Τα μεγάλα λόγια, τα κεράσια και το καλάθι

Όπου ακούς μεγάλα λόγια, πρόσεχε.
Κράτα μικρό καλάθι.

Έτσι λένε…
Και δεν έχουν και άδικο, αν το καλοσκεφτείς.

Ξέρεις…
Καμιά φορά εμείς οι άνθρωποι, έχουμε ανάγκη να πιαστούμε από κάπου.
Έχουμε ανάγκη να πιστέψουμε, να κρατηθούμε από κάτι.
Και μόλις κάποιος αρχίσει τα ταξίματα, τις υποσχέσεις, τα γλυκόλογα, πράγματα που αντηχούνε όμορφα στα αυτιά μας, αμέσως παραλύουμε. 

Πέφτουμε. Τσιμπάμε.

Και αρχίζουμε και ελπίζουμε.
Μα στο τέλος απογοητευόμαστε. 

Στραπατσαριζόμαστε. Πέφτουμε, γινόμαστε ένα με το χώμα.

Όπου ακούς μεγάλα λόγια πρόσεχε.
Μη βιάζεσαι.
Άσε το χρόνο να δείξει, τι κρύβει ο καθένας…

Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Πού πάει η Καλοσύνη όταν μεγαλώνουμε;

Τσακωμοί, κόντρες, χαμός, λόγια βαριά και πικρά. 

Γιατί; Τι έχουμε να χωρίσουμε; Γιατί τόση φαγωμάρα; 

Παρέες, ζευγάρια, αδέλφια, συγγενείς, μαθητές με δασκάλους, προϊστάμενοι, υφιστάμενοι όλοι τσακώνονται μεταξύ τους. 

Τι έχουμε να χωρίσουμε τελικά; 

Ή μήπως η καλοσύνη πήγε περίπατο; 

Ποια καλοσύνη; 

Αυτή που όταν τη δείχνεις σε λένε βλάκα ή κάτι ακόμα χειρότερο;

Διαστρέβλωση κατά το δοκούν. 

Ό,τι μας βολεύει κατά περίπτωση. Μεγαλώνοντας και αποκτώντας εμπειρίες, αυξάνεται και ο δείκτης κατανόησης. 

Από την κατανόηση μπορεί να πηγάσει και η καλοσύνη. 

Η υπομονή που οπλιζόμαστε κάθε φορά για να αντιμετωπίσουμε την καθημερινότητα εμπεριέχει καλοσύνη. Έχοντας σύνεση ίσως να χαρακτηριζόμαστε ως καλοσυνάτοι άνθρωποι. Αρετές οι οποίες μας βοηθούν να πορευτούμε στη ζωή μας εξασφαλίζοντας θετικό πρόσημο.

Η ζωή όμως είναι δύσκολη, απρόβλεπτη, έρχονται τα πάνω κάτω. 

Οι εντάσεις και η αγωνία του αύριο ριζώνουν στη ψυχή και στο μυαλό. Οι πολλές αναποδιές που τυχαίνουν μας φτάνουν στα όρια. Θυμώνουμε, εκνευριζόμαστε, θεωρούμε ότι η ζωή μας αδικεί. Όλοι μας αδικούν. 

Πώς λοιπόν μπορούμε να είμαστε γεμάτοι καλοσύνη, όταν η ζωή μας γεμίζει δυσάρεστες εμπειρίες; 

Η έξαρση της βίας, της ενδοοικογενειακής, της σχολικής είναι αποτέλεσμα των ανεξέλεγκτων συναισθημάτων. 

Οι χιλιάδες απολύσεις και η οικονομική κρίση εκτελούν κάθε μορφή επιείκειας, κάθε μορφή καλοπροαίρετης χειρονομίας. 

Που πήγε η καλοσύνη; 

Μήπως δεν υπήρξε ποτέ τριγύρω; 

Και τι εννοούμε λέγοντας «αυτός είναι γεμάτος καλοσύνη;»

Ο ορισμός της καλοσύνης είναι μια ιδιότητα του καλού ανθρώπου που θέλει το καλό και την ευτυχία του συνανθρώπου του. Ο ιδανικός καλοσυνάτος άνθρωπος. 

Πιστεύω ότι στην ζωή μας κανένας μας δεν είχε ως αφετηρία να βλάψει τον συνάνθρωπό του – πλην των εγκληματιών και πολλές φορές των ηλιθίων. 

Οι καταστάσεις, όμως, που βιώνουμε καθημερινά εξαντλούν τα επίπεδα της καλοσύνης μας. Ανθρώπινο κι όχι κατακριτέο. 

Οι δυσκολίες, οι εμπειρίες και τα χρόνια μας ωριμάζουν από την μία.
Μας κάνουν, όμως και πιο τραχείς στους τρόπους, πιο υποψιασμένους, με αποτέλεσμα να χάνουμε κάτι από την ευγένειά μας. Να γινόμαστε απότομοι, πιο κυνικοί, πιο αληθινοί. 

Η καλοσύνη χάνει έδαφος σιγά-σιγά. Αρχίζουμε να εκπλήσσουμε δυσάρεστα τους γύρω μας, αλλιώς μας είχαν συνηθίσει, επειδή, πλέον, η οπτική μας είναι ξεκάθαρη και πατάμε στα πόδια μας καλύτερα από ποτέ. 

Πολλές φορές έχουμε ακούσει ή έχουμε πει για κάποιον που θεωρούσαμε δεδομένο ότι ήταν γεμάτος καλοσύνη:

– Δεν το πιστεύω! Τσακώθηκες μαζί του; Αυτός πάντα ήταν ψυχούλα! (ψυχούλα ονομάζουμε τον καλοσυνάτο άνθρωπο που δεν χαλάει κανενός το χατήρι).

Τα λόγια μας πιο κοφτά και σταράτα κι οι σχέσεις μας, είτε με τα παιδιά μας είτε με τους συναδέλφους μας είτε με τους φίλους μας, πιο αποστειρωμένες. Αυτό δεν σημαίνει ότι είμαστε ή γινόμαστε σιγά-σιγά κακοί άνθρωποι. Απλά, γινόμαστε πιο επιλεκτικοί.

Επιλέγουμε που, πότε, ποιον, ποιους θα ευχαριστήσουμε, σε ποιους θα είμαστε καλοσυνάτοι. Δημιουργείται μια αρμονία μεταξύ συναισθήματος και λογικής.

«Σύμφωνα με μελέτη του Πανεπιστημίου του Κεντ, η πολλή καλοσύνη βλάπτει. Οι επιστήμονες λένε ότι το να φέρεται κάποιος με υπερβολική καλοσύνη και κατανόηση μπορεί να δημιουργήσει κι όχι να λύσει προβλήματα. Με το να είναι κάποιος πολύ καλός μένει στάσιμος στη δημιουργία σοβαρών ανθρώπινων σχέσεων. Θυματοποιείται.» (πηγή Lifo.gr)

Χαιρόμουν ιδιαίτερα όταν επισκεπτόμουν τις παιδικές χαρές και παρατηρούσα ότι τα μικρά παιδιά δεν προσπαθούν να ευχαριστήσουν τους πάντες γύρω τους. 

Διεκδικητικά από μικρά (παίρνουν ακαριαία αυτό που θεωρούν δικό τους) κι εξαντλούν την καλοσύνη τους μόνο κατ’ επιλογή (παίζουν με τα παιδάκια που θα επιλέξουν και όχι με αυτά που θα τους υποδείξει η μαμά).

themamagers
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Παιδί και πισίνα: Πώς θα αθληθεί χωρίς να κινδυνεύσει

Οι δραστηριότητες εκτός σχολείου έλκουν παιδιά και γονείς, καθώς αποτελούν το πιο αποτελεσματικό αντίδοτο στην εσωστρέφεια του χειμώνα. Η πισίνα κατακτά ολοένα και περισσότερους φίλους, αφού αποδεδειγμένα το κολύμπι είναι το ιδανικότερο άθλημα για την ομαλή σωματική ανάπτυξη του παιδιού. 

Ο χρόνος παραμονής των παιδιών στο νερό
να μην ξεπερνά τα 20 λεπτά.

Το γεγονός ότι στο νερό αποφεύγονται κακώσεις, και τραυματισμοί του μυοσκελετικού συστήματος και των αρθρώσεων, ενισχύει την επιλογή των γονιών, οι οποίοι κάθε χρόνο τέτοιες μέρες σπεύδουν για εγγραφή των παιδιών στο πλησιέστερο κολυμβητήριο.

Ιατρικές εξετάσεις

Επισκεφτείτε παιδίατρο. Θα πάρει το ιατρικό ιστορικό του παιδιού, και παράλληλα θα ζητήσει το ιστορικό της οικογένειας, έτσι ώστε να αποκλείσει τυχόν κληρονομικά προβλήματα, που ενδεχομένως δεν έχουν ακόμη εντοπιστεί.

Χρήσιμη είναι και η επίσκεψη σε καρδιολόγο, για ηλεκτροκαρδιογράφημα, καθώς και υπέρηχο καρδιάς. Θα αποκλείσετε διάφορες παθήσεις που μπορεί να προκαλέσουν λιποθυμία, η οποία στο νερό μπορεί να αποβεί μοιραία.

Στην περίπτωση που το παιδί δεν είναι απολύτως υγιές, συμβουλευτείτε τον γιατρό σας για το είδος των ασκήσεων... 

Είσαι Ευτυχισμένος Άνθρωπος;

Ένας ευτυχισμένος άνθρωπος δεν κάνει κακό στους άλλους.
Ένας ευτυχισμένος άνθρωπος δεν ζηλεύει. Δεν γκρινιάζει. 

Δεν καταπιέζει τους ανθρώπους, που είναι δίπλα του.

Ένας ευτυχισμένος άνθρωπος δεν κακολογεί. Δεν κατακρίνει. 

Δεν κουτσομπολεύει. Έχει στη γλώσσα χαλινάρι.
Ένας ευτυχισμένος άνθρωπος κοιτάει μόνο τα δικά του λάθη 

και δεν ασχολείται με τις ζωές των άλλων.
Ένας ευτυχισμένος άνθρωπος δεν φέρεται μίζερα. Τσιγγούνικα. 

Δεν ασχολείται με μικρότητες, με «σου 'πα και μου 'πες».

Για πες τώρα…
Είσαι ευτυχισμένος;

Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Οι καημενούληδες...

Το πιο εύκολο πράγμα είναι να έχουμε παράπονα.
Να νιώθουμε μόνιμα οι αδικημένοι της υπόθεσης. 

Οι καημενούληδες.

Και να περνάμε έτσι μια ζωή γκρινιάζοντας μέσα στην κακομοιριά και την μιζέρια.

Το δύσκολο είναι, να αποκτήσουμε ανδρείο φρόνημα. 

Μαχητικό.
Και να παλεύουμε. Να παλεύουμε με νύχια και με δόντια, μέχρι τη τελευταία μας πνοή.

Να παλεύουμε κόντρα σε ανθρώπους, κόντρα σε συμπεριφορές κακές, κόντρα σε ό,τι μας θέλει γονατισμένους…

Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Φαγάκι για την παραλία

Το καλοκαίρι είναι ίσως η πιο κατάλληλη εποχή για να υιοθετήσουμε έναν υγιεινό τρόπο διατροφής ή να εντάξουμε στο καθημερινό μας πρόγραμμα όσα περισσότερα φρούτα και λαχανικά μπορούμε.

Η ζέστη άλλωστε ευνοεί τα μικρά και ελαφριά γεύματα ενώ το κολύμπι κουράζει τα παιδιά και επιπλέον ανοίγει την όρεξη.

Ειδικά όσον αφορά τα καλοκαιρινά φρούτα (πανάκριβα, δε λέω...) υπάρχει μια τεράστια ποικιλία όπως δροσερά καρπούζια, πεπόνια, κεράσια, ροδάκινα, αχλάδια, που μπορούν να καταναλωθούν είτε σκέτα είτε να γίνουν ωραιότατες φρουτοσαλάτες.

Στην αγορά κυκλοφορούν πολλές ισοθερμικές τσάντες στις οποίες τοποθετώντας παγοκύστες, τα τρόφιμα θα παραμείνουν δροσερά, χωρίς να αλλοιωθούν.

Τι μπορείτε λοιπόν να ετοιμάσετε για την παραλία:
-Τοστ με τυρί (ψωμί πολύσπορο ή ολικής άλεσης)
-Φρούτα της αρεσκείας σας. Είτε πλυμένα σε ένα σακουλάκι ολόκληρα (αχλάδια, ροδάκινα, μπανάνες, κεράσια, βερίκοκα, είτε σε κομμάτια, μέσα σε ένα τάπερ (πεπόνι, καρπούζι)
-Καρότα και αγγουράκια κομμένα σε ραβδάκια
-Ρυζογκοφρέτες ή φρυγανιές με λίγο τυράκι
-Μπισκότα χωρίς σοκολάτα
-Πίτα που έχουμε ψήσει από το βράδυ στο σπίτι και έχει κρυώσει
-Σάντουιτς τυρί και ντομάτα
-Σταφιδόψωμο ή κουλούρι Θεσσαλονίκης
-Τσουρεκάκι (απλό, όχι γεμιστό)
-Μπάρες δημητριακών ( χωρίς επικάλυψη σοκολάτας)

Να θυμάστε ότι τα παιδιά δεν πρέπει να βουτήξουν στη θάλασσα έχοντας γεμάτο στομάχι. Το πόση ώρα μετά το γεύμα θα μπούμε στη θάλασσα εξαρτάται από αυτό που φάγαμε. Καλό είναι πάντως να έχουν περάσει τουλάχιστον 1-2 ώρες μετά το γεύμα.

Επίσης κατά τους καλοκαιρινούς μήνες, τα παιδιά πρέπει μέσα στην ημέρα να πίνουν άφθονα υγρά, να τρώνε μικρά και συχνά γεύματα και να υπάρχει ένα μέτρο με τα παγωτά.

Αντίθετα μην παραλείπετε να δίνετε στο παιδί γάλα και γιαούρτι προκειμένου να καλύψει τις αυξημένες ανάγκες σε ασβέστιο.

pronews

Το ξεκαθάρισμα της «ντουλάπας»...

Είσαι σαν μια ντουλάπα… 

Σαν μια μεγάλη ντουλάπα, ασφυκτικά γεμάτη μέχρι πάνω.

Ρούχα, εσώρουχα, κουβέρτες, σεντόνια, παπλώματα, μαξιλαροθήκες, τσάντες, καπέλα και παπούτσια… 

Άλλα παλιά, άλλα καινούρια, άλλα από αυτά σκισμένα, άλλα πεντακάθαρα, άλλα βρώμικα, άλλα φθαρμένα. 

Ένας αχταρμάς…

Και με τόσο πράγμα που έχει μαζευτεί μέσα σου, έχεις μπουκώσει… 

Έχεις φτάσει στο αμήν.

Πρέπει να κάνεις ένα ξεκαθάρισμα.
Να ανοίξεις τα φύλλα της ντουλάπας και να τα βγάλεις όλα έξω…

Ό,τι είναι για πέταμα, να πεταχτεί.
Ό,τι είναι για μπάλωμα, να μπαλωθεί.
Ό,τι είναι για πλύσιμο, να πλυθεί.
Ό,τι είναι για σίδερο, να σιδερωθεί.

Σιγά-σιγά. Χωρίς βιασύνες.

Και αφού πάρεις απόφαση τι κρατάς και τι πετάς, αφού πλύνεις και σιδερώσεις τα όσα μείνουν, να τα βάλεις ξανά μέσα σου, όμορφα και τακτοποιημένα…

Σαν μια ντουλάπα είσαι…
Μια μεγάλη ντουλάπα, ασφυκτικά γεμάτη μέχρι πάνω.
Δε θες πολλά.
Ένα καλό ξεκαθάρισμα στη ζωή σου θέλεις…

Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος, Ψυχολόγος M.Sc.
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Μ. Λουντέμης: «Η αγάπη είναι σαν το νερό που τρέχει... »

Η αγάπη είναι σαν το νερό που τρέχει... 

τρέχει... ασυλλόγιστα στους γκρεμούς, 

που δε διαλέγει αυλάκι, δε ρωτά τα λουλούδια που ποτίζει, 

ούτε και τα χαλίκια που κατρακυλά.

Δε ρωτά τίποτα, μόνο τρέχει.

Να πεις «όχι» στην αγάπη είναι σαν να κατσουφιάζεις

μπροστά σ' ένα λουλούδι που ετοιμάζεται ν' ανοίξει.

Σαν να βρίζεις το φως που σου έδειξε τον κόσμο.

Μενέλαος Λουντέμης «Τότε που κυνηγούσα τους ανέμους»

Γιατί, όταν το παιδί είναι διακοπές, μας λείπει τόσο πολύ;

Ήρθε το καλοκαίρι, και μαζί του η στιγμή που όλες περιμέναμε: να πάει το παιδί στη γιαγιά και τον παππού ή στην κατασκήνωση για να ξεκουραστούμε! 

Ωστόσο, η χαρά και ο ενθουσιασμός μας δεν κρατάνε πολύ. 

Τις πρώτες μέρες απολαμβάνουμε την ζωή χωρίς παιδιά, αλλά πολύ σύντομα ανυπομονούμε να περάσει ο καιρός και να βρεθούν ξανά στην αγκαλιά μας!
Ίσως σε αυτούς που δεν έχουν παιδιά μοιάζει μαζοχιστικό, μα εμείς οι γονείς αντιλαμβανόμαστε πώς είναι να απουσιάζει το παιδί από το σπίτι… 

Και η αλήθεια είναι πως, μετά την πρώτη εβδομάδα, μας λείπει πολύ!

Δύσκολα ξεσυνηθίζεται η ακαταστασία και η φασαρία!
Όταν τα παιδιά είναι στο σπίτι, συνήθως επικρατεί ένας μόνιμος, μικρός πανικός. 

Φωνές, γέλια και κλάματα ακούγονται από το πρωί μέχρι το βράδυ, ενώ τα ρούχα και τα παιχνίδια τους είναι σκορπισμένα παντού! 

Το πρώτο πράγμα που κάνουμε όταν φεύγουν, είναι να μαζέψουμε και να καθαρίσουμε το σπίτι. 

Η απόλυτη τάξη και η ησυχία που μας ηρεμούν και μας ξεκουράζουν, όσο πολύτιμες κι αν είναι, δεν συγκρίνονται με τα μικρά μας τερατάκια! 

Έπειτα από λίγες μέρες το σπίτι μοιάζει άδειο κι έρημο! Μας λείπουν οι κραυγές, οι καβγάδες, η γκρίνια και τα πεταμένα τους παιχνίδια!

Συνειδητοποιείς πως τίποτα δεν έχει νόημα χωρίς το παιδί σου…
Μόλις τα μικρά μας φύγουν, κι αφού τακτοποιήσουμε και καθαρίσουμε το σπίτι, παίρνουμε τηλέφωνό τους φίλους που έχουμε καιρό να δούμε. 

Λαχταράμε να πάμε παρέα σε ένα θερινό σινεμά ή μια βόλτα στην παραλία! Δεν μας κυνηγάει ούτε ο χρόνος, ούτε οι ανειλημμένες υποχρεώσεις και, το δίχως άλλο, το διασκεδάζουμε! 

Αυτό που δεν είχαμε υπολογίσει, όμως, είναι πως όσα κάναμε παλιά και μας άρεσαν, πλέον δεν έχουν την ίδια αξία. Το να βγαίνεις και να βλέπεις τους φίλους σου συχνά είναι υπέροχο, μα όταν λείπουν τα παιδιά μοιάζει σαν να μην έχει τίποτα νόημα…

Οι νύχτες είναι ατέλειωτες…
Όταν έφυγε η κόρη μου για το χωριό, αυτό που με δυσκόλεψε περισσότερο ήταν οι νύχτες – η ώρα, δηλαδή, που υποτίθεται πως θα ήταν ήδη στο κρεβάτι της και θα κοιμόταν. 

Παρόλο που είχα άπλετο ελεύθερο χρόνο και τον εκμεταλλεύτηκα όπως μπορούσα, όταν έπεφτα για ύπνο ξέροντας πως δεν βρίσκεται στο διπλανό δωμάτιο αλλά μερικά χιλιόμετρα μακριά, μου ήταν αδύνατο να κοιμηθώ. 

Μου έλειπε πιο πολύ κι απ’ ότι κατά τη διάρκεια της μέρας. Οι τρεις εβδομάδες που έλειψε μου φάνηκαν κυριολεκτικά τρεις αιώνες και, ενώ τις περίμενα με ανυπομονησία, τελικά δεν τις ευχαριστήθηκα αρκετά.

Ξαφνικά πρέπει να φροντίσεις τον εαυτό σου κι έχει ξεχάσει πώς να το κάνεις…
Ναι, είναι αλήθεια. 

Όταν είσαι μαμά, φροντίζεις για όλη την οικογένεια εκτός από τον εαυτό σου! Τα παιδιά, ο σύζυγος, οι συγγενείς, το σπίτι ή η δουλειά, είναι υποχρεώσεις που κάνουν τον χρόνο να τελειώνει γρήγορα! Στο τέλος της ημέρας, το μόνο που χρειάζεσαι είναι ένα μπάνιο και το κρεβατάκι σου! 

Και ξαφνικά, το σπίτι είναι άδειο και δεν πρέπει να φροντίσεις κανέναν! Έρχεται η ώρα να ασχοληθείς με τον εαυτό σου και δεν ξέρεις πως, το’ χεις ξεχάσει. Ξαφνικά, νιώθεις αμήχανα και άβολα χωρίς τον καθημερινό σου ρόλο και ανυπομονείς να επιστρέψουν τα παιδιά. 

Ωστόσο, αξίζει να πιέσεις τον εαυτό σου, να αξιοποιήσεις τον χρόνο σου και να σε φροντίσεις!

Πόσο μπορείς να αντέξεις χωρίς την αγκαλιά του;
Όχι πολύ, κι αυτό σας το εγγυώμαι! 

Μπορεί να χρειάζεται να το αποχωριστείς για αρκετό καιρό λόγω συνθηκών, μπορεί να παραμένεις ψύχραιμη και λογική, μα μέσα σου ξέρεις πως σου λείπει η αγκαλιά του! 

Νοσταλγείς το γλυκό του φιλί, τα χεράκια του, τη φωνή του όταν σε αποκαλεί «μαμά», το βραδινό παραμύθι και τη ζωντάνια του. 

Γιατί, όσο καλά και ξεκούραστα κι αν περνάς, όταν τα παιδιά λείπουν στο χωριό με τη γιαγιά και τον παππού, στο τέλος της ημέρας ανυπομονείς να επιστρέψουν σπίτι.
Από Αλεξάνδρα Κεντρωτή
mama365
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

«Έχουμε μόνο 18 καλοκαίρια μαζί με τα παιδιά μας»

Τα καλοκαίρια, όταν είσαι γονιός μικρών παιδιών, 

είναι πραγματικά πολύτιμα.

Λίγες μόνο μέρες απέμειναν μέχρι να κλείσουν τα σχολεία και οι περισσότεροι από εμάς ήδη έχουμε αρχίσει να σκεφτόμαστε πώς θα γεμίσουμε τον ελεύθερο χρόνο των παιδιών, μέχρι να έρθει η ώρα των οικογενειακών διακοπών, και σε ποια γιαγιά θα μπορέσουμε να τα στείλουμε.
Λίγοι, όμως, συνειδητοποιούμε, ότι τα καλοκαίρια, όταν είσαι γονιός μικρών παιδιών, είναι πραγματικά πολύτιμα. Και λίγοι τα ζούμε όπως τους αξίζει. Αυτή η μαμά, λοιπόν, έχει κάτι σημαντικό να μας θυμίσει…

«Το καλοκαίρι πλησιάζει και το μυαλό μου ήδη «πετάει» σε όλα τα ωραία πράγματα που θα κάνω με το παιδί μου. Έχω σκοπό να πάμε στον ζωολογικό κήπο, στην παραλία και θέλω να δω το πρόσωπό του, την πρώτη φορά που θα αντικρύσει μια πυγολαμπίδα.
Θέλω να έχουμε την ευκαιρία να απολαύσουμε τα ζεστά, υγρά καλοκαιρινά βράδια μας μαζί, οπότε από τώρα σκοπεύω να τον αφήνω να κοιμάται λίγο πιο αργά, ώστε να μπορούμε να τρώμε παγωτό αργά το βράδυ και να παίζουμε κάτω από το φεγγαρόφωτο.

Μια φίλη μου είπε κάτι τις προάλλες που με έκανε να παγώσω. 

Είπε ότι «Αν το σκεφτείς, έχουμε μόνο 18 καλοκαίρια μαζί με τα παιδιά μας». 

Η καρδιά μου σφίχτηκε.
Ο γιος μου είναι ήδη 2 ετών, οπότε αυτόματα σκέφτηκα, ότι μας απομένουν μόλις 16 καλοκαίρια…
🌞16 καλοκαίρια όλοι μαζί ως οικογένεια. Για να πάμε διακοπές μαζί. Να χώσουμε τα πόδια μας στην άμμο και να πιτσιλάμε ο ένας τον άλλον στην παραλία.
🌞16 καλοκαίρια για να απολαύσουμε τις ζεστές, νωχελικές Κυριακές. Για να απλωθούμε στον καναπέ, βλέποντας μεσημεριανές ταινίες ή να καταβρέχουμε ο ένας τον άλλον με το λάστιχο.

🌞16 παιδικά καλοκαίρια, μέχρι να τελειώσει σιγά-σιγά ο χρόνος που όλοι θα μοιραζόμαστε την ίδια στέγη. Που θα μεγαλώνουμε μαζί, ο ένας με τον άλλον, και όχι χωριστά, και που θα δημιουργούμε αναμνήσεις, τις οποίες ελπίζουμε, ότι κάποτε θα αναπολούμε με αγάπη.
🌞16 καλοκαίρια εξερευνήσεων. Για να ανακαλύψουμε νέα μέρη, να ζήσουμε νέες περιπέτειες, ακόμα κι αν παραμείνουμε στην πόλη μας.

🌞16 καλοκαίρια με παιχνίδια στον κήπο, με μπάρμπεκιου, με παγωμένες φέτες από καρπούζι και παγωτό. Με κάμπινγκ και θερινό σινεμά και βουτιές σε πισίνες.

🌞16 καλοκαίρια που θα είναι αποκλειστικά δικός μου. Πριν γίνει ανεξάρτητος ενήλικας και αρχίζει να ψάχνει (και ευελπιστώ να βρίσκει) τους δικούς του «ανθρώπους» -τους κολλητούς του που θα τους νιώθει σαν οικογένεια.

🌞16 καλοκαίρια για εκδρομές, ταξίδια με καράβια και αεροπλάνα, που θα νιώθουμε σαν τουρίστες και θα χανόμαστε σε νέα μέρη.

🌞16 καλοκαίρια με λούνα παρκ, λεμονάδα, μαλλί της γριάς και γρανίτα.

🌞16 καλοκαίρια με αντηλιακά, τσιμπήματα από κουνούπια, πικ νικ σε πάρκα και πεζοπορία σε δάση.

🌞16 καλοκαίρια πριν μεγαλώσει, μετακομίσει και χτίσει τη δική του ζωή. Που θα περνά τα καλοκαίρια του μακριά μας, ανακαλύπτοντας τον κόσμο με φίλους ή με μια σύντροφο και θα μας στέλνει φωτογραφίες από τα διάφορα μέρη στα οποία θα πηγαίνει και θα μας ενημερώνει για τις περιπέτειές του.

Δεν θέλω να θρηνώ για κάτι που δεν έχω χάσει ακόμα, αλλά συνειδητοποιώ πόσο γρήγορα περνούν τα χρόνια. Και αφού δεν μπορώ να πατήσω «παύση» και να κάνω τις στιγμές να κρατήσουν λίγο ακόμα, θα προσπαθήσω να απολαύσω τη ζωή και να είμαι παρούσα σε κάθε μία από αυτές.

Γιατί πολύ γρήγορα, τα δύο γίνονται 10 και μετά 15 και μετά «Στο υπόσχομαι θα σε πάρω, μαμά».

Έτσι, όσο ακόμα έχουμε τις μέρες μας αυτές μαζί, θα γελάμε και θα τραγουδάμε και θα μένουμε ξύπνιοι έως αργά και θα κάνουμε κάμπινγκ στον κήπο. Θα κλείνουμε τα κινητά μας και θα περνάμε τις μέρες μας έξω και θα απολαμβάνουμε όλον τον χρόνο που έχουμε μαζί. 

Γιατί έχουμε ακόμα 16 χρόνια μαζί. Και είναι πολλά!»

netakias

από mother.ly

Το Χαμομηλάκι

Τα πιο Ωραία Παιχνίδια για το Παιδί σου είναι αυτά που Απολαμβάνετε Μαζί

Παιχνίδια υπάρχουν, από τα εντυπωσιακά που γεμίζουν το δωμάτιο, μέχρι τα απλά που γεμίζουν τις όμορφες στιγμές. 

Ένα κείμενο - ύμνος στα αγαπημένα παιχνίδια μπαμπά και παιδιών.
Σταύρος Καραΐνδρος

Γιατί, υπάρχει καλύτερο πράγμα από το παιδί να απολαμβάνει τα αγαπημένα του παιχνίδια με τον μπαμπά; Και επειδή ζούμε στην εποχή της τεχνολογίας, ναι θα στηθείτε μπροστά στην οθόνη με τα joystick και θα απολαύσετε τις χαρές μίας παιχνιδοκονσόλας, αλλά υπάρχουν και αυτά που απλώς χρειάζεται ένα τραπέζι και παιχνιδιάρικη διάθεση.

Θυμάστε εκείνο το ποδοσφαιράκι με τους παίκτες που είχαν ελατήρια; 

Εκείνο το κλασικό που το έβλεπες στα πανηγύρια και ήταν πάντα αυτό που ζητούσες από τους γονείς; 

Ε, λοιπόν, μπορεί να μοιάζει παλαιομοδίτικο, μπορεί να το χαρακτηρίζεις ρετρό, είναι όμως από τα πιο διασκεδαστικά για τους πιτσιρικάδες τούτης της εποχής. 

Φαντάσου, τώρα, τα παιδιά που έχουν μεγαλώσει γνωρίζοντας να χρησιμοποιούν smartphones και tablets να παθαίνουν πλάκα με ένα παιχνίδι που ούτε συναρμολόγηση χρειάζεται, δεν έχει κανά σούπερ ντούπερ εξοπλισμό και κοστίζει μέχρι 10 ευρώ.

Ή ακόμα και την κλασική τρίλιζα, το παιχνίδι που γίνονταν ομηρικές 'μάχες' τα προηγούμενα χρόνια και είχε την ευκολία να το παίξεις οπουδήποτε. 

Ή το, ακόμα πιο κλασικό, 'όνομα, ζώο, πράγμα' που 'ακονίζει' το μυαλό των πιτσιρικάδων.

Παιχνίδια υπάρχουν, από τα εντυπωσιακά που γεμίζουν το δωμάτιο, μέχρι τα απλά που γεμίζουν τις όμορφες στιγμές. 

Από την απόκτηση του παιχνιδιού, όμως, η μεγαλύτερη λαχτάρα του παιδιού είναι να μη χάσει την αθωότητά του. Κι εδώ ακριβώς έρχεται ο "χαζομπαμπάς" να φροντίσει γι' αυτό.

Δαιμονοποιούμε τα video games; Προφανώς και όχι. Και αυτά έχουν τη χάρη τους, προφανώς όταν υπάρχει ο απαιτούμενος γονικός έλεγχος. Ένα ποδοσφαιράκι πατέρα-γιου είναι το μεγαλύτερο οικογενειακό 'ντέρμπι' και η ευκαιρία να δεις τον εαυτό σου σε... mini me.

Το θέμα, όμως, δεν είναι μόνο τα παιχνίδια και ποια θα είναι αυτά. Το θέμα είναι ο χρόνος και η διάθεση για να αποτυπώσει το παιδί σου στη μνήμη του ευχάριστες και δημιουργικές στιγμές. 

...............
Η χαρά τους δεν είναι μόνο όταν ο Άγιος Βασίλης τους φέρει το δώρο που ζητούσαν ολόκληρη τη χρονιά. 

Η χαρά τους γίνεται ακόμα μεγαλύτερη όταν το δώρο αυτό το απολαύσει μαζί με τους γονείς. 

Εκεί έρχεται η ώρα του πατέρα. Να το συναρμολογήσει και να χαρίσει στον μικρό τη λαχτάρα των εορτών. 

Μην ξεχνάτε ότι όλοι ήμασταν κάποτε παιδιά.

περισσότερα εδώ: oneman
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Φύλαγε λόγια και κοίτα τα δικά σου…

Όλοι στο ίδιο καζάνι βράζουμε. Όλοι μια απ’ τα ίδια…
Για αυτό φύλαγε λόγια και άσε τους άλλους.

Μπορεί να μην κλέβεις, μιλάς όμως άσχημα στους γύρω σου.
Μπορεί στους γύρω σου να μιλάς καλά, απατάς όμως τη γυναίκα σου.
Μπορεί στη γυναίκα σου να είσαι πιστός, είσαι όμως σκληρός στους υπαλλήλους.
Μπορεί στους υπαλλήλους σου να φέρεσαι καλά, δεν δίνεις όμως σημασία στα παιδιά σου.
Μπορεί να ασχολείσαι με τα παιδιά πολύ, έχεις όμως τους γονείς σου ξεχασμένους.
Μπορεί να τους προσέχεις τους γονείς, είσαι όμως μαλωμένος με τα αδέλφια σου για τοίχους και ντουβάρια.
Μπορεί και με τα αδέλφια σου να είσαι μια χαρά, κρίνεις όμως… Μιλάς πολύ. Κουτσομπολεύεις. Θυμώνεις. Μνησικακείς. Είσαι φιλάργυρος. Πότης. Γαστρίμαργος. Σκληρός….

Με λίγα λόγια, και αν δεν κάνεις ένα συγκεκριμένο εσύ κακό, κάνεις κάποιο άλλο…
 
Όλοι μας άνθρωποι. Όλοι αμαρτωλοί.
Όλοι.
Όλοι στο ίδιο καζάνι βράζουμε. Όλοι μια απ’ τα ίδια.
Για αυτό φύλαγε λόγια και άσε τους άλλους.
Φύλαγε λόγια φίλε μου.
Φύλαγε λόγια και κοίτα τα δικά σου…

Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος, Ψυχολόγος M.Sc.
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

e-psyxologos.gr

Σε έναν κόσμο που φθίνει... χάθηκαν οι "λεπτομέρειες"...

Ένας κόσμος που φθίνει

    Όταν φτάνουν μέρες όπως η παγκόσμια ημέρα αγκαλιάς ή του Άγιου Βαλεντίνου, ή παγκόσμια ημέρα της γυναίκας ή του άντρα, βλέπω πολλούς να λυσσάνε κοινοποιώντας όμορφες εικόνες, ντυμένες με εύστοχες λέξεις που φορτίζουν το συναισθηματικό πεδίο του καθενός ανάλογα με το πού απευθύνεται. 

Άλλοτε βλέπω θυμωμένες εικόνες, άλλοτε με ραφιναρισμένα υπονοούμενα και σπόντες που εκτοξεύονται προς πάσα κατεύθυνση… παρατηρώ καιρό τώρα όλο αυτό το αλισβερίσι και προσπαθώ να μπω στον καθένα και να καταλάβω το πώς σκέφτεται.

    Δεν είναι τίποτα δύσκολο, το μόνο που χρειάζεται είναι λίγη ενσυναίσθηση και λίγη παρατηρητικότητα. Καταλήγω λοιπόν στο ότι ο κόσμος μας απλουστεύει τα πάντα, φτιάχνοντας πρόσφορο έδαφος για μια πιο «γιουνιβέρσαλ» ζωή. Ξεκίνησαν με τη γλώσσα, με τη γραμματική, μη μου πείτε ότι έχει καμία σχέση εκείνη που μαθαίναμε εμείς με αυτή που διδάσκεται σήμερα! Έπειτα, προχωρά με τη μόδα. Κάποτε ήταν της μόδας τα ναρκωτικά. Έπειτα το τσιγάρο. Θυμάμαι τους γονείς μας να αγωνιούν μήπως τυχόν μας δώσουν ναρκωτικά χωρίς να το καταλάβουμε, κι εμάς μην τυχόν πάρουν χαμπάρι οι γονείς μας ότι καπνίζουμε!

    Μερικώς αποτυχημένη προσπάθεια λοιπόν αυτοί οι εθισμοί. 

Έπρεπε να βρουν κάτι πιο δραστικό, πιο εθιστικό που να μπει ακόμα πιο ύπουλα και δυναμικά στις ζωές μας. Και να σου τα social media… και κόλλησαν και τους γονείς και πλέον δεν υπάρχει κανείς να προστατεύσει τα παιδιά. Και έρχεται τώρα και αυτή η ελευθερία, που από την έκταση της, έχει επέλθει το χάος. 

Ζούμε, φίλοι μου, στην εποχή του κοινωνικού σεξ, σε μια εποχή που τα πάντα γίνονται για την ηδονή της στιγμής. Έτσι όπως είναι βολικό να γίνεται. 

Γιατί με αυτό τον τρόπο, κανείς δεν είναι υποχρεωμένος να δεθεί, να ξαναεμφανιστεί!
    Μερικές φωτογραφίες, ίσως μια βιντεοκλήση, λίγη φαντασία και η κάπως πιο μυστήρια χροιά στη φωνή στον τόνο του φα, είναι εκείνα που αντικατέστησαν την αγκαλιά, τη φυσική επαφή, την απόλαυση της διαρκείας, το άγγιγμα, την επικοινωνία. 

Σήμερα όλα γίνονται απλά. Χωρίς ενδοιασμούς και πρωτίστως χωρίς αναστολές. Δεν υπάρχουν πλέον πρώτα ραντεβού, δεν υπάρχει φλερτ. Υπάρχει μόνο ωμό και αποστασιοποιημένο τάισμα των ενστίκτων ακόμα και αν στην ουσία δεν πρόκειται για τίποτα άλλο παρά για αυτοϊκανοποίηση.

    Χάθηκαν φίλοι μου οι ρόλοι. Δεν υπάρχει θηλυκότητα, δεν υπάρχει ευγένεια. 

    Ο άντρας πλέον δεν κυνηγά, γιατί τον κυνηγάει πρώτη η γυναίκα. Δεν φαντασιώνεται, γιατί εκείνη του τα δίνει όλα στο πιάτο. Δεν υπάρχει παιχνίδι με το μυαλό, γιατί πλέον είναι όλα τόσο απλά, που δε χρειάζεται να υπάρχει καν μυαλό! 

Στο απλουστευμένο λεξικό μας δεσπόζουν λέξεις όπως πρόστυχο, ηδονικό, εφήμερο, ελεύθερο, κρυφό και όποια άλλη λέξη γαργαλάει το μυαλό μιας μεθυσμένης από την αλόγιστη ελευθερία γενιάς. 

Χάθηκαν απ’ τον κόσμο μας οι λεπτομέρειες. Χάθηκε η σκέψη και η ανάληψη ευθύνης. Σήμερα κύριες και κύριοι, δε φταίει κανείς για τίποτα! 

Όπως όλα δείχνουν, επόμενος στόχος είναι αυτός του ανάπηρου συναισθήματος. Υπάρχουν ήδη πολλοί ανάμεσά μας με ανικανότητα να αισθανθούν ή να κατανοήσουν το κακό που άθελά τους προκαλούν. 

Η καταστροφική εξέλιξη προχωρά! 

Βοήθειά μας, κύριοι…

Μαρία Χαρίτου

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Σαν θες να αφοπλίσεις μια γενιά, την αποπροσανατολίζεις.

Τα εγκεφαλικά κύτταρα των παιδιών μας καίγονται, 

πριν ακόμα αναπτυχθούν εντελώς.

Γράφει η Τίνα Κωνσταντάτου

Της προκαλείς σύγχυση. Της καταστρέφεις τη ζωή, πριν ακόμη την αρχίσει. Και προσπαθείς να την κάνεις νούμερο. Κυριολεκτικά ή μεταφορικά. Θλιβερό νούμερο σε στατιστικές ή θλιβερό νούμερο στα κανάλια. Το φαινόμενο δεν είναι καινούργιο, απλά εξαπλώνεται σιωπηλά κι επικίνδυνα.

Όταν γίνονταν ο πόλεμος στο Βιετνάμ και ο Μάης του '68, πχ, και η παγκόσμια νεολαία είχε αρχίσει να αντιδρά και να κινείται επικίνδυνα, τι έκαναν; 

Πέταξαν ένα LSD στην αγορά, πέταξαν και πολλοί νέοι σημαίες και σουτιέν, κλείστηκαν σε κοινόβια ή στη γωνιά τους και το ζήτημα έληξε αναίμακτα. Αναίμακτα για κείνους που το προκάλεσαν...

Είδαμε, ας πούμε, τότε τα μουσικά πρότυπά μας να χάνονται ένα-ένα από υπερβολική χρήση ουσιών. Τα κάναμε πόστερ και μποξεράκια, ζήσαμε να τα θυμόμαστε για να τα ακούμε τώρα με το ακουστικό στο αυτί στο YouTube και να αναρωτιόμαστε καμιά φορά πώς θα ήταν σήμερα, αν δεν είχαν φύγει τόσο άκαιρα.

Ααα...και να χαμογελάμε συγκαταβατικά όταν τα παιδιά μας τους «ανακαλύπτουν» και μας κοιτάζουν ωσάν νεοανακαλυφθέν είδος στη ζούγκλα του Αμαζονίου, όταν τους λέμε πως με αυτούς μεγαλώσαμε....

Κι αρχίσαμε να ζούμε στο θαυμαστό κόσμο του Marlboro και του Camel, του ουίσκυ, της βότκας και της τεκίλας. Αφήσαμε στην άκρη τη μιζέρια του Άσσος σκέτο και της ρετσίνας κι ανακαλύψαμε το ουίσκυ και τη βότκα.  Το φλερτ έγινε «καμάκι» και εξελίχθηκε στο σημερινό «φάσωμα».

Ανάμεσα σε όλα αυτά, όμως, που τόση ανάλυση χωρούν και τόσες σελίδες μπορούν να γεμίσουν, θα ήθελα τώρα να σταθώ στην ηλικία και το αλκοόλ, ξεχωριστά και μαζί.

Η ηλικία των «πρώτων φορών» στους νέους ολοένα και πέφτει, κατακόρυφα και γεωμετρικά, οριζόντια και κάθετα...στα πάντα. Η ορμή, η περιέργεια και το κέφι πολλές φορές δίνουν τη θέση τους σ΄ένα άγουρο «πρέπει», το οποίο αδυνατούν να διαχειριστούν. Η μύηση στο σεξ γίνεται άκαιρα, άγαρμπα και σκληρά, σε σώματα και μυαλά τόσο άγουρα και συχνά μεθυσμένα, τα οποία προσπαθούν όσο μπορούν να μιμηθούν τα «πρότυπα» και τη θεματολογία των όσων βλέπουν γύρω τους. 

Μικρά κοριτσάκια, ας πούμε, –στην αυγή της εφηβείας τους ακόμα- πάνε στο σχολείο με ξώπλατα, αβυσσαλέα ντεκολτέ, σορτσάκια και σούπερ μίνι, βαμμένα σαν κλόουν (ας μη συζητήσουμε τι φορούν στις εξόδους). Κι όποιος τολμήσει να ασκήσει κριτική, εισπράττει την κατακραυγή και την στάμπα του «συντηρητικού» -στην καλύτερη περίπτωση. 

Η έξοδος του Σαββατοκύριακου πρέπει να περιλαμβάνει μια σταδικά και συχνά εξωφρενική κατανάλωση αλκοόλ, που δεν πέφτει από τον ουρανό. Προσφέρεται από τα περίπτερα, τις κάβες, τα μπαρ, τις καφετέριες και από τους "trendy" γονείς στα πάρτι. Το σινεμά, το θέατρο, οι συναυλίες έχουν έρθει σε τρίτη,τέταρτη και δέκατη έκτη μοίρα...τα μπαρ και τα σκυλάδικα βασιλεύουν. 

Όσο για τις υποτιθέμενες «χοροεσπερίδες» Γυμνασίων και Λυκείων, αυτές έχουν αποβεί μια εξαιρετικά κερδοφόρα μπίζνα για τους επιτήδειους. Δυόμισυ χιλιάδες μαθητές, πχ, σε ένα νυχτερινό κέντρο της παραλίας, με δεκαπέντε ευρώ πρόσκληση, να πίνουν μέχρι λιποθυμίας... Τα κινητά τηλέφωνα και οι σελίδες του facebook είναι γεμάτα από φωτογραφίες μεθυσμένων –στην καλύτερη...- παιδιών, ΠΑΙΔΙΩΝ....στην εκδρομή, στη βόλτα, στο σπίτι, στο πάρτι κλπ. 

Τα διανυκτερεύοντα νοσοκομεία γεμίζουν ασφυκτικά, κατά τις πρώτες πρωινές ώρες των Σαββατοκύριακων, από ανελέητα μεθυσμένα παιδιά κι εφήβους. Η στάμπα του «καημένου» και του «καταπιεσμένου» της παρέας συνοδεύει όσους 15χρονους πρέπει να γυρίσουν πριν από τα μεσάνυχτα στο σπίτι. Και αυτή του «μαλάκα» σε αυτούς που δεν επιθυμούν να είναι ζαλισμένοι προκειμένου να γελάσουν, να χορέψουν, να διασκεδάσουν, να φλερτάρουν ή να κάνουν σεξ (γιατί έρωτα ελάχιστοι κάνουν).

Η κριτική είναι εύκολη, προς κάθε κατεύθυνση. Είτε έχεις παιδί είτε δεν έχεις. Κι αν έχεις, όπως κι αν το μεγαλώνεις. Είναι εύκολο να κρίνεις το γονιό, τον εκπαιδευτικό, την κοινωνία ολόκληρη. Αρκεί να θυμόμαστε πως είμαστε κομμάτι αυτής της κοινωνίας, όλοι. Και πως το κακό όταν έρθει, δεν ξέρουμε πια πόρτα θα χτυπήσει.

Τα εγκεφαλικά κύτταρα των παιδιών μας καίγονται, πριν ακόμα αναπτυχθούν εντελώς. Πριν να μάθουν να σκέφτονται. Γιατί εκεί βρίσκεται ο κίνδυνος. Επιτρέπουμε, ανατρέφουμε και ετοιμάζουμε μια γενιά που θα αρκεστεί στις τηλεοπτικές συνταγές για τη χάραξη της ζωής της. Κι εμείς κοιμόμαστε....Ή κάνουμε πως κοιμόμαστε, μέχρι να ακούσουμε τα κλειδιά στην πόρτα, οπότε με μια ανάσα ανακούφισης αφηνόμαστε στην αγκαλιά του Μορφέα. Πολλοί από εμάς δεν τολμάμε ποτέ να μάθουμε τι έχει συμβεί πριν ανοίξει η πόρτα. Γιατί δεν αντέχουμε να το διαχειριστούμε.

Δυστυχώς, όμως, κάποιοι δεν την ξανακούν ποτέ να ανοίγει... και το αποδίδουν στην κακιά την ώρα. Κι εμείς οι υπόλοιποι σιωπούμε επί της ουσίας. Και τους κρίνουμε, φανερά ή όχι, σαν να μην αφορά κι εμάς το ζήτημα...

Τα Παιδιά πρέπει να ηρεμούν και να χαλαρώνουν στις Διακοπές

Τα ατελείωτα καλοκαίρια των παιδικών μας χρόνων παραμένουν μία πολύτιμη ανάμνηση που πολύ θα θέλαμε να έχουν και τα παιδιά μας.

Να μπορούν να αναπολούν, μετά από χρόνια, τις δικές τους καλοκαιρινές περιπέτειες, τις βόλτες με το ποδήλατο, το κρυφτό στις αυλές των σπιτιών. 

Να προσπαθούν να θυμηθούν τον νικητή του διαγωνισμού με τα περισσότερα τραύματα αλλά και τα περισσότερα μπάνια στη θάλασσα!
Οι εποχές σίγουρα έχουν αλλάξει και αρκετοί γονείς δεν έχουν τη δυνατότητα να στείλουν τα παιδιά τους σε χωριό, σε κατασκήνωση, ή να κάνουν πολυήμερες διακοπές. 

Μπορούν όμως να φανούν λίγο πιο ελαστικοί και να αφήσουν τα παιδιά τους να χαλαρώσουν, ειδικά τις μέρες που όλη η οικογένεια θα βρεθεί μαζί.

Για να περάσουν καλά τα παιδιά αλλά και σεις δείτε τα παρακάτω:
- Αξιοποιείστε το χρόνο που είστε μαζί τους για να σας εκφράσουν την επιθυμία τους για το τι θέλουν να κάνουν.
- Αφήστε τα να ασχοληθούν με ό,τι τους αρέσει (εννοείται ότι δεν μιλάμε να μένουν με τις ώρες μπροστά σε μία οθόνη).
- Κάντε πράγματα που ίσως θέλουν να μοιραστούν μαζί σας, ή αναθέστε τους κάποια μικρά καθήκοντα που θα τονώσουν την αυτοπεποίθησή τους.
- Ξεχάστε για λίγο το διάβασμα και τις επαναλήψεις. Αν έχουν διάθεση, επισκεφτείτε ένα βιβλιοπωλείο και αγοράστε ορισμένα εξωσχολικά βιβλία της προτίμησής τους.
- Φανείτε πιο ελαστικοί με τα ωράρια ύπνου. Έχουν μπροστά τους μία ολόκληρη σχολική χρονιά που θα πρέπει να ξυπνούν από το άγριο χάραμα.
- Δεν είναι υποχρεωμένα να κάνουν παρέα με τα παιδιά των φίλων σας που παραθερίζετε μαζί ή που γνωρίσατε εκεί. Η χημεία ισχύει και στις σχέσεις των παιδιών, ειδικά των λίγο μεγαλύτερων.
- Γενικά προσπαθείστε να είστε και εσείς πιο χαλαροί στις διακοπές σας. Αφήστε τα πρέπει και τα μη για την επιστροφή. Ο καιρός δυστυχώς περνά πολύ γρήγορα, ειδικά των καλοκαιρινών διακοπών.

mothersblog

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Θερινό Ηλιοστάσιο: Ο ήλιος στα καλύτερά του! / Καλημέρα σας

    Η μεγαλύτερη μέρα του χρόνου για το βόρειο ημισφαίριο και αντιστρόφως η μικρότερη ημέρα για το νότιο ημισφαίριο...
    Κάθε χρόνο στις 20 ή 21 Ιουνίου (20 Ιουνίου 2024), ο ήλιος βρίσκεται στο υψηλότερο σημείο του ουρανού στο βόρειο ημισφαίριο. 

    Έτσι, παρατηρείται η μεγαλύτερη μέρα του χρόνου για το βόρειο ημισφαίριο (θερινό ηλιοστάσιο, το λιοτρόπι, όπως το λέει ο λαός) και αντιστρόφως η μικρότερη ημέρα για το νότιο ημισφαίριο. 

Για το Βόρειο Ημισφαίριο είναι η επίσημη έναρξη του καλοκαιριού και για το Νότιο Ημισφαίριο του χειμώνα.

Λαογραφία
    Η ημέρα του θερινού ηλιοστασίου γιορτάζεται από αρχαιοτάτων χρόνων στην Ευρώπη με τιμές στον φωτοδότη και ζωοδότη Ήλιο. 

Οι σύγχρονοι παγανιστές τιμούν ιδιαίτερα το θερινό ηλιοστάσιο με επίκεντρο το μεγαλιθικό μνημείο του Στόουνχετζ στην Αγγλία. 

    Στον ελληνικό χώρο συνδυάζεται με τις φωτιές τ’ Αϊ Γιαννιού και τον Κλήδονα, δύο έθιμα που τελούνται την παραμονή του Γενεθλίου του Ιωάννου του Προδρόμου (23 Ιουνίου).

© SanSimera.gr
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Αγαπημένη μου αγορομάνα...

Ε, εσύ αγορομάνα! Έχεις σκεφτεί πως μεγαλώνεις τον άντρα της κόρης μου; 

Τον πατέρα των εγγονιών μου; 

Τον αυριανό πολίτη αυτού του τόπου; 

Έχεις αναρωτηθεί τι χαρακτηριστικά θέλεις να έχουν αυτοί οι αυριανοί αρσενικοί ενήλικες; 

Έχεις άραγε αναλάβει την ευθύνη που σου αναλογεί εκπαιδεύοντάς τον; 

Μέσα στο πλαίσιο της απλής καθημερινής ζωής και λιγότερο της επαγγελματικής μου ιδιότητας, παρατηρώ με θλίψη νέες γυναίκες – μητέρες να διαχειρίζονται τη σχέση με τους γιούς τους. 

Η θλίψη μου προέρχεται από τις λανθασμένες παραδοχές που έχουν κυριαρχήσει στο μοντέλο αυτής της σχέσης σε ένα μεγάλο ποσοστό. 

Σχέση μητέρας και γιου
Δεν είπε κανείς να μην είσαι τρυφερή αγαπητή μου αγορομάνα. Δεν είπε κανείς να μην εκφράσεις με κάθε τρόπο το συναίσθημά σου στο γιο σου. 

Σίγουρα όμως δεν είπε κανείς να τον φιλάς στο στόμα, να τον κοιτάς και να λιώνεις, να τον ξεχωρίζεις μέσα σου απ’ τη κόρη σου.  

Να τον φροντίζεις μέχρι έφηβο πια σαν να είναι ανίκανο νήπιο. 

Να τον διευκολύνεις σε όλα μην αφήνοντάς τον να στύψει το μυαλό του, ή να πιεστεί λίγο αντιμετωπίζοντας και κάποια δυσκολία ή ανεπάρκεια. 

Να τον κάνεις τόσο εξαρτημένο από σένα που (ναι το έχω δει με τα ίδια μου τα μάτια) να είναι καθηγητής στο Πανεπιστήμιο στο εξωτερικό και να συμβουλεύεται την μάνα για το πως θα διαχειριστεί τον Πρύτανη του Πανεπιστημίου που δουλεύει! 

Και όλα τούτα να τα θεωρείς επιτυχία και να καμαρώνεις λέγοντας πως «ο γιος μου δεν μπορεί χωρίς εμένα». 

Ε! Μπράβο λοιπόν κατάφερες να έχεις έναν άνδρα εξαρτημένο. Αν δεν το κατάφερες με τον πατέρα του, το έχεις καταφέρει με τον γιο σας. 

Μόνο που ο γιος σου είναι ο άνδρας μιας άλλης γυναίκας και όχι ο δικός σου άνδρας. 

Αυτός ο εξαρτημένος από σένα νεαρός άνδρας δεν μπορεί να βρει αντίστοιχο μοντέλο εκεί έξω γιατί τα κορίτσια είναι μεγαλωμένα αλλιώς. 

Έχουν γίνει πιο δραστήρια, πιο ικανά, πιο ανεξάρτητα από τον γιο σου. 

Τι κρίμα! Πώς τα καταφέραμε έτσι; Εμείς οι μάνες να μεγαλώνουμε τα παιδιά μας με τόσο λαθεμένα κριτήρια! 
Τι κρίμα!

Ξανασκέψου το, λοιπόν, όταν σπεύδεις διασώστης, και ειρηνοποιός αποδίδοντας δίκαιο μόνο σε κείνον. 

Σταμάτα να του λες τι να κάνει, πώς να το κάνει, πόσο να το κάνει, πότε να το κάνει. 

Άφησέ τον λίγο να τριφτεί με τις αντιξοότητες, τις στερήσεις, τις δυσκολίες της ζωής. 

Αλλά κυρίως σταμάτα να τον διαχωρίζεις από όλους τους άλλους μέσα σου. 

 Είτε είναι ο μοναχογιός σου, μπορεί και το μοναχοπαίδι σου, είτε ο μεγάλος ή ο μικρός, σταμάτα να του δίνεις μια άλλη θέση στη καρδιά σου. Δεν είναι υγιές. Δεν είναι βοηθητικό. Δεν είναι καθόλου για το καλό του. 

Αφού σε νοιάζει τόσο πολύ το "καλῶς ἔχειν" του στάσου και σκέψου για λίγο. 

Τι χαρακτηριστικά θα ήθελες να έχει ένα αρσενικό δίπλα σου. Απαρίθμησέ τα. Δώσ’ τους όνομα. Ας πούμε: 

Ειλικρίνεια. 

Δικαιοσύνη. 

Αρετή. 

Τόλμη. 

Δύναμη. 

Αισιοδοξία. 

Αυτοεκτίμηση. 

Αυτοπεποίθηση. 

Ικανότητες. 

Δεξιότητες 

και τόσα άλλα. 

Σύμφωνοι; 

Αναρωτήσου, τι κάνεις για να τα αποκτήσει όλα τούτα; 

Τι εφόδια του δίνεις με το να γίνεσαι χαλί να σε πατήσει; Τι εικόνες του δημιουργείς για την ισορροπία της σχέσης του μεθαύριο, όταν εσύ σπεύδεις να τα μπορείς όλα διευκολύνοντάς τον να μη βρέξει το δαχτυλάκι του στη προσπάθειά του να ψαρέψει για να φάει. 

Αλήθεια τον άφησες να ψαρέψει ποτέ το ψάρι του; 

Ή σπεύδεις όχι μόνο να του το παρέχεις αλλά να του το καθαρίζεις κιόλας. Γιατί του καθαρίζεις το ψάρι; Γιατί δεν τον αφήνεις να μάθει; Να ανακαλύψει, να πονέσει; Να πέσει ώστε να μάθει να σηκώνεται να βρει τρόπους να επουλώνει τον πόνο, να βρει τη μέθοδο που ταιριάζει σ’ αυτόν και στη δική του προσωπική κοσμοθεωρία; 

Πώς θα κάνει οικογένεια; 
Πώς θα λύνει τα προβλήματά του όταν δεν θα είσαι εκεί γύρω; 

 Θα είσαι για πάντα να του θυμίζεις να πάρει μπουφάν;  Θα είσαι εκεί να του φτιάχνεις το ιδιαίτερο φαγάκι του; 

Ή μήπως θα περιμένεις από την αυριανή νύφη σου να συνεχίσει αυτή την παράνοια; Κι αν δεν το κάνει θα είσαι εκεί για να την κρίνεις;

Ρίξτε μια ματιά γύρω σας. Αγοροπαρέες και κοριτσοπαρέες νέων. Τα κορίτσια γίνονται οι κυνηγοί και τα αγόρια συνεχίζουν τη μοναχική πορεία αναζήτησης του ανήκειν και της σημαντικότητάς τους στη χρήση του υπολογιστή. 

Υποβιβάζουν τη γυναίκα σε σκεύος ηδονής και γεμίζουν τη φαντασία τους γινόμενοι αυτό που θα ήθελαν, πίνοντας ή υιοθετώντας άλλες παραβατικές συμπεριφορές ασταμάτητα για να δείξουν πως είναι άντρες. 

 Όντας μητέρα κόρης έχω ακούσει άπειρες φορές από στόματα νεαρών κοριτσιών πως πολλές φορές στο τέλος της βραδιάς κουβαλούν στα σπίτια τους μεθυσμένους νέους άντρες, έτσι αποφάσισαν να βγαίνουν μόνες γιατί περνούν καλύτερα!!!!

Δεν είναι κρίμα να είναι δικό μας δημιούργημα αυτή η συνθήκη; Ναι οι γυναίκες έχουμε γίνει δυνατές και μπορεί αυτό να μην οφείλεται μόνο σε κοινωνικές συνθήκες ορθές ή λανθασμένες, μπορεί και να είναι πιο ενεργειακό ή πιο συμπαντικό, πάντως φαίνεται να έχουμε πάρει τα ηνία σε πολλά θέματα. 

Ας μη συνεχίζουμε όμως την λαθεμένη αυτή συνθήκη. Αν οι άνδρες μας πρόδωσαν σε δύναμη, αποφασιστικότητα, διεύρυνση της συνείδησης, αν δεν χωρούν όλα όσα εμείς τολμούμε, δεν θα αλλάξει η συνθήκη για τις μελλοντικές γενιές αν συνεχίζουμε να εγγράφουμε στα μυαλά των παιδιών μας τις λαθεμένες πεποιθήσεις. Αγορομάνες ξυπνήστε. Αυτό που ζείτε οι ίδιες δεν είναι το ορθότερο. Αποφασίστε να κάνετε την αλλαγή.

Πώς να αλλάξετε προς το καλύτερο τη σχέση με το παιδί σας
Ενισχύστε την αποφασιστικότητα με το να δημιουργείτε προβλήματα προς λύση στον κανακάρη σας. 

Ενισχύστε την αυτοεκτίμηση με το να του επιβεβαιώνεται ότι μπορεί να βρει λύσεις χωρίς να τον επαινείται λες και ανακάλυψε την πυρίτιδα. 

Ενθάρρυνση δεν είναι ο έπαινος. Ενθάρρυνση είναι να επιβεβαιώνεις στον άλλον πως παρατηρείς την προσπάθεια, τη βελτίωση, τη διάθεση για λύση. 

Ενισχύστε την ισοτιμία και τον σεβασμό αναθέτοντας έργο. Κοινό έργο, ίδιο έργο στα αγόρια και στα κορίτσια. 

 Δώστε του να καταλάβει πως ο άνδρας από τη φύση είναι πιο ρωμαλέος πιο δυνατός. Έτσι τον έφτιαξε η φύση. Να είναι κυνηγός και προστάτης. Εσύ γιατί θέλεις να είναι ο προστατευόμενός σου; Δεν αντιλαμβάνεσαι πως επεμβαίνεις στη φύση και στη σοφία της;

Άκουσε, αγαπημένη μου αγορομάνα. 

Αν δεν είσαι βασίλισσα δεν σου φταίει κανείς. Μπορεί να μην επέλεξες σωστά το βασιλιά σου, μπορεί ο βασιλιάς σου να είχε μια μάνα που δεν του έμαθε να είναι σωστός βασιλιάς. Μπορεί να μην ξέρει πως είναι να είσαι σωστός βασιλιάς. Αυτό δεν σε απενοχοποιεί. 

 Με το να θέλεις να μετατρέπεις το γιό σου σε βασιλιά της ζωής σου, απλά συνεχίζεις το λανθασμένο μοντέλο που υπάρχει χρόνια τώρα και μας έφερε εδώ που μας έφερε. Τόλμα να κάνεις τη διαφορά. Τόλμα να είσαι εσύ εκείνη που θα αναζητήσει τον τρόπο να εξυγιάνει αυτό το μοντέλο που τείνει να γίνει λαίλαπα και να μας καταβροχθίσει. 

Δεν είναι φυσικό να συμβαίνει αυτό που συμβαίνει. Ανάλαβε την ευθύνη σου. Άρχισε να μεγαλώνεις ένα υγιέστερο αρσενικό μοντέλο. Τουλάχιστον προσπάθησε. Είμαι σίγουρη πως μπορείς. Μπορείς γιατί εσύ η ίδια έχεις υποστεί τις συνέπειες στο πετσί σου. Απλά το έχασες λίγο γιατί ζούμε στην εποχή όπου το παράλογο είναι πιο εμφανές και παίρνει περισσότερο χώρο απ’ το λογικό. Συνήθως το λογικό είναι σιωπηλό και χωρίς φανφάρες. Αναζήτησέ το! Σε παρακαλώ να μεγαλώσεις τον γαμπρό μου σαν αρσενικό. 

Α! και σαν τελευταίο και όχι λιγότερο σημαντικό. Εκείνο το μοντέλο της ελληνικής οικογένειας πατέρας-κόρη εναντίον μάνας-γιού είναι νοσηρό. Καιρός να τελειώνει. 

 Μακάρι να μην χρειαζόταν οι κλίκες μέσα στην οικογένεια. Μακάρι ο όρος οικογένεια να αποτελούσε το μοντέλο της ενότητας και της συνεργασίας. Μέχρι να το φθάσουμε όμως ας έχουμε ξεκάθαρα στο νους μας πως είναι υγιέστερες οι κλίκες παιδιά ανεξαρτήτως φύλου εναντίον γονιών. Οι γονείς ενωμένοι και συνεργατικοί να διαχειρίζονται όσα η νεώτερη γενιά απαιτεί ή προβάλει ως ανάγκες. Άντε ας ονειρευόμαστε έναν καλύτερο κόσμο. Απ’ τα υλικά των ονείρων φτιάχνεται η πραγματικότητα.

Ερατώ Χατζημιχαλάκη – Οικογενειακή Σύμβουλος

allazo.gr – elpidohori.gr
paidorama
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Πνιγμός: Η ησυχία είναι ανησυχητικό σημάδι

Το καλοκαίρι ο κόσμος πηγαίνει σε θάλασσες, πισίνες, ποτάμια και λίμνες προς αναζήτηση δροσιάς. 

Προσοχή, η θάλασσα είναι ελκυστική αλλά και δυστυχώς ακούμε για δυστυχήματα πνιγμού. Πρόκειται για μια θλιβερή πραγματικότητα που αφορά ενήλικες και παιδιά. Μεγάλη προσοχή πρέπει να δίνεται ιδιαίτερα στα παιδιά.

Πνιγμός, είναι η ασφυξία που προκαλείται, από την είσοδο θαλασσινού, γλυκού νερού ή οποιουδήποτε άλλου υγρού στους πνεύμονες. Η παρουσία υγρού στους πνεύμονες, δυσκολεύει ή καταργεί εντελώς την ανταλλαγή των αερίων στο επίπεδο των κυψελίδων. Υπάρχει διαφορά μεταξύ του πνιγμού σε γλυκό νερό και του πνιγμού στη θάλασσα. Στην πρώτη περίπτωση έχουμε καρδιακή ανεπάρκεια και αρρυθμία. Ενώ στη δεύτερη οξύ πνευμονικό οίδημα, υποξία και θάνατο.

Ο πνιγμός αποτελεί διεθνώς την πέμπτη συχνότερη αιτία θανάτου από ατύχημα μεταξύ όλων των ηλικιακών ομάδων και τη δεύτερη αιτία θανάτου από ατύχημα για τα παιδιά. Παρά τα σοβαρά επακόλουθα του πνιγμού πολλά θύματα μπορούν να επιβιώσουν και να αναρρώσουν πλήρως με την έγκαιρη και σωστή αντιμετώπιση.

Ο πνιγμός συμβαίνει γρήγορα και αθόρυβα, καθώς λίγα δευτερόλεπτα χαλάρωσης της προσοχής των γονιών είναι αρκετά για να πνιγεί ένα παιδί. Τα βρέφη και τα πολύ μικρά παιδιά είναι περισσότερο ευάλωτα σε πνιγμό από ελάχιστη ποσότητα νερού καθώς δεν έχουν αναπτύξει πλήρως τους σωματικούς μηχανισμούς αντίδρασης σε περίπτωση κατάποσης θαλασσινού νερού.

«Το μικρό παιδί δεν θα καταλάβει ότι πνίγεται, θα το θεωρήσει φυσιολογικό, ότι είναι μια απλή βουτιά ένα ακόμα παιχνίδι στο νερό».

Τα παιδιά κάνουν πολύ φασαρία στη θάλασσα και στις πισίνες. 

Όταν δεν ακούτε φασαρία, θα πρέπει άμεσα να βρείτε τι συμβαίνει. 

Όσο κι αν φαίνεται περίεργο, ο πνιγμός στο νερό δεν μοιάζει καθόλου με την εικόνα που οι περισσότεροι έχουμε στο μυαλό μας. 

Στις ταινίες οι άνθρωποι που πνίγονται στη θάλασσα για παράδειγμα, εμφανίζονται να κάνουν φασαρία πετώντας νερά, κουνώντας χέρια-πόδια και ουρλιάζοντας. Ο πνιγμός στα παιδιά είναι αθόρυβος, γιατί το παιδί δεν έχει προηγούμενη εμπειρία ασφυξίας και δε θα καλέσει σε βοήθεια και μπορεί να συμβεί, χωρίς φωνές για βοήθεια, χωρίς χέρια που ανεμίζουν πάνω από την επιφάνεια του νερού.

Ο πραγματικός πνιγμός είναι αθόρυβος. Ίσως η πιο ισχυρή ένδειξη ότι κάποιος πνίγεται είναι ότι δε μοιάζει να πνίγεται και αυτό γιατί:

Το άτομο που πνίγεται

• Δεν είναι σε θέση να καλέσει βοήθεια.
• Δεν μπορεί να κουνήσει τα χέρια του έξω από το νερό ζητώντας βοήθεια.
• Το σώμα παραμένει σε κάθετη (όρθια) θέση μέσα στο νερό ενώ τα πόδια δεν κάνουν καμία κίνηση για να το σπρώξουν προς τα πάνω.

Αντιμετώπιση

• Άμεση κλήση του ΕΚΑΒ.
• Προσεκτική ανάσυρση του θύματος από το νερό το ταχύτερο δυνατόν.
• Ακινητοποίηση του αυχένα.
• Εξασφάλιση βατότητας αεραγωγού - Οξυγόνωση του παιδιού
• Εάν το παιδί δεν αναπνέει άμεση έναρξη ΚΑΡΠΑ
• Αντιμετώπιση της υποθερμίας

Μέτρα πρόληψης πνιγμού

• «Οι γονείς δεν πρέπει να αφήνουμε από τα μάτια μας τα μικρά παιδιά όταν βρίσκονται κοντά ή μέσα στη θάλασσα ούτε για ένα δευτερόλεπτο, καθώς μπροστά στα μάτια μας και στα ρηχά μπορεί να συμβεί το μοιραίο. Τα παιδιά πνίγονται στα ρηχά!»
• Κολυμπάτε πάντα μαζί τους.
• Τα μικρά παιδιά πρέπει να χρησιμοποιούν τις κατάλληλες συσκευές επίπλευσης.
• Όχι κολύμπι σε βαθιά νερά.
• Όχι βουτιές.
• Όχι κολύμπι εάν δεν περάσουν τουλάχιστον 3 ώρες από το γεύμα.
• Ενθαρρύνετε τα παιδιά σας να μάθουν κολύμπι όσο το δυνατόν νωρίτερα.
• Μη μπαίνετε στην θάλασσα αν υπάρχουν μεγάλα κύματα ή ρεύματα.

Γονείς προσοχή: 

Υπάρχει και ο δευτερογενής και ξηρός πνιγμός στα παιδιά

Ωστόσο υπάρχει και ένα άλλο είδος ατυχήματος που δεν είναι και τόσο γνωστό και αφαιρεί τις ζωές αρκετών παιδιών κάθε χρόνο.

Μιλάμε για το δευτερογενή πνιγμό. 

Σε αυτή την περίπτωση, όπου τα παιδιά παραλίγο να πνιγούν, διασώθηκαν και ανένηψαν. Όλα μοιάζουν κανονικά και επιστρέφουν σπίτι, όμως μετά από μερικές ώρες ή μέρες αρχίζουν να αισθάνονται κουρασμένα, ξαπλώνουν να κοιμηθούν και δεν ξυπνούν ποτέ.

Τόσο ο ξηρός όσο και ο δευτερεύον πνιγμός, θεωρούνται άτυποι τύποι πνιγμού, καθώς συμβαίνουν αφότου ένα παιδί έχει βγει από το νερό. 

Στον ξηρό πνιγμό, το νερό που μπορεί να καταπιεί ένα παιδί, δεν εισέρχεται στους πνεύμονες. 

Ο λάρυγγας κλείνει ως άμυνα, δεν επιτρέπει στο νερό να εισέλθει, αλλά ταυτόχρονα δεν εισέρχεται και καθόλου αέρας. Ο δευτερογενής πνιγμός, από την άλλη, συμβαίνει όταν το νερό εισέρχεται μέσα στους πνεύμονες. 

Το νερό αναρροφάται μέσα στους πνεύμονες και συγκεντρώνεται εκεί, με αποτέλεσμα να γίνεται δύσκολη η αναπνοή. Αυτή η δυσκολία στην αναπνοή μπορεί να οδηγήσει σε προβλήματα δυνητικά και απειλητικά για τη ζωή.

Αν το παιδί σας βίωσε κάποιο περιστατικό πνιγμού, όσο ασήμαντο κι αν ήταν, ακόμα κι αν συνήλθε, δεν έχει σημασία: μεταφέρετέ το στα επείγοντα περιστατικά. Ο δευτερογενής πνιγμός προκύπτει ώρες ή ακόμα και μέρες μετά την επαφή με το νερό.

Να παρακολουθείτε το παιδί σας για τις επόμενες 24 ώρες και να ψάχνετε για συμπτώματα όπως:

Βήχας.
Συριγμός.
Δυσκολία στην αναπνοή.
Υπνηλία.
Ζαλάδα.
Υψηλός πυρετός.
Μη φυσιολογικό χρώμα δέρματος.
Αδικαιολόγητη κόπωση.

Ο καλύτερος τρόπος αντιμετώπισης του πνιγμού είναι η πρόληψη.

πηγή

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι