Η χαρά πηγάζει από μέσα... / Καλημέρα σας

... δεν έχει καμία σχέση με το έξω.

Τι είναι η χαρά;
Η χαρά είναι μια κατάσταση υπερβατικότητας. Δεν είμαστε ούτε χαρούμενοι ούτε στενοχωρημένοι, αλλά απόλυτα ήρεμοι, ήσυχοι, σε απόλυτη ισορροπία.

Τόσο σιωπηλοί και ζωντανοί, ώστε η σιωπή μας είναι ένα τραγούδι και το τραγούδι αυτό δεν είναι τίποτε άλλο παρά σιωπή.

Η χαρά είναι παντοτινή, η ευτυχία είναι στιγμιαία.

Η ευτυχία προκαλείται από εξωτερικούς παράγοντες, επομένως μπορεί και να αφαιρεθεί από αυτούς. Πρέπει να εξαρτάστε από άλλους για την ευτυχία σας, και κάθε εξάρτηση είναι άσχημη, δεσμευτική.

Η χαρά πηγάζει από μέσα, δεν έχει καμία σχέση με το έξω. Δεν προκαλείται από άλλους. Δεν προκαλείται καν, είναι η αυθόρμητη ροή της δικής σας ενέργειας.

Εάν η ενέργειά σας είναι στάσιμη, δεν υπάρχει χαρά. Εάν η ενέργειά σας μετατρέπεται σε ροή, κίνηση, ποταμό, υπάρχει μεγάλη χαρά - για κανέναν άλλο λόγο, απλώς και μόνο επειδή γίνεστε πιο ρευστοί, πιο τρεχούμενοι, πιο ζωντανοί. Ένα τραγούδι γεννιέται στην καρδιά σας, μια μεγάλη έκσταση αναβλύζει.

Είναι μια έκπληξη όταν συμβαίνει αυτό, επειδή δεν μπορείτε να βρείτε κάποια αιτία. Είναι η πιο μυστηριώδης εμπειρία της ζωής, κάτι απρόκλητο, κάτι πέραν του νόμου αιτίου και αιτιατού.

Δεν χρειάζεται να προκληθεί επειδή είναι η εσωτερική φύση σας, έχετε γεννηθεί με αυτήν. Είναι κάτι έμφυτο, βρίσκεται να ρέει στην ολότητά σας.

Όποτε ρέετε, ρέετε προς τον ωκεανό. 

Αυτή είναι η χαρά: ο χορός του ποταμού που κινείται προς τον ωκεανό για να συναντήσει τον απόλυτο αγαπημένο του. Όταν η ζωή σας είναι μια στάσιμη δεξαμενή, απλώς πεθαίνετε. Δεν κινείστε προς καμία κατεύθυνση - κανένα ωκεανός, καμία ελπίδα. Αλλά όταν ρέετε, ο ωκεανός έρχεται ολοένα και πιο κοντά σας κάθε στιγμή, ο ωκεανός έρχεται ολοένα και πιο κοντά σας κάθε στιγμή, και όσο τον πλησιάζει ο ποταμός, τόσο περισσότερος χορός υπάρχει, τόσο μεγαλύτερη έκσταση.

Ζήστε μέσα στη χαρά.... Ζήστε στη δική σας προσωπική φύση, με απόλυτη αποδοχή του ποιοι είστε. Μην προσπαθήσετε να χειραγωγήσετε τον εαυτό σας σύμφωνα με τις ιδέες άλλων ατόμων. Απλώς να είστε ο εαυτός σας, η αυθεντική σας φύση, και η χαρά θα έρθει, αναβλύζει μέσα σας.

Ζήστε στη χαρά, στην αγάπη...
Ένας άνθρωπος που ζει στη χαρά ζει φυσικά και στην αγάπη. 

Η αγάπη είναι η ευωδιά του άνθους της χαράς.

Το να γνωρίζει κάποιος τον εαυτό του είναι θεμελιώδες. Δεν είναι δύσκολο, δεν μπορεί να είναι δύσκολο, απλώς πρέπει να ξεμάθετε ορισμένα πράγματα. Δεν χρειάζεται να μάθετε κάτι για να γνωρίσετε τον εαυτό σας, απλώς πρέπει να ξεμάθετε ορισμένα πράγματα.

