Sunday 19 August 2007

Βγάλε με ψεύτη αν μπορείς...

Π

αρατηρώ στο διαδίκτυο όλα αυτά τα χρόνια κάποια πράγματα και κάποιες συμπεριφορές, και λέω μια μέρα να γράψω κανένα διδακτορικό. Να σας περιγράψω κάποιες εμπειρίες μου;
Ορίστε..!!


Είδα..
Ανθρώπους γεμάτους μοναξιά, γαντζωμένους σε μια ουτοπική πραγματικότητα, καρφωμένοι με τις ώρες μπροστά σε μια οθόνη και ένα πληκτρολόγιο. Ανθρώπους που δεν έχουν ενδιαφέροντα, δεν έχουν φίλους η συγγενείς, δεν κάνουν παρέα με άλλους.

Είδα..

Οι φίλοι τους να είναι όσοι γνωρίζουν απο το ιντερνέτ. Με αυτούς κάνουν σαν τρελοί να γνωριστούν, τρέχουν χιλιόμετρα μακρυά να τους γνωρίσουν προσωπικά, μαγεμένοι απο το άγνωστο και το αναπάντεχο. Ερωτεύονται στην άλλη άκρη της γής, μα συχνά απογοητεύονται. Πουλάνε ζήλιες μέσω αέρα, ζηλεύοντας ανθρώπους που δεν γνώρισαν ποτέ τους προσωπικά.

Είδα..
Κάποιους να χωρίζουν απο τον σύντροφό τους μετά απο δεκαετίες, για να απολαύσουν την νέα γνωριμία που υπόσχεται πολλά, δίχως να σκεφτούν τίποτε και κανέναν.

Είδα..

Να κάνουν φιλίες τόσο εύκολα, μα το ίδιο εύκολα τις εξανεμίζουν.
Παρεξηγιούνται με το τίποτε, και δημιουργούν έχθρες με πρόσωπα άγνωστα.
Το ψέμα πάει σύννεφο, και καθ' ένας δηλώνει ότι θέλει.

Είδα..
κάποιους να παριστάνουν τον φίλο, μα με την πρώτη ευκαιρία να δείχνουν το πραγματικό τους πρόσωπο, και τα πραγματικά τους συναισθήματα, που μόνο φιλία δεν δηλώνουν.

Είδα..
κάποιους να σπαταλάνε ώρες ατέλειωτες στα Chat, περιμένοντας να έρθει "το πρόσωπο" να τους μιλήσει, χωρίς να βάζουν ποτέ στο νού πως το πρόσωπο όση ώρα περίμεναν τους είχε μπλοκάρει και μίλαγε κρυφά, λέγοντας τα ίδια σε όλους, με άλλα τόσα άτομα. Απο το να σπαταλάνε τόσες ώρες, κάποιοι έχασαν τις δουλειές τους, την ηρεμία τους, παραμέλησαν τα παιδιά και την οικογένειά τους, τους φίλους και τις παρέες τους.
Βγαίνουν κάπου κάπου για έναν καφέ, μα ο νούς τους είναι να γυρίσουν σπίτι το συντομότερο για να μιλήσουν στο πρόσωπο.

Είδα..

κάποιους που, όλα όσα διστάζουν να πούν κατά πρόσωπο σε κάποιον, να τα λένε με άνεση και θράσσος μέσω οθόνης, βοηθούμενοι απο την απόσταση και την ανωνυμία πολλές φορές. Βγάζουν απο μέσα τους τον κρυφό σκοτεινό εαυτό τους, τα ζωώδη ένστικτά τους και κάθε τους βίτσιο, που επιμελώς κρύβουν στην υπόλοιπη ζωή τους.

Είδα..
κάποιους να τους φωνάζουν για να φάνε, και εκείνοι να μένουν αποροφημένοι μπροστά στην οθόνη, με αποτέλεσμα να μην τρώνε με τους δικούς τους μα μόνοι, μπροστά στον υπολογιστή.

Είδα..
κάποιες μαννάδες, να διώχνουν απο κοντά τους τα παιδιά τους, να μπορούν να κάνουν chat με την ησυχία τους, κι εκείνα να κλαίνε και να τις ζητάνε. Είδα κάποιες που άφηναν νηστικά τα παιδιά τους και τον άντρα τους, γιατί δεν είχαν χρόνο απο τον υπολογιστή. Κάποια πάλι παρίστανε την ελεύθερη, και όταν το παιδάκι την αποκάλεσε μαμά μπροστά στην κάμερα, έλεγε πως ήταν της αδερφής της και πως μαμά την φωνάζει, αρνούμενη το ίδιο της το παιδί, μην της χαλάσει "τα τυχερά".

