Μα καλά, και εσύ τι κάνεις;

Τα θεωρούνε όλα δεδομένα…

Δεν εκτιμούν τα καθαρά σκεπάσματα. Πιστεύουν πως το πάτωμα από μόνο του είναι σφουγγαρισμένο. 

Δεν μπαίνουν σε διαδικασία να σκεφτούν, πόση προετοιμασία, κόπο και αγάπη έχει το φαγητό για να γίνει, αυτό που καταβροχθίζουνε μέσα σε δέκα, το πολύ, λεπτά. 

Τα όσα έχουν μέσα τα ντουλάπια, δεν βρέθηκαν από μόνα τους εκεί. Κάποιος φρόντισε. Τα ρούχα, τα παπούτσια, τα εσώρουχα, όλα όσα βρίσκουν διπλωμένα στα συρτάρια, θεωρούν, πως απλά είναι η θέση τους εκεί, τα παίρνουν, τα φορούν, και συνεχίζουνε τη μέρα τους. Έτσι απλά…

Και είναι τόσα, τόσα πολλά μικρά, ατέλειωτα ακόμα κάθε μέρα, όλα αυτά για τα οποία τρέχεις, που κουράζομαι μόνο να τα σκεφτώ.
Και έρχεται που λες κάποια στιγμή, που θα τους ακούσεις να σου λενε: 

«Μα καλά, και εσύ τι κάνεις; Κάθεσαι σπίτι όλη μέρα…»

Αν είσαι ένας από αυτούς, που τέτοια λόγια ξεστομίζει, σύνελθε. Άνοιξε τα μάτια σου αχάριστε. 

Κάποιος, γίνεται θυσία καθημερινά για σένα.

Και αν είσαι εσύ, που άκουσες να σου το λένε, συγχώρεσε τους. 

Δεν ξέρουν.
Πρόσεξέ όμως καλά.
Μην διανοηθείς αμφιβολίες, ούτε στιγμή να στραφείς απέναντι στον εαυτό σου…

Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος, Ψυχολόγος M.Sc.
e-psyxologos.gr
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Σώθηκα, επειδή διάβαζα τα βιβλία που έβρισκα στα σκουπίδια

Πρωτοχρονιά στο δρόμο με τον φιλόσοφο ρακοσυλλέκτη

Με καταγωγή από το Πήλιο και μεγαλωμένος στα Καμίνια και στα Εξάρχεια ο Σπύρος Μαγαλιός εδώ και έξι δεκαετίες έχει φάει το πεζοδρόμιο με το κουτάλι. Δεν υπάρχει γωνιά της Αθήνας που να μην την έχει αναζητήσει κάτι χρήσιμο μέσα από τα άχρηστα αντικείμενα που πετιούνται. 

Δεν υπάρχει άνθρωπος στα παζάρια της Αθήνας που να μην τον γνωρίζει. 

Οι νεότεροι τον αποκαλούν "φιλόσοφο", παρότι ο ίδιος μέχρι σημείου παρεξηγήσεως, δεν αποδέχεται αυτόν τον χαρακτηρισμό.

«Ημουν αναλφάβητος. Στο πεζοδρόμιο και μέσα στα παζάρια έμαθα τα βασικά σε δεκαπέντε γλώσσες για να συνενοούμαι. Σε αυτούς που δεν ξέρουν πολλά φαίνεται πως κάτι ξέρω... Αυτό είναι όλο...», μας λέει ο 74χρονος γκουρού των ρακοσυλλεκτών που διέσωσε θησαυρούς και έδωσε νόημα στα σκουπίδια των αστών. Άλλωστε ακόμα και για να αξιολογήσεις ένα σκουπίδι χρειάζεται γνώση και εμπειρία...

Το αρχικό ραντεβού δόθηκε στην οδό Αγησιλάου στον Κεραμεικό όπου ο ίδιος έμεινε για 18 χρόνια. Αναπώλησε τις στιγμές που τα παλιά σπίτια της Αθήνας έσφυζαν από ζωή. Στη συνέχεια μας πήγε στην στην Ακαδημία Πλάτωνος όπου έχει την επαγγελματική του έδρα, ένα παλιό σπίτι του 1916 που έχει μέσα θησαυρούς που βρήκε στα σκουπίδια.
...................
Σώθηκα από τα βιβλία που διάβαζα
«Ηρθαμε στην Αθήνα το 1964 από τον Αλμυρό Βόλου. Τότε ήμουν 17 ετών. Μείναμε αρχικά στα Καμίνια στον Πειραιά και μετά στα Εξάρχεια. Δεν αποδέχομαι τον χαρακτηρισμό φιλόσοφος. Δεν έχω τίτλο σπουδών. Ημουν πέρα για πέρα αναλφάβητος.

Την όποια γνώση την απέκτησα στο παζάρι και μέσα από τα βιβλία που μάζευα και άρχισα να τα διαβάζω. Απλά τα όσα ξέρω εντυπωσιάζουν αυτούς που δεν γνωρίζουν πολλά. Στο παζάρι υπάρχουν πολλοί αλλοδαποί, τουρίστες, επισκέπτες, ξένοι και η ανάγκη να διαπραγματευτώ μαζί τους με έκανε να μάθω τα βασικά σε δεκαπέντε γλώσσες.

Η μεγάλη επιρροή ήταν η μελέτη αποσπασματικά βιογραφικά σημειώματα του Ρήγα Βελεστινλή. Ο Ρήγας ήξερε τούρκικα, ρουμάνικα, γαλλικά, γερμανικά, αραβικά.

Είχα έπαρση και ήθελα να μοιάσω του Ρήγα... Η πρώτη γλώσσα που ήθελα να μάθω ήταν αραβικά. Που να μάθεις αραβικά εδώ; Στα Καμίνια είχε ναυτικούς που ήξεραν αραβικά. Αρχικά έμαθα να μετράω στα αραβικά και μετά έμαθα και τα βασικά. Μιλάω τα βασικά σε 15 γλώσσες... ».

....................
περισσότερα εδώ
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι