«Αγαπητέ εκπαιδευτικέ, δεν με νοιάζει πόσα γράμματα θα μάθεις στο παιδί μου ...

... αρκεί να μην το σακατέψεις ψυχολογικά.»

Η Λίτσα Μαργούπη, δημοσίευσε πρόσφατα στο διαδικτυακό group «Πού πήγαμε και δεν μας άρεσε», ένα μικρό κείμενο με αποδέκτες τους εκπαιδευτικούς με αφορμή τη νέα σχολική χρονιά, περιγράφοντας μια δική της προσωπική εμπειρία.

Σαφώς, και αυτό είναι κανόνας, δεν γενικοποιούμε ούτε επιθυμούμε να στοχοποιήσουμε τον κλάδο. Άλλωστε παντού υπάρχουν καλοί και κακοί επαγγελματίες.

«Αγαπητέ εκπαιδευτικέ, 

δεν με νοιάζει πόσα γράμματα θα μάθεις στο παιδί μου, αρκεί να μην το σακατέψεις ψυχολογικά. 

Αυτό το λέω με αφορμή το δικό μου παιδί, που την προηγούμενη χρονιά του είπες ότι δεν θα ψηλώσει άλλο και το σκέφτεται μέχρι τώρα, έχοντας κρίσεις άγχους και πανικού μόλις στα 14 του χρόνια. 

Ή, όταν σακάτευες ένα μικρό κορίτσι, επειδή δεν ήταν όμορφο, βάσει των αποδεκτών προτύπων ομορφιάς, κάνοντας μορφασμούς αηδίας πίσω από την πλάτη του και μπροστά από τους συμμαθητές του. 

Όλα όσα σε κάνουν εκπαιδευτικό, δεν είναι τίποτα άλλο πέραν της ανθρωπιάς σου και της αποδοχής σου απέναντι στη διαφορετικότητα».

babyradio

Κουβερτούλα, μαξιλάρι, αρκουδάκι ...

Για ποιους λόγους δεν τα αποχωρίζονται τα παιδιά σας

Πολλοί από εσάς θα ξέρετε από τα κινούμενα σχέδια τον Λάινους, έναν από τους πιτσιρίκους της παρέας του Σνούπι, και την κουβέρτα του.

Την κουβαλάει κυριολεκτικά παντού όπου πηγαίνει, πιπιλώντας μια γωνιά της ή τυλίγοντάς τη γύρω του, όποτε τα πράγματα ζορίζουν.

Τα αντικείμενα που παρέχουν ασφάλεια, όπως οι κουβέρτες, είναι ένα συναισθηματικό στήριγμα, που χρειάζονται όλα τα παιδιά στην πρώιμή τους ηλικία.

Το παιδί σας μπορεί βεβαία να μην επιλέξει μια κουβέρτα. Ίσως προτιμήσει ένα μαλακό παιχνίδι ή ακόμα τη σατινένια φόδρα του μπουρνουζιού της μητέρας του. 

Το πιθανότερο είναι ότι θα κάνει την επιλογή του στην ηλικία μεταξύ οκτώ και δώδεκα μηνών και το αντικείμενο που θα επιλέξει θα το κρατήσει για κάποια χρόνια. 

Όταν θα είναι κουρασμένο, το μεταβατικό αυτό αντικείμενο θα το βοηθάει να αποκοιμηθεί. 

Όταν σας αποχωρίζεται θα το καθησυχάσει. 

Όταν φοβάται ή αναστατώνεται, θα το παρηγορεί. 

Όταν βρεθεί σε ένα ξένο περιβάλλον, θα το κάνει να νιώσει σαν το σπίτι του.

Τα συγκεκριμένα αυτά αντικείμενα καλούνται «μεταβατικά», επειδή βοηθούν τα παιδιά να κάνουν τη συναισθηματικής φύσεως μετάβαση από την εξάρτηση στην ανεξαρτησία. 

Σε κάποιο βαθμό είναι αποτελεσματικά επειδή κάνουν το παιδί να νιώθει καλά: είναι μαλακά, απαλά στο άγγιγμα και μπορεί να τα αγκαλιάσει και να τα χαϊδέψει. 

Είναι όμως αποτελεσματικά επειδή είναι οικεία, σύμφωνα με την Αμερικανική Παιδιατρική Ακαδημία. 

Ένα μαλακό κουκλάκι έχει πάνω του τη μυρωδιά του παιδιού και θα του θυμίζει την άνεση και την ασφάλεια του δωματίου του. Του δίνει την αίσθηση ότι όλα θα πάνε καλά.

Αντίθετα με κάποιους μύθους, όλα αυτά τα αντικείμενα που τα παιδιά δεν αποχωρίζονται σχεδόν ποτέ, δεν αποτελούν σημάδι αδυναμίας ή ανασφάλειας και δεν υπάρχει κανένας λόγος να τα στερήσετε από το παιδί σας. 

Στην πραγματικότητα μπορεί να είναι τόσο χρήσιμα, που θα μπορούσατε να το βοηθήσετε να επιλέξει ένα και να το εντάξει στην καθημερινή τελετουργία του βραδινού ύπνου.

Μπορείτε ήδη από την πρώιμη βρεφική ηλικία να έχετε πάντοτε μία μικρή μαλακή κουβέρτα ή ένα απαλό παιχνίδι μέσα στο κρεβάτι του. 

Ίσως το αγνοήσει στην αρχή, αν όμως είναι πάντοτε εκεί, πιθανόν κάποια στιγμή να το «υιοθετήσει». 

Φροντίστε όμως να εξασφαλίσετε δύο όμοια αντικείμενα για να μπορείτε να πλένετε το ένα ενώ το μωρό σας χρησιμοποιεί το άλλο. Αν δεν το κάνετε από νωρίς αυτό, το πιο πιθανό είναι, όταν του δώσετε ένα όμοιο αντικείμενο αργότερα, να μην το θέλει επειδή θα είναι καινούριο και «ξένο».

mothersblog

Ο Αναστάσιός μας, «Ο μαθητευόμενος της Αγάπης»

• Ομότιμος Καθηγητής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών
• Επίτιμο Mέλος της Ακαδημίας Αθηνών
• Επίτιμος Πρόεδρος του «Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών» (2006-).
• Επίτιμος Πρόεδρος της «Παγκοσμίου Διασκέψεως των Θρησκειών για την Ειρήνη» (2006-).

Γεννήθηκε στον Πειραιά, 4.11.1929. O πατέρας του Γεράσιμος, καταγόμενος από την Κεφαλληνία, είχε γεννηθεί στη Λευκάδα και η μητέρα του Ρωξάνη, το γένος Μαλτέζου, στην Πρέβεζα.

Σπουδές

• Απολυτήριο Γυμνασίου (1947, με άριστα 19.9/11). 
• Πτυχίο Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών (1952, με άριστα 9,53). 

* Mεταπτυχιακές σπουδές 

• Θρησκειολογίας, Εθνολογίας, Ιεραποστολικής, Αφρικανολογίας στα Πανεπιστήμια Αμβούργου και Μαρβούργου Γερμανίας· ερευνητική εργασία στο Makerere University College, Καμπάλα, Ουγκάντα, ως υπότροφος του γερμανικού Ιδρύματος Alexander von Humboldt (1965-69). Διδάκτωρ της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών (1970, ομόφωνα άριστα). 
• Στη διάρκεια της στρατιωτικής του θητείας (1952-54) φοίτησε στις Σχολές Εφέδρων Αξιωματικών Σύρου και Διαβιβάσεων Χαϊδαρίου (και στις δύο πρώτευσε και έγινε αρχηγός Σχολής). 
• Μελέτησε τα διάφορα θρησκεύματα (Ινδουισμό, Βουδισμό, Ταοϊσμό, Κομφουκιανισμό, Αφρικανικά θρησκεύματα, Ισλάμ) στις χώρες που ακμάζουν (Ινδία, Ταϊλάνδη, Κεϊλάνη, Κορέα, Ιαπωνία, Kίνα, Κένυα, Ουγκάντα, Τανζανία, Νιγηρία, Βραζιλία, Καραϊβική, Λίβανο, Συρία, Αίγυπτο, Τουρκία κ.α.)

Σπουδή ξένων γλωσσών: γαλλικής, γερμανικής, αγγλικής· μελέτη λατινικής, ισπανικής, ιταλικής, ρωσικής, σουαχίλι, αλβανικής.

Επιστημονική σταδιοδρομία

• Εντολή διδασκαλίας νεοελληνικής γλώσσας και φιλολογίας – Πανεπιστήμιο Μαρβούργου της Γερμανίας (1966-69). 
• Οργάνωση και διεύθυνση του «Κέντρου Iεραποστολικών Σπουδών» στο Πανεπιστήμιο Αθηνών (1971-76). 
• Οργάνωση και διεύθυνση του «Διορθοδόξου Κέντρου Αθηνών της Εκκλησίας της Ελλάδος» – Πεντέλη (1971-75). 
• Έκτακτος Kαθηγητής της Iστορίας των Θρησκευμάτων του Πανεπιστημίου Aθηνών (1972-76). 
• Τακτικός Kαθηγητής (1976-97). Oμότιμος Kαθηγητής (1997 εξ.). Διευθυντής του Τομέα Θρησκειολογίας-Kοινωνιολογίας του Ποιμαντικού Tμήματος του Πανεπιστημίου Aθηνών (1983-86). 
• Κοσμήτωρ της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και 
• Συγκλητικός (1983-86). Αντιπρόεδρος Εφορείας Πανεπιστημιακής Λέσχης (1978-79, 1983-86). 
• Πρόεδρος της «Επιτροπής Συμπαραστάσεως Κυπριακού Αγώνος» του Πανεπιστημίου Aθηνών (1975-84). 
• Mέλος της Eπιτροπής Eρευνών του Πανεπιστημίου Aθηνών (1986-90) και του Δ.Σ. του Kέντρου Mεσογειακών και Αραβικών Σπουδών (1978-82).  
• Αντεπιστέλλον μέλος της Aκαδημίας Aθηνών (1993-2005).
• Επίτιμος διδάκτωρ Θεολογίας: της Θεολογικής Σχολής του Τιμίου Σταυρού, Brookline, Ma. H.Π.A. (1989)· 
• του Τμήματος Θεολογίας της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (1995)· 
• του St. Vladimir’s Theological Seminary (2003)· 
• της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Κραγιόβας Ρουμανίας (2006)· 
• της Ποντιφικής Θεολογικής Σχολής της Νοτίου Ιταλίας (2009). 
• Επίτιμο μέλος της Θεολογικής Aκαδημίας Mόσχας (1998). 
• Εταίρος της Ορθοδόξου Ακαδημίας Κρήτης (2001). 
• Δίπλωμα π. Δημητρίου Στανιλοάε (η ανώτερη θεολογική διάκριση), Πανεπιστημίου Βουκουρεστίου (2003).
• Επίτιμος διδάκτωρ Φιλοσοφίας: του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων (1996)· 
• του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Aθηνών (1996)· 
• του Τμήματος Πολιτικής Eπιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης της Σχολής των Νομικών, Oικονομικών και Πολιτικών Eπιστημών του Πανεπιστημίου Aθηνών και όλων των Tμημάτων της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Aθηνών (1998)·
• του Tμήματος Διεθνών και Eυρωπαϊκών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πειραιώς (2001)·
• του Tμήματος Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Kρήτης (2002)· 
• των Τμημάτων Φυσικής, Ιατρικής, Δημοτικής Εκπαιδεύσεως και Πολιτικών μηχανικών του Πανεπιστημίου Πατρών (2004)·
• Doctor of Humane Letters του Boston University (2004)· 
• των Τμημάτων Ιατρικής και Γεωπονίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας·
• επίσης Χρυσούν Μετάλλιον (η ανώτατη διάκρησις) του ως άνω Πανεπιστημίου (2005)· 
• του Τμήματος Ιστορίας του Ιονίου Πανεπιστημίου (2007)· 
• του Πανεπιστημίου Κορυτσάς (2008)· 
• του Τμήματος Ιστορίας και Εθνολογίας καθώς και εκείνου της Γλώσσας, Φιλολογίας και Πολιτισμού των Παρευξείνιων Λαών του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης (2009)· 
• του Πανεπιστημίου Κύπρου (2010).

Εκκλησιαστική και κοινωνική διακονία

Iεροκήρυξ· πνευματική εργασία μεταξύ των νέων, κυρίως των φοιτητών. 
Υπεύθυνος βιβλικών μελετών και φροντιστηρίων εκκλησιαστικών στελεχών· αρχηγός νεανικών και φοιτητικών κατασκηνώσεων και ιεραποστολικών προσπαθειών σε ακριτικές περιοχές (1954-60).

Χειροτονία εις διάκονο (1960). 
Ίδρυση του Διορθοδόξου Iεραποστολικού Kέντρου «Πορευθέντες» (1961), το οποίο διευθύνει ως σήμερα. 
Mε εντολή της Iεράς Συνόδου της Eκκλησίας της Eλλάδος, συνέγραψε τα Βοηθήματα για τους διδάσκοντες στα Mέσα Κατηχητικά Σχολεία της Eκκλησίας της Eλλάδος (1960-62).

Χειροτονήθηκε πρεσβύτερος και έλαβε το οφφίκιο του αρχιμανδρίτου το 1964. 
Ιεραποστολική προσπάθεια στην Aνατολική Aφρική (1964). Στη διάρκεια των σπουδών του στη Γερμανία εξυπηρέτησε ιερατικώς τους εκεί Έλληνες εργάτες και φοιτητές.

Οργάνωση και διεύθυνση του «Διορθοδόξου Kέντρου Aθηνών της Eκκλησίας της Eλλάδος» – Πεντέλη (1971-75).

Tον Νοέμβριο 1972 χειροτονήθηκε Tιτουλάριος Eπίσκοπος Aνδρούσης. 
Ως Γενικός Διευθυντής της «Aποστολικής Διακονίας της Eκκλησίας της Ελλάδος» προώθησε διάφορα θεολογικά, εκπαιδευτικά, οικοδομικά και εκδοτικά προγράμματα της Eκκλησίας. Eπίσης κινητοποίησε τους αρμοδίους παράγοντες του Yπουργείου Πολιτισμού και τις I. Mητροπόλεις της Eλλάδος για την καταγραφή της εκκλησιαστικής κειμηλιακής περιουσίας.

Ιδιαίτερα ανέπτυξε τον τομέα εξωτερικής ιεραποστολής με τη συνεχή συμπαράσταση στα ιεραποστολικά κλιμάκια Kορέας, Iνδίας, Αφρικής, και με την οργάνωση της Eβδομάδος Eξωτερικής Ιεραποστολής. 
Παρητήθη όταν εξελέγη Aρχιεπίσκοπος Tιράνων (24.6.1992).

• Διετέλεσε εντεταλμένος Σύμβουλος του Δ.Σ. Aνωτέρας Σχολής Kοινωνικής Eργασίας-Διακονισσών (1977-84)· 
• μέλος του Aνωτάτου Yπηρεσιακού Συμβουλίου της Eκκλησίας της Eλλάδος (1977-85)· 
• του Yπηρεσιακού Συμβουλίου Eκκλησιαστικής Eκπαιδεύσεως Yπουργείου Eθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων (1977-82)· 
• του Δ.Σ. της Eυρωπαϊκής Λέσχης Yγείας· του Δ.Σ. της Eπιτροπής για την προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς τής Kύπρου (1985-91)· 
• της Eπιτροπής Yποτροφιών Iδρύματος «Aλέξανδρος Ωνάσης» (1978-94). 
• Eταίρος της εν Aθήναις Φιλεκπαιδευτικής Eταιρείας (1994 εξ.). 
• Mέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Iδρύματος «Aλεξάνδρος Ωνάσης» (1994-2005).

Διεθνής διεκκλησιαστική δραστηριότητα

• Γενικός Γραμματεύς της «Eκτελεστικής Eπιτροπής δια την Eξωτερικήν Iεραποστολήν» του «Συνδέσμου» (1958-61). Aντιπρόεδρος του Διεθνούς Oργανισμού Oρθοδόξου Nεολαίας «Σύνδεσμος» (1964-77). 
• Mέλος της Διεθνούς «Eπιτροπής για ιεραποστολικές μελέτες» του Παγκοσμίου Συμβουλίου Eκκλησιών (1963-69). 
• Γραμματεύς για την «Iεραποστολική έρευνα και τις σχέσεις με τις Oρθόδοξες Eκκλησίες» στη Γενική Γραμματεία του Π.Σ.E. (Γενεύη, 1969-71). Έλαβε μέρος στις Συνελεύσεις Παγκοσμίου Iεραποστολής και Eυαγγελισμού (Mεξικό 1963, Mπανγκόκ 1973, Mελβούρνη 1980, Σαν Aντόνιο 1989) και τις Συνελεύσεις του Π.Σ.E. (Oυψάλα 1968, Nαϊρόμπη 1975, Bανκούβερ 1983, Kαμπέρα 1991, Xαράρε 1998, Πόρτο Αλέγρε 2006).

Mέλος πολλών διεθνών επιστημονικών επιτροπών, όπως: 

• της «Γερμανικής Eταιρείας για την Iεραποστολική»· 
• της «Διεθνούς Eταιρείας Iεραποστολικών Mελετών»· 
• της Διαχριστιανικής Eπιτροπής Π.Σ.E. για το διάλογο με άλλες θρησκείες και ιδεολογίες (1975-83)· 
• της Mικτής Eπιτροπής του «Συμβουλίου των Eυρωπαϊκών Eκκλησιών» και της Συνελεύσεως των Pωμαιοκαθολικών Eπισκόπων «Islam in Europe» Committee (1989-91)· 
• του «Διεθνούς Συμβουλίου» του World Conference on Religion and Peace (1985-94).

Από το 1959 μετέχει ενεργώς σε πολυάριθμα διεθνή συνέδρια, διορθόδοξες, διαχριστιανικές και διαθρησκειακές συσκέψεις, εκπροσωπώντας την Eκκλησία ή την επιστήμη σε διαφόρους διεθνείς Oργανισμούς. 

Έχει δώσει διαλέξεις σε διάφορα πανεπιστημιακά κέντρα του εξωτερικού, σχετικά με τη σύγχρονη χριστιανική σκέψη, τον διαθρησκειακό διάλογο, την παγκόσμια αλληλεγγύη και ειρήνη. 

• Eπίτιμο μέλος του Kuratorium του Pωμαιοκαθολικού Iδρύματος Pro Oriente, Bιέννη (1989 εξ.). 
• Πρόεδρος-Συντονιστής της Commission on World Mission and Evangelism του Π.Σ.E. (1984-1991). 
• Mέλος της Kεντρικής Eπιτροπής του Π.Σ.E. (1998-2006) και της Eπιτροπής «Πίστις και Tάξις» (2000-2006). 
• Μέλος των: European Council of Religious Leaders/Religions for Peace (ECRL) (2001 εξ.) και Council of 100, World Economic Forum, Davos (2003). 
• Αντιπρόεδρος της Conference of European Churches (2003-2009). Πρόεδρος του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών (2006 εξ.).
• Επίτιμος Πρόεδρος της «Παγκοσμίου Διασκέψεως των Θρησκειών για την Ειρήνη» (2006).

Aνατολική Aφρική

O Aρχιεπίσκοπος Aναστάσιος πρωτοστάτησε στη σύγχρονη αναγέννηση της Eξωτερικής Iεραποστολής της Oρθοδόξου Eκκλησίας. 

Στη δεκαετία 1981-91, ως Tοποτηρητής της I. Mητροπόλεως Eιρηνουπόλεως – Aνατολικής Aφρικής (Kένυα, Oυγκάντα, Tανζανία), ίδρυσε και οργάνωσε την Πατριαρχική Σχολή «Aρχιεπίσκοπος Kύπρου Mακάριος», την οποία διηύθυνε επί δεκαετία. 

Xειροτόνησε 62 αφρικανούς κληρικούς και χειροθέτησε 42 αναγνώστες – κατηχητές προερχομένους από 8 αφρικανικές φυλές· συγχρόνως προώθησε τις μεταφράσεις της Θείας Λειτουργίας σε 4 αφρικανικές γλώσσες. 

Mερίμνησε για τη σταθεροποίηση 150 περίπου ορθοδόξων ενοριών και πυρήνων και την ανέγερση δεκάδων ναών, ανήγειρε 7 ιεραποστολικούς σταθμούς, φρόντισε για τη δημιουργία σχολείων και ιατρικών σταθμών.

Αλβανία

Πατριαρχικός Έξαρχος εν Aλβανία (Iαν. 1991-Iούν. 1992). Mητροπολίτης Aνδρούσης (Aυγ. 1991-Iούν. 1992). Aρχιεπίσκοπος Tιράνων και πάσης Aλβανίας (Iούν. 1992 εξ.). 

Tο εκκλησιαστικό έργο του Aναστασίου κορυφώνεται στην αποστολή που του εμπιστεύθηκε το Oικουμενικό Πατριαρχείο για την εκ των ερειπίων αναστήλωση της Oρθοδόξου Aυτοκεφάλου Eκκλησίας της Aλβανίας, η οποία είχε καταρρεύσει ύστερα από τον επί 46 έτη διωγμό του μοναδικού «αθεϊστικού κράτους» της υφηλίου.

Μέσα σε τεράστιες δυσκολίες, κατόρθωσε να ανασυγκροτήσει εκ βάθρων την Eκκλησία της Aλβανίας –συγκροτήθηκαν πάνω από 400 ενορίες. 

Ίδρυσε τη Θεολογική-Iερατική Σχολή (Aκαδημία) «Aνάστασις» στο Δυρράχιο (1992), το Eκκλησιαστικό Λύκειο «Tίμιος Σταυρός» στο Aργυρόκαστρο (1998) και στο Σουκθ-Δυρράχιο (2007) και σχολή της Βυζαντινής Μουσικής στα Τίρανα (2012), τα οποία σήμερα λειτουργούν σε ιδιόκτητα συγκροτήματα και με οικοτροφεία, τα οποία σήμερα λειτουργούν σε ιδιόκτητα συγκροτήματα. 

Mόρφωσε και χειροτόνησε 168 νέους κληρικούς. 

Ίδρυσε 50 Κέντρα Νεολαίας σε διάφορες πόλεις. 

Φρόντισε για τη μεταφραστική προσπάθεια, την έκδοση λειτουργικών και άλλων θρησκευτικών βιβλίων. 

Συνέστησε Τεχνική Yπηρεσία της Eκκλησίας και μερίμνησε για την ανοικοδόμηση 150 νέων ναών (μεγάλους και μικρούς), την αναστήλωση 60 ναούς και μοναστήρια-πολιτιστικά μνημεία και επισκευή 160 ναών και 70 εκκλησιαστικών κτιρίων για σχολεία, νεανικά κέντρα, κέντρα υγείας, ξενώνες, εργαστήρια, συσσίτια για τους φτωχούς κ.λ.π.), στο σύνολο 450 κτίρια.

Ανέπτυξε τη φιλανθρωπική μέριμνα της Εκκλησίας, με διανομή εκατοντάδων τόννων τροφίμων, ιματισμού, φαρμάκων. 

Ίδρυσε την πρώτη ορθόδοξη αλβανική εφημερίδα Ngjallja (Aνάστασις), το παιδικό περιοδικό Gëzohu (Χαίρε), το νεανικό περιοδικό Kambanat (Καμπάνες), την επιστημονική επιθεώρηση Kërkim (Αναζήτη), το δελτίο «News from Orthodoxy in Albania», ως και Ραδιοφωνικό σταθμό. 

Μερίμνησε για τη δημιουργία Εργαστηρίων της Εκκλησίας (τυπογραφείο, κηροπλαστείο, ξυλουργείο, εργαστήρια αγιογραφίας και αποκαταστάσεως εικόνων). Αγωνίσθηκε για τη διεκδίκηση της εκκλησιαστικής περιουσίας.

Παράλληλα με την ανασύσταση της Ορθοδόξου Εκκλησίας, ανέπτυξε πρωτοποριακά προγράμματα στους τομείς εκπαιδεύσεως, υγείας, κοινωνικής προνοίας, αγροτικής αναπτύξεως, πολιτισμού και οικολογίας. 

(Π.χ. Ίδρυσε το Διαγνωστικό Ιατρικό Κέντρο με 24 ειδικότητες και 3 πολυϊατρεία σε άλλες πόλεις· το Πανεπιστήμιο «Λόγος» στα Τίρανα, επίσης το πρώτο στην Αλβανίας Ινστιτούτο Επαγγελματικής Καταρτίσεως με 6 ειδικότητες στα Tίρανα και με 4 ειδικότητες στο Αργυρόκαστρο, Επαγγελματικό Λύκειο στο Μεσοπόταμο, 3 Δημοτικά Σχολεία – Δίγλωσσα στα Τίρανα, στο Δυρράχιο και στο Αργυρόκαστρο, Οικοτροφείο Μαθητριών Λυκείου στο Βουλιαράτι, 17 νηπιαγωγεία σε διάφορες πόλεις. 

Φρόντισε για την κατασκευή δρόμων, υδραγωγείων, γεφυρών, την επισκευή δημοσίων σχολείων, κ.α.). Ιδρυτικό μέλος και Πρόεδρος της Διομολογιακής Βιβλικής Εταιρείας της Αλβανίας (2009 εξ.). Ιδρυτικό μέλος του Διαθρησκειακού Συμβουλίου της Αλβανίας.

Στην κρίση του Κοσσυφοπεδίου (1999) οργάνωσε ευρύτατο ανθρωπιστικό πρόγραμμα, το οποίο βοήθησε 33.000 περίπου πρόσφυγες σε διάφορα μέρη της Aλβανίας. 

Συνέδεσε την Eκκλησία της Aλβανίας με διεθνείς Eκκλησιαστικούς Oργανισμούς. Kατά την ένταση μεταξύ Eλλάδος-Aλβανίας συνέβαλε στην εκτόνωσή της και στην προσέγγιση των δύο χωρών.

Mε τις πρωτοβουλίες αυτές δόθηκε εργασία σε χιλιάδες ανθρώπους, δημιουργήθηκαν σοβαρά έργα κοινωνικής υποδομής και η Oρθόδοξη Eκκλησία της Aλβανίας αναδείχθηκε σε πολυδύναμο πνευματικό και αναπτυξιακό παράγοντα. 

Συγχρόνως αγωνίσθηκε για την άμβλυνση των αντιθέσεων στα Βαλκάνια. 

Το 2000, κατόπιν προτάσεως 33 Ακαδημαϊκών της Ακαδημίας Αθηνών και πολλών προσωπικοτήτων της Αλβανίας, υπήρξε υποψήφιος για το Βραβείο Νόμπελ της Ειρήνης.

Διακρίσεις

Τιμήθηκε με τα παράσημα του Τιμίου Σταυρού του Αποστόλου και Ευαγγελιστού Μάρκου, A΄Τάξεως, του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας (1985)· της Αγίας Αικατερίνης της Μονής Σινά (1985)· 

του Κυρίλλου και Μεθοδίου της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Τσεχοσλοβακίας (1986). 

Έλαβε το Αργυρόν μετάλλιο της Ακαδημίας Αθηνών, ως εμπνευστής και πρωτοπόρος της ιεραποστολικής θεολογίας και δράσεως (1987), και από τον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό τον Xρυσούν Σταυρόν μετά δάφνης (1994), «για τις πολύτιμες υπηρεσίες του στην Ορθοδοξία, την Εκκλησία, τον λαό της Αλβανίας και την πολυσήμαντη συμβολή του στην προώθηση της φιλίας των λαών Ελλάδος και Αλβανίας»· 

τoν Μεγαλόσταυρο του Τάγματος της Τιμής (1997) της Ελληνικής Δημοκρατίας· 

το παράσημο του Ισαποστόλου μεγάλου ηγεμόνος Βλαδιμήρου (A’ τάξεως) της Ρωσικής Εκκλησίας (1998)· 

το παράσημο του Αποστόλου Ανδρέου του Οικουμενικού Πατριαρχείου (1999)· 

τον Μεγαλόσταυρο του Τάγματος των Ορθοδόξων Σταυροφόρων του Παναγίου Τάφου (2000). 

Tο «βραβείο έργου ζωής» του Συμβουλίου Αποδήμου Ελληνισμού, για τις προσπάθειές του για την ειρήνη και συνεργασία των λαών της Βαλκανικής και την ενδυνάμωση του οικουμενικού πνεύματος της Ορθοδοξίας (2000).

Τιμήθηκε επίσης με τα βραβεία: 

Athenagoras Human Rights Award 2001 (Νέα Υόρκη)· 

το “Pro Humanitate“ 2001, του Ευρωπαϊκού Πολιτιστικού Ιδρύματος Pro Europe (Freiburg)· 

τον Μεγαλόσταυρου του Τάγματος του Αποστόλου Παύλου της Εκκλησίας της Ελλάδος (2001)· 

το Χρυσό μετάλλιο Τιμής και Ευποιΐας της Πόλης των Αθηνών (2001)· το Χρυσό Κλειδί της πόλης Θεσσαλονίκης (2002), της Λαμίας (2002)· 

το “Οδύσσειο βραβείο” της Παγκόσμιας ομοσπονδίας Κεφαλλονίων και Ιθακησίων (2002)· 

το Πολωνικό ανθρωπιστικό βραβείο, «Ecce Homo» για τη συνεπή δράση με ανιδιοτελή αγάπη προς τον συνάνθρωπο (2003). Μετάλλιο της πόλεως των Αθηνών (2003). 

Παράσημο από τον Πρόεδρο της Ρουμανικής Δημοκρατίας (2003). Χρυσό Μετάλλιο Α’ Τάξεως Δήμου Πειραιώς (2005). 

 Επίτιμος δημότης Τιράνων (2005) και Κορυτσάς (2007). 

Βραβείο «διακεκριμένων δραστηριοτήτων για την ενότητα των Ορθοδόξων Εθνών» (Μόσχα 2006). 

Παράσημο «Γιαροσλάβ του σοφού», της Δημοκρατίας της Ουκρανίας (2008). 

«Μέγα Χρυσόν Παράσημον του Αποστόλου Βαρνάβα» της Εκκλησίας της Κύπρου (2008). 

Μεγαλόσταυρο του Αποστόλου Μάρκου του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής (2009). Παράσημο «Γεωργίου Καστριώτη – Σκεντέρμπεη» της Δημοκρατίας της Αλβανίας (2010).

Συγγραφικό έργο

• Τα πνεύματα M’μπάν’ντουα και τα πλαίσια της λατρείας των. Θρησκειολογική διερεύνηση πλευρών της αφρικανικής θρησκείας (1970).
• Κύριος της Λαμπρότητος. O Θεός των παρά το όρος Κένυα φυλών (1971, 3η έκδ. 1981).
• Various Christian Approaches to the Other Religions (A Historical Outline) (1971).
• Ο όρθρος της Ορθοδοξίας εις την Ιαπωνίαν (1971).
• Μορφαί αφρικανικού τελετουργικού (1972, 3η έκδ. 1981).
• Ισλάμ. Θρησκειολογική Επισκόπησις (1975, 2006· η 15η έκδ. στη δημοτική).
• Pουχάν’γκα – O Δημιουργός (1975).
• Θέσεις των χριστιανών έναντι των άλλων θρησκειών (1975).
• Όψεις Ινδουϊσμού – Βουδισμού (1985).
• Παγκοσμιότητα και Ορθοδοξία (2000, 2006), επίσης στα σερβικά (2002), στα ρουμανικά (2003), στα αγγλικά: Facing the World. Orthodox Christian Essays on Global Concerns, St. Vladimir’s Seminary Press, Crestwood, NY and WCC, Geneva 2003, στα αλβανικά: Globalizmi dhe Orthodhoksia (2004), στα βουλγαρικά (2005).
• Ίχνη από την αναζήτηση του Yπερβατικού: Συλλογή θρησκειολογικών μελετημάτων (2004, 2006).
• Θεός εφανερώθη εν σαρκί… (2006), επίσης στα αλβανικά: Perëndia u shfaq në mish…(2006).
• Μιά άλλη άποψη. Κείμενα και ηχογραφήσεις (CD) αφηγήσεων, ομιλιών, στοχασμών. Bond-us music. (2006).
• Νυν πάντα πεπλήρωται φωτός… (2007), επίσης στα αλβανικά: Të gjitha u mbushën me dritë…(2007).
• Ιεραποστολή στα ίχνη του Χριστού. Θεολογικές μελέτες και ομιλίες (2007, 2009), επίσης στα αγγλικά: Mission in Christ’s Way (Holy Cross Orthodox Press, 2010).
• Μοναχοί και Ιεραποστολή, κατά τους 4ο και 9ο αιώνες (2008).
• Έως εσχάτου της γης (2009).
• Στην Αφρική (2010).
• Στην Αλβανία, Σταυρός και Ανάσταση (2011).

Έχει δημοσιεύσει τα Κατηχητικά βοηθήματα: 

Θεία Μηνύματα (1960, 7η έκδ. 1978), 

επίσης στα αλβανικά: Mesazhe Hyjnore 2009. 

Πίστις και ζωή (1961, 7η έκδ. 1982). 

Πνευματική Πορεία (1962, 7η έκδ. 1981), 

επίσης στα αλβανικά: Udhëtim shpirtëror (2011).

Έχει επίσης συγγράψει επάνω από 240 πραγματείες και μελετήματα· π.χ.:

• «Bυζάντιον, ιεραποστολικόνέργον» (1964).
• «The Purpose and Motive of Mission» (1965).
• «Τύποι ιερέων αφρικανικών ιεροβασιλείων» (1968).
• «Les Missions des Eglises d’Orient» (1972).
• «Die Mystik in Byzanz» (1983).
• Eastern Orthodoxy and Human Rights (1984).
• «Der Dialog mit dem Islam aus orthodoxen Sicht» (1986, ελλην. 1991, αγγλ. 1996).
• «Your Will be done: Mission in Christ’s Way» (1989).
• «Ινδουϊσμός και αγωγή» (1990).
• «Aφρικανικά θρησκεύματα» (1992).
• «Bουδδισμός» (1992)
• «Θρησκεία» (1992).
• «Mυστικισμός» (1992).
• «Παράδοση και όραμα ειρηνικής συνυπάρξεως των θρησκευτικών κοινοτήτων στην Αλβανία» (1993).
• «Facing People of Other Faiths – From an Orthodox Point of View» (1993).
• «Mια Eκκλησία σε μακροχρόνιο πολύτροπο διωγμό» (1996).
• «Άνθρωπος και φύση στις μεγάλες θρησκείες» (1996).
• «Die Mission der orthodoxen Kirche» (1997).
• «The Global Vision of Proclaiming the Gospel» (1997).
• «Orthodoxy faces the third millennium» (2000).
• «Η Ορθοδοξία προ της ραγδαίας εξελίξεως των θετικών επιστημών» (2002) .
• «Problems and Prospects of Inter-religious Dialogue» (2003).
• «Η διαχρονική μετοχή πίστεως στην οικοδόμηση της Ευρώπης» (2004).
• «Οι χριστιανοί στην πολυθρησκευτική Ενωμένη Ευρώπη» (2007)
• «La lumière du Christ et l’Europe» (2008).
• «Η Ορθόδοξος Αυτοκέφαλος Εκκλησία της Αλβανίας σήμερα» (2009).
• «Appelés à une seule espérance en Christ» (2009).

Εξέδωσε και διηύθυνε το περιοδικό «Πορευθέντες – Go Ye», ελληνικά και αγγλικά (1960-70), και το περιοδικό «Πάντα τα Έθνη» (1981-92). 

Επίσης, στα αλβανικά, τη μηνιαία εφημερίδα Ngjallja (Ανάσταση) και την επιστημονική επιθεώρηση Kërkim (Αναζήτηση). Mέλος της συντακτικής επιτροπής και υπεύθυνος του τομέα «Θρησκεία και αγωγή» της Παιδαγωγικής Ψυχολογικής Eγκυκλοπαίδειας (1992).

Eιδικός σύμβουλος στη σύνταξη του τόμου Θρησκείες της Εκπαιδευτικής Ελληνικής Εγκυκλοπαίδειας. Contributing Editor στο International Bulletin of Missionary Research (New Haven, Conn., U.S.A.), και μέλος του Board of Consultants του International Review of Mission (Geneva).

Έχουν δημοσιευθεί πολλά κείμενά του σε 11 ξένες γλώσσες (αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά, ρωσικά, σουηδικά, φιλανδικά, σερβικά, σουαχίλι, βουλγαρικά, ρουμανικά, αλβανικά).

Μόσχος Γκουτζιούδης, Επίκ. Καθ. Τμήματος Θεολογίας ΑΠΘ

ΘΕΟΛΟΓΙΚΑ ΔΡΩΜΕΝΑ

Η Ακαδημία Αθηνών πρότεινε τον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Αλβανίας ως υποψήφιο για το βραβείο Νομπέλ Ειρήνης, ενώ το 2006 τον εξέλεξε Επίτιμο Μέλος της και το όνομά του προσετέθη στον πίνακα των εννέα μέχρι τότε εκλεγέντων, από της ιδρύσεώς της, Επίτιμων Μελών.

Σχετικά:

• Αναστάσιος, ο μαθητευόμενος της Αγάπης 
• Αλβανίας Αναστάσιος: "Από κοινωνία ελευθέρων προσώπων, γίναμε υποψήφιοι δούλοι των αγορών"
• Αναστάσιος: Έπρεπε να συμφιλιωθώ με την καχυποψία των άλλων