Πρώτον, πρέπει να ξεμάθετε την ανησυχία και την ενασχόληση με τις διάφορες καταστάσεις.
Δεύτερον, πρέπει να ξεμάθετε την ενασχόληση και την ανησυχία για τις σκέψεις.
Το τρίτο συμβαίνει μόνο του - η μαρτυρία.

..........

περισσότερα εδώ
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Σεβάσου το παιδί

Εσύ!
Ναι, ναι σε σένα μιλάω…
Σε εσένα που έφαγες την σειρά του παιδιού που κάθεται μπροστά σου στο σουπερμάρκετ και συγκεκριμένα στον πάγκο των τυριών.

Χιλιάδες περιστατικά καθημερινά κι αν δεν έχεις δικό σου παιδί, κάτσε μια φορά και παρατήρησε αυτό που γίνεται, όταν στην ουρά αντί για ενήλικας υπάρχει παιδί.

Τα παιδιά ακούνε συνέχεια από τους γονείς τους ότι θα πρέπει να μάθουν να σέβονται.
Να σέβονται τους μεγαλύτερους, να σέβονται τους δασκάλους, να σέβονται τους συγγενείς τους και ούτω καθεξής.
Καλά όλα αυτά και σύμφωνοι.
Άραγε οι μεγαλύτεροι σέβονται το ίδιο το παιδί ή προσπαθούν με την φωνή ή την δύναμη τους να επιβληθούν;
Ο φόβος κι η επιβολή, δεν έχουν να κάνουν με το σεβασμό.
Μερικοί άνθρωποι μάλιστα, κριτές εκ φύσεως και συμπερασματολόγοι λένε ότι τα παιδιά τα σημερινά δεν σέβονται, δεν έχουν αξίες και δεν έχουν όρια.

Φυσικά και δεν έχουν, όταν από μικρά μαθαίνουν να ζουν μέσα σε ένα κοινωνικό σύνολο που δεν τα υπολογίζει σαν οντότητες, σαν προσωπικότητες, όταν δεν τα σέβονται, δεν τα εκτιμούν.

Σωστά ονόμασαν την εποχή μας εποχή του παρα­λόγου.
Και είναι παράλογο, όταν ακούμε τον μικρό να φωνάζει Χάρη τον μπαμπά, Σοφία τη μαμά και όλους τούς θείους και τις θείες με τα μικρά τους ονόματα.
Συνήθως χαμογελούμε συγκαταβατικά, όμως εκείνη την ώρα γκρεμίζουμε, γκρεμίζουμε ανεπανόρθωτα.
Το παιδί, μπαίνοντας στον κόσμο, έχει ανάγκη από στηρίγματα. Και δεν θα στηριχθεί στον Χάρη και στη Σοφία αλλά στον Πατέρα και στην Μητέρα.

Το παιδί έχει ανάγκη από ασφάλεια και σιγουριά και αυτή την ασφάλεια του την δημιουργούν και τα «όχι» και τα «απαγορεύεται», από τον πατέρα ή την μητέρα…
Κανέναν άλλον!!!!!
Στα παιδιά μας, δεν θα πρέπει να διστάσουμε να ζητήσουμε συγ­γνώμη, αν τους φερθήκαμε άσχημα ή τα αδικήσαμε.
Όταν σέβομαι τον άλλον, δείχνω έμπρακτα τη λύπη μου γι’ αυτό πού είπα ή έκανα..

Αναγκαία λοιπόν, η καλλιέργεια του σεβασμού και ίσως είναι ένας από τους κυρίους στόχους της αγωγής ενός παιδιού.
Αγωγή σημαίνει έμπνευση.
Για να εμπνεύσουμε τον σεβασμό στα παιδιά μας, πρέπει εμείς πρώτα να τον βιώσουμε.
Δεν μπορείς να δώσεις κάτι πού δεν το ζεις.
Σεβασμός λοιπόν στον εαυτό σου, στο σύντροφό σου, στο περιβάλ­λον σου, στα παιδιά σου. Σεβασμός, ειλικρίνεια και διάλογος!

Οι γονείς θα πρέπει να θυμούνται ότι είναι ο καθρέφτης των παιδιών τους και έχουν τεράστια επιρροή επάνω τους. Για να μπορέσουν τα παιδιά να δείξουν σεβασμό τόσο στους άλλους, όσο και στον εαυτό τους, οι γονείς πρέπει να δείχνουν και να διατηρούν το σεβασμό στην σχέση τους.

Και ναι σε σένα πάλι, σε σένα που κάνεις την αδιάφορη ξέροντας ότι εκμεταλλεύτηκες τόσο την ηλικία σου όσο και την ηλικία αυτού του παιδιού…
Λυπάμαι που με ανάγκασες να σου υπενθυμίσω την θέση σου στην ουρά, αλλά μόλις έδωσα σε αυτό το παιδί, ίσως το σημαντικότερο μάθημα της ημέρας!

Ας μην ξεχνάμε οτι η σωστή συμπεριφορά επηρεάζει θετικά το παιδί το δικό μου, το δικό σου και πάνω σε αυτά, χτίζεται το μέλλον μας…

Σοφία Δέδε για το loveletters.gr
eimaimama.gr
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Ο «μαγεμένος» μήνας: Μάιος ή Μάης ή Θαργηλίων

Ο Μάιος ή Μάης είναι ο τελευταίος μήνας της Άνοιξης και αυτός που κατά τον Πλούταρχο πήρε το όνομά του από την ομορφότερη από τις Πλειάδες τις επτά κόρες του Άτλαντα, την Μαία.

Flora, Goddess of Flowers and Spring

Ο Μάιος ή Μάης-Καλομηνάς στα ποντιακά- είναι ο πέμπτος μήνας του έτους, ανήκει στην εποχή της Άνοιξής και κατά το Ιουλιανό και Γρηγοριανό ημερολόγιο και έχει 31 ημέρες. 

Στο αττικό ημερολόγιο ήταν ο ενδέκατος μήνας Θαργηλιών που αντιστοιχεί με το χρονικό διάστημα 23 Απριλίου-23 Μαΐου. 

Οι λατίνοι συγγραφείς τον εκφέρουν πάντα με τη λέξη «mensis» (μήνας) ή Kalendae (καλένδες).

Κατά τον Πλούταρχο (Βίος Νουμά 19) η ονομασία του Μήνα (Maja) προήλθε από το όνομα της νύμφης Μαίας που ήταν η ομορφότερη από τις Πλειάδες τις επτά κόρες του Άτλαντα (Ατλαντίδες) και της Πλειόνης και μητέρα του θεού Ερμή στον οποίο ο μήνας αυτός ήταν αφιερωμένος. Από άλλους υποστηρίζεται ότι αυτό το όνομα είναι προσδιοριστικό πρεσβύτερης ηλικίας εκ του major (μεγαλύτερος): «Μαϊώρεις γαρ οι πρεσβύτεροι» (Πλούταρχος), ο δε Οβίδιος παράγει το όνομα του μήνα από το Majestas (Μεγαλειότης)

Στην αρχαία Ρώμη κατά τον μήνα Μάιο τελούνταν γιορτές προς τιμή της πηγαίας Νύμφης Ηγερίας, στο άλσος της, προς ανάμνηση των συμβουλών της, που παρέσχε στον Νουμά για τις θρησκευτικές αρχές που εισήγαγε στη Ρώμη. 

Κατά δε την 1η (Μπόνα Ντέα) και 2η Μαΐου συνεχιζόντουσαν τα από 28 Απριλίου αρχόμενα Φλοράλια, εορτές προς τιμή της θεάς της βλάστησης της Χλωρίδας (Flora). Επίσης κατά τον ίδιο μήνα οι Ρωμαίοι τελούσαν τα "Lemuria" Μειλίχια που ήταν εορτές προς ιλασμό των ψυχών των νεκρών. 

Στη τέχνη τον μήνα Μάιο οι Ρωμαίοι τον παρίσταναν με μορφή μεσήλικου άνδρα που έφερε πλατύ χιτώνα με μεγάλες περιχειρίδες (σαν το σημερινό ράσο) και έχοντας στη κεφαλή το κάνιστρο γεμάτο άνθη ενώ στα πόδια του υπήρχε ένα παγώνι (ταώς) με ανοιγμένα τα φτερά.

Ο Μάιος συνδέεται επίσης και με την όλη πορεία της Βασιλεύουσας πόλης του Μεγάλου Κωνσταντίνου του οποίου τη μνήμη γιορτάζουμε στις 21 του μήνα. 

Δέκα ημέρες νωρίτερα γιορτάζονται τα γενέθλια ή εγκαίνια της Κωνσταντινούπολης κατά το έτος 330 μ.Χ., ενώ στις 29 η μνήμη μας γυρνάει πίσω στην Άλωσή της (1453). 

Η απόφαση του Κωνσταντίνου να μεταφέρει την πρωτεύουσα της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας στη θέση του αρχαίου Βυζαντίου πάρθηκε το έτος 324. Σύμφωνα με την παράδοση ο ίδιος ο Κωνσταντίνος, κρατώντας ένα ακόντιο, χάραξε τα σύνορα της πόλης που φάνηκαν πολύ μεγάλα στους συμβούλους του. Έτσι τον ρώτησαν πόσο θα προχωρήσει ακόμη, κι εκείνος τους απάντησε: «Θα προχωρήσω μέχρις ότου σταματήσει αυτός που προχωρεί εμπρός μου».

Ο Μάιος στην ελληνική λαογραφία
Παρ’ όλο που γενικά ο Μάιος θεωρείται ως ο τελευταίος μήνας της Άνοιξης, είναι στην ουσία το μέσο της ανθοφόρας αυτής εποχής αφού το Καλοκαίρι δεν αρχίζει παρά δύο δεκαήμερα μετά το τέλος του, στις 21 Ιουνίου. 

Ο Μάιος, είναι πράγματι «μήνας χαράς και λατρείας της βλάστησης, με δοξασίες και έθιμα διαχρονικού χαρακτήρα», όπως το παραδοσιακό έθιμο με το πρωτομαγιάτικο στεφάνι το οποίο στολίζει την πόρτα του σπιτιού μέχρι τις 24 Ιουνίου οπότε καίγεται στις φωτιές του Αϊ-Γιάννη. 

Οι λαϊκές προλήψεις θεωρούν τον Μάιο «μαγεμένο» γι’ αυτό αποφεύγονται οι γάμοι και οι σοβαρές εργασίες στη διάρκειά του, εξ ου και η παροιμία «Στον καταραμένο τόπο, τον Μάη μήνα βρέχει». 

Όλοι οι λαοί, πάντως, την Πρωτομαγιά γιόρταζαν την ανθοφορία της Φύσης και την απαρχή των «καλών καιρών». 

Κι ενώ οι λαϊκές παροιμίες, όπως, «Μάη μου, Μάη δροσερέ κι Απρίλη λουλουδάτε» και «ο Μάης έχει τ’ όνομα κι ο Απρίλης τα λουλούδια», προσπαθούν να μας επαναφέρουν στην τάξη, οι παιδικές αναμνήσεις δεν μας το επιτρέπουν. 

Κι έτσι συνεχίζουμε να τραγουδάμε: «Ο Μάιος μας έφτασε/εμπρός βήμα ταχύ/να τον προϋπαντήσουμε/παιδιά στην εξοχή».

Εργατική Πρωτομαγιά

Στο παλιό Ιαπωνικό ημερολόγιο, ο μήνας καλείται Σατσούκι (ιαπωνικά: 皐月‎). Είναι επίσης ένα κοινό όνομα για τις γυναίκες. Στην Ιαπωνία, υπάρχει η αποκαλούμενη ασθένεια του Μάη, ένα είδος ασθένειας όπου οι νέοι σπουδαστές ή οι εργαζόμενοι αρχίζουν να βαριούνται το σχολείο ή την εργασία τους. Οφείλεται σε μια ιαπωνική συνήθεια που όλα τα σχολικά έτη και τα οικονομικά έτη αρχίζουν την 1η Απριλίου.

Στα Φινλανδικά, ο μήνας καλείται toukokuu, που σημαίνει "ο μήνας της σποράς". 

Στα Σλοβένικα, καλείται veliki traven, που σημαίνει "ο μήνας της υψηλής χλόης".

πηγή

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι