«Δεν είμαι ούτε καλός ούτε κακός μαθητής. Είμαι ένα παιδί...»

Η έκθεση ενός 11χρονου που έγινε viral και αξίζει να τη διαβάσουμε

Οι σκέψεις των μαθητών όπως αποτυπώνονται μέσα από τα γραπτά τους πολλές φορές μας εντυπωσιάζουν και μας κάνουν να σκεφτούμε πως πολλά παιδιά έχουν μεστό και ώριμο λόγο ακόμα κι αν δεν έχουν μπει στην εφηβεία.

Κάτι ανάλογο συνέβη με την έκθεση ενός μαθητή του, που μοιράστηκε ο δάσκαλος Τάσος Παπαναστασίου, με τους διαδικτυακούς τους φίλους. Το κείμενο του μαθητή έχει όμορφες σκέψεις που αξίζει να τις διαβάσουμε αλλά και να τις αναλογιστούμε όλοι μας. 

Μάλιστα, ο δάσκαλος σχολίασε την έκθεση με τα εξής λόγια: 

«Η συζήτηση ξεκίνησε ξαφνικά προχθές. Αν είναι καλύτερα να έχουν καλούς βαθμούς ή να είναι καλά παιδιά. Μία από τις μαθήτριές μου το έθεσε. Αφού αφιερώσαμε την τελευταία ώρα για να συζητήσουμε ζήτησα όσοι/ες θέλουν να γράψουν τις απόψεις τους. Σήμερα ήρθε αυτό. Με όλα αυτά θυμήθηκα μία έρευνα που σημείωνε πως τα φιλοσοφικά θέματα εύκολα μπορούν να συζητηθούν σε αυτές τις ηλικίες!»
Tο κείμενο της έκθεση έχει ως εξής:

Πέμπτη 14 Δεκεμβρίου 2017

«Τέσσερις ημέρες πριν έσβησα τα κεριά της τούρτας μου. Έντεκα ετών και τεσσάρων ημερών. Εκείνη την ημέρα εγώ και μια συμμαθήτριά μου σε αυτήν την ηλικία να αναρωτιέται αν για να περάσεις τις εξετάσεις πρέπει να είσαι καλός μαθητής και κάποιος άλλος να προσθέτει ότι πρέπει να είσαι και καλό παιδί.

Ξαφνιάστηκα. Γιατί να ανησυχούν; Γιατί αγχώνονται; Νομίζω πως είναι πολύ νωρίς να σκεφτόμαστε τόσο μακριά. Έχω να πω ότι σε όλες τις τάξεις του Δημοτικού είχα συμμαθητές με ιδιαίτερα ταλέντα και δυνατότητες. Κάποιο όμως από αυτούς δυσκολεύονταν πολύ στα μαθήματα. Ξυπνούσαν το πρωί για να θυμούνται την ορθογραφία και διάβαζαν πολύ για την επόμενη μέρα.

Αν είχα μια εξίσωση, ποτέ δεν θα έβαζα ότι ο «καλός» μαθητής ισούται με το «καλό» παιδί.
Επίσης αυτός που θα περάσει τις εξετάσεις είναι ο πιο καλοδιαβασμένος μαθητής.

Δεν ξέρω τι θα γίνω όταν μεγαλώσω, δεν μου αρέσει να με ρωτάνε τι θέλω να γίνω όταν μεγαλώσω. Του χρόνου θα πάμε Γυμνάσιο και μπορεί όλα να έχουν αλλάξει. Ελπίζω και εμείς να έχουμε αλλάξει.
Είμαι έντεκα ετών και 4 ημερών. Δεν είμαι ούτε «καλός» μαθητής, ούτε «κακός» μαθητής και ούτε είμαι «καλό» παιδί, ούτε «κακό» παιδί. Είμαι ένα παιδί που ανυπομονεί να πάει Γυμνάσιο!».

Αυτή ήταν η έκθεση του μαθητή της έκτης τάξης του δημοτικού και ο δάσκαλός του, τη βαθμολόγησε ως «Ωραίο κείμενο» και ένα «Μπράβο»

infokids.gr

Το Χαμομηλάκι

Άλλη η συμπεριφορά στο σπίτι και άλλη στο σχολείο;

Άλλος στο σπίτι άλλος στο σχολείο;
Τα «δύο πρόσωπα» του παιδιού σας έχουν εξήγηση…

Σας έχει συμβεί να περιγράφει ο δάσκαλος την συμπεριφορά του παιδιού σας στο σχολείο και να σας κάνει να αναρωτιέστε «για ποιο παιδί μιλάει»;

Υπάρχει περίπτωση το παιδί σας να είναι η επιτομή της τελειότητας στο σπίτι. Να σας ακούει, να συνεργάζεται και να σας σέβεται. Στο σχολείο, όμως, να είναι… θηρίο ανήμερο!

Μπορεί, επίσης, να συμβαίνει το αντίθετο: Να έχετε ένα παιδί που σας τρελαίνει στο σπίτι, που σας βγάζει εκτός ορίων και σας αναγκάζει να φωνάζετε, μα στο σχολείο να έχει συμπεριφορά… υποδειγματική.

Τι συμβαίνει; Τι είναι αυτό που κάνει τη συμπεριφορά κάποιων παιδιών να διαφέρει τόσο πολύ από το σπίτι στο σχολείο; «Τα παιδιά, ιδιαίτερα τα μικρότερης ηλικίας, μπορεί να εμφανίζουν διαφορετικές προκλήσεις σε διαφορετικά περιβάλλοντα», σύμφωνα με την ψυχολόγο Jamila Reid, από το Πανεπιστήμιο της Washington.

Στα χρόνια του Δημοτικού, τα παιδιά μπορεί να είναι συγκροτημένα στο σχολείο, αλλά να εξαντλούνται στο τέλος της ημέρας, με αποτέλεσμα οι γονείς στο σπίτι να αντιμετωπίζουν παιδιά κουρασμένα, νευρικά και με υπερένταση. 

«Το σπίτι είναι ένα πιο οικείο και ασφαλές περιβάλλον για να εκδηλώσει κακή συμπεριφορά ένα παιδί», λέει η Reid. Στο σπίτι, επίσης, δεν υπάρχει η πίεση των συμμαθητών ή μπορεί να μην υπάρχουν τα όρια και τα ερεθίσματα για να συμπεριφέρεται σωστά το παιδί, τα οποία υπάρχουν μέσα στην σχολική τάξη. 

«Οι μαθητές στο σχολείο ξέρουν τι συμπεριφορά οφείλουν να έχουν και τι επιπτώσεις θα υπάρξουν αν δεν ακολουθηθούν οι κανόνες», συνεχίζει η ίδια.

Τα παιδιά που συμπεριφέρονται άσχημα κυρίως μπροστά στους γονείς, πάντως, στην πραγματικότητα δείχνουν σημάδια υγιούς προσκόλλησης, λένε οι ειδικοί. 

Δείχνουν, δηλαδή, ότι νιώθουν αρκετά ασφαλείς, ώστε να χαλαρώνουν μπροστά τους. Και οι γονείς, από τη μεριά τους, προτιμούν το παιδί να βγάζει τον «κακό» του εαυτό στο δικό τους σπίτι, παρά σε «ξένους» χώρους. 

Εξάλλου, κι εμείς, ως ενήλικες το ίδιο δεν κάνουμε; Πάντα στο σπίτι μας δεν βγάζουμε τον πραγματικό μας -κακό πολλές φορές- εαυτό;

Τα καλά νέα είναι, ότι όταν τα παιδιά φέρονται καλύτερα στο σχολείο παρά στο σπίτι, αυτό σημαίνει, ότι μπορούν να ελέγξουν την συμπεριφορά τους, όταν πρέπει να το κάνουν. Αν, λοιπόν, οι γονείς «δουλέψουν» στο να βελτιώσουν τη συμπεριφορά του παιδιού και στο σπίτι, έχουν σοβαρές πιθανότητες να το καταφέρουν.

Όταν το παιδί είναι «εύκολο» στο σπίτι, μα «δύσκολο» στο σχολείο
Στην περίπτωση αυτή τα πράγματα είναι πιο περίπλοκα: Το παιδί μπορεί να μην έχει μεγάλη εμπειρία στο σχολικό περιβάλλον ή μπορεί να μην έχει καταλάβει τι περιμένουν οι γύρω του από αυτό. Όπως λέει η Reid «Μερικές φορές, οι γονείς τα καταφέρνουν πολύ καλά στο να ανταποκρίνονται στις ανάγκες του παιδιού στο σπίτι, αλλά βλέπουν, ότι κάτι δεν γίνεται σωστά στο σχολείο.»

Οι γονείς που το καταλαβαίνουν εγκαίρως αυτό, βρίσκουν τρόπους για να βοηθήσουν το παιδί τους, ανάλογα με τη δυσκολία που αντιμετωπίζει, μέσα από άλλες δραστηριότητες. Επίσης, αναζητούν τι μπορεί να φταίει στο σχολείο, π.χ. 

«Μήπως απαιτείται από ένα υπερκινητικό παιδί να παραμείνει ακίνητο για πάρα πολλή ώρα; Μήπως για κάποιον λόγο το παιδί δεν νιώθει αποδοχή και σεβασμό στην τάξη; Μήπως δυσκολεύεται να κάνει φίλους ή δέχεται bullying;»

Τα παιδιά με μαθησιακές ή αναπτυξιακές δυσκολίες εμφανίζουν συγκεκριμένα προβλήματα στην τάξη, ενώ στο πιο ήρεμο περιβάλλον του σπιτιού που δεν έχει τόσα ερεθίσματα μπορεί να λειτουργούν καλύτερα.

Πότε χρειάζεται να αναλάβετε δράση
Είτε το παιδί σας αντιμετωπίζει δυσκολίες στο σχολείο είτε στο σπίτι, στην περίπτωση που θα δείτε, ότι η κατάσταση χειροτερεύει, χρειάζεται να ζητήσετε τη βοήθεια κάποιου ειδικού. 

Αν για παράδειγμα, έχουν περάσει 3 μήνες από τη στιγμή που αναγνωρίσατε το πρόβλημα και αυτό δεν βελτιώνεται, αναζητήστε έναν ψυχολόγο-οικογενειακό σύμβουλο.

Ακόμα περισσότερο θα πρέπει να κινητοποιηθείτε, αν το παιδί εμφανίζει προβληματική συμπεριφορά και στο σχολείο και στο σπίτι. Όπως λέει η Reid 

«Τέτοια παιδιά δοκιμάζουν διάφορες καταστάσεις και συχνά παλεύουν μέσα σε αυτές. Και παρόλο που είναι φυσιολογικό για κάθε παιδί να δοκιμάζει τα όριά μας, όταν αυτό γίνεται σε ακραίο βαθμό ή αν οι γονείς έχουν εξαντλήσει τις στρατηγικές τους, τότε υπάρχει πρόβλημα.» 

Και καταλήγει 

«Κάθε φορά που οι γονείς νιώθουν, ότι δεν έχουν πλέον τα μέσα για να χειριστούν κάποιες συμπεριφορές στο σπίτι, θα πρέπει να ανησυχήσουν. Δεν σημαίνει, ότι το παιδί τους “καταστράφηκε”. Σημαίνει, ότι δεν έχουν βρει ακόμα τον αποτελεσματικότερο τρόπο για να το διαχειριστούν.»

Τι να σκεφτείτε αν το παιδί σας παρουσιάζει άλλη συμπεριφορά στο σπίτι και άλλη στο σχολείο:

Ξεκινήστε από τα σωματικά: 

Κοιμάται καλά το παιδί σας; Ασκείται; Τρώει σωστά;
Βεβαιωθείτε ότι το παιδί σας ξέρει, ότι είστε εκεί γι’αυτό –και ότι μπορεί να υπολογίζει σε εσάς, ό,τι κι αν γίνει.
Μην παραφορτώνετε το πρόγραμμα των παιδιών και μην τα αναγκάζετε διαρκώς να βιάζονται –τα παιδιά δεν λειτουργούν καλά υπό πίεση.
Μπείτε στη θέση και στο μυαλό του παιδιού σας. 

Πώς μπορεί να νιώθει σε μεταβατικές περιόδους;
Όταν το παιδί συναντά τον γονιό του, στο τέλος της σχολικής ημέρας, έχει μια προσδοκία. Το παιδί περιμένει από αυτόν μια κίνηση «επανένωσης», π.χ. μια αγκαλιά, ένα χάδι, κάτι που θα γίνει συνήθεια. 

Οι γονείς συχνά είναι εξαιρετικά πιεσμένοι από την δουλειά τους, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να ανταποκριθούν στην ανάγκη αυτή του παιδιού –αν συμβαίνει αυτό, προσπαθήστε πριν το συναντήσετε, καθώς θα επιστρέφετε από τη δουλειά, να κάνετε κάτι που θα σας χαλαρώσει, π.χ. να μιλήσετε στο τηλέφωνο με μία φίλη ή να πιείτε έναν καφέ!

parentmap.com
infokids.gr
Το Χαμομηλάκι