεσά σας,
ΕΓΩ ΤΟ ΠΑΙΔΙ,
σταθερός αντιπρόσωπος
    της αθωότητας.

Με ποιο δικαίωμα
μου στήνετε δόκανα,
παγίδες αθλιότητας;

Με ποιο δικαίωμα τη χαρά μου την κάνετε
    λύπη ανείπωτη;
Με ποιο δικαίωμα το γέλιο μου,
    πόνου μορφασμό;

Με ποιο δικαίωμα
το βλέμμα μου,
που αναπαύεται στα όμορφα,
το αλλοιώνουν τα δάκρυα;

Βασιλική Π. Δεδούση

πρώτη ανάρτηση, hamomilaki

Το Χαμομηλάκι

Τα παιδιά δεν κακομαθαίνουν, όταν τους δείχνεις πολλή αγάπη και στοργή. Εκδηλώστε, όμως, σωστά την αγάπη σας.

Πόσες φορές έχουμε ακούσει αυτή την άποψη: «Μην το παραχαϊδεύεις το παιδί. Θα το κακομάθεις».

Εσείς, ωστόσο, τι πιστεύετε; Ισχύει για σας αυτή η άποψη; Θεωρείτε πως είναι μύθος ή πραγματικότητα τελικά η άποψη ότι τα παιδιά κακομαθαίνουν όταν τους δείχνεις πολλή αγάπη και στοργή;

Γνωρίζετε κάποιο παιδί που να κακόμαθε από την πολλή αγάπη; Ή που οι γονείς του να ανταποκρίνονται στις συναισθηματικές του ανάγκες, να δείχνουν την αγάπη τους και να είναι τρυφεροί και στοργικοί και τελικά να έκαναν κακό στα παιδιά τους μέσα από αυτές τις συμπεριφορές; Γιατί η λέξη «κακομαθαίνω» είναι αρνητική. Εμπεριέχει κάτι «κακό». 

Αντιθέτως, θεωρώ πως όλοι μας γνωρίζουμε γονείς που είναι πολυάσχολοι, εργασιομανείς, εγωιστές και πολύ απασχολημένοι με τις δικές τους ανάγκες. Αυτοί οι γονείς τότε, τι κάνουν στα παιδιά τους; 

Ορισμένοι γονείς θεωρούν ότι τα παιδιά πρέπει να σκληραγωγηθούν και ότι η υπερβολική αγάπη τα κάνει ευάλωτα. 

Αυτό το ακούμε αρκετά συχνά από πατεράδες που ανησυχούν ότι η υπερβολική αγάπη θα κάνει κακό στον ανδρισμό του γιου τους. 

Άλλοι πάλι πιστεύουν ότι αν μεγαλώσουν το παιδί τους με πολλή αγάπη και στοργή, θα γίνει ένας απαιτητικός ενήλικας που θα απαιτεί τη φροντίδα και τη προσοχή των άλλων όταν μεγαλώσει. Όχι μόνο αυτό δεν συμβαίνει, αλλά συμβαίνει και ακριβώς το αντίθετο. Έτσι, λοιπόν, είναι συγκρατημένοι στην αγάπη που δίνουν στα παιδιά τους. Ουσιαστικά τους στερούν κάτι που τόσο πολύ έχουν ανάγκη, και τελικά φέρνουν τα αντίθετα αποτελέσματα από αυτά που προσδοκούσαν.

Οι συναισθηματικά απαιτητικοί ενήλικοι, εκείνοι δηλαδή που απεγνωσμένα απαιτούν την αγάπη και τη φροντίδα, είναι οι ενήλικοι εκείνοι που δεν την πήρανε όταν ήτανε παιδιά. Δεν πήρανε την αγάπη και τη στοργή των γονιών τους ώστε σήμερα ως ενήλικες να νιώθουν ασφαλείς. Απ' την άλλη, οι ενήλικοι που μπορούν να εκφράσουν την αγάπη τους προς τους άλλους, είναι πάντοτε άνθρωποι που γνώρισαν την ξεκάθαρη και ανεπιφύλακτη αγάπη των γονιών τους. 

Πολλοί γονείς τώρα θα σκέφτονται αν και πόση αγάπη και στοργή δίνουν στα παιδιά τους. Εύχομαι να είναι πολλή!
Άλλοι πάλι γονείς θεωρούν πως δίνουν πολύ αγάπη στα παιδιά τους αφού τα πηγαίνουν βόλτα, τους αγοράζουν ακριβά ρούχα και πολλά παιχνίδια. Πιστεύουν πως με αυτό τον τρόπο δείχνουν στα παιδιά τους ότι ακούνε τις ανάγκες τους και τις καλύπτουν επειδή τα αγαπάνε. Και εδώ είναι η μεγάλη παγίδα που πολλοί γονείς πέφτουν.

Δεν δείχνετε αγάπη και στοργή με αυτό τον τρόπο. Ξεχάστε το, αν μέχρι σήμερα το πιστεύατε και αλλάξτε όσο είναι νωρίς. Το παιδί δεν ξέρει καν την αξία αυτού που του προσφέρεται και σίγουρα δεν ενδιαφέρεται και να μάθει.

Και να είστε σίγουροι πως μεγαλώνοντας θα έχει ξεχάσει τα ακριβά παιχνίδια και τα πολλά ρούχα που του παρείχατε, και το μόνο που θα θυμάται είναι η απουσία της υγιούς εκδήλωσης της αγάπης και της τρυφερότητας σας προς εκείνο. Δεν μιλάμε μόνο για βρέφη ή νήπια, αλλά και για τα έφηβα παιδιά σας. Μπορεί να δείχνουν πως απομακρύνονται από εσάς συναισθηματικά σιγά σιγά, αλλά μη μένετε σε αυτό.

Το να αγκαλιάζετε και να φιλάτε το έφηβο παιδί σας με μη ερωτικό τρόπο, όχι μόνο δεν πειράζει αλλά είναι και πολύ ωφέλιμο για την ανάπτυξη του. Ποτέ η εξωτερίκευση της αγάπης και της στοργής σας δεν μπορεί να είναι υπερβολική, αρκεί να ακούτε και με ποιον τρόπο θέλει το παιδί σας να του το εκφράζετε ανάλογα με την ηλικία στην οποία βρίσκεται.

Μη φοβάστε να αγαπήσετε υπερβολικά τα παιδιά σας. Δεν υπάρχει περίπτωση η αγάπη σας ποτέ να τους κάνει κακό. Η σωστή, όμως, εκδήλωση της αγάπης σας. Πείτε του πολλές φορές ότι το αγαπάτε. Αγκαλιάστε το τρυφερά. Φιλήστε το. Κυλιστείτε μαζί του στο πάτωμα παίζοντας. Θα το θυμούνται πολύ περισσότερο από τα ακριβά παιχνίδια. Τα παιδιά μπορούν να εντοπίσουν τη διαφορά ανάμεσα στην πραγματική αγάπη και στην εξαγορά της αγάπη.

Μη φοβάστε να αγαπήσετε υπερβολικά τα παιδιά σας. Δεν υπάρχει περίπτωση η αγάπη σας ποτέ να τους κάνει κακό.

Γράφει η Ειρήνη Χατζηαναγνώστου
Ψυχολόγος - Ψυχοθεραπεύτρια

daddycool

Η Εποχή Του Ασώτου - Καταντήσαμε χοιροβοσκοί να τρώμε ξυλοκέρατα και βγήκαμε στην ζητιανιά....

Ο γιος απαίτησε το μερίδιο της περιουσίας του από τον Πατέρα του, το πήρε, έφυγε σε χώρα μακρινή και εκεί το διασκόρπισε. 

Είμαστε οι γιοι του Πατέρα, που διαγουμίσαμε την περιουσία που μας έδωσε. 

Rembrandt Harmensz van Rijn 
Return of the Prodigal Son

Γοητευτήκαμε από τις ξενόφερτες σειρήνες που μας σαγήνευσαν, αλλάξαμε τα πρότυπα που είχαμε από τότε που υπήρξαμε ως λαός, αναζητήσαμε το εύκολο χρήμα και την άκρατη ευχαρίστηση. 
Εκλέξαμε πολιτικούς στα μέτρα μας, αναδείξαμε και συντηρήσαμε την διεφθαρμένη εξουσία και κατασπαταλήσαμε τα δώρα του Πατέρα.

Καταχωνιάσαμε τις αξίες και τις αρχές του πολιτισμού μας, την ανθρωπιά μας, το φιλότιμό μας, την τιμή μας. 
Σπιλώσαμε την δικαιοσύνη, 
υπονομεύσαμε την δημοκρατία μας. 
Η παγκοσμιοποίηση σμίκρυνε την πατρίδα, η «επιστημονική» ιστορία εξασθένισε το έθνος, η απόρριψη της θρησκείας ήρε τα σημεία αναφοράς.

Καταντήσαμε χοιροβοσκοί να τρώμε ξυλοκέρατα και βγήκαμε στην ζητιανιά. 

Δώσαμε ομολογίες χρέους, αλλά κανείς δεν μας δάνειζε χρήματα με αντίκρισμα χάρτινες υποσχέσεις. 

Και τότε νοιώσαμε την απίστευτη μοναξιά που κουβαλούσαμε.

Όλα τα χρόνια, η περιουσία του Πατέρα, τα χρήματα που δεν κοπιάσαμε να αποκτήσουμε, τα δάνεια και οι πιστωτικές μας έδιναν την πεποίθηση της ευημερίας και της ευμάρειας κι εμείς κλεινόμασταν στον εαυτό μας, άκρατοι εγωιστές που μόνο η εξαγορά της προσωρινής ευχαρίστησης μας ένοιαζε, χτίζοντας σαθρά θεμέλια στο οικοδόμημα που θα κληροδοτούσαμε στα παιδιά μας.

Και τώρα, μόνο την τροφή των χοίρων έχουμε να φάμε, αλλά επειδή η μοναξιά δεν αντέχεται κι αφού κανένας δεν μας υπολήπτεται, είπαμε να υποθηκεύσουμε και το μέλλον μας. 
Κι ετοιμαζόμαστε να ξεπουλήσουμε ό,τι έχουμε και δεν έχουμε για να πάρουμε μια παράταση τρυφηλότητας, 
επειδή ακόμη, ο αδερφός μου ο γερμανός, δεν με θέλει μαζί του,  
επειδή ο αδερφός μου ο ευρωπαίος δεν θέλει να με στηρίξει, 
επειδή ο αδερφός μου ο «νοικοκύρης» λέει: «ο υιός σου ούτος, ο καταφαγών σου τον βίον μετά πορνών»...

Ευτυχώς η παραβολή έχει αίσιο τέλος. 

Ο άσωτος γιος μετανοεί και προστρέχει στον Πατέρα του: «πάτερ, ήμαρτον εις τον ουρανόν και ενώπιον σου, και ουκέτι ειμί άξιος κληθήναι υιός σου», κι Αυτός ανοίγει την αγκαλιά του και σφάζει τον μόσχο τον σιτευτό.

Όταν εμείς συνειδητοποιήσουμε τον εγωισμό μας, 
όταν αισθανθούμε ειλικρινά την ασωτία μας, 
όταν πάψουμε να θεωρούμε τους «άλλους» υπεύθυνους για την κατάντια μας, 
όταν αποπέμψουμε τον πολιτικό που εμείς εκλέξαμε την ώρα που θα μας κλείσει το μάτι, 
όταν θα αρνηθούμε στον διεφθαρμένο αξιωματούχο της εξουσίας να τον λαδώσουμε, 
όταν ως δάσκαλοι κάνουμε καλά και με πολλή αγάπη το μάθημά μας στα παιδιά μας, 
όταν σκάψουμε το χωράφι μας κάνοντας πρώτα τον σταυρό μας,
όταν αγαπήσουμε τον συνάνθρωπο μας «ως εαυτούς», 
τότε ο μόσχος ο σιτευτός θα μας περιμένει στο τραπέζι, προσφορά από τον Πατέρα σε μένα και τους αγαπημένους μου.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΖ' ΛΟΥΚΑ (Λουκά κεφ. ιε' στίχοι 11-32)

πρώτη ανάρτηση: Το χαμομηλάκι

Η Ημέρα της Ερυθράς Χειρός

    Η "Ημέρα της Ερυθράς Χειρός" έχει ως βασικό στόχο της να ευαισθητοποιήσει τους πολίτες του κόσμου για την παράνομη στρατολόγηση παιδιών, κυρίως σε χώρες της Αφρικής και σε χώρες του «Τρίτου Κόσμου» (που τους βάζουν να σκοτώνονται οι χώρες του 1ου και του 2ου Κόσμου)

    Ενδεικτικά, το φαινόμενο παρατηρείται πιο έντονα στην Σομαλία, το Μυανμάρ, την Ουγκάντα, το Σουδάν, το Κονγκό, αλλά σε πολλές χώρες της Λατινικής Αμερικής, με χαρακτηριστικότερη την Κολομβία.
    Τα παιδιά-στρατιώτες είναι συνήθως αγόρια διάφορων ηλικιών που μετατρέπονται σε φανατικοί πολεμιστές από πολύ τρυφερές ηλικίες. Στερούνται εκπαίδευσης, παιδικής ηλικίας, οικογένειας και όλων των βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων και πολεμούν στην πρώτη γραμμή. 

    Οργανώσεις όπως η Διεθνής Αμνηστία, το Παρατηρητήριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (Human Right Watch), η UNICEF κ.ά. κάνουν λόγο για το πιο επικίνδυνο φαινόμενο παιδικής κακοποίησης, αφού οι οργανώσεις που απαγάγουν και στρατολογούν παιδιά συνεχώς αυξάνονται. 

Το φαινόμενο αυτό απόκτα ακόμα μεγαλύτερες διαστάσεις, όταν συνδέεται με θρησκευτικές ομάδες. Οι ανωτέρω οργανώσεις προσπαθούν να δημιουργήσουν μία «ασπίδα προστασίας» για αυτά τα παιδιά και με τη βοήθεια εθελοντών μεταβαίνουν στις προαναφερθείσες χώρες για να σώσουν όσα θύματα μπορούν.
    Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία των Ηνωμένων Εθνών 4 στα 10 παιδιά είναι κορίτσια. Συνολικά, σε συνεργασία με τη UNICEF συλλέχθηκαν στοιχεία για πάνω από 20 χώρες. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι το 40% του συνόλου των παιδιών-στρατιών είναι κορίτσια.

Το ποσοστό αυτό απέδειξε ότι τα κορίτσια δεν χρησιμοποιούνται τόσο στην πρώτη γραμμή, όσο για μαγείρισσες, αγγελιοφόροι και σεξουαλικά αντικείμενα. 

.........................

πηγή

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Σχέσεις Γονέων – Εφήβων: Δωδεκάλογος Επικοινωνίας

Από τη Νανά Τσουμάκη, σύμβουλο εκπαίδευσης (athinaedu.com)

1. Ακούμε προσεκτικά.
2. Δε διακόπτουμε πριν το παιδί ολοκληρώσει τη σκέψη του.
3. Δεν αλλάζουμε θέμα.

4. Σημαντική στην έκβαση της συζήτησης είναι η στάση του σώματος και ο τόνος της φωνής μας.
5. Συζητούμε όταν είμαστε ήρεμοι.
6. Δε βομβαρδίζουμε με ερωτήσεις.
7. Τονίζουμε τα θετικά του και του μαθαίνουμε να γνωρίζει τα προτερήματα, όπως και τις αδυναμίες του.
8. Μπαίνουμε στη θέση του: Του θυμίζουμε ότι κι εμείς υπήρξαμε έφηβοι και ξέρουμε πώς νιώθει.
9. Δέχομαστε και αγαπάμε τα παιδιά μας όπως είναι.
10. Μαθαίνουμε στον έφηβο ότι η προσπάθεια είναι απαραίτητη για την επιτυχία.
11. Τονίζουμε ότι η βία πληγώνει τους άλλους.
12. Του δίνουμε χρόνο να ζήσει, να σκεφτεί και να αξιολογήσει τα αποτελέσματα των επιλογών του.

shape

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Γιατί δεν πρέπει να λέμε ποτέ στο παιδί: «Γιατί έτσι!»

Μπορεί προσωρινά να διευκολύνει την κατάσταση, όμως μελλοντικά θα δημιουργήσει προβλήματα 

Ένας θρύλος υποστηρίζει ότι κάποτε ένας γονιός είπε στο παιδί του ότι δεν μπορεί να κάνει αυτό που του ζητάει και το παιδί απλώς σιώπησε. 

Στην πραγματική ζωή, ωστόσο, οι γονείς έρχονται αντιμέτωποι με ένα (ή μερικές δεκάδες) σπαρακτικά «γιατί». 

Και κάποιες φορές, αυτά τα «γιατί» δεν έχουν εύκολη απάντηση – ή απλώς έρχονται ακριβώς τη στιγμή που είμαστε πιο απασχολημένοι από ποτέ – με αποτέλεσμα πριν το καταλάβουμε να καταφεύγουμε στην απάντηση που ανέθρεψε γενιές και γενιές: 

«Γιατί έτσι!».

Και τι πειράζει;
Σύμφωνα με έρευνες, τα παιδιά που μεγαλώνουν σε ένα περιβάλλον που ενθαρρύνει τη συζήτηση έχουν καλύτερες πιθανότητες να εξελιχθούν σε ικανούς ενήλικες με υγιή συμπεριφορά και υψηλή αυτοπεποίθηση. 

Αντιθέτως, όταν λήγουμε τη συζήτηση με τόσο απόλυτο τρόπο, διατρέχουμε τον κίνδυνο να γεμίσουμε τα παιδιά με άγχος και φόβο, να μειώσουμε την αυτοεκτίμησή τους και να καταστείλουμε τις επικοινωνιακές τους δεξιότητες. Εξάλλου, οι ειδικοί συμφωνούν ότι η πιο υγιής σχέση γονέων – παιδιών επιτυγχάνεται όταν επιδιώκουμε τη συνεργασία αντί για την επιβολή.

Τι πρέπει να πείτε λοιπόν;

Δυστυχώς, καμία άλλη μέθοδος δεν υπόσχεται τόσο άμεσα αποτελέσματα όσο το «γιατί έτσι». Μακροπρόθεσμα, όμως, θα απολαύσετε τους καρπούς των κόπων σας βλέποντας το παιδί σας να εξελίσσεται σε έναν ισορροπημένο ενήλικα που πιστεύει στον εαυτό του. 

Ως τότε, μπορείτε να ακολουθήσετε τα παρακάτω βήματα. 

«Αυτό δεν μπορεί να γίνει, γιατί…»
Σε αντίθεση με τις απόψεις των προηγούμενων γενιών, το γεγονός ότι είστε ο γονιός δεν σημαίνει ότι δεν χρειάζεται να δίνετε εξηγήσεις. Όταν προσπαθείτε να κάνετε το παιδί σας να καταλάβει τους λόγους που η επιθυμία του θα πρέπει να μείνει ανεκπλήρωτη, του δείχνετε ότι είστε πάντα εκεί για να του προσφέρετε αγάπη, δεν βαριέστε ούτε είστε υπερβολικά απασχολημένοι για να του δώσετε σημασία. 

Ταυτόχρονα, με το να κάνετε υπομονή και να του εξηγείτε με ηρεμία την κατάσταση, του δίνετε το καλύτερο παράδειγμα για να μάθει να σέβεται τους άλλους – ακόμη και όταν είναι εκνευρισμένο! 

Τρίτον, έρευνες έχουν δείξει ότι τα παιδιά που δεν ακούνε πολλές λέξεις ή υποβάλλονται σε σκληρό λεξιλόγιο και μειωμένη αλληλεπίδραση, δεν καταφέρνουν να φτάσουν στο πνευματικό και συναισθηματικό επίπεδο που θα μπορούσαν. 

Μεταξύ άλλων, αυτή η στάση των γονιών βλάπτει τις ικανότητες των παιδιών στα μαθηματικά, την αίσθηση του χώρου, την επιμονή, τον αυτοέλεγχο, την ενσυναίσθηση και την εφαρμογή ηθικών κανόνων. Τέλος, κατ’ αυτόν τον τρόπο ενδέχεται να τα βοηθήσετε να μάθουν να επικοινωνούν καλύτερα τα πράγματα που τα ενοχλούν αντί να ξεσπούν σε κλάματα και φωνές.

«Έχω ήδη απαντήσει αυτή την ερώτηση και από όσο ξέρω δεν άλλαξε κάτι τα τελευταία πέντε λεπτά»
Όπως πιθανότατα μαντεύετε, οι εξηγήσεις δεν αρκούν για να πείσουν τον επτάχρονο γιο σας ότι δεν μπορεί να πάει στην παιδική χαρά αν δεν τελειώσει τα μαθήματά του. Πλέον, από τη στιγμή που δεν έχετε κάτι καινούριο να πείτε, δεν χρειάζεται να επαναλάβετε τα ίδια από την αρχή. 

Υπενθυμίζοντάς του ότι έχετε ήδη δώσει την απάντησή σας, θα εξασφαλίσετε ότι αντιλαμβάνεται πως τηρείτε συνεπή στάση και δεν έχει νόημα να διαμαρτύρεται άλλο για το θέμα. Δεν πειράζει αν εκνευριστεί – για την ακρίβεια, το καλύτερο που έχετε να κάνετε είναι να μην του δώσετε πολλή σημασία. 

Κατ’ αυτόν τον τρόπο θα αναγκαστεί να μάθει πώς να διαχειρίζεται τα συναισθήματα απογοήτευσης, ενισχύοντας τη συναισθηματική του ευφυΐα ή θα προσπαθήσει να βρει νέες μεθόδους πειθούς, βελτιώνοντας τις επικοινωνιακές του δεξιότητες.

«Μπορείς να μου πεις εσύ γιατί σου είπα όχι;»
Αν το μικρό σας επιμένει ακόμη, ρωτήστε το αν έχει καταλάβει τους λόγους που δεν μπορεί να γίνει αυτό που θέλει. Δεν είναι ζήτημα ευφυΐας. Ακόμη και τα πιο έξυπνα παιδιά, όταν είναι πεπεισμένα ότι έχουν δίκιο, μπορεί να μην ακούνε στ’ αλήθεια αυτό που τους λέτε. Αν συμβαίνει κάτι τέτοιο, θα πρέπει να αναφέρετε και πάλι τις αιτίες πίσω από την απόφασή σας. Αν το παιδί έχει καταλάβει, επαναλάβετε το προηγούμενο βήμα.

«Έχεις να προτείνεις κάποια άλλη λύση;»
Στην περίπτωση που η επιμονή του δεν κάμπτεται με τίποτα, ίσως τα πνεύματα ηρεμήσουν αν του προτείνετε να βρει μία τρίτη οδό. 

Η συγκεκριμένη στάση δεν είναι δείγμα παραίτησης. 

Αντίθετα, του δείχνετε ότι αφενός δεν του απαγορεύετε πράγματα απλώς για να το κάνετε, και αφετέρου ότι δεν έχετε προτεραιότητα το να βγείτε νικητές από αυτή τη διαφωνία. Αυτό θα μειώσει τη διάθεση του παιδιού να μετατρέψει τη συζήτηση σε μάχη. Και, πού ξέρετε; Μπορεί πράγματι να καταφέρει να σκεφτεί κάτι που θα ικανοποιήσει και εσάς και εκείνο!

in.gr
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Μάνος Κοντολέων: «-Γιατί, πατέρα, έγινες δάσκαλος;»

- Μαθαίνω στους άλλους πώς να ζουν λεύτεροι.
Του δάσκαλου η φωνή ήταν πολύ σοβαρή.
Ο Φωκίων δε ρώτησε τίποτ΄ άλλο.

Βγήκε έξω να κάνει μια βόλτα.

Ο Φωκίων ήταν ελάφι

Εκεί όπου ζούσε ο Φωκίων υπήρχαν πολλά βουνά. Βουνά μεγάλα, με άγρια βράχια και ψηλές κορφές. Βουνά μικρά, με ήρεμα δάση από πεύκα. Και πεδιάδες με λουλούδια, αμπέλια και στάχυα.

Και στο βάθος ήταν η θάλασσα κι οι ακρογιαλιές της, με τα λευκά βότσαλα και τη χρυσή άμμο.

Κάπου εκεί, λοιπόν, ζούσε ο Φωκίων. Μαζί με τον πατέρα και τη μητέρα του.

-Γιατί, πατέρα, έγινες δάσκαλος; τον ρώτησε μια μέρα.

-Γιατί αυτό ήθελα.

-Και γιατί το ‘θελες;

-Γιατί έτσι θα ήμουν χρήσιμος στους άλλους.

-Δε σε καταλαβαίνω, πατέρα.

Ο δάσκαλος έκλεισε το βιβλίο που κρατούσε.

-Άκουσέ με προσεκτικά, είπε και στερέωσε τα γυαλιά του πάνω στα μεγάλα του κέρατα.

-Ο χήνος, ο φούρναρης του χωριού, κάνει ή δεν κάνει με τη δουλειά του καλό σ΄ όλους μας;

-Κάνει, αφού φτιάχνει το ψωμί που τρώμε.

-Ε, το ίδιο γίνεται και με το γάιδαρο, που κάθε πρωί μαζεύει τα σκουπίδια.

-Εντάξει, τα καταλαβαίνω όλα αυτά! Εσύ, όμως, γιατί έγινες δάσκαλος;

-Δεν υπήρχε στο χωριό κανένας. Έτσι, έγινα εγώ.

-Και τα γράμματα πού τα έμαθες;

-Στην πολιτεία. Εκεί μ΄ έστειλαν οι γονείς μου.

-Τόσο μακριά! Τη μεγάλη την πόλη ούτε απ΄ την πιο ψηλή κορφή του βουνού δεν μπορούσες να την δεις.

-Και μετά, πατέρα;

-Γύρισα κι έγινα ο δάσκαλος του χωριού.

-Καλά. Όμως ο χήνος φτιάχνει το ψωμί. Ο γάιδαρος καθαρίζει το χωριό. Κι εσύ; Τι κάνεις με τα γράμματα;

-Μαθαίνω στους άλλους πώς να ζουν λεύτεροι.

Του δάσκαλου η φωνή ήταν πολύ σοβαρή.

Ο Φωκίων δε ρώτησε τίποτ΄ άλλο.

Βγήκε έξω να κάνει μια βόλτα.

ΜΑΝΟΣ ΚΟΝΤΟΛΕΩΝ

antikleidi

Ιστορικά: Η θέση του Παιδιού στην Ελλάδα κατά τον 19ο αιώνα

H θέση του παιδιού, αγοριού και κοριτσιού, στο συγκεκριμένο χωροχρονικό πλαίσιο είναι ερώτημα μείζονος ιστορικής σημασίας και ιδιαίτερα αν τεθεί σε συσχετισμό με τις γενικότερες κοινωνικοοικονομικές και πολιτισμικές συνθήκες της περιόδου. 

England: Child Labor, 1871 is a photograph by Granger
which was uploaded on July 2nd, 2012.

Το χαμηλό οικονομικοκοινωνικό επίπεδο ζωής του παιδιού κατά τον IΘ΄αιώνα είναι χρήσιμο να συνδυαστεί με τα μέτρα εκπαίδευσης που θεσμοθέτησε το νεοσύστατο ελληνικό κράτος. 

Όπως διαπιστώθηκε από έρευνες στα Γενικά Αρχεία του Κράτους, το παιδί, υπό καθεστώς οικονομικής εκμετάλλευσης, στο πλαίσιο της «πατριαρχικής» ελληνικής οικογένειας, συμμετείχε στην πρωτογενή παραγωγή, γεγονός που επηρέασε τη φοίτησή του στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση. 

Όταν του δινόταν η δυνατότητα φοίτησης στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, δημιουργούνταν οι προϋποθέσεις πρόσβασής του στη δημόσια υπαλληλία του νεότευκτου κράτους, δεδομένου ότι η σαφώς διαφοροποιημένη στοχοθεσία της εκπαίδευσης κατά φύλο υπήρξε για τον ανδρικό πληθυσμό μοχλός κοινωνικής ανοδικής κινητικότητας. 

H μορφωτική αναβάθμιση του παιδιού, απόρροια της εκπαιδευτικής κινητικότητας, συνέβαλε στην πολιτισμική άνοδο της κοινωνίας, στη δημιουργία της νέας πολιτισμικής πραγματικότητας στο αρτισύστατο κράτος, με την απομάκρυνση από πρότυπα συμπεριφοράς που προσιδίαζαν με αυτά της οθωμανικής περιόδου.

1. ΣTOIXEIA ΓIA THN OIKONOMIKH, KOINΩNIKH KAI ΠOΛITIΣMIKH KATAΣTAΣH TOY AΓOPIOY KATA TON IΘ΄AIΩNA. AΔPOMEPHΣ EΠIΣKOΠHΣH.

H κοινωνικοοικονομική κατάσταση των Eλλήνων μετά την ελληνική ανεξαρτησία είναι δεινή. Μεγάλο μέρος του πληθυσμού υποσιτίζεται και ζει κάτω από άθλιες συνθήκες, μια και οι καταστροφές της Eπαναστατικής περιόδου και εκείνης της Aναρχίας του 1832 είναι πρόσφατες. 

Oι Bαυαροί είχαν στόχο τη δόμηση κράτους δυτικού τύπου, ωστόσο τα δάνειο των 60.000.000 φράγκων που πήρε ο Όθων, τον Iούλιο του 1833 από μέρους των δυνάμεων, δεν αξιοποιήθηκε σε παραγωγικές επενδύσεις, ούτε στην προσαρμογή του αγροτικού τομέα στις νέες μεθόδους αγροτικής καλλιέργειας, αλλά περισσότερο στην ικανοποίηση των αναγκών του υδροκέφαλου κρατικού μηχανισμού. 

............................
Oι αγροτοεργατικές κατηγορίες, αποτελούμενες κυρίως από ακτήμονες καλλιεργητές, ζούσαν σε καθεστώς εξαθλίωσης με πόρους που προέρχονταν ή από την καλλιέργεια γης γαιοκτημόνων ή του κράτους. Yπολογίστηκε ότι η όλη εργασία των καλλιεργητών αντιστοιχούσε με 20-43 αγροτικά ημερομίσθια. Tο αποτέλεσμα των χαμηλών εσόδων ήταν η κακή διατροφή, η οποία, σε συνδυασμό με τους λοιμούς, ευθυνόταν για την αυξημένη θνησιμότητα. 

O μέσος όρος ζωής έφτανε περίπου τα 35 χρόνια, ενώ ένα παιδί στα πέντε πέθαινε πριν να γίνει ενός έτους, μια και η ελονοσία, ο τύφος, η ευλογιά, η ιλαρά, η οστρακιά, η γαστρεντερίτιδα, (αλλά και η επιδημία χολέρας του 1854 που χτύπησε ιδιαίτερα τα χαμηλά κοινωνικά στρώματα) ευθύνονταν για τη μεγάλη παιδική θνησιμότητα. 

Από τα πρώτα κιόλας μετεπαναστατικά χρόνια, η Αθήνα (που από το 1834 ορίστηκε πρωτεύουσα του ελληνικού κράτους) θα μετατραπεί σε ένα πολιτικοοικονομικό και πολιτιστικό κέντρο και συνάμα σε μοχλό κοινωνικοοικονομικής ανοδικής κινητικότητας των μεσαίων και μικροαστικών στρωμάτων. 

Πολυάριθμες μάζες αγωνιστών της Επανάστασης και οικογένειες νεκρών αγωνιστών, θα εγκατασταθούν στην πρωτεύουσα. Η διάλυση των άτακτων στρατιωτικών σωμάτων της Ανεξαρτησίας επέφερε οδυνηρές πληγές και δημιούργησε μια νέα κατάσταση πραγμάτων για τους παλιούς αγωνιστές, μια και 7.000 περίπου από αυτούς έμειναν άνεργοι. 

Χωρίς στέγη και απασχόληση, ανάπηροι και εξαθλιωμένοι, ορφανά και χήρες, καταλάμβαναν τα πεζοδρόμια στην αγορά της πόλης, έχοντας τη ζητιανιά για βιοπορισμό και συνυπάρχοντας με ετερόχθονους εξευρωπαϊσμένους Έλληνες, με συνέπεια η επανάσταση του 1821 να αποτελέσει για τους ενδεείς αγωνιστές και τα παιδιά τους μια άσβεστη τραυματική ανάμνηση. 

H παραπάνω δεινή οικονομική κατάσταση δημιούργησε και αντίστοιχες αντίξοες συνθήκες ζωής της ελληνικής οικογένειας του IΘ΄ αιώνα, άμεσος αποδέκτης των οποίων ήταν το παιδί, που στο συγκεκριμένο χωροχρονικό πλαίσιο μπορεί να χαρακτηριστεί οικονομική μονάδα, μια και θα αναγκαστεί να συμμετάσχει ενεργά στην παραγωγή.
Έτσι, η ένδεια της ελληνικής οικογένειας οδήγησε στην ένταξη των αγοριών στον παραγωγικό πληθυσμό με την ενασχόλησή τους, αρχικά στην αγροτική παραγωγή, στη ξένη δούλεψη ως υπηρέτες ή τσιράκια και αργότερα στη ναυτιλία. 

Tο αγόρι, τέλος, θα υποστεί τις συνέπειες της εκμετάλλευσής του με την εργασία του στην αναπτυσσόμενη ελληνική βιομηχανία και γενικά σε εργασίες του τριτογενούς τομέα της οικονομίας.

Kοντολογίς, στα κλειστά νοικοκυριά, που ήταν υπό την πατρική εξουσία, το αγόρι εργαζόταν χωρίς αμοιβή και συμμετείχε ενεργά στις αγροκτηνοτροφικές εργασίες από τη νηπιακή ηλικία. 

Tο αγόρι ως τσιράκι δούλευε στο κοινωνικό σύνολο του εργαστηριού, που αποτελούνταν από το μάστορα και τους τεχνίτες, και υπό καθεστώς πατριαρχικών και ιεραρχικών θεσμών. 

...........................

Ως μαστορόπουλο το αγόρι εργαζόταν στα κινητά συνεργεία και η σχέση του με το μάστορα δεν είναι, τις περισσότερες φορές, μισθωτική, αλλά, εξαιτίας της απόστασής του από την οικογένεια, διαφοροποιείται και κωδικοποιείται με τη γνωστή λέξη «ψυχογιός». 

Aλλά και ως ναυτόπουλο προσφέρει στη ναυτιλία από την ηλικία των επτά ετών, αν κατοικούσε σε νησί. 

Mετά την απελευθέρωση αυξάνεται κατά πολύ η εργασία παιδιών στο ναυτικό, μια και οι νομοθετικές ρυθμίσεις δεν απαγορεύουν την παιδική εργασία (και εκμετάλλευση), επιτρέποντας τη ναυτολόγηση αγοριών κάτω του 16ου έτους. 

...................
Eπιπλέον, το αγόρι θα γίνει αντικείμενο εκμετάλλευσης στο πλαίσιο της συγκρότησης της ελληνικής βιομηχανίας αρχικά στη Σύρο (εργοστάσιο ελληνικής ατμοπλοΐας) και αργότερα στον Πειραιά, στην Πάτρα, στο Bόλο. 

.....................
Tα αγόρια που στέλνονταν από τους γονείς τους στην Aθήνα για βιοπορισμό ζούσαν κάτω από άθλιες συνθήκες: οι γονείς τους εκμίσθωναν την εργασία τους, αντί ευτελούς ποσού, σε μόνιμους κατοίκους της πρωτεύουσας, οι οποίοι με τη σειρά τους, αφού ανέθεταν σ’ αυτά εργασίες του δρόμου, συμπεριφέρονταν στους φτωχούς μικρούς με περισσή σκληρότητα και ξυλοδαρμούς. 

Tο 1873, τα αγόρια δουλοπάροικοι υπό την εκμετάλλευση σωματεμπόρων ανέρχονταν στα τριακόσια.

Πράγματι, στις τελευταίες δεκαετίες του 19ου αιώνα στην Αθηναϊκή κοινωνία, τα πολυάριθμα, άπορα παιδιά αποτελούν μια νέα «ιδιαίτερη τάξη». 

Πρόκειται για παιδιά που μένουν μόνα τους μετά τη θανατηφόρα επιδημία χολέρας (1854), ή έρχονται στην πρωτεύουσα αναζητώντας ένα καλύτερο «αύριο». Άλλα πάλι, δουλεύουν προκειμένου να συντηρήσουν την οικογένειά τους, και άλλα δουλεύουν για λογαριασμό των «εργολάβων της φτώχειας», μετατρέποντας τον εαυτό τους σε ζητιάνο. 

Χαρακτηριστική είναι η μαρτυρία κάποιου ταξιδιώτη, ο οποίος με πικρία αναφέρει, ότι στην Ελλάδα, τα παιδιά γίνονται υποχείριο των μεγαλυτέρων τους. 

Κανείς δεν αναλαμβάνει οποιαδήποτε εργασία ή αγγαρεία, παρά μεταθέτουν την ευθύνη τους στους ανήλικες και εκείνοι καλούνται να τη φέρουν εις πέρας.
Kοντολογίς, στις τελευταίες δεκαετίες του αιώνα τα παιδιά εισάγονται στην παραγωγική διαδικασία. 

....................
Εξετάζοντας την εκπαίδευση των θηλέων παρατηρούμε κατ’ αρχήν ότι κατά τη διάρκεια του απελευθερωτικού αγώνα, το 1825, η Φιλόμουσος Εταιρεία ιδρύει στην Αθήνα το πρώτο σχολείο για κορίτσια, που ονομάστηκε Παρθενών, ύστερα από παρότρυνση της Πελοποννησιακής Γερουσίας (1822). 

Δάσκαλος ήταν ο Ν. Νικητόπουλος. Το σχολείο έχει ξεχωριστή σημασία για την ιστορία της γυναικείας εκπαίδευσης στην Ελλάδα για τον τρόπο που το οργάνωσε ο Νικητόπουλος, ο οποίος και πίστευε ότι η μόρφωση θα βοηθήσει τις Ελληνίδες μητέρες στην ανατροφή των παιδιών τους.
Στη συνέχεια, η ανεξαρτησία του Ελληνικού κράτους δημιούργησε ....

..................
ολόκληρο το άρθρο εδώ: paedeia
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι