Αγαπητό μου χαμομηλάκι,
η Καθημερινή έγραφε στις 13-01-08:
Πίσω από τη βιτρίνα της αφθονίας υπάρχει μια γκρίζα πραγματικότητα, που έρχεται στο φως κάθε φορά που ένα παιδί πέφτει θύμα ωμής βίας, τότε που ανακλαστικά η κοινωνία μας δηλώνει συγκλονισμένη. Ομως, «μην εκπλήσσεσθε, οι έρευνες κομίζουν αδιάψευστα στοιχεία, αυτά που μαθαίνετε είναι η κορυφή του παγόβουνου», τονίζουν στην «Κ» ειδικοί επιστήμονες αναφερόμενοι σε όσα βιώνουν ανήλικοι, είτε είναι παιδιά «προνομιούχων» οικογενειών είτε όχι. Απόρροια ερευνών τα παρακάτω:
Το 18% των κοριτσιών και το 8% των αγοριών έπεσαν θύματα κάποιας μορφής σεξουαλικής κακοποίησης.
Ενας στους δέκα εφήβους έκανε τουλάχιστον μια φορά χρήση παράνομης εξαρτησιογόνου ουσίας.
Το 22,5% των μαθητών έχουν υποστεί από συμμαθητές κάποιας μορφής βία.
Περί το 8% των μαθητών εγκαταλείπουν τα θρανία προτού ολοκληρώσουν την υποχρεωτική εκπαίδευση, ενώ από 100.000 - 150.000 υπολογίζονται οι ανήλικοι που εργάζονται «συστηματικά».
Από την άλλη, «ναι γεμίζουμε τα παιδιά με καταναλωτικά αγαθά, αλλά λείπει η επαφή, ο διάλογος, μεγάλη η μοναξιά», υπογραμμίζει η ψυχίατρος κ. Κατερίνα Μάτσα, δίνοντας το στίγμα ενός παράλληλου προβλήματος.
Η έλλειψη ελεύθερου χρόνου στραγγίζει την παιδική ανεμελιά, ένα μεγάλο ποσοστό παιδιών δηλώνει ότι δεν έχει καθόλου ελεύθερο χρόνο ή ελάχιστο για παιχνίδι με φίλους. «Επικοινωνιακό αποκούμπι» αποτελεί για μεγάλη μερίδα μαθητών η τηλεόραση, αφού και στο οικογενειακό περιβάλλον οι κουβέντες είναι μετρημένες.
Η Πολιτεία βολεύεται με τη σκέψη ότι έχει μηχανισμούς υποστήριξης υπέρ ανηλίκων, πλανάται όμως, συνοψίζει στην «Κ» ο διευθυντής του Ινστιτούτου Υγείας του Παιδιού κ. Γιώργος Νικολαΐδης. Χρειάζεται άμεση δράση όλων, καταλήγει.
Χαμογέλα Χαμομηλάκι, όσο κι αν προσπαθούν να σου πνίξουν το γέλιο!...