Αν φρικάρεις με αυτά που σου συμβαίνουν...

Το 🌼χαμομηλάκι🌼 λέει:
Όταν σε πιάνει απελπισία, στρέψε ψηλά καρδιά, μυαλό και ψυχή. 

Το βλέμμα στον Πατέρα, που δεν αφήνει τα παιδιά Του ποτέ!!

Δεν είναι παράλογο να φρικάρεις. Να απελπίζεσαι. Να χάνεις την γη κάτω απ’ τα πόδια σου. 

Όλοι μας έχουμε διαφορετικές αντοχές στο πόση παράνοια και σουρεαλισμό αντέχουμε στη ζωή μας (και αν μην τι άλλο, ο τελευταίος καιρός έχει μπόλικα κι απ’ τα δύο). 

Αν είσαι, λοιπόν, άτομο που έχει την τάση να απελπίζεται εύκολα, έχουμε μερικές σκέψεις για εσένα, που ελπίζουμε να σε βοηθήσουν.

Τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι χειρότερα
Πάντα μια μεγάλη αλήθεια, πάντα όχι τόσο αποτελεσματικό με την πρώτη σκέψη· θυμήσου να το λες στον εαυτό σου συχνά.

Είμαι αρκετός
Ό,τι κι αν έχεις κάνει, όποια κι αν είναι η φάση σου αυτή τη στιγμή, είσαι αρκετός. Για τον εαυτό σου, όχι για τους άλλους. Ο εαυτός σου είναι κάπως πιο σημαντικός.

Έχω καλά πράγματα στην ζωή μου
Ψάξε και βρες τα. Μην ξεχνάς να λες στον εαυτό σου ότι είσαι ευγνώμων για τα καλά πράγματα που υπάρχουν στην ζωή σου.

Υπάρχουν καλά πράγματα παντού στον κόσμο
Από το να γκουγκλάρεις «καλές ειδήσεις», μέχρι να κάνεις πέντε λεπτά διάλειμμα για να σκεφτείς πόση καλοσύνη υπάρχει στον κόσμο (όσο κατά διαόλου κι αν φαίνεται να πηγαίνει ο κόσμος), να ξέρεις πως δεν είσαι μόνος.

Έχω αγάπη
Ναι, έχεις. Κι ας μην το πιστεύεις. Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην τον αγαπά κανείς.

Μπορώ να τα καταφέρω
Με όποια δυσκολία κι αν βρεθεί στον δρόμο σου, εσύ να θυμάσαι ότι με επιμονή και επιμονή λύνονται όλα.

Έχω μάθει από τα λάθη μου
Αλήθεια, πιστεύεις πως είσαι ο ίδιος άνθρωπος που ήσουν τρία χρόνια πριν;

Όλοι οι άνθρωποι αξίζουν μια δεύτερη ευκαιρία
Και εσύ, και οι άνθρωποι που σε πλήγωσαν. Η καλοσύνη και η εμπιστοσύνη στους ανθρώπους δεν σημαίνουν ούτε πως είσαι ηλίθιος, ούτε πως δεν ξέρεις να φυλάς τον εαυτό σου. Σημαίνουν ότι έχεις κάνει μια (πολύ) συνειδητή επιλογή να μην είσαι μίζερος με τους άλλους.

Έχω στόχους για το μέλλον
Κι αν δεν είσαι σίγουρος ότι έχεις, βάλε μερικούς. Μικρούς και πραγματοποιήσιμους, μην νομίζεις. Όλοι με μικρά βήματα ξεκινάμε.

Καταφέρνω να ζω μόνος μου
Δεν εννοούμε με συγκάτοικο ή όχι, εννοούμε ότι είσαι ένας ενήλικας που φροντίζει τον εαυτό του. Ίσως το κάνει ξεχνώντας κάποιες νύχτες να πλύνει τα δόντια του πριν κοιμηθεί. 

Ίσως το καταφέρνει ενώ παράλληλα στο σούπερ μάρκετ χαλάει τα μάτια του να συγκρίνει τις τιμούλες για να βρει την καλύτερη προσφορά. Ε, και; 

Κάποιος που δεν έχει αυτές τις δυσκολίες, θα έχει κάποιες άλλες. 

Το ζήτημα είναι ότι εσύ καταφέρνεις και παραμένεις εδώ. Και χαιρόμαστε πολύ γι’ αυτό.

πηγή
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Η αγάπη που πληγώνει

Δεν είναι όλες οι αγάπες ίδιες. Υπάρχουνε αγάπες που πληγώνουνε. Αγάπες που πονάνε, αγάπες που ξεσκίζουν τη ψυχή.

«Ζηλεύω γιατί σε αγαπώ, γιατί σε αγαπώ πάρα πολύ. Γιατί δεν μπορώ να ζήσω χωρίς εσένα». Και ας σε πνίγω. Και ας σε εγκλωβίζω. Και ας μην σου αφήνω ελευθερία καμμιά.

«Εγώ που σε αγαπώ τόσο πολύ; Εγώ που κάνω για σένανε τα πάντα; Εγώ που θυσία γίνομαι;» Και ας σε γεμίζω έτσι με τύψεις. Ας σε γεμίζω ενοχές.

«Δεν με αγαπάς. Αν με αγαπούσες όσο εγώ, δεν θα φερόσουν έτσι. Απόδειξέ μου. Απόδειξέ μου…». Και προσπαθείς εσύ, προσπαθείς, να αποδείξεις ότι δεν είσαι ελέφαντας. Προσπαθείς, να με πείσεις για κάτι το αυτονόητο, εμένα, που λέω πως σε αγαπώ…

«Έτσι αγαπώ εγώ. Και άμα σ’ αρέσει». Και ας θες να ουρλιάξεις με ότι φωνή σού ‘χει απομείνει, «όχι, δεν μου αρέσει, δεν μου φτάνει, με πληγώνει ο τρόπος σου…».

Και είναι και άλλες. Πολλές. Αγάπες, που πληγώνουνε, που πονάνε, που ξεσκίζουν τη ψυχή.

Δεν είναι όλες οι αγάπες ίδιες.

Για την ακρίβεια, κάποιες από αυτές, δεν είναι καν αγάπες…

Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος, Ψυχολόγος M.Sc. 

e-psyxologos.gr
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

30 Ιουλίου: Παγκόσμια ημέρα της φιλίας

Η Διεθνής Ημέρα Φιλίας (International Day of Friendship) καθιερώθηκε το 2011 με απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ (A/RES/65/275) και γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 30 Ιουλίου. 
Το βασικό πιστεύω των εμπνευστών της Διεθνούς Ημέρας Φιλίας είναι ότι η φιλία μεταξύ των λαών, χωρών, πολιτισμών και ατόμων, μπορεί να γεφυρώσει τις διαφορές και να συμβάλλει στην εμπέδωση της ειρήνης σε παγκόσμιο επίπεδο.

Οι φίλοι μας αποτελούν ζωτικής σημασίας κομμάτι της ύπαρξής μας. Τους χρειαζόμαστε κοντά μας στα ωραία, στα χαρούμενα, στις επιτυχίες μας, αλλά και στα δύσκολα, τα στενάχωρα, τα πολύ δύσκολα και τις αναποδιές της ζωής μας. Μας δίνουν και  τους δίνουμε αγάπη, δύναμη, στοργή, ευγνωμοσύνη, φροντίδα, σεβασμό, αποδοχή... και πολλά ακόμα! 
Τους φίλους μας τους αγαπάμε και μας αγαπούν, μας δέχονται και να τους δεχόμαστε με τα καλά και τα "κακά"  τους. Μοιραζόμαστε στιγμές. Εύκολες και δύσκολες!

Ποιοι γιορτάζουν σήμερα; 

• Γιορτάζουν εκείνοι που στάθηκαν δίπλα στον φίλο ή τη φίλη τους  σε μια ασθένεια δύσκολη και δεν έφυγαν μακριά επειδή δεν άντεχαν!
  

• Γιορτάζουν εκείνοι που  στάθηκαν δίπλα στον φίλο ή τη φίλη τους στα δύσκολα και στα εύκολα.

• Γιορτάζουν εκείνοι που στάθηκαν δίπλα στον φίλο ή τη φίλη τους και πένθησαν με το πένθος τους.

• Γιορτάζουν εκείνοι που μεγαλώσατε μαζί τους. Παίζατε στην ίδια αυλή ή γειτονιά. Κάνατε μαζί παιδικές ζαβολιές και ατελείωτα παιχνίδια, ώσπου νύχτωνε και η μαμά φώναζε: Ώρα για ύπνο! Φτάνει!!!

• Γιορτάζουν εκείνοι που, μπορεί να μην   τηλεφωνιέστε  συχνά, αλλά ξέρετε ότι θα τρέξουν  κοντά σας  ό,τι και  αν  συμβεί.

• Γιορτάζουν εκείνοι που στη χαρά σας και στην επιτυχία σας δεν ζήλεψαν. Στάθηκαν εκεί και χάρηκαν μαζί σας. Ψήλωσαν από υπερηφάνεια για το φίλο ή τη φίλη τους! Γιατί ο καλός φίλος δεν είναι μόνο για τα δύσκολα! Συχνά η "καλοσύνη" του αποδεικνύεται στις "χαρές" και όχι στις λύπες! Αν ο φθόνος και η ζήλια νικήσουν την αγάπη της φιλίας, καλύτερα να αποχωρήσουν...

Από το Ιστολόγιο: https://ola-en-taxi.weebly.com/
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Huang Dafa: Έσκαβε το βουνό επί 36 χρόνια...

... για να φέρει νερό στο χωριό του!!

Το 1959, το μικρό χωριό Καογάνγκμπα στην επαρχία Γκουιζχού της Κίνας ήρθε αντιμέτωπο με ένα καταστροφικό πρόβλημα. Μια μεγάλη ξηρασία στέγνωσε όλες τις κοντινές πηγές νερού. 

Οι κάτοικοι του χωριού μπορούσαν πια να στηριχτούν σε ένα και μόνο μοναχικό πηγάδι για πόσιμο νερό.

Όμως ακόμη και αυτό το πηγάδι συχνά δεν είχε αρκετό νερό για τους κατοίκους του χωριού. Τα πράγματα έγιναν ακόμη χειρότερα όταν ο μοναδικός ορυζώνας του χωριού ξεράθηκε. Έτσι οι κάτοικοι άρχισαν πια να αντιμετωπίζουν και έλλειψη φαγητού.

Κάτι έπρεπε να γίνει. Πλέον οι κάτοικοι ήταν έτοιμοι να εγκαταλείψουν τον τόπο τους για να βρουν ένα νέο σπίτι. Όμως δεν το έκαναν. Εξαιτίας ενός ανθρώπου:

Ο Χουάνγκ Ντάφα αποφάσισε να ηγηθεί ενός πολύ φιλόδοξου έργου. Να σκάψει ένα κανάλι δέκα χιλιομέτρων κατά μήκος των απότομων βράχων που περιτριγυρίζουν το χωριό και παρακάμπτοντας το βουνό να φέρει νερό στα σπίτια.

Χρειάστηκαν 36 χρόνια και τουλάχιστον μία αποτυχημένη προσπάθεια, αλλά ο Ντάφα δεν τα παράτησε ποτέ. Πλέον αρκετό νερό φτάνει στο χωριό. Όλοι οι κάτοικοι έχουν πρόσβαση σε πόσιμο νερό και φαγητό.

Οι συγχωριανοί του συγκρίνουν τον Ντάφα με τον Γιου Γκονγκ, πρωταγωνιστή ενός κινέζικου θρύλου.

