Οι δουλειές στο σπίτι και τα χαμομηλάκια μας

Από τη στιγμή που θα περπατήσει ένα παιδί, μπορεί να κάνει δουλειές στο σπίτι, ανάλογα πάντα με την ηλικία και την ανάπτυξή του. Λίγοι γονείς το συνειδητοποιούν αυτό αλλά η συνεισφορά του παιδιού στο σπίτι είναι σημαντική για την αυτοπεποίθησή του, την αίσθηση αξίας και την ανάπτυξη της υπευθυνότητας.
 

Μία μαμά έμαθε στο δίχρονο αγοράκι της να μαζεύει τα άπλυτά του. Το παιδί έχει μάθει ότι κάθε φορά που βγάζει τα ρούχα του για να κάνει μπάνιο, πρέπει να τα βάζει στο καλάθι. 

Η μαμά του για να το ενθαρρύνει και να κάνει τη διαδικασία πιο διασκεδαστική, του πήρε ένα καλάθι-ρινόκερο, οπόταν κάθε φορά ταΐζει το ρινόκερο. Έτσι δεν μαζέυει τα ρούχα η μαμά από το πάτωμα ή το κρεβάτι. 
Επιπλέον, μπορούμε να βάλουμε τα παιδιά να βοηθήσουν στην κουζινα. Από το να ανακατέψουν τη ζύμη του κέικ (για τα πιο μικρά) μέχρι να γεμίσουν ή να αδειάσουν το πλυντήριο (τα πιο μεγάλα). 

Και βέβαια, η αναγνώριση τη συνεισφοράς είναι σημαντικό κίνητρο για να συνεχίσει το παιδί να ανταποκρίνεται στις υποχρεώσεις του. 

Μεγαλώνοντας θα μπορεί να βοηθά πιο ουσιαστικά και να διατηρεί τα πράγματά του και το δωμάτιό του σε κάλη κατάσταση. Προσοχή όμως: δεν ψάχνουμε το τέλειο.
Κανένα παιδικό δωμάτιο δεν είναι άψογα τακτοποιημένο, όπως άλλωστε συμβαίνει με τα δωμάτια των ενηλίκων. 

Σκοπός μας πρέπει να είναι να μάθει το παιδί να διαχειρίζεται τα πράγματά του, να σέβεται τα πράγματα και τον χώρο των άλλων, να βοηθά στην καλή κατάσταση των κοινόχρηστων χώρων και τελικά να αισθάνεται άξιο και υπεύθυνο.

Πριν μερικά χρόνια μία μαμά ήρθε να ζητήσει βοήθεια για να χειριστεί την αντιδραστικότητα του γιού της (8 ετών τότε). Το πρώτο παράδειγμα που ανέφερε ήταν ότι πριν λίγες μέρες το παιδί ζήτησε να τη βοηθήσει στο ξεσκόνισμα. 

Εκείνη δέχτηκε αλλά του έλεγε συνεχώς πώς να το κάνει μέχρι που στο τέλος το παιδί πέταξε το ξεσκονόπανο και έφυγε από το σαλόνι. Όταν κάποιος σου λέει συνέχεια ότι δεν κάνεις κάτι καλά, τότε γιατί να συνεχίσεις να το κάνεις; Αυτό δεν είναι αντιδραστικότητα, είναι απογοήτευση από τη μεριά του παιδιού.
 

Έπειτα, αφού η μαμά ξεσκόνισε της ζήτησε να βάλει τα πράγματα πίσω στα τραπεζάκια και τα ράφια. Τα τακτοποίησε όπως τα ήθελε εκείνος και όπως του άρεσαν. Η μαμά βλέποντας τα βάζα και τα τασάκια της διαφορετικά βαλμένα σκέφτηκε ότι το παιδί της ήταν επαναστάτης και ήθελε να πάει ενάντια στο κατεστημένο!!! Το μάλωσε για την πρωτοβουλία που πήρε (φυσικά η μαμά δεν το είδε σαν πρωτοβουλία αλλά σαν επανάσταση) και τα τα έβαλε ξανά όπως εκείνη τα είχε πριν. 

Το παιδί δεν ζήτησε να βοηθήσει ξανά. Όλα αυτά δεν είναι δείγματα αντιδραστικότητας. Είναι οι υπερβολές μιας μαμάς που θέλει το σπίτι της άψογο και δεν αφήνει στο παιδί χώρο να συνεισφέρει. 

 Κανένα παιδί δεν θα ξεσκονίσει τέλεια ή δεν θα στρώσει το κρεβάτι του όπως ακριβώς θα το θέλαμε. Όλα όμως τα παιδιά χαίρονται όταν αναγνωρίζουμε την προσπάθειά τους και θέλουν να προσπαθήσουν περισσότερο. Από ένα τέλεια στρωμένο κρεβάτι, μεγαλύτερη αξία έχει ένα χαρούμενο παιδί. Και αν σκέφετστε τι θα πει ο κόσμος, σας διαβεβαιώνω ότι μετά από λίγο καιρό, κανείς δεν θυμάται αν ήταν καλοσκουπισμένο το πάτωμα.
 

Αυτό που αφήνουν πίσω μας δεν είναι γυαλισμένα μάρμαρα αλλά συναισθηματικά υγιείς ανθρώπους. Και αυτό ξεκινάει ακόμα και από το καλάθι με τα άπλυτα.

 Αναρτήθηκε από Φανή στο trelamenoigoneis

Οι χώροι πρασίνου ευεργετικοί για την ψυχή και το σώμα

Η μεγαλύτερη επίδραση του «πράσινου» όμως καταγράφηκε στη συχνότητα εμφάνισης των αγχωδών διαταραχών και της κατάθλιψης. 

Η θετική επίδραση ήταν μεγαλύτερη στον ψυχισμό των παιδιών ηλικίας κάτω των 12 ετών, καθώς φάνηκε ότι όσα κατοικούσαν κοντά σε χώρους πρασίνου είχαν 21% λιγότερες πιθανότητες να εμφανίσουν κατάθλιψη. 

Μια ακόμη επιστημονική μελέτη διαπιστώνει ότι όσο πιο κοντά στη φύση ή σε χώρους πρασίνου ζούμε, τόσο καλύτερη υγεία και ιδιαίτερα ψυχική έχουμε.

Ερευνητική ομάδα από το Ιατρικό Κέντρο του Πανεπιστημίου VU στο Άμστερνταμ, μελέτησε τους φακέλους υγείας 350.000 ατόμων που ζούσαν στην Ολλανδία. Στη μελέτη συμμετείχαν μόνον όσοι είχαν εγγραφεί στο μητρώο 195 οικογενειακών ιατρών για διάστημα μεγαλύτερο του ενός έτους, καθώς οι ερευνητές θεώρησαν ότι οι επιδράσεις που έχει το περιβάλλον στην υγεία των ανθρώπων γίνονται ορατές τουλάχιστον μετά από 12 μήνες.

Βάσει της περιοχής που διέμεναν, οι επιστήμονες υπολόγισαν το ποσοστό που καταλάμβαναν οι χώροι πρασίνου σε ακτίνα ενός και τριών χιλιομέτρων.

Κατά μέσο όρο, οι χώροι πρασίνου καταλάμβαναν το 42% της κατοικημένης περιοχής σε ακτίνα ενός χιλιομέτρου και σχεδόν το 61% σε απόσταση τριών χιλιομέτρων από τα σπίτια των εθελοντών και επιχείρησαν να αξιολογήσουν την επίδραση που είχε το περιβάλλον στην συχνότητα εμφάνισης 24 παθήσεων.

Για τις περισσότερες σωματικές και ψυχικές παθήσεις η επίδραση ήταν θετική για όσους κατοικούσαν σε περιοχές όπου υπήρχε πράσινο σε απόσταση ενός χιλιομέτρου.

Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της μελέτης, όσοι κατοικούσαν κοντά σε χώρους πρασίνου είχαν μειωμένα ποσοστά εμφάνισης στεφανιαίας νόσου, σακχαρώδους διαβήτη, κατάθλιψης, άγχους, λοιμώξεων του αναπνευστικού και άσθματος, ημικρανίας, ιλίγγου, λοιμώξεων του ουροποιητικού συστήματος και παθήσεων του στομάχου, του λαιμού, της πλάτης, του χεριού και των καρπών.

Η μεγαλύτερη επίδραση του «πράσινου» όμως καταγράφηκε στη συχνότητα εμφάνισης των αγχωδών διαταραχών και της κατάθλιψης.

Συγκεκριμένα, το ποσοστό των εθελοντών που είχαν αγχώδεις διαταραχές και ζούσαν σε περιοχές όπου οι χώροι πρασίνου καταλάμβαναν το 10% σε απόσταση ενός χιλιομέτρου ήταν 26 τοις χιλίοις.

Το αντίστοιχο ποσοστό για όσους κατοικούσαν σε περιοχές όπου οι χώροι πρασίνου καταλάμβαναν το 90% ήταν 18 τοις χιλίοις.

Όσον αφορά στην κατάθλιψη, οι 24 από τους 1.000 εθελοντές που ζούσαν κοντά σε χώρους πρασίνου εμφάνισαν τη νόσο. Το αντίστοιχο ποσοστό για τους κατοίκους περιοχών που στερούνταν πρασίνου ήταν 32 τοις χιλίοις.

Η θετική επίδραση ήταν μεγαλύτερη στον ψυχισμό των παιδιών ηλικίας κάτω των 12 ετών, καθώς φάνηκε ότι όσα κατοικούσαν κοντά σε χώρους πρασίνου είχαν 21% λιγότερες πιθανότητες να εμφανίσουν κατάθλιψη.

Ένα αναπάντεχο συμπέρασμα της μελέτης ήταν ότι οι χώροι πρασίνου δεν φάνηκε να επηρεάζουν θετικά τα επίπεδα της αρτηριακής πίεσης.

Σύμφωνα με τους ερευνητές, οι άνθρωποι που ζουν κοντά σε χώρους πρασίνου ενδεχομένως αντιμετωπίζουν πιο αποτελεσματικά το άγχος ενώ έχουν περισσότερες ευκαιρίες για κοινωνικές επαφές.

Τα αποτελέσματα της μελέτης δημοσιεύονται στην επιστημονική επιθεώρηση Journal of Epidemiology and Community Health. 

 

Επιμέλεια: Γιάννης Δεβετζόγλου

από το πράσινο χαμομηλάκι

Ο χώρος του παιδικού δωματίου - Ιδέες για αφίσες ή τοιχογραφίες (μέρος 1ο)

Η επιλογή του δωματίου που θα φιλοξενήσει το παιδί είναι πρωταρχικής σημασίας. Η σωστή κατεύθυνση, η παρουσία ηλιακού φωτός και οι δυνατότητες που πρέπει να προσφέρει για τα επόμενα χρόνια καθορίζουν τα κριτήριά μας.

Κάπου κοντά...
Η γειτνίαση του παιδικού/βρεφικού με το δωμάτιο των γονιών θα πρέπει να θεωρείται δεδομένη.
Κάπου με φώς...
Οι παλαιότεροι που έλεγαν ότι : «Σπίτι που δεν το βλέπει ο ήλιος το βλέπει ο
γιατρός», κάτι παραπάνω ήξεραν. Η νοτιοανατολική κατεύθυνση του δωματίου θεωρείται ιδανική. Φροντίστε οι ακτίνες του ήλιου να μην πέφτουν κάθετα στην κούνια του παιδιού σας, όπως φυσικά και να μην τοποθετείτε την κούνια κάτω από το παράθυρο.
Κάπου απάνεμα...
Φροντίστε να αποφύγετε τα ρεύματα στο δωμάτιο, όχι όμως και τον καθημερινό καλό αερισμό του.
Η ιδανική θερμοκρασία κυμαίνεται μεταξύ 20 και 22 βαθμών κελσίου, αν χρησιμοποιείται
καλοριφέρ φροντίστε να υγραίνεται την ατμόσφαιρα με κάποια βρεγμένη πετσέτα πάνω από το σώμα του καλοριφέρ. Αποφύγετε κατσαρολάκι με νερό (υπάρχει περίπτωση να ανατραπεί). Αποφύγετε και τους υγραντήρες του εμπορίου και τους ιονιστές αέρα για το παιδικό δωμάτιο.

Δώστε του χώρο...
Όταν σχεδιάσετε το βρεφικό ή παιδικό δωμάτιο φροντίστε να εξοικονομήσετε αρκετό χώρο για το παιδί. Η αγορά υπερβολικών επίπλων (πχ βιβλιοθήκη με γραφείο σε παιδί προσχολικής ηλικίας) δεν ικανοποιεί τις ανάγκες του παιδιού σας για παιχνίδι.

Ας προσπαθήσουμε να ανοίξουμε το χώρο του παιδιού για να έχει χώρο για μπουσούλημα, για περπάτημα, για παιχνίδι. Τοποθετήστε μεγάλα πολύχρωμα μαξιλάρια στο πάτωμα, τα παιδιά τα χρησιμοποιούν με τους πλέον ανορθόδοξους τρόπους. Αποφύγετε τη μοκέτα αλλά προτιμήστε υλικά που δεν κατηγορούνται για επιβάρυνση της υγείας του παιδιού. Το ξύλινο πάτωμα , τα βαμβακερά χαλιά και το στρώμα από φελλό (μαλακό και ηχομονωτικό υλικό) είναι οι προτιμότερες λύσεις.

Προσπαθήστε να συνδυάσετε την αισθητική με τη λειτουργικότητα . Δώστε χώρο για το παιχνίδι και τη μελέτη των παιδιών. Μια καλή ιδέα είναι να σχεδιάσετε μία ή δύο γωνιές για τα χόμπυ τους (πχ η γωνιά του κουκλοθέατρου, ή της ζωγραφικής κλπ)


Άλλες δυνατότητες του χώρου
Ταυτόχρονα πρέπει να μελετηθεί η δυνατότητα να αποθηκευτούν τα ρούχα τους, τα βιβλία τους και τα πολυάριθμα πια παιχνίδια τους. Τα καταστήματα προσφέρουν πολλές λύσεις με καλάθια, κουτιά αποθήκευσης κλπ. Προτιμήστε τα πιο φυσικά και ανακυκλώσιμα υλικά.

Μερικά από τα απαραίτητα αξεσουάρ για το παιδικό δωμάτιο μετά το δεύτερο έτος:-λαμπατέρ,
-ρολόι,
-καθρέπτης,
-πίνακας ανακοινώσεων από φελλό για να κρεμά ζωγραφιές, εικόνες, φωτογραφίες,
-ένα κασετόφωνο ή cd player θεωρείται μια καλή λύση ιδιαίτερα για να συντροφεύουμε τα παιχνίδια του με μουσική (πχ συμφωνικά κομμάτια ή επιλεγμένα παιδικά τραγούδια, γεγονότα που θα το μυήσουν στον υπέροχο κόσμο της μουσικής) ή για να ακούει ηχογραφημένα παραμύθια.

Η προσαρμοστικότητα είναι ιδιαίτερα σημαντική καθώς διακοσμείτε δωμάτια παιδιών σχολικής ηλικίας ή όταν η οικογένεια συνεχώς διευρύνεται.

συνεχίζεται...