Γιατί φοβούνται τα παιδιά;

Ξεκάθαρη απάντηση στο γιατί φοβόμαστε δεν υπάρχει. 

Η ψυχοδυναμική προσέγγιση λέει ότι ο φόβος (ή η φοβία) είναι αποτέλεσμα της ανάγκης του οργανισμού να μειώσει το άγχος –καταρχήν το υπαρξιακό. Το σίγουρο είναι, πάντως, ότι το συναίσθημα αυτό εμφανίζεται στον άνθρωπο ήδη από την αρχή της ζωής του, με διάφορες αφορμές, και ανάλογα με το πώς το περιβάλλον του και ο ίδιος θα το διαχειριστεί, μπορεί να επηρεάσει σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό την ζωή του.

Helping Children Conquer Their Fears

Το παιδί δεν γεννιέται φοβικό

Κανένας γονιός, όμως, δεν θέλει παιδιά φοβισμένα, με άγχη και αγωνίες –ούτε, όμως, και παιδιά παράτολμα, που θα αψηφούν κάθε κίνδυνο, φτάνοντας στα όρια της αναισθησίας. 

Είτε μας αρέσει, είτε όχι, τα δυσάρεστα συναισθήματα του άγχους και του φόβου μας ακολουθούν, με διαφορετικές αφορμές, σε κάθε ηλικία, για όλη μας την ζωή. Το στοίχημα είναι να μην τα αφήνουμε να βάζουν εμπόδια στην ζωή μας και να μάθουμε και στα παιδιά μας να κάνουν το ίδιο.

Ο φόβος στην βρεφική ηλικία Οι παιδοψυχολόγοι υποστηρίζουν ότι οι παιδικές φοβίες εμφανίζονται από την βρεφική ηλικία, από την αρχή της ζωής του βρέφους, όταν ακόμα είναι ευάλωτο στους δυνατούς θορύβους. «Και δεν αναφερόμαστε μόνο στους δυνατούς κρότους, αλλά κυρίως στις δυνατές φωνές των μεγάλων, ειδικά του πατέρα που ταράζει περισσότερο τα παιδιά με την χροιά της φωνής του, και στην αρνητική αίσθηση των καβγάδων», λέει η ψυχολόγος κ. Γώγα Κυριακίδου. Και συμπληρώνει «αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να μεγαλώνουμε παιδιά υπερευαίσθητα στους θορύβους και ανεξοικείωτα με το περιβάλλον. Μεγαλώνουμε παιδιά που θέλουμε να αντιμετωπίσουν τον κόσμο με αυτοπεποίθηση, χωρίς να χρειάζονται δεκανίκια».

Στους 6-7 μήνες εκδηλώνεται, σύμφωνα με τους ειδικούς, η έντονη επιθυμία του βρέφους να βρίσκεται κοντά σε ένα και μόνο πρόσωπο –συνήθως τη μητέρα. Όταν αποχωρίζεται το πρόσωπο αυτό το μωρό βιώνει έντονη δυσφορία, η οποία ονομάζεται φόβος του αποχωρισμού, και ταυτόχρονα βιώνει άγχος για τα άγνωστα πρόσωπα που βρίσκονται τις στιγμές εκείνες μαζί του.
«Οι γονείς οφείλουν να δημιουργήσουν συνθήκες ασφάλειας για το παιδί, είτε το μεγαλώνουν οι ίδιοι είτε οι παππούδες είτε κάποια νταντά. Το παιδί δεν γεννιέται φοβικό, γι’ αυτό αν παρουσιάζει τέτοια σημάδια με τους ανθρώπους που βρίσκονται δίπλα του, κάτι δεν λειτουργεί σωστά», λέει η παιδοψυχολόγος κ. Μαρία Σαράντη. Μαζί της συμφωνεί και η κ. Κυριακίδου και συμπληρώνει ότι «ο άνθρωπος που θα προσέχει και θα φροντίζει το παιδί τα πρώτα χρόνια της ζωής του, ιδανικά κάποια γιαγιά, χρειάζεται να μην αλλάζει, να παραμένει ο ίδιος, ώστε το παιδί να αισθανθεί τη δέσμευση που έχει ανάγκη. Επίσης, όταν η μαμά επιστρέφει από την εργασία της χρειάζεται να ασχολείται με το παιδί της και να είναι παρούσα 100% τις ώρες που θα είναι μαζί του».

Ο φόβος στη νηπιακή ηλικία Το Ερευνητικό Ινστιτούτο Θεραπείας Εκπαίδευσης αναφέρει πως στη νηπιακή ηλικία εμφανίζονται για πρώτη φορά φοβίες για φανταστικά και υπερφυσικά όντα (π.χ. φαντάσματα, μάγισσες κ.λπ..), φόβος για το σκοτάδι (νυκτοφοβία), αλλά και για πράγματα και καταστάσεις που τους προκάλεσαν πόνο (π.χ. παιδίατρος). Άλλες συχνές φοβίες στις ηλικίες αυτές έχουν να κάνουν με  τις καταιγίδες (βροντές-αστραπές), την θάλασσα και τα ζώα (π.χ. ένας μεγάλος σκύλος που γαβγίζει).

Σταδιακά, όσο το παιδί μεγαλώνει ξεκινούν οι φόβοι του θανάτου, της ασθένειας, των τραυμάτων, των ατυχημάτων, εντείνεται ο φόβος του σκοταδιού, ενώ μπορεί να γεννηθεί η άρνηση του παιδιού να μείνει μόνο του.

Το παιδί, δηλαδή, αρχίζει σιγά-σιγά να αποκτά τις δικές του εμπειρίες μέσα στο περιβάλλον στο οποίο μεγαλώνει, οι οποίες μπορεί να εξελιχθούν σε καταστάσεις φόβου (π.χ. αν έκαψε μια φορά το χέρι το με ένα κερί, μπορεί να φοβάται τα κεριά), ενώ μπορεί και να «κληρονομήσει» τους φόβους και τις φοβίες των γονιών του (αν, για παράδειγμα, η μητέρα είναι κλειστοφοβική και εκφράζει τρόμο κάθε φορά που μπαίνει σε ασανσέρ, το πιθανότερο είναι ότι το παιδί θα μιμηθεί αυτή την αντίδραση).

Όπως επισημαίνει η κ. Σαράντη «σημαντικό σε αυτές τις ηλικίες είναι να μην προκαλεί ο γονιός φόβους, δηλαδή να μην τρομοκρατεί το παιδί με κουβέντες όπως ‘φάε το φαΐ σου γιατί θα έρθει ο λύκος’ και κυρίως να μην το κοροϊδέψουν για τους φόβους του».

Ο φόβος στην παιδική -σχολική- ηλικία Όταν το παιδί εισέρχεται στην φάση της σχολικής ζωής στους φόβους της νηπιακής ηλικίας -ή έστω σε αυτούς που δεν έχουν ακόμα εξασθενίσει- προστίθενται διάφορες σχολικές φοβίες, οι οποίες συνδέονται με κάποια δυσάρεστη κατάσταση που το παιδί βίωσε εκεί.

της Έλενας Μπούλια

Αυτοκτόνησε 15χρονη στην Κηφισιά

Σήμερα νωρίς το απόγευμα της Δευτέρας, οι γονείς ενός 15χρονου κοριτσιού βρήκαν ένα περίεργο σημείωμα από την κόρη τους. Η 15χρονη φέρεται να έγραφε στο σημείωμα πως θα προχωρήσει σε αυτοκτονία, αλλά προειδοποιούσε τους γονείς της να μην μπουν στο δωμάτιό της καθώς θα εισπνεύσουν θανατηφόρα αέρια.
Το κορίτσι είχε κλειδωθεί στο δωμάτιό της, στη σοφίτα της μεζονέτας της οικογένειας. Οι γονείς προσπάθησαν να ανοίξουν την πόρτα, αλλά δεν μπορούσαν για αυτό κάλεσαν στην αστυνομία.

Η αστυνομία με τη συνδρομή πυροσβεστών που φορούσαν μάσκες, έσπασαν την πόρτα, βρίσκοντας το κορίτσι λιπόθυμο μέσα στην ντουλάπα. Ωστόσο, στον χώρο δεν υπήρχαν αέρια, παρά μόνο άδεια μπουκάλια.
Η 15χρονη μεταφέρθηκε εσπευσμένα σε νοσοκομείο της Αθήνας από άνδρες του ΕΚΑΒ, ενώ η αστυνομία έχει ζητήσει τη συνδρομή ερευνητικών κέντρων για να εξεταστούν τα άδεια μπουκάλια, προκειμένου να ταυτοποιηθεί αν όντως περιείχαν κάποιο υλικό. Οι γιατροί κατέβαλαν υπεράνθρωπες προσπάθειες για να την σώσουν, όμως ήταν αργά αφού το κορίτσι εξέπνευσε.

madata.gr

Μνήμες από παλιά, σπάνια παιδικά παιχνίδια...

Κουρδίζει με προσοχή μία όμορφη κούκλα η οποία, καθισμένη σε μια καρέκλα, κρατάει ένα ταμπούρλο όπου πάνω του παίζουν δύο αρκουδάκια. Ντυμένη με την τελευταία λέξη της γαλλικής μόδας στα τέλη του 19ου αιώνα, η κούκλα κουνιέται χαριτωμένα βγάζοντας έναν γλυκό ήχο και τα αρκουδάκια χορεύουν μπροστά της, σαν να είναι αυτά που της προκαλούν χαρά….

Είναι ένα από τα εκατοντάδες σπάνια αντικείμενα του συλλέκτη- παλαιοπώλη Ιωάννη Βαβάτση, ο οποίος, μέχρι τις 28 Οκτωβρίου, εκθέτει ένα μέρος της συλλογής παιχνιδιών του στο Βαφοπούλειο Πνευματικό Κέντρο.

«Πρόκειται για καθαρά αγορίστικα και κοριτσίστικα παιχνίδια, από το 1850 έως το 1980» εξηγεί ο κ. Βαβάτσης, ο οποίος έχει χωρίσει την έκθεση σε διάφορες ενότητες. Υπάρχει ενότητα με ναυτάκια- κούκλες και καραβάκια, πιστόλια παιδικά, πολλά Ελλήνων κατασκευαστών και κάποια χειροποίητα, πυροσβεστικά και αστυνομικά οχήματα, πλαστικά ή μεταλλικά, φορτηγά, αεροπλανάκια και αυτοκίνητα από την ελληνική εταιρεία «Joy toy».

«Θα δείτε ακόμη μηχανικά παιχνίδια των δεκαετιών '60 και '70, ρομποτάκια και κούκλες, διαφόρων μεγεθών, από το 1850, πορσελάνινες, τσίγκινες, πλαστικές και λαστιχένιες» αναφέρει ο κ.Βαβάτσης.

Οι κούκλες, ντυμένες άλλες με φανταχτερά βελούδινα ρούχα και άλλες με χειροποίητα πλεκτά, αποτελούν μία μεγάλη ενότητα της έκθεσης ενώ χαρακτηριστικά, είναι και τα αρκουδάκια από τα τέλη του 19ου αιώνα.

«Κάποιες κούκλες είναι αντίγραφα Ελλήνων κατασκευαστών από κούκλες που κυκλοφορούσαν στο εξωτερικό και κάποιες είναι ιδιοκατασκευές μαθητριών» διευκρινίζει ο συλλέκτης. Σπάνια είναι η μαύρη, αμερικάνικη κούκλα «Cinderella», δεκαετίας '50, η οποία ήταν από τις πρώτες κουρδιστές κούκλες που κυκλοφόρησαν.

Και φυσικά, στα κοριτσίστικα παιχνίδια δεν θα μπορούσαν να λείπουν τα… κουζινικά, με μιξεράκια, μικρά ψυγεία, ...