Επιστολή προς Απαγωγείς

«Είναι καθήκον όλων να εξασφαλίσουν πως τα παιδιά προστατεύονται από κακοποίηση και κακομεταχείριση και οι κυβερνήσεις έχουν ευθύνη 

να θεσπίσουν και να επιβάλλουν μέτρα που θα προσφέρουν 

ένα ασφαλές περιβάλλον για όλα τα παιδιά»,

Τζέφρι Κίλι, υπεύθυνος του γραφείου παιδικής προστασίας της UNICEF.

Έχουμε κουβεντιάσει στο παρελθόν πολλές φορές σχετικά με απαγωγές παιδιών, αλλά μετά από λίγο καιρό όλοι εφησυχάζουμε και τα θεωρούμε όλα συνήθως μακρινά από εμάς! Όλο και κάτι δυσάρεστο όμως συμβαίνει και έρχεται να μας ξυπνήσει.

Τον τελευταίο καιρό, σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση γίνεται λόγος για εξαφανισθέντα παιδιά πολλά από τα οποία είναι θύματα απαγωγής και τα οποία απεγνωσμένα ψάχνουν να εντοπίσουν οι γονείς τους. Στο σύνολο τους τα εξαφανισθεντα παιδιά όμως χωρίζονται σε διαφορετικές κατηγορίες εξαφανίσεων όπως γονική αρπαγή, παιδιά που δραπετεύουν από το σπίτι, εξαφάνιση ασυνόδευτων ανηλίκων, εγκληματικές απαγωγές παιδιών, τραυματισμοί ή από άλλες αιτίες εξαφανισμένα παιδιά. Μόνο το 2007 στην Ελλάδα, μας πληροφόρησε το «Χαμόγελο του Παιδιού» ότι 124 νέες υποθέσεις εξαφανισμένων παιδιών ήρθαν στην επιφάνεια. (φωτο http://www.vintagekansascity.com)

Σίγουρα δεν μπορούμε να είμαστε όλη την ώρα από πάνω τους, αλλά τουλάχιστον καλά είναι να ξέρουμε κάποιους κανόνες για να προφυλάσσονται αυτά-μακριά από άτομα που δεν γνωρίζουν. Πολλοί λένε πάμε από το κακό στο χειρότερο, με το μυαλό τους συνήθως στο κίνδυνο σεξουαλικής εκμετάλλευσης των παιδιών τους!

Η σεξουαλική εκμετάλλευση είναι ένας από τους στόχους των απαγωγέων, στενά συνδεδεμένος με τη κακοποίηση, και αποτελείται κυρίως από τις ακόλουθες κατηγορίες: Σεξουαλική κακοποίηση και επίθεση / βία, παιδική πορνεία, παιδική πορνογραφία, διακίνηση παιδιών για σεξουαλική εκμετάλλευση και προετοιμασία για αγοραία πορνεία. Το Χαμόγελο Του Παιδιού ανέφερε ότι 14 νέες υποθέσεις παιδικής πορνείας άνοιξαν το 2007. Πράγματι πρέπει όλοι να είμαστε ευαισθητοποιημένοι. Ακόμα και αν αυτά συμβαίνουν στην διπλανή πόρτα, μην ξεχνάμε ότι η δική μας (πόρτα) δεν είναι μακριά.

Δεν είναι μόνο στη ΕΕ που το φαινόμενο ανησυχεί αλλά και αλλού. Οι κινέζοι «συνάδελφοι τους διακινούν τα απαχθεντα παιδιά ως δικά τους μέσω Γαλλίας χρησιμοποιώντας διαβατήρια υπαρκτών προσώπων, που είναι όντως παιδιά τους. Βρίσκουν παιδιά όμοια σε ηλικία και σε χαρακτηριστικά ματιών και προσώπου και δηλώνουν στις αρχές των αεροδρομίων ότι είναι παιδιά τους.

Τα τελευταία χρόνια παρόμοιους τρόπους χρησιμοποιούν και Αλβανοί μεταφέροντας παιδιά έως 16 ετών στην Ιταλία μέσω της χώρας μας. Εκεί αυτοί οι ανήλικοι θα απασχοληθούν είτε σε παράνομες δραστηριότητες είτε ευκαιριακά, αλλά τα χρήματα θα πρέπει να τα καταβάλλουν ως ενοίκιο παραμονής στους διακινητές - δουλέμπορους. Κάποια παιδιά αυτά ανατρέφονται από οικογένειες που τα υιοθετούν, αλλά σε κάποιες περιπτώσεις αυτές οι υιοθεσίες χρησιμοποιούνται για να γίνουν τα παιδιά στη συνέχεια αντικείμενο εκμετάλλευσης.

Τα τελευταία χρόνια, οι απαγωγές και η παράνομη διακίνηση που προέρχεται από προβληματικά σε πλούσια κράτη έχει μετατραπεί σε άλλο ένα κερδοφόρο παρακλάδι του διεθνούς δικτύου διακίνησης ανθρώπων. Η φτώχια και ο ευτελισμός της ανθρώπινης αξιοπρέπειας σε πολλές χώρες μετά την κατάρρευση των κοινωνικών δομών τους, μαζί με την ανάπτυξη της «άλλης» πλευράς του Ιντερνετ στην οποία δρουν εγκληματικά στοιχεία, όπως παιδόφιλοι και δουλέμποροι, έχουν δημιουργήσει μια εφιαλτική, αλλά χρυσοφόρα αγορά παιδιών και οργάνων...

Τα κυκλώματα αυτά πιστεύουμε ότι είναι δύσκολο να εξαρθρωθούν και αισθανόμαστε αβοήθητοι στις ορέξεις και τα σχέδια του οργανωμένου εγκλήματος. Η κατάσταση φαινόταν δύσκολη μέχρι σήμερα αλλά κάτι καινούργιο έχει προκύψει που μας κάνει να ελπίζουμε σε ένα καλύτερο αύριο;

Συνέπεια της αποκωδικοποίησης του ανθρώπινου γονιδιώματος (DNA) είναι οι γονιδιακές θεραπείες οι οποίες πιθανότατα θα εισβάλλουν στην καθημερινή ιατρική πρακτική τα αμέσως επόμενα χρόνια. Γονίδια υπεύθυνα για την εμφάνιση ειδών νεοπλασιών, πιθανά τύπων εμφράγματος ή εγκεφαλικών επεισοδίων μπορούν από τώρα και στο μέλλον να εντοπιστούν και με κατάλληλη θεραπεία να εξαλειφθούν ή να αντικατασταθούν. Στην εύρεση της κατάλληλης θεραπείας είναι πιθανό να αναζητηθεί η σύγκριση του γονιδιώματος του παιδιού με τα αντίστοιχα του γονιδιώματα του πατέρα και της μητέρας, αλλά και κάποιων συγγενών μέχρι και 6ο βαθμό συγγένειας.

Για το λόγο αυτό θα πρέπει να είναι γνωστοί οι φυσικοί γονείς του συγκεκριμένου παιδιού, αλλά και όλοι οι συγγενείς του σε ανιούσα ή και κατιούσα γραμμή, εφ όσον φυσικά ευρίσκονται εν ζωή, που μπορεί να βοηθήσουν προς το σκοπό αυτό.

ΑΥΤΗ Η ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΣΥΓΓΕΝΙΚΩΝ ΙΑΤΡΙΚΩΝ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΩΝ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΑ ΝΕΑ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑ ΠΟΥ ΣΥΝΕΧΩΣ ΑΝΑΠΤΥΣΣΟΝΤΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝ ΚΑΙ ΤΟ ΝΕΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΑΠΑΝΤΗΣΗΣ ΣΤΟ ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΘΕΜΑ ΤΩΝ ΑΠΑΓΩΓΩΝ.

Η παρακάτω ιστορία τροποποιημένη σε αρκετά σημεία δείχνει το δρόμο που έχουμε να ακολουθήσουμε.

Βουλγαρική σπείρα που δρούσε σε ελληνικό έδαφος, με μακρύ ιστορικό αγοραπωλησίας βρεφών, είχε στραφεί τελευταία στις απαγωγές παιδιών τα οποία μετά από «σκληρή» εκπαίδευση τα χρησιμοποιούσε σε παιδεραστικά κυκλώματα.  

Σε μια στιγμή όμως ένα από αυτά και εν ώρα «εργασίας» έχασε τις αισθήσεις του. Ο «πελάτης» μέσα στο πανικό του πήρε το παιδί και το άφησε στα σκαλιά ενός ιδρύματος, μιας μικρής δηλαδή κλινικής «χρονίως πασχόντων», και στη συνέχεια εξαφανίστηκε. Εκεί το νοσηλευτικό προσωπικό, αφού το μάζεψε, φρόντισε να του δοθεί η επείγουσα ιατρική φροντίδα. Ο μικρός έμεινε στη κλινική, όχι μόνο για να του παρασχεθούν οι πρώτες βοήθειες και αντιμετωπιστεί το ιατρικό πρόβλημα του, αλλά κάτω από τη φροντίδα του νοσηλευτικού προσωπικού βρήκε ένα κρεβατάκι για να παραμείνει και ένα πιάτο ζεστό φαΐ να το περιμένει. Το κυριότερο όμως, η αγάπη όλου του προσωπικού, ήταν το καλύτερο φάρμακο για να κοπάσουν, όχι δυστυχώς να εξαφανιστούν, οι εφιάλτες που καθημερινά βίωνε, χρόνια τώρα, ο μικρούλης.

Έτσι απλά και ανθρώπινα κυλούσαν οι μέρες στο ίδρυμα έως ότου αργά ένα απόγευμα, μια ώρα που οι περισσότεροι απουσίαζαν λόγω κάποιας γοργής, και το ίδρυμα εξυπηρετούσαν ένα νεοφερμένος ιατρός και μια γερόντισσα νοσηλεύτρια μόνο, έκανε την εμφάνιση του ο αρχηγός της σπείρας, η οποία, είχε απαγάγει και στην οποία «δούλευε» ο μικρούλης. Ο αρχηγός φαίνεται ότι ήξερε την σύνθεση της (ακίνδυνης γι’ αυτόν) βάρδιας και προχώρησε στο γραφείο του γιατρού. Αφού συστήθηκε σαν ο πατέρας του μικρού και ζήτησε συγνώμη για την απουσία του (έλειπε σε ταξίδι ήταν η δικαιολογία του και δεν είχε έτσι μάθει για το λιποθυμικό επεισόδιο του μικρού). Ήρθε να το πάρει και να τον πάει σπίτι, πρόσθεσε.

Ο γιατρός κάτι ψυλλιάστηκε και αμφέβαλε για την ειλικρίνεια των λεγόμενων του επισκέπτη. Απεφάσισε τότε να ελέγξει την ειλικρίνεια του λέγοντας του:

«Το μικρό θα είναι έτοιμο σε λίγο αλλά εν τω μεταξύ επειδή του κάμω μια γονιδιακη εξέταση και χρειάζεται λίγο από το αίμα του πατέρα για να ολοκληρωθεί θα θέλατε εσείς λοιπόν να δώσετε λίγο;» και ο γιατρός προσθέτει

«Ξέρετε επειδή είστε ο πατέρας δεν υπάρχει κίνδυνος από αυτό που κάνουμε ούτε για το παιδί ούτε και για σας ΟΠΩΣ ΘΑ ΦΑΝΕΙ ΑΠΟ ΤΗ ΕΞΕΤΑΣΗ ΤΟΥ ΑΙΜΑΤΟΣ ΣΑΣ»

Στο άκουσμα της φράσης του γιατρού ο αρχηγός φοβήθηκε ότι από την εξέταση θα καταλάβουν ότι δεν είναι ο πατέρας και αμέσως εξαφανίστηκε από το δωμάτιο.

Το περιστατικό εκείνο το απόγευμα σήμανε και την δημιουργία του πρώτου ανιχνευτικού μηχανισμού απαγωγών. Το σύστημα υγείας λοιπόν θα είναι σε θέση με κατάλληλο χειρισμό να εξακριβώνει εάν μέσα σε μια οικογένεια κάποιο μέλος της δεν συνδέεται βιολογικά με αυτήν.

Το περιστατικό ξεχάστηκε και όλοι πίστευαν ότι το μικρός δεν θα τον ξαναενοχλούσαν. Όσο δε αφορά εμάς τα πραγματικά γεγονότα δεν τα ξέρουμε και δεν μας ενδιαφέρει άλλωστε. Πολλά άρχισαν να λέγονται και πολλοί άρχισαν να πιστεύουν ότι έχουν στα χέρια τους επιτέλους ΤΟ ΕΡΓΑΛΕΙΟ αντιμετώπισης των απαγωγέων. Σύντομα το περιστατικό μετατράπηκε σε σενάρια.

Σε ένα από αυτά ένα αλλοδαπό άτομο κάποια στιγμή εντοπίσθηκε να κάνει ερωτήσεις στη περιοχή γύρω από το μικρό. Η Αστυνομία ενημερώθηκε αμέσως και περίπολος που εστάλη στη περιοχή, αφού τον εντόπισε ομάδα της, του ζήτησε να τον ακολουθήσει για έλεγχο. Το άτομο ατύχησε γιατί έπεσε στα χέρια μιας αστυνομίας, της ελληνικής, που για τις ανάγκες των Ολυμπιακών αγώνων της Αθήνας είχε μεταμορφωθεί σε εφιάλτη του κάθε λογής εγκλήματος και είχε ενσωματώσει επιστημονικές μεθόδους στην ανακάλυψη και εξάρθρωση του.

Ο αξιωματικός υπηρεσίας του Τμήματος κατάλληλα εκπαιδευμένος και ενημερωμένος παρέλαβε το άτομο και αφού κατέγραψε κάποια στοιχεία του έκανε μια και ΚΑΘΟΡΙΣΤΙΚΗ ερώτηση προσέχοντας ώστε να δίνει στο άτομο που είχε μπροστά του την σαφή εντύπωση ότι ΓΝΩΡΙΖΕΙ κάτι καλά.

«Ξέρεις σε ένα νοσοκομείο γίνονται κάποιες καινούργιες θεραπείες που οι γιατροί τις λένε γονιδιακές. Σπουδαίες θεραπείες και δίνουν τη λύση σε σπάνιες ασθένειες. Μερικές φορές όμως παρουσιάζουν κίνδυνους. Για να είναι αποτελεσματικές, μου λένε, απαιτούν τη σύγκριση κάποιων ιατρικών αποτελεσμάτων με αυτά του πραγματικού πατέρα. Υπάρχει λοιπόν ένα παιδάκι, για το οποίο ανησυχώ, επειδή οι γιατροί ενώ είναι έτοιμοι να αρχίσουν τη θεραπεία διστάζουν να προχωρήσουν φοβούμενοι ότι δεν είναι γνωστός ο πραγματικός βιολογικός του πατέρας. Για να το πω πιο απλά η ζωή του παιδιού αυτού ευρίσκεται αυτή τη στιγμή σε κίνδυνο για το λόγο αυτό. Επειδή είναι πολύ πιθανό, όπως καταλαβαίνεις, να συμβεί κάτι άσχημο κατά τη θεραπεία, αυτό που μπορώ να πω εγώ είναι ότι υπεύθυνος για τη μοιραία κατάληξη θα είναι και ΟΠΟΙΟΣΔΗΠΟΤΕ γνωρίζει τη πραγματική πατρότητα και μητρότητα του παιδιού και το κρύβει. Θα είναι συνεργός σε δολοφονία, εάν έχουμε μοιραία κατάληξη στο περιστατικό. Λοιπόν φίλε, εσύ ξέρεις τίποτα γ’ αυτό;»

Το άτομο υπό το φόβο το παιδάκι να πάθει κάτι και έτσι κατηγορηθεί ο ίδιος για δολοφονία, επειδή ήξερε πράγματι τι συνέβαινε με το παιδί, ΤΑ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕ ΟΛΑ

Το «σενάριο» που περιγράψαμε αν και είχε αίσιο τέλος, δεν μας ενδιαφέρει ιδιαίτερα. Το μόνο που αξίζει να μείνει από αυτή τη ιστορία εμείς να γνωρίζουμε και ακόμα πιο πολύ ΟΙ ΚΑΘΕ ΛΟΓΗΣ ΑΠΑΓΩΓΕΙΣ είναι ότι το «εμπόρευμα» τους κινδυνεύει να αποκαλυφτεί ανά πάσα στιγμή εάν χρειαστεί αυτό να επισκεφτεί νοσοκομείο και απαιτηθούν ειδικές εξετάσεις αίματος. Η απάτη τους είναι ζήτημα χρόνου πια να αποκαλυφθεί και τότε δεν θα έχουν καμία πιθανότητα να ξεφύγουν.

Όχι μόνο ο απαγωγέας διατρέχει πια μεγάλο κίνδυνο να αποκαλυφθεί το «εμπόρευμα» του αλλά και οιοσδήποτε γνωρίζει τι συμβαίνει περί της πραγματικής ταυτότητας και με την αποσιώπηση αυτή ενδέχεται να βάλουν σε κίνδυνο τη ζωή του παιδιού. Καλούνται όλοι να πληροφορήσουν τις αρχές πριν είναι επίσης για αυτούς πολύ αργά

Posted by Nuclear & Radiological Disasters at Monday, 2 February 2009 13:38

Υπαπαντή: Αλήθεια, τι γιορτάζουμε σήμερα;

Αν μετρήσουμε τις μέρες που πέρασαν από τα Χριστούγεννα, σήμερα ο μικρός Χριστός σαραντίζει.
Και στις σαράντα μέρες όλες οι μανούλες με τα μωρά τους πηγαίνουν στην Εκκλησία να πάρουν την ευχή.

Όλες τις προηγούμενες μέρες οι ευχές για «καλά σαράντα» δίνουν και παίρνουν, για να είναι καλά η μανούλα και το παιδάκι, να περάσουν οι κίνδυνοι που απειλούν και τους δυο και το νεογέννητο από ζυμαράκι που είναι να «τσουπώσει», να πιάνεται και ταχιά να μεγαλώσει.

Στα σαράντα, που λέτε, κίνησε και η Παναγιά μας με το μικρό Χριστούλη και με τον προστάτη τους τον Ιωσήφ, να πάνε στο Ναό να τους ευλογήσει ο γέροντας Συμεών.
Έτσι έλεγαν τον Ιερέα του Ναού, που ο Θεός του είχε πει πως δε θα φύγει από τη ζωή πριν δει το Λυτρωτή του κόσμου.

Τότε, κατά το συνήθειο οι γονείς αγόραζαν ή ένα αρνάκι για να το προσφέρουν στο Θεό, ή δυο τρυγόνια, αν ήταν φτωχοί.
Ο Ιωσήφ και η Μαρία δυο τρυγόνια πήραν μιας και φτωχοί άνθρωποι ήταν, και με χαρά μεγάλη και συγκίνηση μπήκαν στο Ναό.

Και τότε ο γέροντας Συμεών, που αμέσως κατάλαβε ότι το μωρό που θα συναντούσε ήταν ο Λυτρωτής του κόσμου, η Αγάπη η ίδια, σηκώθηκε και με όσες δυνάμεις είχε έτρεξε να τον «υπαντήσει», να τον καλωσορίσει (αυτό σημαίνει στη γλώσσα μας, όπως τη μιλούσαν χιλιάδες χρόνια πριν, το ρήμα υπαντώ που με το πέρασμα των χρόνων έγινε υπαπαντώ, υπό+απαντώ), το σήκωσε στα χέρια του και ευτυχισμένος είπε: 

 Τώρα Θεέ μου μπορείς να με πάρεις, αφού με τα γέρικα μάτια μου είδα το Σωτήρα του κόσμου, το Φως το αληθινό...

Την Υπαπαντή λοιπόν του Χριστού μας, το καλωσόρισμα από το γέροντα Συμεών γιορτάζουμε σήμερα, και το σαράντισμα της Παναγιάς και του μικρού Χριστού μας.

Το χαμομηλάκι

Πού είναι ο Άλεξ;;;Το δικαστήριο δεν έλυσε το μυστήριο

Το δικαστήριο δεν έλυσε το μυστήριο του Άλεξ

ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Κώστας Κουκουμάκας

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Παρασκευή 30 Ιανουαρίου 2009

Εφημ.: Τα Νέα

ΣΤΟ ΑΠΟΛΥΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ παραμένει η πολύκροτη υπόθεση Άλεξ λίγα εικοσιτετράωρα πριν από την απόφαση του δικαστηρίου, η οποία αναμένεται την προσεχή Δευτέρα. Παρά την πολύμηνη αστυνομική έρευνα, την εξαντλητική προδικασία (από τον ειδικό εφέτη ανακριτή εξετάστηκαν 420 μάρτυρες!), αλλά και την επί τετράμηνο εκδίκαση της υπόθεσης στο Μονομελές Δικαστήριο Ανηλίκων Θεσσαλονίκης, οι δικαστές καλούνται να εκδώσουν απόφαση χωρίς να έχουν καταφέρει να απαντήσουν σε στοιχειώδη ερωτήματα που αφορούν το κατηγορητήριο.

Νέες διαστάσεις έλαβε η υπόθεση και μετά την πρόταση του εισαγγελέα της έδρας, με την οποία επανέφερε στο προσκήνιο τα ερωτήματα αν ο Άλεξ δολοφονήθηκε, από ποιον και πότε, αφού στη δικογραφία δεν υπάρχουν στοιχεία. Αναφορικά με όσα συνέβησαν το μοιραίο βράδυ της εξαφάνισης του 11χρονου Άλεξ πριν από τρία χρόνια στη Βέροια, ο εισαγγελέας κ. Νίκος Καραμολέγκος εξέφρασε τη βεβαιότητά του ότι οι πέντε ανήλικοι κατηγορούμενοι κυνήγησαν και χτύπησαν τον Άλεξ.

Χωρίς στοιχεία
Παρά την πολύμηνη ακροαματική διαδικασία πάντως, σύμφωνα με τον εισαγγελέα, δεν προέκυψε ξεκάθαρα το ακριβές σημείο του κυνηγητού των παιδιών ούτε το σημείο όπου εγκατέλειψαν τον 11χρονο (πιθανότατα είναι το ερειπωμένο σπίτι πίσω από το Δημαρχείο Βέροιας που έπειτα κατεδαφίστηκε).

Με βάση τα στοιχεία που έχει στη διάθεσή του το δικαστήριο, ο εισαγγελέας δεν δήλωσε πεπεισμένος ότι ο Άλεξ σκοτώθηκε πέφτοντας στο έδαφος, μην μπορώντας ωστόσο να προσδιορίσει κάτω από ποιες συνθήκες το παιδί πέθανε αβοήθητο. Γι΄ αυτό εξάλλου πρότεινε τη μετατροπή της κατηγορίας της ανθρωποκτονίας με ενδεχόμενο δόλο σε επικίνδυνη σωματική βλάβη, απορρίπτοντας αυτόματα την κατηγορία της περιύβρισης νεκρού. Η απόφαση του δικαστηρίου αναμένεται την προσεχή Δευτέρα.

Νέα έρευνα
Το δεύτερο σκέλος της πρότασης του εισαγγελέα που προκάλεσε αίσθηση ήταν η διαβίβαση των πρακτικών της δίκης στην Εισαγγελία Βέροιας, προκειμένου να αρχίσει νέα έρευνα για να διαπιστωθεί αν στοιχειοθετείται εις βάρος των πέντε παιδιών ή ενήλικων και ιδίως του παππού των Ελληνόπουλων, το κακούργημα της έκθεσης σε κίνδυνο ζωής.

Αυτό σημαίνει πως απορρίπτει την εκδοχή του παραπεμπτικού βουλεύματος, σύμφωνα με την οποία τα παιδιά μετέφεραν δύο μέρες αργότερα το πτώμα του Άλεξ στο ρέμα της Μπαρμπούτας. Σε περίπτωση που γίνει νέα έρευνα και στοιχειοθετηθεί το αδίκημα της απλής ή θανατηφόρας έκθεσης, τότε θα σχηματιστεί νέα δικογραφία. Αυτό, βέβαια, αποτελεί εξαιρετικά απίθανο ενδεχόμενο, αφού τρία χρόνια μετά κανένας δικαστής ή πραγματογνώμονας δεν μπορεί να προσδιορίσει τον ακριβή χρόνο θανάτου του Άλεξ. Επίσης, απίθανο θεωρείται κάποιος ενήλικος που ενδεχομένως συμμετείχε στην εξαφάνιση του πτώματος να «σπάσει» και να ομολογήσει.

Μία ακόμη πτυχή της υπόθεσης αποτελεί το γεγονός ότι μέχρι στιγμής δεν έχει εντοπισθεί το πτώμα του Άλεξ. Παρ΄ ότι είναι γνωστές στους νομικούς κύκλους ανάλογες περιπτώσεις (δίκης για ανθρωποκτονία χωρίς να έχει εντοπισθεί το πτώμα και τελικά καταδίκης του κατηγορουμένου), σ΄ αυτές υπήρχε ένας ενήλικος και με όλες τις αποχρώσεις ενδείξεις (ενίοτε και αποδείξεις) κατηγορούμενος ως δράστης και ήταν πλέον διασαφηνισμένες οι συνθήκες διάπραξης του εγκλήματος.

Ενδεικτική υπόθεση κατά την οποία υπήρξε καταδίκη για ανθρωποκτονία χωρίς να βρεθεί το πτώμα ήταν η υπόθεση Καββαδία, ο οποίος κατηγορήθηκε ότι σκότωσε τη σύζυγό του το 1998 στη Θεσσαλονίκη και καταδικάστηκε τελικά σε ισόβια κάθειρξη.

Η ΕΤΥΜΗΓΟΡΙΑ

Η δίκη δεν διαλεύκανε την υπόθεση, παρ΄ ότι τη Δευτέρα εκδίδεται η απόφαση