Friday 6 July 2018

Η Ελλάδα επιζεί ακόμα, επιζεί, νομίζω,
μέσα από διαδοχικά θαύματα – Καζαντζάκης

Απόσπασμα από συνέντευξη του Ν. Καζαντζάκη στον Pierre Sipriot, Γαλλική Ραδιοφωνία (Παρίσι), 6 Μαΐου 1955.

«Όσο πιο μακρυά είμαστε από την πατρίδα μας, τόσο περισσότερο τη σκεφτόμαστε και τόσο περισσότερο, την αγαπάμε. 

Όταν βρίσκομαι στην Ελλάδα βλέπω τις μικρότητες, τις ίντριγκες, τις ανοησίες, τις ανεπάρκειες των αρχηγών, τη μιζέρια του λαού. 
Όμως από μακρυά δεν βλέπουμε τόσο ευδιάκριτα την ασκήμια και έχουμε περισσότερη ελευθερία να πλάσουμε μια εικόνα της πατρίδας αντάξια ενός ολοκληρωτικού έρωτα. 

Να γιατί δουλεύω καλύτερα και αγαπώ καλύτερα την Ελλάδα όταν βρίσκομαι στο εξωτερικό. 
Μακρυά της καταφέρνω να συλλάβω καλύτερα την ουσία της και την αποστολή της στον κόσμο, και συνακόλουθα τη δική μου ταπεινή αποστολή. 
Κάτι ιδιαίτερο συμβαίνει στους Έλληνες που ζουν στο εξωτερικό. Γίνονται καλύτεροι. 
Έχουν την περηφάνια της φυλής τους, νιώθουν ότι όντας Έλληνες έχουν την ευθύνη να είναι αντάξιοι των προγόνων τους. 
H πεποίθησή τους, ότι κατάγονται από τον Πλάτωνα και τον Περικλή, μπορεί ίσως να είναι μια ουτοπία, μια αυθυποβολή χιλιετιών, όμως αυτή η αυθυποβολή, γενόμενη πίστη, ασκεί μια γόνιμη επίδραση στη νεοελληνική ψυχή. 
Χάρη σ’ αυτή την ουτοπία επέζησαν οι Έλληνες. Μετά από τόσους αιώνες εισβολών, σφαγών, λιμών, θα έπρεπε να έχουν εξαφανιστεί. Όμως η ουτοπία, που έγινε πίστη, δεν τους αφήνει να πεθάνουν. H Ελλάδα επιζεί ακόμα, επιζεί νομίζω μέσα από διαδοχικά θαύματα.»


Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Η ζωή, παιδί μου, είναι επτά φορές να πέφτεις
κι οκτώ να σηκώνεσαι

Αγαπημένε μου άνθρωπε, πόσο καλά τα καταφέρνεις.
Σε παρακολουθώ κρυμμένη, από μακριά, θέλω να γνωρίζω κάθε σου κίνηση πια.

Και βλέπω πόσο προχωράς.
Έπεσες απότομα, το ξέρω.

Μη σε παίρνει από κάτω.
Πάρε το χρόνο σου κι απόλαυσε το.
Δεν πειράζει που και που να βρίσκεις τον εαυτό σου στα πατώματα.

Αρκεί αυτό να γίνεται συνειδητά. Κουράστηκες, μπούχτισες, η ψυχή και το σώμα σου πια χρειάστηκαν ένα διάλειμμα.
Μη βυθίζεσαι στη θλίψη όμως.
Δέξου το. Είναι απόλυτα φυσιολογικό.

Κι αν θες να ξέρεις, αυτό είναι το πιο υγιές βήμα για μια μεγάλη άνοδο.
Αυτό που βιώνεις, τη στιγμή που το βιώνεις είναι συναίσθημα.
Αγάπησέ το.

Σου έχω πει άπειρες φορές να αρπάζεις απο τα μαλλιά τη ζωή ετούτη που σου χαρίστηκε.
Κι αυτό αφορά όλες τις πτυχές της.
Η θλίψη, ο θυμός και η απογοήτευση είναι κι εκείνα συναισθήματα,
χρήσιμα, αν όχι όμορφα. Αναγκαία σίγουρα, για να επιβιώσεις.

Γιατί λοιπόν είσαι έτοιμος να τα παρατήσεις;
Εσύ δεν είσαι εκείνος ο δυνατός άνθρωπος που με τα ίδια μου τα μάτια βλέπω τόσο καιρό να αγωνίζεται;
Ξεκουράσου, ξάπλωσε στα «πατώματά» σου για λίγο.

Ο παππούς μου πάντα έλεγε
» Η ζωή, παιδί μου, είναι επτά φορές να πέφτεις κι οκτώ να σηκώνεσαι».


Πάρε μια βαθιά ανάσα και μόλις νιώσεις έτοιμος, σήκω.

Όλα τα όμορφα σε περιμένουν για να τα ζήσεις.
Όλα τα εμπόδια σε περιμένουν για να τα περάσεις.
Άλλωστε, αν δεν βουτήξεις στην θάλασσα, κολύμπι δεν θα μάθεις.
Πέσε. Σήκω. Ζήσε.

Μόνο να θυμάσαι. Πριν σηκωθείς πάρε και λίγη φόρα.
Ούτως ή άλλως, εσύ ξέρεις από ανηφοριές!
Βίωσε όλα σου τα συναισθήματα με πάθος και κατανόηση.

Ξεκουράστηκες; Σήκω, φύγαμε!

Κατερίνα Λεβαντή
Εναλλακτική Δράση
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

© Το χαμομηλάκι | To hamomilaki