Ο τύπος με τα πολύχρωμα μπαλόνια

You know what music is? God's little reminder
that there's something else besides us in this universe,
a harmonic connection between all living beings,
everywhere, even the stars. 

Καθόταν καιρό τώρα έξω απ' την κεντρική είσοδο του νοσοκομείου στην πάνω πλευρά της πανεπιστημιούπολης. Μπορούσες να τον δεις σχεδόν κάθε μέρα τις πρωινές ώρες μέχρι που μεσημέριαζε. Μετά χανόταν. Συνήθως δεν έδινα σημασία, ο δρόμος μου για τη δουλειά, όμως, περνούσε απ'την είσοδο εκείνη του νοσοκομείου. Καθημερινά, εκατοντάδες άνθρωποι περνούσαν με συννεφιασμένα πρόσωπα την πύλη του τεράστιου οικοδομήματος. 

   Εκείνος πάντα στην δεξιά άκρη της πύλης. Δεν τον θυμάμαι ποτέ καθιστό. Πάντα όρθιος, κρατώντας με το δεξί χέρι του τα γεμάτα ήλιον πολύχρωμα μπαλόνια. Που, άμα τ' αφήσεις, θα πετάξουν προς το γαλάζιο άπειρο. Φιγούρα άκρως μινιμαλιστική. Σε τέλεια αντίθεση με τους υπόλοιπους πλανόδιους μικροπωλητές εκεί. Ανάμεσα από μια παράξενη συγχορδία από σειρήνες ασθενοφόρων, ανήσυχες συνομιλίες περαστικών και συνθήματα οργισμένων φοιτητικών παρατάξεων, εκείνος και τα πολύχρωμα μπαλόνια του μοιράζονταν μια παράξενη σιωπή. 

   
Οι πιο πολλοί τον προσπερνούσαν με σκυμμένο το κεφάλι βυθισμένοι στις δικές τους αγωνίες -ο πόνος τις πιο πολλές φορές κάνει τις ψυχές και τα βλέμματα να συστέλλονται. Κάποιοι, λίγοι, σήκωναν το βλέμμα ψηλά μέχρι τα μπαλόνια. Συνήθως, τα μπαλόνια που πουλούσε προορίζονταν για το τμήμα Μαιευτικής. Για χαρούμενες περιστάσεις. Σπάνια και για κάποιες περαστικές μητέρες που βόλταραν με το καρότσι τα μικρά τους αγγελούδια. Όλοι οι εργαζόμενοι στο νοσοκομείο εκείνο τον γνώριζαν ως "ο τύπος με τα μπαλόνια". Λίγοι, ελάχιστοι τον γνώριζαν περισσότερο.

Κάποιο βροχερό πρωινό που μου έτυχε έκτακτη υπόθεση, έκλεισα την εξώπορτα του σπιτιού μου τρεχάτος και με την υπόθεση να τριγυρίζει στη σκέψη μου. Χωρίς ομπρέλα, χωρίς να'χω φάει πρωινό. Απότομα και τρέχοντας. Στο ύψος της πύλης του νοσοκομείου θυμήθηκα πως είχα ξεχάσει να πάρω μαζί μου το μήλο μου.

Οπότε, χωρίς να κόψω ταχύτητα στο γρήγορο βάδισμά μου, άνοιξα την τσάντα ώμου να βρω το πορτοφόλι μου. Μετά από σύντομο ανώφελο ψάξιμο, συνέχισα γοργά στο δρόμο μου.

   Σταμάτησα απότομα όταν είδα τον τύπο με τα μπαλόνια να 'ρχεται προς το μέρος μου φωνάζοντας και τρέχοντας 'φίλεε, περίμενε'. 'Τι έγινε', τον ρωτάω με απορία. 'Το πορτοφόλι σου, αδερφέ, σου 'πεσε καθώς έψαχνες την τσάντα σου' μου 'πε ευγενικά. Ήταν η πρώτη φορά που τον έβλεπα προσεκτικά. Τον ευχαρίστησα θερμά κι έφυγα σχεδόν τρέχοντας.
Το απόγευμα, πολύ κουρασμένος καθώς επέστρεφα σπίτι, τον έψαξα με το βλέμμα μου για να τον ευχαριστήσω, αλλά δεν τον  βρήκα.                               

Μέρες αργότερα, κι αφού πλέον τον χαιρετούσα καθημερινά και γίναμε φίλοι, έμαθα το τι σημαίνει να πονάς, να πασχίζεις κι όμως να συνεχίζεις να ελπίζεις. Να προσπαθείς. Να αγαπάς. Να ζεις. Το παιδάκι του, εννιάμιση χρόνων αγγελούδι, νοσηλευόταν με λευχαιμία στο ειδικό παιδικό τμήμα του Νοσοκομείου. Κι εκείνος, άνεργος φυσικοθεραπευτής, προσπαθούσε ανώφελα να τα βγάλει πέρα πουλώντας μπαλόνια. Χωρίς να γκρινιάζει, χωρίς να κάνει θόρυβο, διαδηλώσεις... Ηρωικές ψυχές που η δικιά μας εγωκεντρική προοπτική δε μπορεί ούτε ν' αγγίξει το μεγαλείο τους ούτε να καταλάβει την αλήθεια τους. 

Από εκείνο το διάστημα, κάθε πρωινό που αναχωρούσα για τη δουλειά, πάντα κοιτούσα ψηλά. Ώστε ν' ανταμώσει η καρδιά μου τα πολύχρωμα μπαλόνια και τη μαγευτική μελωδία τους. Και γέμιζα κι εγώ λίγη απ' την ελπίδα των μπαλονιών που το μόνο που ήθελαν ήταν να πετάξουν ψηλά. Ώσπου, ένα πρωινό τα είδα να ταξιδεύουν ψηλά. Να γίνονται πουλιά. Όλα μαζί προς το απέραντο γαλάζιο.

...............
περισσότερα εδώ: aoratigonia

Έξι φίλοι άλλαξαν τη ζωή ενός νέου συνανθρώπου μας με την προσφορά αναπηρικού αμαξιδίου

Η ευαισθησία έξι νέων ανθρώπων έκανε πραγματικότητα το όνειρο μίας οικογένειας, παρέχοντας ένα ηλεκτροκίνητο αναπηρικό αμαξίδιο για τον 36χρονο γιο τους.

Μετά από την αντίστοιχη ανάρτηση αγγελίας στο moirazomai.gr, μία παρέα συνομήλικών του κινητοποιήθηκε, με απώτερο σκοπό, την εξασφάλιση της όσο το δυνατόν καλύτερης ποιότητας ζωής, για το νεαρό συνάνθρωπό μας.
Το 2001 ο νεαρός είχε ένα σοβαρό, τροχαίο ατύχημα, το οποίο άλλαξε ριζικά τη ζωή του, καθώς έμεινε τετραπληγικός. Πριν από δύο χρόνια, το αμαξίδιό του έσπασε και οι γονείς το επισκεύασαν πρόχειρα. Παρέμενε όμως ακατάλληλο και αδυνατούσαν να βγάλουν το γιο τους εκτός της οικίας τους. Αυτός ήταν και ο λόγος για τον οποίο ζήτησαν στήριξη από το «Μοιράζομαι».

Η ανταπόκριση ήταν άμεση και μόλις έναν μήνα μετά, το ηλεκτροκίνητο αναπηρικό αμαξίδιο παραδόθηκε στο σπίτι της οικογένειας. «Το καρότσι που μου δώσατε, για μένα είναι θεϊκό δώρο, αφού είναι απαραίτητο όπως το φαγητό που τρώω! Με αυτό θα μπορώ να κινούμαι αξιοπρεπώς», έγραψε χαρακτηριστικά ο 36χρονος στην ευχαριστήρια επιστολή του προς τους δωρητές. 

Το γεγονός ότι έξι νέα άτομα ενώθηκαν για την κάλυψη μιας τόσο σημαντικής ανάγκης υγείας, αποτελεί ένα υπέροχο παράδειγμα αλληλεγγύης. Με την προσφορά τους αυτή, έδωσαν μεγάλη χαρά και ελπίδα στο συνάνθρωπό τους.

Πρόκειται για το έκτο αναπηρικό αμαξίδιο που καλύπτεται μέσα σε διάστημα ενός έτους, μέσω του «Μοιράζομαι».
O οργανισμός μετρά 16 μήνες λειτουργίας και έχουν ήδη καλυφθεί πάνω από 550 ανάγκες συνανθώπων μας, που έχουν βασικές ανάγκες επιβίωσης.

 

pinakio

Αυτό κι αν είναι εθισμός!!! - Γέννησε σε ίντερνετ καφέ και συνέχισε παιχνίδι της στον υπολογιστή!

Θεατές ενός απίστευτου συμβάντος έγιναν οι πελάτες ενός ίντερνετ καφέ στην Κίνα, οι οποίοι είδαν μια νεαρή κοπέλα να γεννάει το παιδί της στο πάτωμα της καφετέριας και αμέσως μετά να σηκώνεται και να επιστρέφει στο παιχνίδι που έπαιζε από πριν, σαν να μην τρέχει τίποτα!

Μάλιστα, όταν οι ιδιοκτήτες της πρόσφεραν νερό για να πλυθεί η ίδια και να καθαρίσει το μωρό, εκείνη αρνήθηκε και συνέχισε να παίζει σαν υπνωτισμένη!
Οι ανήσυχοι πελάτες τύλιξαν το μωρό με ένα πανί και κάλεσαν ασθενοφόρο για να μεταφέρει την ίδια και το παιδί της στο νοσοκομείο.
Όταν μετά από λίγη ώρα κατέφτασε το ασθενοφόρο, η κοπέλα δεν δέχθηκε καν να ξαπλώσει σε φορείο αλλά επέμενε να περπατήσει μέχρι το όχημα.
Όπως έγινε γνωστό, η 24χρονη κοπέλα το είχε σκάσει από το σπίτι της μετά από έναν καυγά με την οικογένειά της, και είχε πάει στο ίντερνετ καφέ για να περιμένει εκεί το αγόρι της.
Ωστόσο, μέχρι εκείνος να φτάσει, άρχισε να παίζει ένα παιχνίδι στο διαδίκτυο, όταν ξαφνικά την έπιασαν οι πόνοι της γέννας και άρχισε να φωνάζει.

madata

Woman gives birth in internet cafe, continues to surf the web after delivery

A woman in China's Jiangxi province gave birth in the washroom of an internet cafe in Nanchang and to onlooker's astonishment, she came back to her computer and continued surfing, The Shanghaiist reported.

Workers and customers rushed to the washroom after they heard a baby crying and were surprised to see a woman in a pool of blood holding a newborn baby with the umbilical cord still attached.
The staff immediately called for an ambulance and helped the woman stand up, but to everyone's surprise, the woman seemed a more than relaxed of the entire ordeal and returned to her seat to continue surfing, until the ambulance arrived.

The 24 years old woman refused to use the stretcher brought by the paramedics and walked to the ambulance all by herself.
According to reports, the heavily pregnant woman had planned to meet her boyfriend at the internet bar before going to the hospital for delivery, but got hooked on to the internet. While surfing the internet, she went into labour and the delivery happened sooner than expected.
more