Είδα..

συζύγους να τρέχουν σε γκαρσονιέρες και ξενοδοχεία, για να απολαύσουν τον παράνομο έρωτά τους με κάποιον άγνωστο, και που γνώρισαν κάπου, μέσα στο διαδίκτυο.

Όλα αυτά, κι άλλα πολλά, τα έχω ζήσει απο πολύ κοντά, πρίν πολλά χρόνια. Κάποτε όμως σιχάθηκα απο όλα αυτά, και είπα φτάνει. Αρκετά με τα παιχνίδια, καιρός να ζήσω την ζωή μου όπως πρέπει. Αρκετά με τις φαντασίες και τα ψεύτικα όνειρα..

Αγαπητέ φίλε, αγαπητή φίλη, εσυ που με διαβάζεις αυτή την στιγμή, άκουσέ με.
Δεν πάω να σου παραστήσω τον έξυπνο, ίσως να είμαι πολύ πιο κουτός απο σένα κι απο τον οποιονδήποτε άλλο. Απλά, έπαθα πολλά, κι έμαθα αρκετά.
Σπατάλησα χρόνο, χρήμα και ψυχή, θυσίασα πρόσωπα και πράγματα, συναισθήματα, γαλήνη και ηρεμία, σε καταστάσεις και ανθρώπους που δεν ήταν αυτό που έλεγαν η έδειχναν.
Μετάνιωσα άπειρες φορές για ισάριθμες αποφάσεις και πράξεις μου. Αισθάνθηκα πόνο, θλίψη, οργή, αγανάκτιση και απογοήτευση πάρα πολλές φορές.

Στα λέω για να μην τα πάθεις κι εσυ. Αν δεν θέλεις να με ακούσεις, πολύ απλά, μην μου δώσεις σημασία. Μα όπως ξέρω ότι θα βραδυάσει ξανά, και μετά θα ξημερώσει πάλι, έτσι ξέρω το ίδιο καλά, ότι θα με θυμηθείς μια μέρα. Στο χέρι σου λοιπόν οι αποφάσεις που θα πάρεις, εγώ ότι ήταν να σου πω, στο είπα.
Απο την άλλη, αν μπορείς εσυ, βγάλε με ψεύτη.. ειλικρινά θα το χαρώ.

Βγάλε με ψεύτη αν μπορείς..

Ακρωτηριασμός παιδικών ψυχών

Πριν λίγες μέρες αυτή η αποτροπιαστική είδηση έφερε ξανά τη βαρβαρότητα της κλειτοριδεκτομής στο φως της δημοσιότητας,του ακρωτηριασμού των γεννητικών οργάνων των κοριτσιών σε πολλές χώρες της Αφρικής και της Μέσης Ανατολής, κατά την παδική τους ηλικία.

Παρά τις εκστρατείες ενημέρωσης και το ότι αυτή η νοσηρή θηριωδία που γίνεται στο όνομα του Θεού (!) είναι παράνομη σε πολλές χώρες, δεν υπάρχει ουσιαστική μείωση στον αριθμό των μικρών κοριτσιών που ακρωτηριάζονται καθημερινά.

Η οργάνωση Clitoraid υποστηρίζει ότι η Ο Οργανισμός Ενωμένων Εθνών εκτιμά ότι πάνω από 150 εκατομμύρια γυναίκες έχουν υποστεί κάποιο είδος χειρουργική αποκατάσταση της κλειτορίδας σε μαζική κλίμακα, θα μειώσει σημαντικά ή ακόμη και θα εξαλείψει αυτή τη βάρβαρη πρακτική με το επιχείρημα "γιατί να κοπεί εφόσον μπορεί να αποκατασταθεί;"
 

Αγαπητό μου χαμομηλάκι,
Μέχρι τότε όμως πόσα κοριτσάκια ακόμη θα πρέπει να υποστούν αυτό το μαρτύριο;

Εγκλήματα «κατ΄εξακολούθησιν»

Ποιος μπορεί να το αρνηθεί;

Παιδιά μπουκωμένα από το φαγητό

και παιδιά που λιμοκτονούν...

Κακοποιημένα και τα δυο

από την παραφροσύνη μας.

Μοιράστε το φαγητό στα ίσια

μήπως και έρθουμε «στα ίσια μας»

© Το χαμομηλάκι | To hamomilaki