Ο Γιου Γκονγκ ήταν ένας ηλικιωμένος άντρας του οποίου η αποφασιστικότητα, σύμφωνα με τον θρύλο, ανάγκασε τους θεούς να απομακρύνουν τα βουνά που εμπόδιζαν το διάβα του.

Ο Ντάφα ήταν 23 ετών όταν ξεκίνησε το έργο της ζωής του. Για να χτίσουν το κανάλι, οι χωρικοί έπρεπε να σκάψουν κατά μήκος των τεράστιων βράχων τριών καρστικών βουνών.

Οι εργασίες ήταν άκρως επικίνδυνες καθώς οι χωρικοί έπρεπε να σκαρφαλώνουν στην άκρη των βουνών, να δένονται στα δέντρα και να κατεβαίνουν εκατοντάδες μέτρα κάτω από τα βράχια για να σκάψουν.
Δυστυχώς, μετά από μια δεκαετία εργασιών, το κανάλι που δημιουργήθηκε απέτυχε να φέρει νερό στην πόλη. Ωστόσο, η προσπάθεια δεν πήγε χαμένη. Δημιουργήθηκε μια σήραγγα μέσα από τα βουνά, η οποία επέτρεπε να τα διασχίσει κανείς εύκολα, ανάμεσα από τους βράχους κι όχι γύρω από αυτούς. Η διαδρομή εξακολουθεί να χρησιμοποιείται ακόμη και σήμερα.

Ο Ντάφα τότε συνειδητοποίησε ότι αυτός και συγχωριανοί του χρειάζονται καλύτερη κατανόηση επί των αρδευτικών για να λειτουργήσει το έργο. Έτσι έφυγε για να σπουδάσει μηχανικός! Σπούδασε για αρκετά χρόνια, και σχεδίασε την επόμενη προσπάθειά του ακόμη πιο σχολαστικά.

Στις αρχές της δεκαετίας του 1990, έπεισε τους κατοίκους να δοκιμάσουν ξανά. Οι εργάτες συχνά κοιμόντουσαν σε σπηλιές κατά μήκος των βράχων και η απομακρυσμένη θέση τους καθιστούσε δύσκολο να τους φτάσει κανείς σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης.

Ο Ντάφα δούλευε στα βουνά όταν πέθαναν η κόρη του και ο εγγονός του, αδυνατώντας να φτάσει κοντά τους πριν συμβεί το μοιραίο.

Ο Ντάφα συνέχισε. Και τέλος, το 1995 το νέο κανάλι ολοκληρώθηκε και νερό άρχισε να τρέχει στο χωριό. Το έργο του Ντάφα ήταν επίσης υπεύθυνο για την ηλεκτροδότηση και τη δημιουργία ενός νέου δρόμου προς το χωριό την ίδια χρονιά. Αυτό επέτρεψε στους κατοίκους του χωριού να μπουν στη σύγχρονη εποχή.

Μάλιστα το κανάλι του Ντάφα παρέχει τρεχούμενο νερό σε ακόμη τρία χωριά. Συνολικά τροφοδοτεί με πόσιμο νερό 1.200 ανθρώπους ενώ ποτίζει τους ορυζώνες της περιοχής που δίνουν 400.000 κιλά ρύζι το χρόνο.

Τώρα πια, η κοινότητα είναι ευημερούσα και ο Χουάνγκ Ντάφα θεωρείται τοπικός ήρωας. Είναι 82 ετών!

περισσότερα εδώ
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Ο Ιδανικός Άνθρωπος βρίσκεται μέσα μας

«Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας, τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις, αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου, αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου.»

Κ. Π. Καβάφης

Μέσα μας βρίσκονται οι Λαιστρυγόνες και οι Κύκλωπες, 

όταν ξεκινάμε για την Ιθάκη μας, 

όταν ξεκινάμε για το θαυμάσιο ταξίδι της ζωής. 

Μέσα από τη δική μας ψυχή ξεπηδούν τα εμπόδια 

που ανυπέρβλητα φαντάζουν και μας τρομοκρατούν.

Λαιστρυγόνες ανθρωποφάγοι 

οι ανασφάλειές μας, 

Κύκλωπες απειλητικοί 

τα αρνητικά μας συναισθήματα, 

απαξιώνουν τη μέρα μας.

Ναι, τη μέρα μας, αφού το ταξίδι αυτήν αφορά.
Την κάθε μας μέρα που είναι μοναδική και ανεπανάληπτη.
Την κάθε στιγμή της ζωής μας 

που μας καλεί να την απολαύσουμε,
με τη χαρά ή τη λύπη της,
με τις αντιξοότητες ή τις ευκολίες.

Κάθε στιγμή που είναι δική μας,
μας καλεί να τη ζήσουμε αληθινά
και ουσιαστικά να την απολαύσουμε.

Σαν βγαίνουμε στον πηγαιμό προς τη δική μας Ιθάκη,
τα μόνα εμπόδια που θα συναντήσουμε

είναι αυτά που εμείς γεννάμε.

Έχουν τη θλιβερή μορφή του φθόνου,
την ασχήμια της μιζέριας,
το γκρίζο χρώμα της απαισιοδοξίας,
την εφιαλτική φιγούρα της απελπισίας.

Μέσα μας βρίσκονται τα μυθικά τέρατα 

που μαυρίζουν τη ζωή μας.
Μέσα μας, όμως, είναι και η δύναμη 

να τα αντιμετωπίσουμε.

Μια απόφαση χρειάζεται.
Ένα πλατύ χαμόγελο και μια απόφαση.

Θα χαρώ της ζωής μου το ταξίδι,
θα πετάξω από μέσα μου φοβίες,
συμπλέγματα, ανασφάλειες και θα χαρώ.

Στα δύσκολα θα αντιτάσσω τη θέλησή μου,
στα άδικα τον ανθρωπισμό μου,
στα άτιμα την καθαρή μου σκέψη,
στα άσχημα την ομορφιά του ιδανικού ανθρώπου,
που σταθερά όλο και σχηματοποιείται μέσα μου.

Ναι, μέσα μας βρίσκεται ο άνθρωπος αυτός,
μόνο που τον κρατά σε ύπνωση 

το τραγούδι των σειρήνων,
των δικών μας απατηλών σειρήνων.

Μέσα μας βρίσκεται, μόνο που στη λήθη τον αφήσαμε,
τον ξεχάσαμε,
επιτρέψαμε να τον σκεπάσουν οι θόρυβοι
και οι απόηχοι του ανερμάτιστου περίγυρου,
τον καλύψαμε με γυαλιστερά κουρέλια του συρμού
και κάπου σε μια γωνιά χωμένο τον κοιμίσαμε.

Και είναι αυτός που γνωρίζει το δίκιο,
είναι αυτός που προστατεύει τους αδύνατους,
είναι αυτός που ξέρει να αγαπά,
που προσφέρει χωρίς ανταλλάγματα,
που κάνει κάθε δύσκολο αγώνα πανηγύρι,
που θέλγεται από τα ουσιώδη,
που ερωτεύεται το Καλό και το Όμορφο,
που σταθερή κρατά την πορεία, με πυξίδα αλάνθαστη 

το μυαλό και την καρδιά του.

Εμείς γι αλλού κινήσαμε και ακριβώς εκεί σκοπεύουμε να πάμε.
Βάλαμε πλώρη για μιαν Ιθάκη και εκεί κάποτε θα φτάσουμε,
και, πιστέψτε με, αξίζει τον κόπο,
αφού εκεί θα φτάσει ένας άλλος εαυτός μας,
ο ιδανικός μας εαυτός,
όπως αποκαλύφθηκε και, κατά το δυνατόν,
τελειώθηκε στη διάρκεια 

της θαυμάσιας διαδρομής.

Βασιλική Π. Δεδούση

Ο Τρωικός Πόλεμος σε ένα εκπληκτικό τρισδιάστατο βίντεο

Τα γεγονότα του Τρωικού Πολέμου αναφέρονται σε αμέτρητα έργα της αρχαίας ελληνικής γραμματείας και έχουν εμπνεύσει αναρίθμητα έργα τέχνης. Δεν υπάρχει ένα συγκεκριμένο συγγραφικό έργο που να εξιστορεί το σύνολο του πολέμου, από την αρχή ως το τέλος του. Παρ’ όλα αυτά, υπάρχει ένα σύνολο έργων που δίνει ολοκληρωμένη εικόνα των γεγονότων, μολονότι ορισμένες πηγές μεταξύ τους έρχονται σε αντίθεση.

Helene Paris Louvre

Ο Τρωικός Πόλεμος ήταν μία δεκαετής, εμφύλια πολεμική σύγκρουση ανάμεσα στους Έλληνες, με αντίπαλα στρατόπεδα τους Αχαιούς (ή Αργείους ή Δαναούς στον Όμηρο, όπως αποκαλούσε τους Μυκηναίους) και τους Τρώες. Πραγματοποιήθηκε κάτω από τα τείχη της Τροίας αλλά και σε γειτονικές πόλεις που συμμαχούσαν με αυτή. Η κύρια αφορμή του πολέμου ήταν η αρπαγή της Ελένης, της συζύγου του βασιλιά της Σπάρτης, Μενέλαου, από τον πρίγκιπα της Τροίας Πάρι.

Ο πόλεμος αυτός είναι από τα κύρια γεγονότα της εποχής. Παρ΄όλα αυτά οι σημαντικότερες πηγές προέρχονται από τα Ομηρικά Έπη και γενικότερα την ελληνική μυθολογία, με αποτέλεσμα να μην γνωρίζουμε ποια στοιχεία ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα και ποια είναι απλά μύθος.

Ο Τρωικός Πόλεμος, μέσα από τα Ομηρικά Έπη, αποτέλεσε πηγή αστείρευτης έμπνευσης για την αρχαία ελληνική λογοτεχνία, συμπεριλαμβανομένων και των έργων του Ομήρου: της Ιλιάδας, που εξιστορεί ένα χρονικό διάστημα από το τελευταίο έτος του πολέμου και της Οδύσσειας, που εξιστορεί το ταξίδι της επιστροφής στη πατρίδα του Οδυσσέα, ενός από τους Αχαιούς ηγέτες. Άλλα γεγονότα, σχετικά με τον Τρωικό Πόλεμο περιγράφονται στον τρωικό επικό κύκλο, από τον οποίο έχουν διασωθεί μόνο μικρά αποσπάσματα. Γεγονότα του πολέμου ενέπνευσαν επίσης την αρχαία ελληνική τραγωδία, την λατινική λογοτεχνία (Αινειάδα του Βιργίλιου) και πολυάριθμα νεώτερα έργα λογοτεχνίας, εικαστικών τεχνών και μουσικής.

Giovanni Domenico Tipeolo, Procession of the Trojan Horse in Troy

Τα αίτια του πολέμου ανάγονται στην θεϊκή διαμάχη μεταξύ Αθηνάς, Ήρας και Αφροδίτης, την οποία προκάλεσε η Έριδα δίνοντάς τους ένα χρυσό μήλο με την αναγραφή στην ομορφότερη (τη καλλίστῃ) . Ο Δίας θέλοντας να δώσει λύση στην διαμάχη για το ποια αξίζει το μήλο, τις παρέπεμψε στον Τρώα πρίγκιπα Πάρι, που επέλεξε την Αφροδίτη. Ως ανταμοιβή για την κρίση του, η Αφροδίτη τον αντάμειψε κάνοντας την Ελένη, την πιο όμορφη θνητή γυναίκα, να τον ερωτευθεί και να τον ακολουθήσει στην Τροία. Αμέσως μετά την αρπαγή της, ο Αγαμέμνονας, ο βασιλιάς των Μυκηνών και αδελφός του άντρα της Ελένης, Μενέλαου, ηγήθηκε γενικευμένης εκστρατείας των Αχαιών και πολιόρκησε την Τροία για δέκα χρόνια. Μετά τον θάνατο πολλών ηρώων, όπως του Αχιλλέα και του Αίαντα του Τελαμώνιου καθώς και των Τρώων, Έκτορα και Πάρι, η πόλη αλώθηκε χάρη στο τέχνασμα του Δούρειου Ίππου. Η κατάληψη της πόλης από τους Αχαιούς συνοδεύτηκε από σφαγή και ολοσχερή της καταστροφή καθώς και από βεβήλωση των ιερών.

Αυτή η ενέργεια προκάλεσε την οργή των θεών, οι οποίοι εκδικήθηκαν πολλούς από τους επιζήσαντες Αχαιούς βασιλιάδες. Ελάχιστοι από αυτούς κατάφεραν να συνεχίσουν ειρηνικά τη ζωή τους στις πατρίδες τους. Οι Ρωμαίοι πίστευαν ότι ο Τρώας ήρωας Αινείας, μετά την πτώση της πόλης κατέφυγε στο Λάτιο, στην ιταλική χερσόνησο και ότι θεωρείται πρόγονός τους.

Οι Αρχαίοι Έλληνες, πίστευαν ότι ο Τρωικός Πόλεμος (όπως και τα περισσότερα γεγονότα της μυθολογίας) ήταν ιστορικό γεγονός που έλαβε χώρα τον 13ο ή το 12ο αιώνα π.Χ. και ότι η Τροία βρισκόταν στην ασιατική πλευρά του Ελλησπόντου (Δαρδανέλια). Μόλις το 1870, ο Γερμανός αρχαιολόγος Ερρίκος Σλήμαν, μετά από ανασκαφές ανακάλυψε, την μέχρι τότε εντελώς μυθική, Τροία. Σήμερα το σύνολο της αρχαιολογικής κοινότητας συμφωνεί ότι πράγματι η συγκεκριμένη τοποθεσία είναι η Τροία και ότι σίγουρα υπάρχει κάποιος ιστορικός πυρήνας, όσον αφορά τον πόλεμο. Το ερώτημα πλέον είναι κατά πόσο κάποια συγκεκριμένα γεγονότα και πρόσωπα που εξιστορούνται ήταν πραγματικά ή απλώς μυθεύματα. Ερευνητές έχουν υποστηρίξει ότι η χρονολογία που δίνει ο αρχαίος ιστορικός Ερατοσθένης: 1194-1184 π.Χ., είναι η πιο αντιπροσωπευτική, καθώς συμφωνεί και με αρχαιολογικά στοιχεία που υποδεικνύουν ότι στην πόλη τότε ξέσπασε καταστροφική πυρκαγιά και συγκεκριμένα στο στρώμα VIIa της Τροίας.

Ο Τρωικός Πόλεμος ενέπνευσε αμέτρητα έργα που η απαρίθμηση τους είναι αδύνατη ακόμη και μέσα σε ένα βιβλίο μέσου μεγέθους. Η απεικόνιση σκηνών του Τρωικού Πολέμου ήταν αγαπημένο θέμα Ρωμαίων καλλιτεχνών, καθώς και μεταγενέστερα μεσαιωνικών και αναγεννησιακών ζωγράφων. Θέματα του πολέμου έχουν εμπνεύσει και νεώτερους καλλιτέχνες όπως τον Πάμπλο Πικάσσο. Η μεγάλη απήχηση στις τέχνες οφείλεται στο γεγονός ότι, ιδιαίτερα η Ιλιάδα, αποτέλεσε αναπόσπαστο κομμάτι της παιδείας διαχρονικά, προβάλλοντας ιδεώδη και ηθικές αξίες.

Παρακολουθήστε στη συνέχεια μια 3D animation ταινία σχετικά με το Τρωικό Πόλεμο βασισμένη στο Rome 2 Total War. Οι χαρακτήρες είναι φτιαγμένοι με το Daz Studio ενώ η μουσική είναι από το Rome 2 Total War.

Ακόμη μια εξαιρετική δουλειά του Στέλιου Πεφάνη των Step Animations

Πληροφορίες: wikimedia

dinfo.gr

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Σε κίνδυνο φτώχειας το 28,3% του πληθυσμού

ΕΛΣΤΑΤ: 

Ο κίνδυνος φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού είναι υψηλότερος στην περίπτωση των παιδιών ηλικίας 17 ετών και κάτω (32,0%).

Σχεδόν ένας στους τρεις Έλληνες (ποσοστό 28,3% αντιμετώπισε κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού το 2021, με το σχετικό ποσοστό να είναι αυξημένο κατά 0,9% σε σχέση με το προηγούμενο έτος.
................
όλα τα στοιχεία εδώ
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

«ΕΓΩ δεν θα το έκανα ποτέ…» Καλά.... Κρύβε λόγια...

Άνθρωπος είναι και αυτός…. Έκανε λάθος….
Θα μπορούσες να είσαι εσύ στη θέση του. 

Θα μπορούσες να το είχες κάνει εσύ αντί για αυτόν.
«Δεν το έκανα όμως….»
Έτυχε.
«Εγώ δεν είμαι σαν και αυτόν. Εγώ δε θα το έκανα ποτέ….»
Κρύβε λόγια.

Όταν δεις έναν άνθρωπο πεσμένο κάτω, πληγωμένο, δεν τον κλωτσάς, δεν τον χτυπάς, δεν τον πατάς να μείνει εκεί πεσμένος. 

Του απλώνεις το χέρι σου, τον βοηθάς, προσπαθείς να τον γιατρέψεις, να τον ανακουφίσεις. 

Προσπαθείς να τον σηκώσεις…

Όταν ένας άνθρωπος, κάνει λάθος, σφάλλει, αμαρτάνει, γιατί τον κατηγορείς; 

Γιατί τον κατακρίνεις; 

Γιατί τον ρίχνεις πιο κάτω από όσο έχει ήδη πέσει; 

Πονάει αυτός ο άνθρωπος. Είναι χαμένος. Δυστυχεί. Ζει μια κόλαση. Μην τον κάνεις να νιώθει χειρότερα, από όσο ήδη νιώθει…

Μη νομίζεις.
Εγώ που στα λέω αυτά, κάνω τα ίδια με εσένα…
Είναι όμως λάθος. Κανείς μας δεν είναι αναμάρτητος.

«Εγώ δε θα το έκανα ποτέ…»
Ο Θεός να φυλάει, έχω να σου πω. Κρύβε λόγια. 

Και ο Θεός να φυλάει…

πηγή
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Πανσεξουαλισμός

Για όσο θα σου είναι πιο εύκολο το σεξ από το να ανοίξεις το στόμα σου, και να πεις ένα πραγματικό «σε αγαπώ» στον άλλον, τότε μην περιμένεις καμία σχέση να ευδοκιμήσει Άνθρωπε.

Πέσαμε θύματα μιας πανσεξουαλιστικής νοοτροπίας. Και το χειρότερο ακόμα, είναι ότι την ίδια αυτή νοοτροπία και στα παιδιά μας, απλόχερα τη διδάξαμε. Καταλήξαμε, να φοβόμαστε την συνάντηση με τον άλλον, το άνοιγμα των συναισθημάτων μας στο πρόσωπο, και να θεωρούμε πιο δόκιμο, πιο υγιές και αποδεκτό, ένα σεξ, που πάντοτε πρέπει να προηγείται.

Το ίδιο το σεξ όμως, τον ίδιο τον έρωτα, με αυτόν τον τρόπο αλλοιώσαμε. Και κάτι το οποίο ψυχή τε και σώματι, ένωση εκφράζει, το πλασάραμε ως έναν απλό πρόδρομο, ως ένα μέσο ευχαρίστησης και ηδονής, που με ένα «σε αγαπώ», πολλά μάλλον απέχει. Πήραμε κάτι τόσο υψηλό, και το καταντήσαμε μέσον ψυχολογικής εκπόρνευσης.

Αναρωτιέται κανείς, το γιατί… Γιατί όλο αυτό;

Καθαρά λόγω εγωισμού. Γιατί φοβηθήκαμε να ανοιχτούμε στον άλλον. Φοβηθήκαμε να μη σπάσει η εικόνα μας, να μην γίνουμε «ευάλωτοι» απέναντι του. Για αυτό σταματήσαμε να λέμε «σε αγαπώ». Επειδή όμως μετά κενό μεγάλο νιώσαμε, έπρεπε κάπως να το αναπληρώσουμε. Και προωθήσαμε το σεξ. Όχι όμως ως μέσον. Όχι ως όλον. Αλλά ως αυτοσκοπό προσωπικής και μόνον ευχαρίστησης.

Και κάπως έτσι Άνθρωπε, μέσα σε τόσες σχέσεις, μόνοι καταλήξαμε να νιώθουμε…

Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος, Ψυχολόγος M.Sc.

e-psyxologos.gr

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

«Ο ασπούδαχτος δεν είναι και αμόρφωτος»

Οι άνθρωποι δεν παίρνουν «μορφή», δεν διαπλάθονται μόνο με την «εκπαίδευση» στα σχολεία..

Ιδιωτικά μαθήματα, και μάλιστα πολύ αποτελεσματικά, παραδίδουν η οικογένεια, ο κοινωνικός κύκλος, το επάγγελμα, η αυτομόρφωοη, η συνάφεια, η εμπειρία και βέβαια τα ταξίδια· «αν δεν σπούδασες να ταξιδέψεις».

Αν και φράσεις όπως «εγώ έβγαλα το πανεπιστήμιο της ζωής», «εγώ είμαι κοινωνικά μορφωμένος» λέγονται με περισσή ευκολία, εντούτοις υπάρχουν κάτι μυαλωμένοι που δεν πέρασαν από τα θρανία, αλλά μεταβόλισαν τις εμπειρίες σε μια προσωπική φιλοσοφία και ευγένεια που κανένα εκπαιδευτικό ίδρυμα δεν μπορεί να προσφέρει.

Κάτι θυμόσοφοι που σε αφήνουν άναυδο καθώς μέσα σε λίγες λέξεις συνοψίζουν με ζηλευτή αμεσότητα και καθαρότητα λόγου νοήματα που άλλοι θα χρειάζονταν σελίδες επί σελίδων απλώς για να τα θίξουν.

Εκτός αυτού, η συλλογικότητα των ασπούδαχτων έχει δώσει έργα τέχνης πολύ υψηλής ποιότητας.

Μεγάλοι τεχνίτες ο Καβάφης, ο Σεφέρης, ο Ελύτης, αλλά η ποίηση του δημοτικού τραγουδιού είναι απλησίαστη. 

Μορφές ο Θεοδωράκης και ο Χατζιδάκις, αλλά τη «Συννεφιασμένη Κυριακή» την έγραψε ο Τσιτσάνης.

Η κοινωνική προκατάληψη χρεώνει εντελώς άδικα την έλλειψη μυαλού σχεδόν αποκλειστικά σε όσους δεν αξιώθηκαν κάποιο χαρτί σπουδών. Ο αγράμματος είναι «κούτσουρο», «στουρνάρι» και «ξύλο απελέκητο».

Στον εγγράμματο, πάλι, μπορεί να καταλογιστεί οποιοδήποτε άλλο κουσούρι, αλλά ανόητος δεν θεωρείται επ' ουδενί. 

Οι τίτλοι σπουδών και το κύρος της κοινωνικής θέσης που του εξασφαλίζουν θαμπώνουν τον αδαή περί αυτά και δύσκολα διακρίνει τον χάχα πίσω τους.

Η ασυλία του σπουδαγμένου είναι κατοχυρωμένη: Ο μπαϊλντισμένος σερβιτόρος που μπέρδεψε την παραγγελία κατατάσσεται αυτομάτως στα ζωντόβολα, ενώ ο σοβαροφανής γιατρός που έβγαλε λάθος διάγνωση όχι. Το πολύ να ψιθυρίσουν ότι «δεν είναι καλός γιατρός».

Εγχειρίδιο βλακείας, Διονύσης Χαριτόπουλος

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Τι θα “γράψεις” στην ψυχή ενός παιδιού;

Κάθε παιδί που γεννιέται είναι σαν ένας άγραφος πίνακας. 

Ό,τι βλέπει στη πορεία, ό,τι ακούει αρχίζει να το μιμείται. 

Δεν ξέρει αν αυτό που κάνει ή λέει είναι το σωστό. 

Δεν μπορεί να διαχωρίσει αν πρέπει να κάνει αυτά που θέλετε να του διδάξετε ή αυτά που βλέπει να κάνετε εσείς.

Μην τιμωρείτε το παιδί αν κάνει κάτι, επειδή βλέπει ότι το κάνετε κι εσείς.
Μην πιέζετε τα παιδιά σας να κάνουν ό,τι δε κάνατε εσείς.
Μην κάνετε διακρίσεις μεταξύ των παιδιών σας ή σε σύγκριση με άλλα παιδιά.

Μην τα βρίζετε και μη τους φωνάζετε σε υπερβολικό βαθμό.
Καμιά φορά τα λόγια και οι φωνές χαράζονται σε μια παιδική ψυχή πολύ περισσότερο από ότι ένα χτύπημα. Ο πόνος από ένα χτύπημα θα περάσει κάποια στιγμή, μια σκληρή κουβέντα όμως μπορεί να αφήσει μια πληγή που θα το πονάει για πάντα μέσα στη ψυχή του.

Να ενθαρρύνετε τα παιδιά σας δραστηριοποιούνται σε κάτι που θέλουν.
Να τα επιβραβεύετε για τα μικρά ή τα μεγάλα επιτεύγματα που καταφέρνουν να κάνουν.
Να είστε το παράδειγμά τους. Να πατάνε στα βήματά σας και όχι απλά να είστε ένας συμβουλάτορας γονιός που άλλα θα λέει άλλα θα κάνει.

Να είστε παρών στη ζωή του παιδιού σας και μάλιστα ως ένας ουσιαστικός γονιός. Μην αδιαφορείτε για την ανατροφή των παιδιών σας.

Μη νομίζετε πως θα καλυφθεί η έλλειψη από τους γονείς του αν τη νιώσει με το να το φορτώσετε με δεκάδες φροντιστήρια και δραστηριότητες.

Η ευτυχία για ένα γονιό είναι να βγάλει καλά παιδιά στη κοινωνία γι’ αυτό γίνεται πρότυπο για το παιδί σας και όχι ένα κακό παράδειγμα.

Ιωάννα Ντρε
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Μπαμπά, μάθε στον γιο σου να σέβεται τις γυναίκες

(...)

Ο ρόλος του πατέρα στην πρόληψη της βίας κατά των γυναικών

Η βία κατά των γυναικών είναι ένα ζήτημα των ανδρών και όλοι οι άνδρες πρέπει να διαδραματίσουν ρόλο στην πρόληψή της. 

Παρόλο που διαπράττεται από μια μειοψηφία ανδρών, οι περισσότεροι το επιτρέπουν είτε αδιαφορώντας είτε μην κατακρίνοντας το.
Αρκετοί λένε ανοιχτά ότι καταγγέλλουν τη βία, αλλά δεν συμμετέχουν ενεργά στην προώθηση της πρόληψης της βίας. 

Άλλοι εκφράζουν την επιθυμία να αναλάβουν δράση για να το αποτρέψουν, αλλά παραδέχονται ότι δεν ξέρουν τι να κάνουν.
Κι όμως υπάρχουν πολλά που μπορούν να κάνουν.

Δίδαξε στο γιο σου να σέβεται τις γυναίκες
    Η 8χρονη Νεφέλη γύρισε σπίτι από το σχολείο πολύ αναστατωμένη. Κλαίγοντας, περιέγραψε στη μητέρα της τι συνέβη στο διάλλειμα του σχολείου.

«Ο Γιάννης συνέχεια προσπαθεί να με φιλήσει. Εγώ του λέω να σταματήσει και αυτός επιμένει. Σήμερα με φίλησε με το ζόρι και όλοι οι φίλοι του γελούσαν!!»
Στην ηλικία των 8-9 ετών μπορεί ένα τέτοιο περιστατικό να μας φαίνεται χαριτωμένο. Α, πώς μεγάλωσαν τα παιδάκια μας… άρχισαν να ενδιαφέρονται για το άλλο φύλλο… τι ωραίο ζευγαράκι…

Δυστυχώς, ένα τέτοιο περιστατικό θα πρέπει να μας προβληματίσει κι όχι να μας κάνει να νιώσουμε περηφάνια για τα βλαστάρια μας. Το αγόρι αυτό μπορεί να είναι 9 ετών αλλά είναι αρκετά μεγάλο για να καταλάβει τι σημαίνει σεβασμός και συναίνεση.

Είναι αρκετά μεγάλο για να γνωρίζει ότι αν ένα κορίτσι λέει «σταμάτα, δεν θέλω» θα πρέπει να σταματήσει. Κανένα κορίτσι δεν πρέπει να αισθάνεται άσχημα, άβολα ή να φοβάται να πάει σχολείο επειδή ένα αγόρι είναι τόσο πιεστικό και δεν τη σέβεται.

Ίσως αναρωτηθεί κανείς, κάπως έτσι τελικά ξεκινά η βία; 

Είναι βία;
Μπορεί ναι μπορεί και όχι… Το μόνο σίγουρο είναι ότι είναι ασέβεια… και η ασέβεια οδηγεί στη βία και την κακοποίηση.

Ως γονείς έχουμε την ευθύνη και το προνόμιο να διαμορφώσουμε το είδος των αντρών που αμφισβητούν το μισογυνισμό και τη βία εναντίον των γυναικών. Ας κοιτάξουμε τα αγόρια μας στα μάτια κι ας αναγνωρίσουμε άντρες που έχουν τη δύναμη να προστατεύουν, να σέβονται και να εξυψώνουν τις γυναίκες.

Τα αγόρια είναι σημαντικό να μάθουν την αξία του σεβασμού από πολύ μικρή ηλικία. Η επιρροή των γονιών είναι αδιαμφισβήτητη. Ο τρόπος που συμπεριφερόμαστε στο σπίτι, ο δεσμός μεταξύ μητέρας και γιου, ο σεβασμός που δείχνει ο πατέρας στη γυναίκα του, θα επηρεάσει την αντίληψη του γιου σας για το σεβασμό.

Ο σεβασμός για τις γυναίκες μπορεί και πρέπει να διδαχθεί
    Μεγάλο μέρος αυτού του μαθήματος προέρχεται από παγκόσμιες αξίες που ισχύουν για όλους, όπως η καλοσύνη, η ευγένεια, η συμπόνια, η αγάπη, η υποστήριξη και η φροντίδα. Η ενστάλαξή τους θα βοηθήσει να μάθουν τα αγόρια να σέβονται τις γυναίκες. Τα πρόσφατα γεγονότα και οι τρέχουσες στατιστικές υπογραμμίζουν ότι υπάρχει σοβαρό πρόβλημα όσον αφορά την ενδοοικογενειακή βία.

Αν και δεν υπάρχει εύκολη λύση, όλοι μαζί μπορούμε να σταματήσουμε τη βία κατά των γυναικών.

Ως γονιός ή κηδεμόνας, μπορείτε να παίξετε σημαντικό ρόλο.
    Οι περισσότερες μελέτες δείχνουν ότι η ασέβεια ενός αγοριού προς τα κορίτσια ξεκινάει στην παιδική ηλικία.

Μην υποτιμάτε τη δύναμη του παραδείγματος που δίνετε
Ο γιος σας παρακολουθεί συνεχώς πώς συμπεριφέρεστε στη μητέρα του, στις αδερφές του, στις κοινωνικές συναναστροφές σας. Σας παρακολουθεί αντιγράφοντας υποσυνείδητα τις αντιδράσεις σας στο ποδόσφαιρο, στο στυλ οδήγησης ακόμα και στον τρόπο που μιλάτε.

Να θυμάστε όμως ότι παρατηρεί και τον τρόπο που αλληλεπιδράτε με τις γυναίκες γύρω σας και είναι πολύ πιθανό να σας μιμηθεί.

Γίνετε καλό πρότυπο για τους γιους σας
    Είναι απαραίτητο οι γονείς να εφαρμόζουν αυτό που διδάσκουν. Ο γιος σας θα υιοθετήσει πράγματα που παρατηρεί σε σας.
Σεβαστείτε τους άλλους ανθρώπους και ενθαρρύνετε τον γιο σας να κάνει το ίδιο. Διδάσκοντας το παιδί σας να συμπεριφέρεται ισότιμα και με σεβασμό ​​σε άνδρες και γυναίκες από πολύ μικρή ηλικία, θα ωφελήσει μακροπρόθεσμα.
Οι πατέρες οφείλουν να δίνουν το παράδειγμα γιατί εκείνοι είναι το σημαντικότερο πρότυπο για τους γιους τους. Να ξέρετε ότι ένας καλός πατέρας είναι ένας μη βίαιος πατέρας και ότι ένας βίαιος πατέρας είναι χειρότερος από κανέναν πατέρα.
Παρατηρήστε τη δική σας συμπεριφορά. 

Αν οποιαδήποτε από τις συμπεριφορές σας θα μπορούσε να θεωρηθεί μορφή βίας κατά των γυναικών προσπαθήστε να την αλλάξετε και, αν δεν μπορείτε, ζητήστε βοήθεια από έναν ειδικό.

ολόκληρο το άρθρο στην πηγή

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Η Μητρότητα δεν είναι Διαγωνισμός Τελειότητας!

Η μητρότητα δεν είναι διαγωνισμός για το ποιο παιδί έχει τα πιο καθαρά ρούχα, τα πιο καλοχτενισμένα μαλλιά, την καλύτερη ψυχολογία.
Μητρότητα είναι ένα ταξίδι στο οποίο η κάθε μαμά πορεύεται διαφορετικά αλλά όλες έχουν τον ίδιο προορισμό.

Κάποιες μανούλες έχουν το προνόμιο να έχουν απεριόριστη βοήθεια όσον αφορά το μεγάλωμα των παιδιών τους, το νοικοκυριό, το μαγείρεμα. 

Κάποιες άλλες όχι.

Η πρώτη κατηγορία μαμάδων είναι πιο ξεκούραστη και κατά συνέπεια διακατέχεται από μεγαλύτερη υπομονή και αντοχές όσο αφορά την ανατροφή των παιδιών τους.

Η δεύτερη κατηγορία έχει όχι μόνο να αντιμετωπίσει τις δυσκολίες της καθημερινότητας χωρίς ένα χέρι βοηθείας αλλά και κατά τακτά χρονικά διαστήματα, τα επικριτικά σχόλια άλλων μαμάδων.

Πολλές είναι εκείνες που στο πρώτο ξέσπασμα ενός παιδιού θα προτείνουν στην μητέρα του να επισκεφθεί έναν ειδικό ψυχικής υγείας. Κάτι το οποίο είναι μέγα λάθος διότι με τα λόγια αυτά ακυρώνουν το ρόλο της γυναίκας στη οποία απευθύνονται, ως μητέρας.

Η γυναίκα (που κανείς δεν ξέρει τι αντιμετώπισε και συνεχίζει να αντιμετωπίσει, τι δυσκολίες και προβλήματα έχει) γίνεται ξαφνικά στόχος κάποιων μαμάδων που μιλούν εκ του ασφαλούς, επειδή τα έχουν όλα έτοιμα και δεν ξέρουν τι σημαίνει να μάχεσαι καθημερινά μονάχα με τις δικές σου δυνάμεις.

Όλες οι μητέρες πρέπει να είναι σύμμαχοι. 

Όλες έχουν τον ίδιο στόχο! Να μεγαλώσουν τα παιδιά τους με τον καλύτερο δυνατό τρόπο με βάση αξίες και αγάπη προς τον συνάνθρωπο. Θα έπρεπε λοιπόν να υπάρχει μεταξύ τους κατανόηση, λόγια συμπαράστασης και ενθάρρυνσης.

Λόγια επικριτικά του τύπου « Δεν μεγάλωσες σωστά το παιδί σου» είναι αναιδή, ανούσια και μόνο κακό μπορούν να κάνουν στην ψυχολογία της εν λόγο μητέρας στην οποία απευθύνονται!

Πριν μπεις λοιπόν στην διαδικασία να κρίνεις αρνητικά μια άλλη μαμά, σκέψου το εξής: πιστεύεις ότι το δικό σου παιδί θα γίνει στο μέλλον παράδειγμα προς μίμηση;
Η απάντηση είναι ασφαλώς αρνητική αν λάβουμε υπόψιν μας πως μια μητέρα που κρίνει, διδάσκει στο παιδί της να γίνεται επικριτικό.

Τι θα έλεγες λοιπόν την επόμενη φορά που θα δεις ένα παιδί να χτυπιέται και μια μητέρα σε απόγνωση να πάρεις άδεια από την ίδια για να μιλήσεις στο παιδί της, ώστε να την βοηθήσεις;

Μητέρες όλου του κόσμου ενωθείτε! 

Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν είμαστε αντίπαλοι, μήτε εχθροί, είμαστε σύμμαχοι.

Μαρία Αρφαρά

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Πόσο δίκιο είχες γιαγιά μου

Αχ, δεν αλλάζουν οι άνθρωποι! Είναι το πανί παιδί μου τέτοιο!”, συνήθιζες να λες γιαγιά μου. “Μην περιμένεις να αλλάξει ο άλλος, στο τέλος μόνο εσύ θα αλλάξεις παιδί μου!”, συνέχιζες την κουβέντα σου. “Θα σε έχει αλλάξει η υπομονή και η επιμονή σου, όσα μαζεύεις μέσα σου, οι πίκρες, οι προσμονές… Θα βρεθείς κουρασμένη, κάπου εκεί στο τέλος. Θα κουραστείς, μα πάνω από όλα εσύ θα βγεις διαφορετική. 

Και διες τζάνι μ’, θα έρθουν μέρες που θα δεις τα πάνω κάτω στον κόσμο σου, τότε τζιέρι μ’ θα αλλάξεις, και μόνο τότε. Θα γενείς πιο δυνατή, πιο έξυπνη, πιο ευγενική! Φώναξε, κλάψε, μετά όμως ίσιωσε το κορμί σου και συνέχισε καλύτερη. Κάνε όνειρα παιδί μου και όμορφες σκέψεις, μη μιζεριάζεις ποτέ!”.

Πόσο δίκιο είχες γιαγιάκα μου! Πόσες φορές σκέφτηκα τα λόγια σου, που τότε δεν μπορούσα να καταλάβω! 

Γιατί γιαγιά μου, να μην είσαι κοντά μου τώρα να στα πω; 

Δεν αλλάζει ο άνθρωπος γιαγιά! Όση αγάπη και αν του δώσεις, όση καλοσύνη, θα ζητάει κι άλλο κι άλλο… ένα διψασμένο θηρίο που δεν ξεδιψά ποτέ! Και εγώ γιαγιά, δεν στέρεψα ποτέ από αγάπη! Δεν θα μπορούσα άλλωστε! Εσύ μας είχες δώσει τόση! Τόση που φτάνει για όλο τον κόσμο! Εσύ μας έμαθες να την μοιράζουμε και αυτή να πολλαπλασιάζεται γιαγιά μου!

“Τζιέρι μου, ότι δίνεις παίρνεις σ αυτή τη ζωή. Μοίρασε καλοσύνη και θα γυρίσει πίσω διπλή. Κι αν δεν γυρίσει, δεν πειράζει γιαβρί μ’! Ένας μπαχτσές να είναι τα λόγια σου, να μοσχοβολούν! Αν δεν έχεις καλή κουβέντα να πεις, να μην ανοίγεις το στόμα σου!” μου έλεγες. “Είσαι μικρή και ζευζέκα τώρα, αλλά εμένα διές και να θυμάσαι όταν μεγαλώσεις…”. Και συνέχιζες να τυλίγεις τα ντολμαδάκια σου, γιατί όλες οι συζητήσεις μας ήταν γύρω από το τραπέζι της κουζίνας.

Αχ γιαγιά μου, μου έχουν λείψει αυτές οι μυρωδιές! Αχ γιαγιά μου, πόση αξία τα λόγια σου! Γιαγιά! Δες με γιαγιάκα μου! Κουράστηκα, πόνεσα, άλλα δεν άλλαξα! Δεν θα αφήσω κανέναν να με αλλάξει! Όπως δεν άλλαξες και εσύ, εσύ που είδες και έζησες τόσο πόνο! Θα φυλάω τις κουβέντες σου, σαν το πιο πολύτιμο θησαυρό, όπως έκανα μέχρι τώρα νενέκα μου! Και αυτό θα μάθω και στα παιδιά μου γιαγιά!

Πηγή: gynaikaeimai.com
dinfo.gr
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Δεν κάνεις Κοινωνική πολιτική όταν...

... δίνεις στους φτωχούς, 

αλλά όταν φροντίζεις να εξαλειφθεί η φτώχεια 

Thomas Benjamin Kennington, Orphans 1885

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

“iPhone”: Το τελευταίο «μοντέλο»...

Το δικό τους “iPhone”....

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Αυτό το «Κάποτε»...

Κάποτε που η μάνα φούρνιζε το ψωμί με τη μαγιά και μοσχοβολούσε το σπίτι.
Κάποτε που είχαμε ένα μόνο τετράδιο, μια ξύλινη κασετίνα, και μια σάκα που με αυτήν τελειώναμε το σχολείο.

Κάποτε που πλάθαμε μπαλίτσες την ψίχα του ψωμιού για σβηστήρα!
Κάποτε που τα απογεύματα οι αυλές γέμιζαν με σκαμνάκια και γειτόνισσες.
Κάποτε που όλη η γειτονιά ήταν μια μεγάλη οικογένεια.
Κάποτε που οι πόρτες μας ήταν ολημερίς ξεκλείδωτες, με το κλειδί επάνω.
Κάποτε που κάθε σπιτικό είχε τον μπαξέ του, τα κηπευτικά του, τα ζωντανά του.
Κάποτε που ο τενεκές του λαδιού βαφόταν με μεράκι για να υποδεχθεί χρυσάνθεμα και γιασεμιά.
Κάποτε που κάθε Κυριακή φοράγαμε τα καλά μας και πηγαίναμε εκκλησία!
Κάποτε που οι στάλες της βροχής “χτυπούσαν” στον τσίγκο και άκουγες την ωραιότερη μουσική!
Κάποτε που τα παιδιά που έψελναν τα κάλαντα, πρόσφερναν χαρά στο σπιτικό.
Κάποτε που το μαγκάλι ζέσταινε όλο το σπίτι και έψηνε τα κάστανα.
Κάποτε που ο μπακάλης πουλούσε βερεσέ και ο γαλατάς μας ξυπνούσε.
Κάποτε που τα κοκόρια λαλούσαν και μας καλημέριζαν.
Κάποτε που ο καθένας έδινε στον φτωχό ένα πιάτο φαΐ, ένα ρούχο, ένα μπουκάλι λάδι, λίγα αυγά.
Κάποτε που μας ένοιαζε για τον διπλανό μας.
Κάποτε που στα σπίτια ζούσαν και οι γιαγιάδες και οι παππούδες.
Κάποτε που παίζαμε στις αλάνες.
Κάποτε που κάναμε φίλους καρδιακούς.
Κάποτε που κοκκινίζαμε όταν ντρεπόμασταν.
Κάποτε που ξέραμε να λέμε κι ένα συγγνώμη!
Κάποτε…
Κάποτε που ήμασταν … πιο άνθρωποι!

ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΑΠΟΤΕ ΤΟ ΘΕΛΩ ΠΙΣΩ !

Χωριό μου σε Νοστάλγησα

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Συγκρούσεις στην οικογένεια

Σύμφωνα με τους ερευνητές, η σύγκρουση είναι σύμφυτη με την έννοια της οικογένειας, δεδομένου ότι αυτή αποτελείται από μέλη που εθελοντικά προσχώρησαν στο σύστημά της (σύζυγοι) και παιδιά, που αναγκαστικά ανήκουν σε αυτή.

Το σύστημα της οικογένειας παρουσιάζει τη συχνότερη και μεγαλύτερη σύγκρουση από όλα τα κοινωνικά συστήματα.

Οι έρευνες έχουν δείξει ότι τα συγκρουσιακά σχήματα θεμελιώνονται κατά τα πρώτα χρόνια της συμβίωσης και κατά την απόκτηση παιδιών.

Ακριβώς εκείνη την περίοδο εδραιώνονται και τα σχήματα επικοινωνίας, τα οποία, ανάλογα με την αποτελεσματικότητά τους, θα καθορίσουν την ικανοποίηση από την οικογενειακή ζωή.

Οι ερευνητές κατέληξαν ότι συχνότερες είναι οι συγκρούσεις μεταξύ αδελφών, έπονται οι διαμάχες γονέων-παιδιών, και τέλος, οι διαπληκτισμοί μεταξύ συζύγων.

Το παρόν άρθρο θα εστιάσει σε αυτές τις 3 διαμάχες.

Τα είδη της σύγκρουσης

Θα μπορούσαμε να διακρίνουμε πέντε είδη (προβληματικών) συμπεριφορών που χρησιμοποιούμε όταν συγκρουόμαστε:

• Αποφεύγουμε να αντιμετωπίσουμε την κάθε έντονη (συναισθηματικά) κατάσταση.
• Δεχόμαστε την επιθετικότητα του άλλου και κατά κάποιο τρόπο υποτασσόμαστε.
• Αναζητάμε ένα «διαιτητή» για να ρυθμίσει τη σύγκρουση.
• Κυρίως γινόμαστε εμείς επιθετικοί και
• Σπάνια μπαίνουμε στη διαδικασία να βρούμε τις αιτίες των προβλημάτων και να τις αναλύσουμε.

Οι αιτίες της σύγκρουσης στην οικογένεια

Αυτό που έχει σημασία για τα μέλη μιας οικογένειας δεν είναι να αποφεύγουν τη σύγκρουση, αλλά να γνωρίζουν τις αιτίες της και τους τρόπους διευθέτησής της.

Για να γνωρίζει κάποιος τις αιτίες μιας σύγκρουσης πρέπει να κάνει αυτό που λέγεται αυτοπαρατήρηση.

Σαφώς, οι αιτίες μίας σύγκρουσης μπορεί να είναι οικονομικές, κοινωνικές κτλ, που αποτελούν το πρακτικό πρόβλημα μιας κατάστασης. Όμως αυτό που θα οδηγήσει στη σύγκρουση είναι τα συναισθήματα που υποβόσκουν πίσω από τη κάθε κατάσταση.

Η αναγνώριση συναισθημάτων στη διευθέτηση μιας σύγκρουσης

Η αναγνώριση των συναισθημάτων είναι το πρώτο και το κυριότερο βήμα για να διευθετηθεί μια σύγκρουση.

Η ρήση του Σωκράτη «γνώθι σαυτόν» εκφράζει αυτόν ακριβώς το θεμέλιο λίθο της συναισθηματικής νοημοσύνης, να αντιλαμβάνεσαι τα συναισθήματα σου μόλις γεννηθούν μέσα σου. Στον κόσμο της ψυχολογίας αυτό λέγεται αυτοεπίγνωση.

Ο John Meyer, ψυχολόγος στο πανεπιστήμιο του New Hampshire, θεωρεί ότι οι άνθρωποι διαμορφώνουν ξεχωριστά στιλ καθώς αναγνωρίζουν και μαθαίνουν να διαχειρίζονται τα συναισθήματα τους.

Τους κατέταξε σε τρείς κατηγορίες:

Αυτογνώστες - οι άνθρωποι που έχουν επίγνωση των διαθέσεων τους την ώρα που τις βιώνουν είναι συνήθως αυτόνομοι και σίγουροι για τα όρια τους, βρίσκονται σε καλή ψυχική υγεία και τείνουν να έχουν θετική στάση απέναντι στη ζωή. Όταν βρίσκονται σε κακή διάθεση, δεν την αναμασούν ούτε κατακυριεύονται από αυτήν και ως εκ τούτου είναι σε θέση να απαλλαγούν από αυτήν γρηγορότερα.

Καταπιεσμένοι - είναι οι άνθρωποι που συχνά νιώθουν να πνίγονται από τα συναισθήματα τους λες και οι διαθέσεις τους έχουν το «πάνω χέρι». Είναι ευμετάβλητοι και έχουν τόση λίγη επίγνωση για αυτό που τους συμβαίνει. Το αποτέλεσμα είναι ότι ελάχιστα προσπαθούν να ξεφύγουν από την κακή τους διάθεση.

Δεκτικοί - είναι οι άνθρωποι που τείνουν να αποδέχονται τις διαθέσεις τους αλλά αποδέχονται τα αρνητικά τους συναισθήματα με μια στάση ωχαδελφισμού. Πρόκειται για τον τύπο των καταπιεσμένων ανθρώπων οι οποίοι είναι συμφιλιωμένοι με την απελπισία τους.

Κάνοντας αυτή την μικρή εισαγωγή θα αναφέρω πόσο σημαντικό είναι να κατανοήσουμε ότι ο άνθρωπος έχει πολλαπλή νοημοσύνη και δύο από αυτά τα είδη της προσωπικής νοημοσύνης είναι η διαπροσωπική και η ενδοπροσωπική. Η τελευταία είναι απόλυτα συσχετισμένη με αυτό που ονομάσαμε αυτοεπίγνωση. Η πρώτη περιλαμβάνει την ικανότητα του ατόμου να διακρίνει και να ανταποκρίνεται κατάλληλα στις διαθέσεις, στην ψυχοσύνθεση και στις επιθυμίες των άλλων ανθρώπων. Και αυτή ακριβώς η νοημοσύνη διαθέτει τρία βασικά στοιχεία για να το πετύχουμε. Την αναγνώριση, την αποδοχή και την εκτίμηση.

Διαβάστε ακόμη στο Psychology.gr, το σχετικό άρθρο: Το μυστικό στην οικογένεια 

Η καλή γονική συμπεριφορά

Οι βασικές αρχές της καλής γονικής συμπεριφοράς έχουν εξακριβωθεί από πολλές μελέτες σε διάφορα μέρη του κόσμου. Βρέθηκε λοιπόν ένας γενικός ορισμός για το πώς την ορίζουν οι άνθρωποι.

Η καλή γονική συμπεριφορά είναι αυτή που ευνοεί την ψυχολογική προσαρμογή - στοιχεία όπως ειλικρίνεια, κατανόηση, αυτάρκεια, καλοσύνη, συνεργασία, αυτοέλεγχος και χαρούμενη διάθεση.

Είναι αυτή που θα βοηθήσει το παιδί να πετύχει στο σχολείο, θα του δώσει κίνητρο για μάθηση και θα του κεντρίσει την περιέργεια του. Αυτή που θα το αποτρέψει από την παραβατική συμπεριφορά, από τα ναρκωτικά και την επικίνδυνη συμπεριφορά. Τέλος, αυτή που θα το προστατέψει από την ανάπτυξη άγχους, κατάθλιψης και άλλων ψυχολογικών δυσκολιών. Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι το παιδί σας δε θα πέσει ποτέ σε τέτοιες συμπεριφορές.

Τα παιδιά επηρεάζονται από πολλούς παράγοντες. Όμως αν τα παιδιά ανατραφούν με κάποιες βασικές αρχές είναι πιθανότερο να αναπτύξουν υγιείς τρόπους αντιμετώπισης και επίλυσης των προβλημάτων τους.

Η αναγνώριση λοιπόν των συναισθημάτων είναι το πρωταρχικό βήμα. Το να μπορείς να ακούσεις, να δεχτείς και να διδάξεις το παιδί σου ότι όλα τα συναισθήματα είναι ευπρόσδεκτα ακόμα και τα αρνητικά όπως ο θυμός, η ζήλια και η μελαγχολία.

Για παράδειγμα, σε ένα παιδί του οποίου ο θυμός το οδηγεί να χτυπήσει έναν φίλο του, μπορεί να αποτρέψουμε το ξύλο αν του πούμε ένα «κοφ΄το επιτέλους», όμως ο θυμός υποβόσκει ακόμα, διότι οι σκέψεις του παιδιού είναι ακόμα προσηλωμένες στο αίτιο του θυμού «μα, μου πήρε το παιχνίδι μου!!!».

Η αναγνώριση λοιπόν και η αυτεπίγνωση θα του δώσει μεγαλύτερη ελευθερία γιατί θα καταλάβει ότι αυτό που αισθάνεται τώρα λέγεται θυμός.

Η αποδοχή του παιδιού αποτελεί τον κυριότερο παράγοντα για την ανάπτυξη ενός ψυχικά και σωματικά υγιούς ατόμου. Οι γονείς, οι οποίοι αποδέχονται τα παιδιά τους, είναι φιλικοί και στοργικοί μαζί τους. Σε σύγκριση με τους απορριπτικούς γονείς, δείχνουν την αγάπη τους προς το παιδί περισσότερο, το ενισχύουν και το επιδοκιμάζουν ψυχολογικά, κάνουν διάφορες δραστηριότητες μαζί και παίρνουν ευχαρίστηση από τη συντροφιά του, δείχνουν κατανόηση για τα σφάλματα και τις δυσκολίες του παιδιού.

Η αποδοχή του παιδιού από το γονέα αποτελεί τον πρωταρχικό παράγοντα για την ανάπτυξη μιας υγιούς προσωπικότητας. Η απόρριψη του παιδιού προκαλεί ανασφάλεια, χαμηλά αυτοεκτίμηση, έλλειψη εμπιστοσύνης και οδηγεί στο να βιώνει το παιδί ματαίωση, θυμό και φόβο.

Βέβαια, οι περισσότεροι γονείς δεν είναι τόσο ακραίοι στη συμπεριφορά τους. Η συναισθηματική φόρτιση είναι συχνά εκείνη που μπορεί να οδηγήσει στην απόρριψη του παιδιού από τον γονέα. Οι γονείς είναι και αυτοί άνθρωποι, άρα έχουν ατέλειες.

Αυτό σημαίνει ότι μπορεί να κάνουν λάθη σε διάφορες εκτιμήσεις τους ή μπορεί να μη γνωρίζουν πως να αντιμετωπίσουν μερικές καταστάσεις με τα παιδιά τους. Το πόσο αποδεχόμαστε κάποιες συμπεριφορές των παιδιών μας και πόσο ανεκτικοί είμαστε, έχει να κάνει με διάφορους παράγοντες δικούς μας αλλά και των παιδιών μας. Παρακάτω αναφέρονται κάποιοι ενδεικτικά:

• Έχει αποδειχθεί ότι οι άνθρωποι που είναι γενικά ανεκτικοί με τους ανθρώπους θα είναι και με τα παιδιά τους. Άρα, η προσωπικότητα του γονέα καθορίζει σε μεγάλο βαθμό την αποδοχή ή μη της συμπεριφοράς του παιδιού του.
• Η διάθεση της στιγμής του γονέα. Όταν ο γονέας είναι ξεκούραστος, νιώθει υγιής και είναι ευχαριστημένος από κάτι που συνέβη, τότε έχει μεγαλύτερη ανοχή και αποδέχεται ευκολότερα κάποιες συμπεριφορές του παιδιού του. Αντίθετα, όταν είναι κουρασμένος, εκνευρισμένος ή ασθενής, η ανοχή του για διάφορες συμπεριφορές του παιδιού του μειώνεται.
• Η ανεκτικότητα των γονέων επηρεάζεται και από την εκάστοτε κατάσταση στην οποία εκδηλώνεται η συμπεριφορά του παιδιού του. Συνήθως, είμαστε περισσότερο ανεκτικοί όταν μια συμπεριφορά του παιδιού μας εκδηλώνεται μέσα στο σπίτι μας και λιγότερο ανεκτικοί όταν αυτή εκδηλώνεται σε ένα άλλο κοινωνικό περιβάλλον. Άρα, είμαστε ασυνεπείς στη συμπεριφορά μας.

Η εκτίμηση και ο σεβασμός είναι κάτι που απασχολεί και ανησυχεί υπερβολικά τους γονείς αν και δεν αναλογίζονται αν οι ίδιο συμπεριφέρονται με σεβασμό στα παιδιά τους.

Τα παιδιά έρχονται στο κόσμο με την προδιάθεση να θαυμάζουν τους γονείς τους και να θέλουν να τους μοιάσουν. Όμως όσο μεγαλώνουν καταλαβαίνουν τις ατέλειες των γονιών τους και έτσι έρχονται οι πρώτες συγκρούσεις και αντιδράσεις. Όταν συμβαίνει αυτό είναι καλύτερο να τα απαλλάσσετε λόγω αμφιβολιών.

Δηλαδή, όταν η συμπεριφορά τους είναι εριστική ή ανυπάκουη μη θεωρήσετε ότι το κάνουν με εχθρική διάθεση ή για να σας υποτιμήσουν.

Εξετάστε την συμπεριφορά τους υπό το πρίσμα του σταδίου ανάπτυξης που βρίσκονται. Μην αναρωτηθείτε «γιατί δεν με σέβεται το παιδί μου;» αλλά «γιατί συμπεριφέρθηκε με αυτόν τον τρόπο το παιδί μου;»

Αναλογιστείτε το εξής.

Τι εντύπωση σας κάνει ένας εργοδότης που συμπεριφέρεται στους κατώτερους του με αγένεια και υπεροψία;

Κερδίζει το σεβασμό σας;
Βελτιώνει την εικόνα του στα μάτια των άλλων ανθρώπων;
Πιστεύετε ότι μακροπρόθεσμα αυτοί οι άνθρωποι θα προσφέρουν καλύτερες υπηρεσίες;

Νομίζω είναι κοινή λογική ότι βάση της ανθρώπινης φύσης κάποιος αποδίδει και συνεργάζεται καλύτερα όταν υπάρχει αμοιβαίος σεβασμός.

Η ίδια βασική αρχή ισχύει και για την σχέση γονέα-παιδιού. Το να συμπεριφέρεστε με σεβασμό δεν είναι μόνο η σωστή τακτική αλλά και η εξυπνότερη, αν θέλετε την συνεργασία του. Άρα, μιλήστε τους με ευγένεια, σεβαστείτε την άποψη τους, δώστε προσοχή όταν μιλάνε και φερθείτε τους με καλοσύνη. Με αυτόν τον τρόπο και μόνο θα διατηρήσετε και την εξουσία σας ως γονιού.

Συγκρούσεις στα αδέρφια

Στατιστικά, από τις μεγαλύτερες σε συχνότητα συγκρούσεις είναι αυτές ανάμεσα στα αδέρφια.

Οι περισσότεροι γονείς όταν βλέπουν τα παιδιά τους να τσακώνονται προσπαθούν να μπουν ανάμεσα για να δώσουν μια λύση. Όλοι οι γονείς το έχουμε κάνει αυτό για να μπορέσει η διαμάχη να λήξει πιο γρήγορα. Είναι βασικό όμως να θυμόμαστε ότι πρέπει να δείξουμε στα παιδιά εμπιστοσύνη και αυτονομία ότι μπορούν να βρουν μια λύση μόνα τους. Πόσες φόρες δεν έχουμε εκνευριστεί και ανακατευτεί στις υποθέσεις τους και μετά από 2 λεπτά τα παιδιά μας παίζουν ανέμελα σαν να μην συμβαίνει τίποτα; Αυτό που μένει είναι μόνο ο δικός μας πονοκέφαλος!

Από τα βασικότερα συναισθήματα που κυριαρχούν σε αυτήν την σχέση είναι αυτά του θυμού, της ζήλιας και της αδικίας.

Και σε αυτήν την περίπτωση τα τρία βασικά κλειδιά που αναλύσαμε παραπάνω, είναι ο θεμέλιος λίθος για την διευθέτηση μιας σύγκρουσης. Όπως το αυτοκίνητο, που χρειάζεται να ξέρουμε ποια είναι τα καλύτερα λάδια και καύσιμα για να έχει την καλύτερη απόδοση, έτσι και εδώ χρειάζεται αναγνώριση, εκτίμηση και αποδοχή. Αυτά τα 3 είναι σαν τη βενζίνη με τα πολλά οκτάνια, που κάνει τη μηχανή να λειτουργεί άψογα.

Θυμός

Τα αδέρφια μεταξύ τους θα προτιμούσαν να αισθάνονται ότι τα συναισθήματα που έχουν αναγνωρίζονται. Υπάρχουν περιπτώσεις που βιώνουν εχθρικά αισθήματα και άλλες που ο έλεγχος ξεφεύγει και παρατηρούμε το φαινόμενο της επιθετικότητας. Στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι καλύτερα να δίνετε την προσοχή σας στο θύμα και όχι στο θύτη.

Αν κάποιο από τα παιδιά σας είναι επιθετικό εστιάστε την προσοχή σας στο παιδί που έχει υποστεί το χτύπημα αντί να μαλώσετε και να χτυπήσετε το άλλο παιδί. Επιστρέψτε στο παιδί που χρησιμοποίησε βία και παρακινήστε το να συμπεριφερθεί με έναν πιο ήρεμο τρόπο.

Μπορείτε να πείτε κάτι σαν «ξέρω ότι γνωρίζεις πώς να ζητήσεις κάτι με όμορφο τρόπο μιας και πολλές φόρες μας έχεις δείξει ότι μπορείς να είσαι ευγενικός». Προσπαθήστε να του θυμήσετε περιπτώσεις που είχε δείξει καλή συμπεριφορά.

θα μπορούσατε να τους βοηθήσετε με τους εξής τρόπους:

• Να αναγνωρίσετε το συναίσθημά τους.
• Να δηλώσετε ότι καταλαβαίνετε τι είναι αυτό που τους ενοχλεί.
• Να δώσετε στο παιδί σας να καταλάβει ότι η σωματική βία δε φέρνει αποτελέσματα και να του δείξετε ένα τρόπο που μπορεί να το χειριστεί με τα λόγια.

Είναι σημαντικό να δίνετε προσοχή στις ικανότητες τους και όχι στις αδυναμίες τους. Τα παιδιά, που αντιμετωπίζουν δυσκολίες, δεν πρέπει να τα βλέπουμε σαν προβληματικά παιδιά γιατί τότε απλά θα μας επιβεβαιώσουν τον κανόνα μας.

Μπορούμε να τους δείξουμε τρόπους πώς να διευθετήσουν μια σύγκρουση, κάτι το οποίο είναι βασικό εργαλείο και για την ενήλικη ζωή τους.

Οι φάσεις της εποικοδομητικής σύγκρουσης

• Αναγνώριση και προσδιορισμός των συγκρούσεων.
• Ενεργητική ακρόαση για να κατανοήσω και να ξεκαθαρίσω τα συναισθήματα του παιδιού.
• Δημιουργία δυνατών εναλλακτικών λύσεων και από τις δύο πλευρές.
• Αξιολόγηση εναλλακτικών λύσεων.
• Λήψη απόφασης για την καλύτερη αποδεκτή λύση. Δηλαδή ποία είναι τα πιθανά αποτελέσματα που θα έχει η απόφαση του, «τι νομίζεις ότι θα συμβεί αν κάνεις αυτό;»
• Εφαρμογή της λύσης. Ζητούμε από το παιδί μια δέσμευση. «Πότε θα ξεκινήσεις την εφαρμογή της απόφασης σου;»
• Παρακολούθηση για αξιολόγηση της λειτουργίας της.

Ζήλια

Πολλοί γονείς κάνουν το λάθος της σύγκρισης. Είτε αυτές είναι προς όφελος τους ή όχι. Αν για παράδειγμα βλέπουν μια ανεπιθύμητη συμπεριφορά τότε συγκρίνουν με το άλλο παιδί («είσαι πολύ γκρινιάρης, ούτε το μωρό δε κάνει έτσι», «το δωμάτιο σου είναι σαν αχούρι, γιατί δεν μπορείς να είσαι πιο τακτικός όπως ο αδερφός σου;») ή (μακάρι ο αδερφός σου να διάβαζε τόσο ωραία όπως εσύ»). Και στις 2 περιπτώσεις δημιουργείτε αρνητικό συναίσθημα το οποίο τρέφει τη διαφορά ανάμεσα στα αδέρφια.

Τι θα μπορούσατε να κάνετε

• Να εστιάσετε στο τι βλέπετε (εδώ υπάρχει πολύ ακαταστασία)
• Να δείξετε τι αισθάνεστε (αυτό με ενοχλεί)
• Να υποδείξετε τι πρέπει να γίνει (περιμένω το δωμάτιο να τακτοποιηθεί στο επόμενο μισάωρο)
• Να επιβραβεύσετε τη σωστή συμπεριφορά

Αδικία

Η ισότητα ανάμεσα στα αδέρφια είναι επίσης ένας άλλος παράγοντας που φέρνει πονοκέφαλο στους γονείς. Το συναίσθημα που συνήθως υπάρχει σε αυτές τις περιπτώσεις είναι το αίσθημα της αδικίας.

Ας κάνουμε όμως μια μικρή αναφορά για αυτό. Το συγκεκριμένο συναίσθημα είναι από τα βασικότερα που οι άνθρωποι δε μπορούν να αποδεχτούν. Αν και συμβαίνει καθημερινά γύρω μας, είναι ελάχιστοι αυτοί που είναι συμβιβασμένοι με την ιδέα του. Και όταν μιλάμε για συμβιβασμό δεν εννοώ την παθητική αποδοχή του, αλλά το γεγονός ότι υπάρχει.

Τις περισσότερες φόρες που βιώνουμε την αδικία είναι γιατί κάνουμε τη σύγκριση του εαυτού μας με τους άλλους. Σε αυτές τις περιπτώσεις, μικρές ιστορίες και παραμύθια είναι τα καλύτερα εργαλεία για να περάσουμε κάποια μηνύματα στα παιδιά μας. Όπως και η παρακάτω ιστορία που μπορεί να φανεί χρήσιμη.

Μια ιστορία "αδικίας"

«Ένας πλούσιος άνθρωπος χρειάστηκε μερικούς εργάτες για να σκάψουν τον κήπο του κι έστειλε έναν άνθρωπο του στην αγορά για να τους βρει. Ήταν πρωί και αρκετοί άνδρες τον ακολούθησαν. Μέχρι αργά το απόγευμα, καθώς διαδόθηκε ότι ο πλούσιος πρόσφερε δουλειά, συνέχισαν να καταφθάνουν κι άλλοι εργάτες στον κήπο. Όταν τέλειωσαν ο πλούσιος τους πλήρωσε όλους παραπάνω από το κανονικό αλλά όλους με το ίδιο ακριβώς ποσό.

Οι εργάτες όμως που είχαν δουλέψει από το πρωί θεώρησαν ότι αυτό είναι άδικο.

Γέλασε λοιπόν ο πλούσιος και τους ρώτησε «εσείς που εργαστήκατε από το πρωί είστε ευχαριστημένοι από τα χρήματα που πληρωθήκατε;» «περισσότερο από ευχαριστημένοι, τα χρήματα ήταν στα αλήθεια πολλά» απάντησαν αυτοί. «τότε γιατί διαμαρτύρεστε;» «γιατί είναι άδικο!!» είπε τότε ο νοικοκύρης «αν και πληρώθηκες περισσότερο από ότι ήλπιζες, εξακολουθείς να αισθάνεσαι αδικημένος.

Μη κοιτάζεις ποτέ τους άλλους και μη συγκρίνεις τον εαυτό σου μαζί τους. Αλλιώς, δεν θα πάψεις ποτέ να νιώθεις αδικημένος, όσα κι αν έχεις εσύ».

Όπως και η ιστορία παραπάνω έτσι και στα παιδιά πρέπει να εμφυσήσουμε την αξία του να είμαστε ευχαριστημένοι κρίνοντας από τις δικές μας ανάγκες και όχι συγκρίνοντας με τους άλλους.

Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο πρέπει και οι γονείς να κρίνουν με βάση αυτά που έχει ανάγκη το κάθε παιδί. Ακόμα και στην πιο απλή ερώτηση που μπορεί να σας κάνει για το ποιόν αγαπάτε περισσότερο είναι καλύτερα να του πείτε για ποια πράγματα αγαπάτε το κάθε παιδί ξεχωριστά.

Να θυμάστε να αντιμετωπίζετε το κάθε παιδί όχι με ισότητα αλλά με μοναδικότητα.

Συγκρούσεις στο ζευγάρι

Τι είναι αυτό που το λένε αγάπη; Ένας από τους ορισμούς που θα μπορούσαμε να δώσουμε είναι «ένας ισχυρός συναισθηματικός δεσμός ανάμεσα σε δύο ανθρώπους που νιώθουν πολύ κοντά ο ένας στον άλλο, αναζητούν συνεχώς την παρουσία του και θέλουν μόνο το καλό του». Σαφώς είναι μια πολύ ρομαντική ιδέα περί αγάπης αλλά το κυριότερο πρόβλημα είναι ότι αν ίσχυε, τότε πραγματικά δεν θα υπήρχαν ούτε συγκρούσεις ανάμεσα στα ζευγάρια, ούτε διαζύγια.

Πιστεύω για να μπορεί να λειτουργήσει μια σχέση, γάμος, φιλία κτλ πρέπει να το δούμε λίγο πιο ρεαλιστικά. Ο παρακάτω ορισμός δίνεται από τον Dr. Paul Hauck, έμπειρο ψυχολόγο και εξειδικευμένο στην συμβουλευτική γάμου.

«Αγάπη είναι το συναίσθημα που νιώθετε για κάποιον ο οποίος ικανοποιεί, έχει ικανοποιήσει ή θα ικανοποιήσει τις ανάγκες σας και τις βαθύτερες επιθυμίες σας».

Διαβάζοντας κάτι τέτοιο νομίζω χάνεται όλος ο ρομαντισμός, παρόλ’αυτά ο συγκεκριμένος ορισμός είναι πιο πραγματικός και ρεαλιστικός. Σε κάθε σχέση που έχουμε υπάρχει ιδιοτέλεια.

Η μοναδική ανιδιοτελής σχέση είναι αυτή που υπάρχει ανάμεσα στην μητέρα με το βρέφος. Ακόμα και αυτή η σχέση αργότερα καθώς μεγαλώνει το παιδί θα καταλήξει ιδιοτελής. Φαντάζομαι οι περισσότεροι γονείς περιμένουν από τα παιδιά τους κάποιου είδους ανταπόκριση και ανάληψη κάποιων ευθυνών.

Κύριες απογοητεύσεις στο γάμο

Υπάρχουν πολλοί λόγοι για την συζυγική δυστυχία. Αν τους ομαδοποιήσει κανείς καταλήγει στο εξής συμπέρασμα.

• Θυμός και καταπίεση
• Απόρριψη
• Παθητικότητα και εξάρτηση
• Σεξ
• Συντροφικότητα
• Οικογένεια

Πολλά ζευγάρια αντιμετωπίζουν το πρώτο πρόβλημα είτε γίνεται από έναν σύντροφο ή και από τους δύο. Αν θέλετε να αντισταθείτε στους θυμωμένους και καταπιεστικούς συντρόφους σας, θα πρέπει να αρχίσετε να διεκδικείτε τα δικαιώματά σας και να θυμίσετε στον εαυτό σας πως παντρευτήκατε για να απολαύσετε συγκεκριμένα πλεονεκτήματα. Όπως σε κάθε επιχειρηματική συμφωνία, έχετε κάθε δικαίωμα να παραπονεθείτε για όσες υποσχέσεις δεν τηρήθηκαν. Άραγε θα νιώθατε ενοχές αν ζητούσατε αύξηση αποδοχών, άδεια για διακοπές και καλές συνθήκες εργασίας; Το ίδιο πρέπει να ισχύει και για το γάμο. Βέβαια, θα πρέπει να είστε και προετοιμασμένοι ότι θα υπάρξουν αντιστάσεις σε μια τέτοια αλλαγή. Αλλά όπως λέει και ο λαός, για να φτιάξεις μια ομελέτα πρέπει να σπάσεις τα αυγά.

Το θέμα της απόρριψης περικλείει πάντα τις έννοιες της αγάπης και της ζήλιας. Το ζηλότυπο άτομο παθαίνει κατάθλιψη, νιώθει κατώτερο και ταράζεται και μόνο στην ιδέα ότι ο/η σύζυγος μπορεί να είναι άπιστος. Βέβαια μπορεί να έχετε ενδείξεις ότι σας απατάνε, ή μπορεί να έχετε ακόμα και αποδείξεις. Σε αυτήν την περίπτωση το πρόβλημα μεγαλώνει μιας και εδώ δεν έχουμε πια την δυναμική δύο ατόμων αλλά τριών. Σε τέτοιες συνθήκες θα πρέπει να κάνετε ένα σοβαρό απολογισμό για τους στόχους στη ζωή σας και για το πώς θα θέλετε να πορευθείτε στο μέλλον. Στις περισσότερες περιπτώσεις όμως έχουμε να κάνουμε με αβάσιμες κατηγορίες ανάμεσα στο ζευγάρι. Ο άνθρωπος ο ζηλότυπος, συνήθως διακατέχεται από το σύμπλεγμα κατωτερότητας. Και αυτό συμβαίνει γιατί θεωρεί ότι δεν είναι ικανός και αξιόλογος να αγαπηθεί.

Η παθητικότητα και η εξάρτηση έχουν να κάνουν με την πιο παλιά ιστορία της έλξης των αντίθετων. Γιατί άραγε κάποιος εξωστρεφής και δυναμικός ερωτεύεται κάποιον εσωστρεφή; Για τον απλούστατο λόγο ότι ένας ικανός άνθρωπος έχει ανάγκη κάποιο αδύναμο άτομο στη ζωή του για να συνεχίσει να νιώθει ισχυρός και σημαντικός. Κάποιον που θα του δίνει συμβουλές και θα τον καθοδηγεί. Και αυτή η σχέση μπορεί να κρατήσει για πάντα αν η εξέλιξη του εξαρτημένου και αδύναμου ατόμου είναι μικρή. Αν όμως η εξέλιξη της προσωπικότητας του συνεχιστεί σε βαθμό που γίνεται αυτόνομος και αρχίζει να μη χρειάζεται την συμβουλή του, τότε αρχίζουν τα προβλήματα.

Το σεξ για τα δύο φύλα πολλές φορές αντιμετωπίζεται διαφορετικά. Όταν ο σύζυγος νιώθει απογοητευμένος σε σχέση με τις σεξουαλικές του προσδοκίες, αυτό συνήθως οφείλεται στο ότι η γυναίκα του αισθάνεται πως την απορρίπτει σε πολλούς τομείς της καθημερινής τους ζωής. Για τη γυναίκα η σεξουαλική πράξη είναι το συνολικό συναίσθημα που νιώθει για τον σύντροφο της την ώρα της συνουσίας, που αυτό θα την καθοδηγήσει στο πώς θα ανταποκριθεί ερωτικά.

Η έλλειψη συντροφικότητας είναι από τα συχνότερα προβλήματα της εποχής μας. Τα παράπονα εστιάζονται στην έλλειψη κοινού χρόνου ανάμεσα στο ζευγάρι και στην επικοινωνία. Οι ρυθμοί της σημερινής εποχής είναι πολύ αγχωτικοί και πολλές φόρες ξεχνάμε ότι πρέπει να δίνουμε χρόνο στην οικογένεια. Έστω και αν υπάρχει μεγάλος φόρτος εργασίας θα πρέπει να θυμόμαστε ότι τουλάχιστον μία φορά την εβδομάδα θα πρέπει να υπάρχει ένας κοινός συμβιβασμός στις επιθυμίες του συντρόφου μας.

Επιπλέον, οι περισσότεροι άνθρωποι που αποφασίζουν να παντρευτούν, το κάνουν για αυτόν το λόγο, για να αποφύγουν τη μοναξιά. Η έλλειψη επικοινωνίας είναι ένας πρόσθετος λόγος.

Στα σημερινά ζευγάρια, είτε δεν θα υπάρχει επικοινωνία ή θα υπάρχει λάθος επικοινωνία. Οι διαπροσωπικές μας, βέβαια, σχέσεις έχουν υποστεί και ένα τεράστιο πλήγμα από την τεχνολογία και λόγω της υπερβολικής χρήσης του κινητού, του internet, facebook, του twitter κτλ., η επικοινωνία μας πια αρχίζει να γίνεται απρόσωπη.

Ένα μεγάλο ποσοστό δυστυχίας μέσα στο γάμο είναι και οι οικογενειακές δυσκολίες. Τα παράπονα συνήθως εστιάζονται στην ανατροφή των παιδιών, στις συγκρούσεις με τα πεθερικά, στην ανία λόγω μητρότητας ή στην παραμέληση ευθυνών του συζύγου απέναντι στις υποχρεώσεις του σπιτιού και των παιδιών.

Η ανατροφή των παιδιών είναι πολύ σημαντική αλλά μπορούν οι δυσκολίες να μειωθούν στο μισό, αν οι γονείς έχουν κοινές απόψεις, αξίες και ηθική. Υπάρχει μεγάλη σύγχυση για το τι είναι σωστό ή λάθος, και ο κάθε άνθρωπος που μπαίνει σε ένα γάμο έρχεται από ένα διαφορετικό σύστημα αξιών, της δικής του προηγούμενης οικογένειας.

Σε αυτήν την περίπτωση θα πρέπει να θυμάται ότι το τωρινό σύστημα της οικογένειας του, μπορεί να έχει κοινά σημεία με το προηγούμενο, είναι όμως ένα καινούργιο σύστημα. Για να διευθετήσει λοιπόν και οποιεσδήποτε συγκρούσεις μπορεί να προκύψουν με γονείς ή πεθερικά, θα πρέπει να κόψει τον ομφάλιο λώρο, να αυτονομηθεί και να εστιάσει στο καινούργιο του ρόλο παρέα με τον/την σύντροφο του.

Πολλοί γάμοι θα είχαν επιβιώσει αν πολλές φορές δεν αφήνανε την ταραχή να τους υπερνικήσει. Υπάρχουν φορές που θα πρέπει και οι δύο να ανεχτούν κάποιες παράλογες συμπεριφορές και αντιδράσεις. Έχουμε μια φυσική τάση σαν άνθρωποι να μεγαλοποιούμε τις καταστάσεις.

Έχουμε επίσης την τάση να κάνουμε και λάθη. Δε θα ήταν ωραίο αν κάναμε σφάλματα και ο σύντροφος μας τα αποδεχόταν χωρίς γκρίνια; Πιστεύω ότι η συγκεκριμένη αντίδραση θα οδηγούσε κάποιον να θέλει να αλλάξει. Και αν δεν θέλει, τότε αυτό σημαίνει ότι δε θα θέλει ποτέ να αλλάξει.

Μια ίσως σύντομη συνταγή θα ήταν

• Ο θυμός είναι ο μεγαλύτερος εχθρός του γάμου.
• Να είστε αποφασιστικοί, αλλά ταυτόχρονα ευγενικοί, καλοσυνάτοι και ευαίσθητοι.
• Η συγχώρεση και η αποδοχή του συντρόφου σας είναι απαραίτητη. Για να δεχτούν τις ιδιαιτερότητες σας πρέπει να δεχτείτε και εσείς τις δικές τους.
• Δεν είναι πάντα σημαντικό να έχουμε δίκιο. Στο βωμό της συντροφικότητας και της αρμονίας στην σχέση μας, μπορούμε να θυσιάσουμε καμία φορά την ανάγκη του να έχουμε δίκιο.
• Μη μπαίνετε συνέχεια και για μικρές αιτίες στην διαδικασία των αντιποίνων. Όπως έλεγε και ο Μαχάτμα Γκάντι το «οφθαλμός αντί οφθαλμού» θα οδηγούσε να είμαστε όλοι μας τυφλοί.

Όλα αυτά όμως γίνονται μόνο με προσπάθεια και κόπο, ακριβώς όπως κοπιάζετε και στην δουλειά σας.

Ο γάμος είναι μια ερωτική επιχείρηση λίγο διαφορετική, όμως, από τις άλλες. Είναι δυνατή και αδύναμη, ευχάριστη και απογοητευτική, ανθεκτική και ευάλωτη, οδυνηρή αλλά και η πιο ευχάριστη σχέση που μπορούν να συνάψουν οι άνθρωποι μεταξύ τους.

Συγγραφή - Επιμέλεια Άρθρου: Αικατερίνη Τζανοπούλου Καβουσανού - Ψυχολόγος
psychology.gr
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι