Πτι-Μπερ (Petit-Beurre): Τα μπισκότα των παιδικών μας χρόνων

Πόσες στιγμές και πόσες αναμνήσεις από την παιδική μας ηλικία – και όχι μόνο – είναι συνδεδεμένες με το μπισκότο Petit-Beurre; Ήταν το κολατσιό μας σε απογευματινές βόλτες, πικ νικ, για να μην αναφερθούμε και στα Κυριακάτικα τραπέζια που τελείωναν με ένα ταψί μπισκοτογλυκό – must της εποχής. 

Αυτό το υπέροχο μπισκότο, έχει ένα ιδιαίτερο, αλλά καθόλου τυχαίο, σχήμα.

Τα petit-beurre εφευρέθηκαν το 1886 από τον βιομήχανο Louis-Lefèvre Utile, τον ιδρυτή της βιομηχανίας μπισκότων LU. Η γαλλική εταιρεία LU πρωτοστάτησε με το μπισκότο της, το οποίο φτιάχτηκε μόνο με τέσσερα υλικά: αλεύρι, βούτυρο, ζάχαρη και γάλα. 

Αυτό το απλό μπισκότο, κέρδισε το μεγάλο βραβείο στην κατηγορία των μπισκότων στην Παγκόσμια Έκθεση του 1900 στο Παρίσι.

Ο Louis το τρίτο παιδί οικογένειας ζαχαροπλαστών, ήταν πρωτοπόρος για την εποχή του, τελειομανής και αναζητούσε ύψιστη ποιότητα στις πρώτες ύλες των προϊόντων του. Υποστήριζε δε, ότι «για να ξυπνήσει η λαιμαργία πρέπει πρώτα να σαγηνευτεί το μάτι». Γι’ αυτό και για κάθε νέο προϊόν, συνεργαζόταν με καλλιτέχνες τους οποίους συχνά προσκαλούσε στο σπίτι του και μαζί αποφάσιζαν για το σχήμα και την εικόνα, τόσο των μπισκότων όσο και των συσκευασιών τους.

Το σχήμα του μπισκότου petit-beurre δεν είναι τυχαίο. Ένας κόφτης σε σχήμα Petit Beurre χρονολογείται από τις 8 Σεπτεμβρίου 1886. Ο δημιουργός τους Louis-Lefèvre Utile το εμπνεύστηκε από το σχήμα των πετσετών (σουπλά) οι οποίες χρησιμοποιούνταν για το σερβίρισμα του τσαγιού την εποχή εκείνη. Αναζητώντας το τέλειο σχέδιο, μετέτρεψε το σχήμα αυτό σε «αλληγορία του χρόνου».

Έτσι, το μπισκότο petit-beurre έχει 4 «αυτιά» (4 γωνίες) που αντιστοιχούν στις 4 εποχές του έτους, 52 δόντια για τις 52 εβδομάδες του έτους και 24 σημεία τομής σε ένα φανταστικό πλέγμα, που συμβολίζουν τις ώρες της ημέρας. Αυτή εδώ είναι μια πληροφορία που δεν περιμέναμε να μάθουμε, απολαμβάνοντας όλα αυτά τα χρόνια τα μπισκότα μας!

Μέρος του σχεδιασμού του αρχικού μπισκότου της LU ήταν και η γραμμένη φράση “LU PETIT-BEURRE NANTES” σε τρεις γραμμές, με γραμματοσειρά που σύμφωνα με το EatDessertFirstGreece, θυμίζει τα βιβλία που διάβαζε η γιαγιά ενός δημιουργού της.

Επίσης, το πάχος των οκτώ μπισκότων είναι ίσο με το μήκος ενός, γεγονός που διευκολύνει τη συσκευασία του.

Σήμερα η μάρκα LU ανήκει στην Kraft Foods (τώρα Mondelēz International) και υπάρχουν πολλές άλλες εταιρείες που παράγουν μπισκότα petit-beurre. Καθώς η LU είχε πολλούς ανταγωνιστές από την αρχή, ονόμασε το μπισκότο της “Véritable petit-beurre”, που σημαίνει “το πραγματικό petit-beurre”! Μερικά από τα μπισκότα που πωλούνται σε όλο τον κόσμο εξακολουθούν να παρασκευάζονται κοντά στη Νάντη, στο εργοστάσιο La Haye-Fouassière, του Louis-Lefèvre Utile.

πηγή

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Τα χαλασμένα λαμπάκια

Ξύπνησε χορτασμένος μεσημεριανό ύπνο και τέντωσε τα ποδαράκια του να ξεμουδιάσουν από την ακινησία της χνουδωτής και αφράτης κουβέρτας που τον φάσκιωνε. 

Ο Ευγένιος συνειδητοποίησε πως είχε κιόλας νυχτώσει. Αυτός ο Δεκέμβρης πολύ τεμπέλης μήνας και χουζούρης του φαινόταν.

Φόρεσε τις ζεστές του κάλτσες και θυμήθηκε πως είχε ένα μικρό χρωματιστό χαρτόκουτο με λαμπιόνια να ελέγξει, αυτά που κοσμούν το Χριστουγεννιάτικο έλατο. 

    Στα οχτώ του χρόνια αισθανόταν αρκετά μεγάλος πια, ώστε να περιμένει από τους άλλους την πρωτοβουλία για τέτοιες ευχάριστες δουλειές. Το σπίτι είχε μια παράξενη ησυχία και ακουγόταν μόνο ο ήχος της σόμπας σαν βαγόνι που τραβάει την ανηφόρα.

Έτσι, γεμάτος ανυπομονησία και λαχτάρα πήρε στα χέρια του τα καλοσχηματισμένα και τρισδιάστατα αστέρια σε πράσινο, κόκκινο και κίτρινο χρώμα. 

Τα τοποθέτησε στο ειδικό μηχάνημα με την παιδική ασφάλεια και ετοιμαζόταν για μια φαντασμαγορική φωταγώγηση που θα ανέδιδαν αυτές οι μικροσκοπικές αντιστάσεις. Τα ματάκια του πετούσαν σπίθες από την προσμονή της γιορτινής ατμόσφαιρας και έτσι χωρίς να χάσει καθόλου χρόνο στο μισοσκόταδο, πατάει τον διακόπτη. 

Μα τότε κάτι συνέβη. 

Άναψε μόνο ένα κόκκινο λαμπάκι και έδειξε μια εικόνα γνώριμη και ξεκάθαρη:

    «Φωνές ακούγονται από το μέσα δωμάτιο όπου μαλώνουν και πάλι ο μπαμπάς με τη μαμά και αυτός δεν μπορεί να καταλάβει τον λόγο της φασαρίας καθώς δεν προφταίνει τις λέξεις να αναγνωρίσει, κλείνει μοναχά τα αυτιά του και χώνεται κάτω από το τραπέζι της κουζίνας φοβούμενος πως κάτι κακό θα γίνει και θα φταίει αυτός. Έπειτα, θυμάται τη μαμά του να βγαίνει από το δωμάτιο με δάκρυα στα μάτια και με δυο τρία σημάδια στο πρόσωπο, να τον παίρνει αγκαλιά και εκεί κάτω από το τραπέζι, σκυμμένοι και οι δύο, να του τραγουδάει έναν σκοπό και να τον καθησυχάζει».

Όχι, όχι, δεν μπορεί, θα δοκιμάσω ξανά. Σκέφτηκε. 

Δεύτερη προσπάθεια και άναψε μόνο το πράσινο λαμπάκι, θυμίζοντας αυτή τη φορά τα επόμενα δύσκολα Χριστούγεννα:

    «Είκοσι πέντε του μηνός και ο Άγιος Βασίλης δεν τσούλησε το έλκηθρο του φέτος γιατί χάλασαν τα μαγικά φτερά των ταράνδων και έτσι δεν μπόρεσε να πάρει το δώρο που είχε ζητήσει. Το φαγητό δεν υπήρχε στο τραπέζι επειδή η μαμά δεν είχε λέει κάτι μαγικά χαρτάκια που τα ονόμαζαν χρήματα, για να το γεμίσει. Έτσι, έκοψε ζουμερά πορτοκάλια από το δέντρο της πλατείας και τα στόλισε με μπόλικη κανέλα. Στο νου του έρχονταν τα ζαχαρωτά και τα σοκολατένια γλυκίσματα και στριφογυρνούσαν αδιάκοπα τα άτιμα».

Ουφ, θα χάλασαν σκέφτηκε και έστρεψε όλες τις ελπίδες του σε μια τρίτη και τελευταία φορά απογοητευμένος και κατσουφιασμένος από τις προηγούμενες, χωρίς όμως να διαφέρει και αυτή πολύ:

    «Η τιμωρία της δασκάλας το πρωί της Τετάρτης ήταν αυστηρή και όχι άδικα επιβεβλημένη. Η παραβατική συμπεριφορά σου, Ευγένιε, και η έλλειψη σεβασμού προς τους συμμαθητές σου δεν συγχωρούνται σήμερα, είπε η κυρία Μαρία. Θα καλέσω τους γονείς σου να σε συνετίσουν και να σου μάθουν κανόνες συμπεριφοράς.» Στα αυτάκια του αντηχούσαν βαρύγδουπες οι λέξεις αυτές. 

Φάνταζε σαν αγρίμι σε κλουβί.

    Με σχηματισμένη απόλυτα την έκφραση της λύπης στο πρόσωπό του τα παράτησε και κύλησε δίπλα στη σόμπα. Απορροφήθηκε στο χρώμα και στη ζεστασιά της φλόγας κρατώντας το κεφάλι μέσα στις παλάμες του. 

Πέρασε αρκετή ώρα έτσι, ώσπου νύσταξε και αποκοιμήθηκε. Βλέπετε, δεν είχε και άλλη επιλογή, ήταν πολύ μικρός για να φταίει. Βίωνε άσκημα συναισθήματα και βρέθηκε νωρίς νωρίς στα βάσανα. Μακάρι να μην χαλούσαν αυτά τα λαμπάκια. Μακάρι να μην τα άφηναν οι γονείς να χαλάσουν.

enallaktikidrasi
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Μην αναβάλλεις τη Χαρά των Μικρών Πραγμάτων

Μια από τις βασικές αιτίες που δεν χαιρόμαστε είναι ότι περιμένουμε να συμβεί κάτι σπουδαίο, μεγάλο, φοβερό και εκπληκτικό, για να πούμε «έχω αιτία να είμαι χαρούμενος». 

Άδικα περιμένουμε. Δεν πρόκειται να συμβεί τίποτα. 

Η ζωή είναι μικρά πολύ μικρά καθημερινά πράγματα. Εκεί είναι η ομορφιά της.

Μαθαίνουμε να μην αναβάλουμε την χαρά, περιμένοντας μια μεγάλη στιγμή. 

Η χαρά είναι κρυμμένη στο πρωινό ξύπνημα, στην χαραυγή, 

στον καφέ ή τσάι που φτιάχνεις ή πίνεις. 

Στην προσευχή που έχει ευχαριστία και δοξολογία. 

Σε ένα καντήλι που θα ανάψεις, σε ένα λιβάνι που θα μυρίσεις, 

στο φαγητό που ετοιμάζεις για σένα ή την οικογένεια σου.

Στην δουλειά που κάνεις ή μοιράζεσαι με άλλους ανθρώπους.

Στον περίπατο με έναν καλό φίλο ή το αγαπημένο μας ζώο. 

Στην βροχή που σε πλένει, 

στην γη που σε κρατά, 

στον αέρα που σε σκορπά, 

στη φωτιά που μέσα σου κεντά.

Στην χειραψία που είσαι παρών. 

Στην αγκαλιά που δεν είσαι απών. 

Στο φιλί που λαχταράς, 

στην ψυχή που αγαπάς 

στον έρωτα που δεν ρωτά.

Πάψε να τα αναβάλλεις όλα για μετά, δεν υπάρχει παρά μόνο στον νου σου, το μόνο που υπάρχει είναι το τώρα, και εσύ δυστυχώς έμεινες στο πουθενά.

π. Χαράλαμπος Παπαδόπουλος

istologio

Το Χαμομηλάκι